Δευτέρα 31 Δεκεμβρίου 2007

Με το καλό!

Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

Χριστούγεννα στα Ρόδο


Είπαμε φέτος να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Να μην ψάξουμε χειμερινά θέρετρα και λευκά τοπία. Να πάμε σε πιο ήρεμα μέρη. Και το τολμήσαμε.
Φυσικά η Ρόδος ΔΕΝ συνιστάται για χριστουγεννιάτικες διακοπές. Το 95% των ξενοδοχείων/δωματίων είναι κλειστά. Στην παλιά πόλη είναι ανοικτά μόνο κάποια βραδυνά μπαράκια. Και αυτά που υπάρχουν ανοικτά, έχουν "ρεζερβέ" πάνω στα τραπέζια τους - λες και φοβούνται μην περάσει ξαφνικά κάποιος περαστικός και τα μολύνει...
Ενώ οι χώροι είναι πλέον κλειστοί, ΔΕΝ υπάρχει χώρος για μη καπνίζοντες - "εμείς τους το λέμε, αλλά αυτοί καπνίζουν παντού", μου εξομολογήθηκε ένα γκαρσόνι, προσθέτοντας ότι ο εξαερισμός χάλασε και έβγαζε καμμένο αέρα...
Η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της, και εκδηλώσεις υπάρχουν σε διάφορα σημεία του νησιού - άσχετα αν μετά την Ονειρούπολη όλα μου φαίνονται μάλλον αφελείς προσπάθειες. Φάτνη "ζωντανή" στη φάρμα στρουθοκαμήλων, φάτνες σε κάθε χωριουδάκι, φιλότιμες προσπάθειες να ρίξουν λίγο χριστουγεννιάτικο χρώμα στο μάλλον ζεστό νησί, με τους 14-16 βαθμούς καθημερινά. Το βραδάκι έχει λίγο ψύχρα, υγρασία είναι μάλλον η σωστή έκφραση.
Παιδότοποι παραδόξως άκαπνοι - μου λείπουνε πολύ στη Δράμα. Ωστόσο στην τιμή του "παιδιού" δεν προβλέπεται κάποιος χυμός, ενώ η ευγενική κοπέλα που τα προσέχει ήρθε για να μου ζητήσει ένα κέρμα γιατί λέει η μικρή "ζήτησε κουκλάκι"...
Η μικρή μας τα χάλασε λίγο, καθώς με το που πατήσαμε το πόδι στο νησί αποφάσισε να το ρίξει στους εμετούς. Μέχρι και το αντιεμετικό έβγαλε, και όσο για τις συνταγές του γιατρού για ρυζόσουπες και ρυζάλευρα ούτε να τα ακούσει. Ευτυχώς σε λίγες μέρες, κάνοντας τα αντίθετα από τις ιατρικές συμβουλές έγινε καλά - αν και δεν ξανάβαλε γάλα στο στόμα της όσο ήμασταν στο νησί...
Είχαμε και απρόοπτους επισκέπτες. Κάτι κουνούπια να, που είδαν κυρίως τη μικρή σαν μπουφέ. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα το ζούσα κι αυτό - επιδρομή κουνουπιών χριστουγεννιάτικα. Να που το ζήσαμε κι αυτό.
Ήρθε η ώρα της επιστροφής, και η Δράμα μου φάνηκε πολύ κρύα. Το θερμόμετρο μέσα στο σπίτι είχε κολλήσει στους 5 βαθμούς, και χρειάστηκαν ώρες με τζάκι, καλοροφέρ και κλιματιστικά για να επανέλθει μια φυσιολογική θερμοκρασία.
Με το καλό να μας βρει ο καινούργιος χρόνος - στο τζάκι μας μπροστά...

Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

Πώς να συγχίσετε τον Santa


1. Αντί για γάλα και μπισκότα, αφήστε του μια σαλάτα, και μια σημείωση που εξηγεί ότι πρέπει να χάσει κάποια κιλάκια.

2. Αφήστε μια σημείωση, που εξηγεί ότι πήγατε μακριά για τις διακοπές. Ρωτήστε εάν μπορεί να προσέχει το σπίτι όσο θα λείπετε.

3. Ενώ είναι στο σπίτι, αλλάξτε όλους τους τάρανδούς του με ακριβή αντίγραφα. Κατόπιν περιμένετε να τον δείτε να προσπαθεί να τους πάρει για να πετάξει.

6. Ενώ είναι στο σπίτι, βρείτε το έλκηθρο και καθήστε. Μόλις επιστρέψει, να του πείτε πως έχασε την τελευταία ανακοίνωση για την πτήση.

4. Βάλτε έναν ταύρο στο καθιστικό σας. Εάν σκεφτείτε πως κάνει ένας ταύρος βλέποντας ένα κόκκινο πανάκι, φανταστείτε τι θα κάνει με το μεγάλο, κόκκινο κοστούμι!

5. Αφήστε μια σημείωση, λέγοντας ότι η κα Claus πήρε τηλέφωνο για να του θυμίσει να πάει λίγο γάλα και μπισκότα στο σπίτι του.

6. Αφήστε ένα πιάτο γεμισμένο με φρέσκα μπισκότα και ένα ποτήρι φρέσκο γάλα, με τη σημείωση "για τη νεράιδα δοντιών" . Αφήστε σε άλλο πιάτο ένα δαγκωμένο και μπαγιάτικο μπισκότο και μερικές γουλιές γάλα ξυνισμένο σε βρώμικο ποτήρι με τη σημείωση "για Santa".

7. Ανακατέψτε το σπίτι, σαν να έγινε διάρρηξη, και ντυθείτε σαν αστυνομικός. Μόλις φτάσει ο Santa, να πείτε "καλά, καλά, πάντα επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος."

8. Κρεμάστε πάνω από το τζάκι κυνηγετικά τρόπαια. Μόλις μεπι στο σπίτι, βγείτε έξω, φωνάξτε "ω! ένα ελάφι με μια κόκκινη μύτη!" και πυροβολήστε.

9. Στήστε μια παγίδα αρκούδων στο κάτω μέρος της καμινάδας. Περιμένετε να πιαστεί, και μετά εξηγήστε του πως λυπάστε, αλλά από μακρυά έμοιαζε με αρκούδα.

10. Αφήστε έξω ένα κοστούμι Santa, με έναν συνημμένο λογαριασμό στεγνού καθαρίσματος.

11. Βάψτε το πρόσωπο και τα ρούχα σας με πατημασιές. Ενώ είναι στο σπίτι, βγείτε στη στέγη. Μόλις επιστρέψει, αρχίσετε να φωνάζετε πως θα του κάνετε μήνυση για ποδοπάτημα και τραυματισμό.

12. Διακοσμήστε το δέντρο σας με αυγά Πάσχα.

13. Ντυθείτε πασχαλιάτικος λαγός, περιμένετε τον Santa να έρθει και πείτε του "αυτή η γειτονιά δεν χωράει και τους δύο μας.

Καλές γιορτές...

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2007

Φιλιά σοκολατένια

Σας τα κερνάω για τη γιορτή μου!


250 γρ. μαύρη σοκολάτα
6 κ.σ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
125 ml κρέμα γάλακτος
250 γρ. κακάο

Τρίβουμε τη σοκολάτα σε λεπτά τρίμματα.
Προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύμε.
Σε μικρό κατσαρολάκι βράζουμε την κρέμα.
Ρίχνουμε την καυτή κρέμα στο δοχείο με τη σοκολάτα και το βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει τελείως η σοκολάτα.
Αφήνουμε το μείγμα 2 ώρες να κρυώσει σε θερμακρασία περιβάλλοντος.
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε ταψάκι.
Γεμίζουμε την σακκούλα του κορνέ με το μείγμα και φτιάχνουμε στο χαρτί σοκολατένια φιλιά.
Βάζουμε το ταψάκι στο ψυγείο για 3 ώρες.
Ρίχνουμε ένα-ένα τα φιλιά στο κακάο και τα τυλίγουμε μ’ αυτό προσεκτικά.
Τα φιλιά τα διατηρούμε στο ψυγείο - για να είναι δροσερά - και να κερνάμε στο στόμα σε όσους αγαπάμε.

Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2007

Άντρας με Α κεφαλαίο...


Το να περπατάς πεζός στην πόλη δεν είναι πάντα το ευκολότερο πράγμα. Ωστόσο, στην κεντρική πλατεία τα πράγματα δείχνουν ευκολότερα. Τα πεζοδρόμια είναι φαρδύτερα χωρίς τραπεζοκαθίσματα , υπάρχουν ράμπες και διαβάσεις και συνήθως οι οδηγοί παραχωρούν προτεραιότητα. Βρίσκομαι στη μέση της διάβασης, όταν το ΙΧ που είχε σταματήσει λίγο μετά τη διάβαση αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του. Από πίσω του, με αλάρμ ήδη ανοιχτά, ένα φορτηγό περίμενε να παραδώσει τα εμπορεύματά του στο γωνιακό τυροπιτάδικο. Με το που ξεκίνησε λοιπόν το ΙΧ, το φορτηγό τσούλησε μέχρι το τυροπιτάδικο, κολλώντας στο προηγούμενο σταθμευμένο αυτοκίνητο, κλείνοντας τη διάβαση, κλείνοντας το δρόμο μου, αγνοώντας την ύπαρξη μου, αδιαφορώντας για το ότι ήδη πλησίαζα στο τέλος της διάβασης, αφήνοντάς με κυριολεκτικά καταμεσής του δρόμου…
Ο οδηγός, αδιαφορώντας για όλα αυτά, άνοιξε την πόρτα για να ξεφορτώσει. Όταν λοιπόν τον ρώτησα από πού θα περνούσα, αφού πρώτα απόρησε που του απεύθυνα το λόγο, σύντομα βρήκε τον ειρμό των σκέψεών του και μου απάντησε πως «δεν φταίω εγώ κυρά μου που δεν κοιμήθηκες καλά το βράδυ, να το λύσει ο άντρας σου το πρόβλημα»…
Συγνώμη ευγενικέ μου κύριε. Δικό μου το ατόπημα. Στο δρόμο επιτρέπεται η κυκλοφορία μόνο σε ΑΝΤΡΕΣ (που φυσικά έχουν ικανοποιήσει τις γυναίκες τους). Αν χρειαστεί για κάποιο λόγο να κυκλοφορήσει γυναίκα στο δρόμο, μόνο με μπούρκα, με τα μάτια χαμηλωμένα και ποτέ μα ποτέ δεν απευθύνει το λόγο σε αγνώστους. Φυσικά και οι δρόμοι ανήκουν στους επαγγελματίες και όχι στους πεζούς. Τριτοκοσμική χώρα είμαστε, ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση...

Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου 2007

Συνέδριο στη Δράμα

Η Δράμα θα γνωρίσει επίσημες στιγμές από αύριο. 700 σύνεδροι και συνοδοί θα βρεθούν στην πόλη μας, για το συνέδριο της ΕΝΑΕ. Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου (ναι, αυτό που "εγκαινίασε" μετά από χρόνια λειτουργίας ο πρωθυπουργός ξεκινώντας την προεκλογική του εκστρατεία).

Η Ν.Α. εξέδωσε δελτίο τύπου, που διένειμε στις τοπικές εφημερίδες, και μεταξύ των άλλων αναφέρει:
"Για λόγους διευκόλυνσης, οι χώροι πάρκινγκ της Ν.Α. Δράμας θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τις ανάγκες των Συνέδρων, από την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου έως και το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007 και δε θα επιτρέπεται η χρήση για άλλους σκοπούς. Σας ενημερώνουμε επίσης ότι δε θα επιτρέπεται η στάθμευση οχημάτων επί της οδού Ηπείρου από το ύψος της Τράπεζας Πειραιώς ως την 1η Ιουλίου.
Το σύνολο των μετακινήσεων των Συνέδρων θα πραγματοποιείται με πολυτελή λεωφορεία, τα οποία είναι ευγενική χορηγία του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Δράμας.
Ευχαριστούμε τους πολίτες του Νομού Δράμας καθώς και τους υπαλλήλους των Υπηρεσιών, για την κατανόηση και τη συμπαράσταση στο έργο της Ν. Α. Δράμας."

Δηλαδή, προκειμένου να δείξουμε στους συνέδρους-νομάρχες από όλη την Ελλάδα την ικανότητα της Δράμας να διοργανώνει συνέδρια, ζητάμε από τους κατοίκους του κέντρου καθώς και τους υπαλλήλους των Υπηρεσιών να μην παρκάρουν στο πάρκινκ της Ν.Α. (λες και μετά τα μπουκάλια στο κέντρο υπάρχουν πολλοί άλλοι χώροι διαθέσιμοι για πάρκινκ). Επίσης κλείνουμε τις Υπηρεσίες του Διοικητηρίου την Παρασκευή, προκειμένου να διεξαχθεί το Συνέδριο χωρίς πρόβλημα - για τους Συνέδρους φυσικά, γιατί τους Δραμινούς τους καταφέρνουμε...

Η απορία μου πάντως παραμένει. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν πολυτελή λεωφορεία του ΚΤΕΛ, αλλά τα 700 άτομα που θα κοιμηθούν το βράδυ;
ΕΜΠΟΡΙΚΟ 73 κλίνες
ΕΣΠΕΡΙΑ 53 κλίνες
ΚΟΥΡΟΣ 141 κλίνες
ΜΑΡΙΑΝΝΑ 96 κλίνες
ΞΕΝΙΑ 88 κλίνες
ΤΑΣΚΟ 48 κλίνες

σύνολο 499 κλίνες στην πόλη της Δράμας

Ακόμη και αν δεν υπάρχει ούτε ένας άλλος επισκέπτης στην πόλη μας αυτές τις μέρες, εξακολουθούν να λείπουν 200 κρεβάτια...
Εντέλει, η Δράμα έχει την υποδομή για διοργάνωση συνεδρίων;

Πέμπτη 29 Νοεμβρίου 2007

Νομότυπη η πρόσληψη...


«Η κα Μαγγίνα προσελήφθη στον ΟΤΕ, στη Διεύθυνση Εταιρικής Επικοινωνίας, με σύμβαση ορισμένου χρόνου, διάρκειας από 19.11.2007 έως 30.06.2008, δηλ. περίπου 7,5 μηνών. Οι αποδοχές της είναι αυτές που προβλέπονται στο μισθολόγιο του προσωπικού του ΟΤΕ για την εισαγωγική μισθολογική βαθμίδα εξειδικευμένου προσωπικού, δηλ. 996 ευρώ καθαρά το μήνα (1420 ευρώ μεικτά). Η κα Μαγγίνα έχει πτυχίο από το Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας του Πανεπιστημίου Marc Bloch του Στρασβούργου, δίπλωμα τρίγλωσσης μετάφρασης (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά) από το ίδιο Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό τίτλο Msc in European Politics από το University College London (UCL, Birbeck College) με διπλωματική εργασία σχετικά με e-governance στις χώρες της Νοτιοανατολικής
Ευρώπης, καθώς και εργασιακή εμπειρία. Η πρόσληψη έγινε σύμφωνα με τις διατάξεις του ισχύοντος Εσωτερικού Κανονισμού Προσωπικού του ΟΤΕ». (Από την ανακοίνωση της ΟΤΕ).

Η μονάκριβη κόρη του υπουργού σπούδασε σε γαλλικό πανεπιστήμιο και συνέχισε μεταπτυχιακά και διδακτορικό σε αγγλικό πανεπιστήμιο. Χαμένα θα πάνε όλα τα έξοδα; Εξάλλου ο μισθός είναι κάτω από 1.000 ευρώ σύμφωνα με τον ευτυχή πατέρα (δηλαδή μόνο 996, και αυτά καθαρά, αν και οι δικοί μου εργοδότες συνηθίζουν να αποκαλούν το μισθό μου όχι απλώς με τη μικτή του μορφή, αλλά προσαυξημένο με όλες τις εργοδοτικές εισφορές...)

Το ότι δεν προκηρύχθηκε η θέση, ούτε υπήρξαν κι άλλα βιογραφικά, δεν αφορά παρά μόνο τους κακεντρεχείς. Στο κάτω κάτω, Εσωτερικός Κανονισμός Προσωπικού είναι αυτός, εταιρεία στο Χρηματιστήριο - άρα εκτός ΑΣΕΠ - είναι, τι θέλετε δηλαδή; Η κόρη του Υπουργού Απασχόλησης, να μείνει χωρίς απασχόληση; Ποιός το θέλει αυτό για το δικό του το παιδί; Να γίνει μια ακόμη χλιδάνεργη;

Σημ. Εντελώς συμπτωματικό είναι το γεγονός ότι, την ώρα που η σπουδαγμένη κόρη βρίσκει μεροκάματο, ο πατέρας της ανατρέπει όλα τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δεδομένα των τελευταίων 60-70 χρόνων. Στο κάτω κάτω, αν όλα γίνονται νομότυπα, ποιός μπορεί να διαμαρτυρηθεί;...

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2007

Θεσσαλονίκη

Για να μην κατηγορώ μόνο τη Δράμα και το κυκλοφοριακό της, σήμερα ο δρόμος μου έφτασε μέχρι τη Νύφη του Θερμαϊκού.
Παρατήρηση πρώτη: Τα ηχητικά φανάρια έφτασαν ως εδώ. Μπορεί η Αθήνα να κρατάει τα πρωτεία, με τις κόρνες των δεύτερων και μετά αυτοκινήτων να χτυπούν σε χορωδία πριν ανάψει καλά καλά το πράσινο, ωστόσο άρχισαν και οι Θεσσαλονικείς να υπογραμμίζουν διακριτικά το πρασίνισμα του σηματοδότη.
Παρατήρηση δεύτερη: Σάββατο και βροχερή μέρα, και η κυκλοφοριακή κίνηση στο φόρτε της. Τα εμπορικά κέντρα πήχτρα στο αυτοκινητομάνι, κι όμως με λίγη υπομονή κάπου προβάλλει μια θέση στάθμευσης. Καφετέριες, σινεμά, καθαριστήρια, πολυκαταστήματα, κι όλα αυτά με ένα τεράστιο πάρκινκ. Ο κόσμος συρρέει μαζικά - και το χρήμα κυκλοφορεί.
Στο κέντρο αντίθετα, η κίνηση λιγοστή. Κάθε στενό και το μπουκάλι του, που προσφέρει μεν έξτρα τραπεζάκι στην καφετέρια του πεζοδρομίου, όμως οι πεζοί έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα. Σκέπτομαι πως Σάββατο επίσης με βροχή πριν από δύο χρόνια η Αριστοτέλους ήταν πατείς-με-πατώ-σε, ενώ σήμερα τα μαγαζιά της περιοχής μένουν αβάσταχτα μόνα. Η αστυνομία παρούσα, να καταγράφει όσους παρκάρανε σε λάθος θέση στα μπουκάλια. Οπότε, όσοι μαγαζάτορες θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν πελάτες στο μαγαζάκι τους, ας σπεύσουνε στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, είμαι σίγουρη ότι θα ανοίξουν κι άλλα.

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2007

Δράμα και αυτοκίνητο

Το έχω δηλώσει κατ'επανάληψη. Η Αθήνα ήταν, και γίνεται μέρα με τη μέρα πιο ανυπόφορη, κυρίως λόγω του κυκλοφοριακού της. Οι κατοικίες αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, ενώ οι διαθέσιμοι χώροι για πάρκινκ μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Η Δράμα είναι μια μικρή, ακόμη όμορφη πόλη, με πολύ παράξενο ρυμοτομικό σχέδιο. Τελικά, καταλήγει το κέντρο της να είναι μια άμορφη μάζα εμπορικών καταστημάτων, γραφείων, καφετεριών και διαμερισμάτων. Μέσα σε όλο τον αχταρμά, τουλάχιστον 10 οικοδομικά τετράγωνα θέσεις πάρκινκ έχουν δεσμευτεί για τα ταξί - μα καλά, πόσα δρομολόγια κάνουν τη μέρα, και αν όλοι αυτοί βγάζουν μεροκάματο, πώς είναι συνέχεια στις πιάτσες; Η ιδέα του δημάρχου να γεμίσει με "μπουκάλια" τη Δράμα, αφαιρεί κάθε μέρα θέσεις στάθμευσης σε καίρια σημεία. Φοβάμαι πως μέχρι να έρθει η δημοτική αστυνομία, δεν θα έχει μείνει χώρος για παρκάρισμα, νόμιμος ή μη. Ωστόσο, ως μαμά με καροτσάκι δεν ωφελήθηκα από το μεγάλωμα των πεζοδρομίων, καθώς την αύξηση την εισπράξανε μόνο οι καφετέριες που βγάλανε δυο σειρές επιπλέον τραπεζάκια.

Μήπως η Δράμα είναι μόνο για ταξιτζήδες και καφενόβιους;

Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2007

έλληνες...

" Όσο πιο μακρυά είμαστε από την πατρίδα μας,τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο,την αγαπάμε.Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα βλέπω τις μικρότητες,τις ίντριγκες,τις ανοησίες,τις ανεπάρκειες των αρχηγών,τη μιζέρια του λαού.Όμως από μακρυά δεν βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασκήμια και έχουμε περισσότερη ελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα.Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό.Μακρυά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και την αποστολή της στον κόσμο,και συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή.Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό.Γίνονται καλύτεροι.Έχουν την περηφάνεια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους."
Ν. Καζαντζάκης(Παρισι,6 Μαίου 1955)


Έχοντας ζήσει στο παρελθόν στο εξωτερικό, ένιωσα για πρώτη φορά ελληνίδα - και επιστρέφοντας, αναρωτήθηκα γιατί "όπου και να πάω, η Ελλάδα με πληγώνει". Τώρα, σε κάθε ταξίδι μου εκτός συνόρων η σύγκριση είναι δυσβάσταχτη, και οι μικρότητες και η μιζέρια του λαού μας με θυμώνει και με εξοργίζει.
Ωστόσο, η πρόταση-λύση που βρήκε ο καλός μου, να μαζέψουμε τα μπογαλάκια μας και να βρεθούμε για τα επόμενα χρόνια στο εξωτερικό, με προβλημάτισε πολύ.
Είμαι πολύ εξοργισμένη, πικραμένη, πληγωμένη με όλα αυτά που βλέπω δίπλα μου, και η πραγματικότητα της μικρής, κλειστής και μάλλον οπισθοδρομικής κοινωνίας της γενέθλιας πόλης (που μόλις πριν λίγο καιρό αποφασίσαμε να κατοικήσουμε) με έχει κουράσει πολύ. Και το χειρότερο είναι, πως πια δεν μπορώ να αντέξω ούτε λίγες ώρες στη βουή της Αθήνας ή ακόμη και της Θεσσαλονίκης (κι ας λάτρευα την Αθήνα που με ανέθρεψε από 6 χρονών). Είναι όμως η (εκ νέου) φυγή η ενδεδειγμένη λύση;

Τετάρτη 24 Οκτωβρίου 2007

Δράμα και οδικός αποκλεισμός

Προσπαθώ κατά καιρούς να βάζω τα τοπικά κανάλια, να ενημερωθώ για τα προβλήματα του τόπου μου και τις απόψεις των τοπικών παραγόντων. Δεν μου βγαίνει ρε παιδιά. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω μια συζήτηση πάνω από ελάχιστα λεπτά. Με κουράζει, με προβληματίζει η μιζέρια, πνίγομαι από αγανάκτιση, εκνευρίζομαι με το επίπεδο της σκέψης και αναρωτιέμαι πώς βρέθηκα εδώ...
Η σημερινή μου αγανάκτηση οφείλεται σε μια ατάκα δημοσιογράφων, που όμως όπως και οι υπόλοιπες μιζέριες επαναλαμβάνεται από τα χείλη παραγόντων και είδικών : Δεν περνάει η Εγνατία από την πόλη μας, για αυτό και οι διερχόμενοι από κει δεν κάνουν εύκολα παράκαμψη στα μέρη μας. Για αυτό δεν έχουμε ανάπτυξη, επενδύσεις, τουρισμό κ.ο.κ.

Έκλεισα την τηλεόραση, σκεπτόμενη το Βόλο, που η σύνδεσή του με την ΠΑΘΕ μέσω Παλαιοφαρσάλων είναι υποτυπώδης (αν και η νεότερη πρόσβαση από Βελεστίνο είναι λίγο καλύτερη), όμως και ανάπτυξη έχει, και η τουριστική ανάπτυξη στο Πήλιο καλά κρατεί. Προσωπικά έκανα αρκετές φορές την παράκαμψη για ένα τσιπουράκι, αλλά και καλοκαιρινό και χειμερινό τουρισμό.
Αλλά και τα Καλάβρυτα δεν έχουν καλή οδική σύνδεση με την ΠΑΘΕ, αν μπορεί κανείς να πει "Εθνική" την Αθηνών-Πατρών. Ωστόσο, είναι από τα μεγαλύτερα κέντρα χειμερινού τουρισμού.
Το πιο επώνυμο χειμερινό κέντρο είναι φυσικά η Αράχωβα, με οδική πρόσβαση επαρχιακού δρόμου.

Είναι όμορφος, ευλογημένος τόπος τούτος ο νομός. Με φυσικά κάλλη, με βουνά γεμάτα πολύτιμα μάρμαρα, κάμπους εύφορους και πλούσιο υδάτινο ορίζοντα. Και όμως η μιζέρια είναι ολόγυρα απλωμένη - και δύσκολα ξεριζώνεται...

Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

236.000

Μια απλή αναζήτηση στο google με τις λέξεις "Πανεπιστήμιο Δράμα" φτάνει στον ευτυχή αριθμό των 236.000 σελίδων.
Η αντίστοιχη αναζήτηση "Πανεπιστήμιο Κομοτηνή" δίνει μόλις 146.000 σελίδες.
Το θέμα για μένα την αδαή, είναι μα καλά, δεν κουράζονται να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια; Θα γίνει πανεπιστήμιο. Δεν θα γίνει. Ο τάδε είπε ότι θα γίνει. Ο δείνα είπε να μη γίνει. Ο άλλος είπε ότι μπορεί να γίνει.
Εντέλει, τι σημαίνει πανεπιστήμιο; Παν + επιστήμη, δηλαδή όλες οι επιστήμες. Μια σχολή με ένα-δυο τμήματα δεν μπορεί να θεωρηθεί "πανεπιστήμιο" - στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να θεωρηθεί σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που παρέχει κάποιας μορφής κατάρτιση και εξιδείκευση. Δεν έχει όμως ούτε τον εξοπλισμό, ούτε τις υποδομές για να θεωρηθεί "πανεπιστημιακή". Εδώ κάναμε (και σωστά) πολυδύναμα αστυνομικά τμήματα, μιλάμε για μεγαλύτερους δήμους, λιγότερες νομαρχίες και περιφέρειες και κάποιοι ακόμη οραματίζονται πόλη και πανεπιστήμιο, χωριό και ΤΕΙ;

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2007

οικογενειακή ευθύνη...

"Θέλω επίσης να σημειώσω ότι δεν υπάρχει πολιτικά μια διάσταση οικογενειακής και συλλογικής ευθύνης για το κόμμα μας. Θέλω να πω όμως ότι ίσως είναι πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από το να είσαι ηγέτης ή ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος."



"Πανηγυρίζω σήμερα", μου είπε η γερμανίδα φίλη μου. "Ο γιος μου ενηλικιώνεται σήμερα, οπότε δεν θα είμαι πια υπεύθυνη για τις πράξεις του". Την κοίταξα παραξενεμένη, όμως δεν υπήρχε ίχνος χιούμορ στη φωνή της. "Δεν θα κυνηγάνε εμένα αν κάνει κάτι με το μηχανάκι του, ούτε αν κλέψει κάτι από το σουπερμάρκετ", συνέχισε, απόλυτα πεπεισμένη ότι το καθήκον της ως γονιός είχε πετύχει απόλυτα : Είχε αποδώσει στην κοινωνία έναν ολοκληρωμένο και ανεξάρτητο ενήλικα.

Η Βαυαρία είναι όμως πολύ μακρυά μας. Εδώ είναι Βαλκάνια. Τα παιδιά μας δεν ανεξαρτοποιούνται πριν να ολοκληρώσουν τις σπουδές, βρούνε μια σωστή δουλειά και περάσει αρκετό διάστημα προτού να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους (εκτός αν στα 19 τους παίξουν στο Χρηματιστήριο και φτιάξουν ολόκληρη περιουσία...)

Η ενασχόληση με τα κοινά είναι δύσκολη υπόθεση. Εκτός από δικαιώματα και προβολή, έχει και υποχρεώσεις. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να δείχνει τίμια. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά, τους κουμπάρους, τους συνεργάτες και όλο τον περίγυρο. Όταν ο περίγυρος μπερδευτεί με περίεργες υποθέσεις, σκόπιμο είναι ο εμπλεκόμενος να απομακρύνεται από το παρασκήνιο, για να μην υπάρξει και η παραμικρή σκιά μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Και κυρίως, να ξεκαθαρίζει η κατάσταση και να μην κουκουλώνεται κάτω από την "προστασία των προσωπικών δεδομένων".

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, το νεαρό βλαστάρι προ τριετίας είχε συλληφθεί και καταδικαστεί επειδή σε έλεγχο που του είχε γίνει βρέθηκαν στην κατοχή του βόμβες μολότοφ (του είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης με αναστολή), άρα δεν δικαιλογείται άγνοια της υπόθεσης.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το καθήκον του γονιού είναι πιο δύσκολο από άλλα καθήκοντα. Το κυριότερο καθήκον του γονιού όμως, εκτός από το να προσπαθήσει να του εμφυσήσει τις αρχές στις οποίες και ο ίδιος πιστεύει, είναι και να παραμείνει στο πλευρό του παιδιού του ακόμη και αν διαφωνεί με κάποιες από τις επιλογές του. Και αυτό δεν γίνεται διαχωρίζοντας την ευθύνη σε ατομική, οικογενειακή, συλλογική, πολιτική κλπ. Γίνεται με το σταματήσει ο γονιός τη υποκρισία και να δει το πρόβλημα κατάματα.

Πέμπτη 4 Οκτωβρίου 2007

Το δικό σου αστέρι

Eurovision Song Contest 1989
Performed by: Μαριάννα
Music by: Γιάννης Κύρης, Μαριάννα Ευστρατίου
Lyrics by: Βίλλη Σανλάνου
Conductor: Γιώργος Νιάρχος





Υπάρχουν στιγμές που σε νικά ο φόβος κι η αμφιβολία
Μοιάζει ο κόσμος εχθρικός αδιάβατη η νύχτα και κρύα

Μα στο βραδινό τον ουρανό το δικό σου αστέρι ψάξε βρες
Γιατί οι σκιές στο πρώτο φως μοιάζουνε φοβίες παιδικές

Υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις πως ποτέ δε θα τα καταφέρεις
Ασήμαντος νοιώθεις και μικρός πού πας και ποιος είσαι δεν ξέρεις

Φτιάξε ένα κήπο μυστικό βρες κουράγιο κι ενθουσιασμό
χαμογελά η ζωή σ' όποιον έχει πίστη κι αντοχή

Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2007

Νέες θέσεις εργασίας


Εμείς οι Έλληνες το έχουμε αυτό το συνήθειο, με το παραμικρό αρπαζόμαστε και μεμψιμοιρούμε. Κι όμως, το θέμα είναι απλό: Δεν είναι μόνο η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών της (πλούσιας) ελληνικής οικονομίας. Είναι η καλύτερη λύση στο θέμα της ανεργίας.
1. Αντί για 40.000 δηλώσεις ΦΜΑΠ, θα έχουμε πλέον 2.000.000 δηλώσεις ακίνητης περιουσίας.
2. Αντί για μερικές χιλιάδες διμηνιαίες περιοδικές δηλώσεις από πρατηριούχους και βυτιοφορείς για το πετρέλαιο θέρμανσης, θα έχουμε τον έλεγχο και επιστροφή φόρου για 8.500.000 τιμολόγια.
Όλα αυτά αποτελούν απλοποίηση διαδικασιών και διευκόλυνση του πολίτη...

Πέμπτη 27 Σεπτεμβρίου 2007

Λύθηκε το πρόβλημα με τα σχολικά βιβλία...


Επιτέλους βρέθηκε λύση για τα σχολικά εγχειρίδια.
Προκειμένου τα παιδιά να μην γίνονται πειραματόζωα, τα νέα βιβλία θα μελετώνται από ειδικούς αξιολογητές πριν δοθούν στην εκπαίδευση.
Η φωτογραφία απεικονίζει έναν από τους αξιολογητές στη φάση της αξιολόγησης.

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2007

Καλό σου ταξίδι γλυκιά μου αντάρτισσα...

Έκανες την τελευταία σκανδαλιά. Δεν ήξερες πόσο σε ήθελα κοντά μου;
Σαν χθες θυμάμαι, που ξενύχτησες όλη τη γειτονιά με τις κραυγές σου. Και μόλις σε έπιασα στα χέρια μου, δεν ξαναμίλησες για μήνες. Λες και τα είπες όλα μαζεμένα, και δεν είχε νόημα να ακουστεί άλλο η φωνή σου. Τα είχες όλα, σπίτι, ζεστασιά, αγάπη, και το γάλα στο μπιμπερό.
Αν και μια σταλιά, δεν επέτρεψες στις μεγάλες να σου επιβληθούν. Αντίθετα τις έβαλες στη θέση τους - και πήρες ηγετικό ρόλο. Το ρόλο της αντάρτισσας. Δεν ήθελες ούτε αγκαλιά, ούτε χάδι. Μόνο να επιβάλλεσαι, ατίθασο, άγριο, αδάμαστο.
Ώσπου ήρθε ο μεγάλος σεισμός και άλλαξες. Την αγκαλιά που δεν την ήθελες, τη γύρευες με μανία. Χωρίς να χάσεις την ανεξαρτησία σου, έγινες χαδιάρικο και παιχνιδιάρικο - πάντα ατίθασο, αλλά όχι πια απλησίαστο.
Νόμισα ότι σε έχασα μετά το μεγάλο σάλτο - μα ήσουν επτάψυχο. Σε κράτησα για άλλη μια φορά στην αγκαλιά μου και σου εξήγησα πως εξακολουθώ να σε λατρεύω. Και φάνηκε να το καταλαβαίνεις. Ξανάγινες ζωηρό και περιπετειώδες, ατίθασο και παιχνιδιάρικο. Μέχρι πριν λίγες βδομάδες...
Δεν κατάλαβα πότε άρχισες να αδυνατίζεις. Πάντα εξάλλου ήσουν περήφανο, δεν ήθελες να δείχνεις πως πεινάς. Όμως άρχισες να χάνεις δυνάμεις. Να μην σε κρατάνε τα πόδια σου. Η γιατρός είπε, πως είναι μελαγχολία και θέλεις λίγο παραμύθι για να φας το φαϊ σου. Προσπάθησα, μα η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Έκανες την τελευταία σκανδαλιά σου - έφυγες για πάντα. Καλοτάξιδο να είσαι αγριμάκι μου...

Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2007

Δεν τελειώσαμε με τις εκλογές...


Το δίλημμα δεν είναι πια "Καραμανλής ή χάος", σ'αυτό απαντήσαμε (ναι και στα δύο...)
Έχει αντικατασταθεί από την εκλογή μεταξύ ενός "ανίκανου" και ενός "ικανού για όλα".
Πολύ δύσκολη η επιλογή...

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

Τετάρτη 12 Σεπτεμβρίου 2007

Η δική μου πρόταση...


Είχαν πολλές πρωτοτυπίες αυτές οι εκλογές. Βιαστικές, βουβές, της ξαπλώστρας, της πύρινης καταστροφής, της καμένης γης που θα παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση. Έτσι, δεν ξαφνιαστήκαμε πολύ, όταν μάθαμε ότι η κυβέρνηση που τις προκήρυξε πρόωρα χωρίς την επίκληση κάποιου σοβαρού εθνικού θέματος, δεν θεωρεί απαραίτητο να παρουσιάσει κάποιο προεκλογικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα λέει για το οποίο την ψήφισαν οι έλληνες πολίτες πριν από 4 χρόνια, ήταν 8ετίας. Ρε, μπας και έγινε καμιά αναθεώρηση στο σύνταγμα και η θητεία είναι πλέον 8ετής; Και θα είναι όντως 8ετία, ή μετά θα μας βγάλουν πρόγραμμα 50ετίας;

Νωρίς λέει για σύνταξη στα 51. Εξαρτάται. Αν ανεβαίνεις στην ιεραρχία 40άρης, τότε στα 50 είσαι ήδη για απόσυρση. Σε άλλες εποχές για να φτάσεις στα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας, έπρεπε να περάσεις από την επετηρίδα. Στην εποχή του τόπου στα νιάτα και της γρήγορης ανέλιξης, η καρέκλα της κορυφής πρέπει να καταλαμβάνεται από ολοένα και νεότερους - ίσως ήρθε η ώρα για 35άρηδες...



Μιας και εκλείπει προεκλογική πρόταση, καιρός να καταθέσω τη δική μου, και ελπίζω κάποιες από τις ιδέες μου να τις δω να υλοποιούνται κάποια μέρα:
1. Πενταετής θητεία του κοινοβουλίου, χωρίς δυνατότητα για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη.
2. Κατάρτιση ενιαίου ψηφοδελτίου βουλευτών ανά περιφέρεια. Οι βουλευτές εκλέγονται με βάση το σταυρό προτίμησης. Μετά την εκλογή τους, προσχωρούν στις ομάδες του κοινοβουλίου. Μπορούν να εκλεγούν μέχρι δύο πενταετίες.
3. Ο πρωθυπουργός εκλέγεται με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, όπως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός συγκροτεί το κυβερνητικό σχήμα, χρησιμοποιώντας άτομα από όλες τις ομάδες του κοινοβουλίου. Σύμφωνα με το ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή, αν επιλεγούν βουλευτές για κυβερνητικές θέσεις πρέπει να παραιτηθούν από την βουλευτική έδρα.
4. Ουσιαστική αποκέντρωση. Δηλαδή, κατάργηση του β' βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης και ενίσχυση του α' βαθμού με συγχωνεύσεις δήμων. Και επειδή αποκέντρωση δεν νοείται χωρίς πόρους, οι ΔΟΥ μετατρέπονται σε Δημοτικές Οικονομικές Υπηρεσίες. Οι φόροι παρακρατούνται από τους δήμους, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων χρησιμοποιείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και αποδίδεται ποσοστό 20% στην Περιφέρεια και 20% στις Κεντρικές δομές για τις ανάγκες τους.
5. Τα ασφαλιστικά ταμεία ενοποιούνται, και οι παροχές υγείας παρέχονται αποκλειστικά από το ΕΣΥ. Λειτουργούν πρωτοβάθμια κέντρα υγείας πλήρως στελεχωμένα σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα, και δευτεροβάθμια βαθμίδα (νοσοκομείο) σε κάθε έδρα δήμου. Οι σημερινές δομές μεταφέρονται στο ΕΣΥ.
6. Η υποχρεωτική εκπαίδευση γίνεται 15ετής : 2 έτη προσχολική αγωγή, 6 έτη δημοτικό, 3 έτη γυμνάσιο, και 4 έτη επαγγελματική κατάρτιση, με δυνατότητα συνέχισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με επιλογή των φοιτητών από τα πανεπιστήμια. Το γενικό λύκειο καταργείται, όπως και οι εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια. Στο τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, οι μαθητές έχουν πιστοποιημένες γνώσεις ξένων γλωσσών, χειρισμού υπολογιστή, οδήγησης αυτοκινήτου καθώς και στρατιωτική εκπαίδευση.
7. Αυξάνεται ο αριθμός των ΕΠΟΠ, και καταργείται η στράτευση.
8. Απλοποιούνται οι διαδικασίες στον χώρο της δικαιοσύνης. Οι υποθέσεις εκδικάζονται σε χρόνο μικρότερο του μήνα, και οι αποφάσεις εκδίδονται μέσα σε διάστημα 10 ημερών από την ημερομηνία της δίκης.

Μπορώ να συνεχίσω με προτάσεις και σε άλλα θέματα της καθημερινότητας, όμως πιστεύω πως λύσεις υπάρχουν, η διάθεση να επιλυθούν είναι που λείπει. Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα, ας την ονειρευτούμε όπως ο καθένας από μας τη θέλει και κάποια μέρα ας ελπίσουμε ότι θα τη δούμε κάπως έτσι...

Σάββατο 1 Σεπτεμβρίου 2007

Εκλογές και άλλα παραμύθια

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ - ΟΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΗ
ΠΑΣΟΚ : ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ - ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΚΕ : ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ - ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ - ΑΛΛΑΞΕ ΕΣΥ
ΣΥΡΙΖΑ : ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ
ΛΑΟΣ : ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Συνήθως τρελλαίνομαι για τις προεκλογικές περιόδους. Μου αρέσουν τα ιλλουστρασιόν φυλλάδια που μου τάζουν τον ουρανό με τ' άστρα, οι πολύχρωμες συγκεντρώσεις με τις σημαιούλες και τη μουσική στη διαπασών, η αγωνία των υποψηφίων και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Το καλύτερο αύριο βέβαια είναι σίγουρο μόνο για τους βολευτές, όχι για μένα, ωστόσο δεν είναι και άσχημο έστω και να στο τάζουν. Σου μένει η ελπίδα πως δεν μπορεί, από τα 10 που τάξανε, τα 2 να κάνουνε πάλι καλύτερα θα 'ναι...
Το σημαντικότερο όμως είναι η αίσθηση της δύναμης. Της δικιάς μου δύναμης. Γιατί μόνο εγώ μπορώ να ανεβάζω και να κατεβάζω αιρετούς άρχοντες. Και μόνο εγώ μπορώ, γιατί είμαι εκ φύσεως αναποφάσιστη. Ανήκω σε αυτό το ποσοστό της κρίσιμης μάζας του εκλογικού σώματος που διαλέγουν το νικητή από το χαμένο, που αποφασίζουν την τύχη του ελληνικού λαού για τα προσεχή χρόνια.
Γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλογέων είναι δεδομένο - θα ρίξει πάντα το ίδιο ψηφοδέλτιο, ανεξάρτητα από προγράμματα, προτάσεις, υποψηφίους, ελλείψεις και παραλείψεις. Είναι ιδεολόγοι πιστοί σε κάποιο ξεχασμένο όνειρο, είναι όμηροι πελατειακών σχέσεων, θέλουν και παραμένουν σταθεροί σε μια γρήγορα εναλλασόμενη κοινωνία, για διαφορετικό λόγο ο καθένας παραμένουν πιστοί και δεδομένοι. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τα προγράμματα, τις προτάσεις, τα σχέδια. Δεν είναι για αυτούς τα ταξίματα. Για μένα είναι η "παραμύθα", για όλους εμάς τους αναποφάσιστους και μόνο.

Και ξαφνικά, φέτος είναι η πιο βουβή εκστρατεία. Βουβή, γιατί ξεκίνησε στις ξαπλώστρες του δεκαπενταύγουστου. Βουβή, γιατί συνεχίστηκε μέσα στις φλόγες και τα καμένα σώματα. Βουβή, γιατί δεν έχει κανένας κάτι να πει...

Το κυβερνών κόμμα, θεωρώντας ότι "Κυβέρνηση = Κράτος", ενώ ζητάει την ομοψυχία και τη συστράτευση όλων των Ελλήνων, αρνείται να καλέσει συμβούλιο των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί λέει (άκουσον άκουσον) "υπάρχει οργανωμένη Κυβέρνηση που μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση". Αντί να παραδεχτεί πως έχασε ακόμη μια κρίση, υποστηρίζει πως δέχτηκε η χώρα επίθεση από "ασύμμετρη απειλή" και ξαναβάζει την τρομοκρατική απειλή στο παιχνίδι...
Η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να χάνει στα σημεία. Μετά από 3,5 χρόνια στην αντιπολίτευση, συνεχίζει ακόμη να αμύνεται στις προκλήσεις και να μην πείθει ότι έχει αλλάξει. Λέει "η Κυβέρνηση είναι ανίκανη", και εννοεί τον κρατικό μηχανισμό, που η ίδια παρέδωσε. Το "Γιώργο προχώρα - άλλαξέ τα όλα" έγινε "με τον Λαλιώτη και τον Τσοβόλα για μια Ελλάδα νέα"...
Το ΚΚΕ, πιστό στις παλιομοδίτικες απόψεις του, σταθερό στα πιστεύω του, προτείνει όπως πάντα απειθαρχία και αποδυνάμωμα του δικομματισμού - και μετά, τι; Το χάος;
Το ΣΥΡΙΖΑ, με αρκετές λογικές προτάσεις, υιοθετεί ακραίες πρακτικές και τονίζει πως καμία δυνατότητα συνεργασίας δεν υπάρχει «διότι έχουμε βρεθεί στην άλλη όχθη και με τους δύο»...
Το ΛΑΟΣ θα μπει στη βουλή. Θα μπει γιατί θα μαζέψει αρκετούς δυσαρεστημένους. Ως πατριωτικό κίνημα, έχει σαφέστατες απόψεις. Είναι κάθετα αντίθετος τόσο στο ρατσισμό, όσο και στην απορθοδοξοποίηση της χώρας μας. Νιώθει την ανάγκη να διαφυλάξει το δικαίωμα στην εργασία των Ελλήνων πολιτών, τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές, που βάναυσα προσβάλλονται από την αθρόα προσφορά εργασίας, λόγω της λαθρομετανάστευσης που καταστρέφει την εθνική ομογένεια....

Τα κόμματα της βουλής έχουν κανονίσει να μην μετρούν τα άκυρα, τα λευκά και την αποχή. Σαν να μην υπάρχουν, σαν να μη σημαίνουν τίποτα, μετρούν τα ποσοστά τους μόνο πάνω στα έγκυρα ψηφοδέλτια...

Και γω η αναποφάσιστη; Τι θα γίνει με μένα ρε παιδιά; Ούτε τάξιμο φέτος ούτε τίποτα; Καμιά ελπίδα; "ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ"... "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ"... Τίποτα φέτος; Οι μεγάλοι να μονομαχούν για την καρέκλα αρνούμενοι να μου υποσχεθούν κάτι καλύτερο, οι μικροί να δηλώνουν πως θέλουν να τιμωρήσουν τους μεγάλους και δεν θα συνεργαστούν μαζί τους, τελικά όλοι αυτοί αδιαφορούν για μένα που ονειρεύομαι μια κυβέρνηση με όραμα, μια καλύτερη κοινωνία, ένα αύριο γεμάτο όνειρα και ελπίδα... Μήπως ήρθε η ώρα για το λευκό που τόσο αντιπαθώ;..

Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

νέα αλλαγή...


Η ψυχή μου έχει μαυρίσει από τις φλόγες και τα αποκαϊδια, που καίνε μερόνυχτα τον άλλοτε τόσο ευλογημένο τόπο μας. Και φυσικά έλπιζα ότι οι υποψήφιοι που θα ζητήσουν σε λίγες μέρες την ψήφο μας θα κάνουν λίγες μέρες ανακωχή για να σταθεί λίγο ο τόπος στα πόδια του, πριν αναλάβουν να μας τάξουν τη σωτηρία του. Έπεσα όμως έξω. Στο γραμματοκιβώτο φιγουράριζε το ιλλουστρασιόν φυλλάδιο "έμπειρου" - κατά τα γραφόμενά του.
Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο. Το βιογραφικό του δείχνει πολύ γεμάτο. Ο ίδιος επιμένει ότι διαθέτει 15ετή εμπειρία σε διοίκηση μεγάλων γεωγραφικών περιοχών της χώρας. Μα καλά, δεν κατάλαβε την σοβαρότητα της κατάστασης;

Άγιοι Τόποι...


-Από πού είσαι;
-Από τους Άγιους Τόπους.
-Νόμιζα ότι είσαι κάπου από την Ηλεία.
-Φυσικά. Όποιος περνάει από κει, κάνει το σταυρό του...


Επίκαιρο όσο ποτέ. Μόνο που ενώ δεν είναι πια εύκολο να περάσει κανείς από κει, όλοι κάνουν το σταυρό τους για να σταματήσει επιτέλους η βιβλική καταστροφή...

Τρίτη 21 Αυγούστου 2007

πολιτικός πολιτισμός


Οι νεολαίοι ξελαρυγγίζονταν στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη Δράμα με το ευρηματικό (και ειλικρινέστατο) σύνθημά τους: «Έσβησε ο ήλιος και άναψε ο πυρσός». Η Ν.Δ. μάς επιστρέφει στον πολιτικό πολιτισμό των σπηλαίων....
(Τα Νέα, 21.8.2007)

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007

Κόλαση ή Παράδεισος;


Μια γυναίκα πολιτικός με υπουργεία και πολλές περγαμηνές, μια μέρα πεθαίνει. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Αγιος Πέτρος και της λέει:
- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;¨"
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- "Δεν είμαι σίγουρη."
- "Τότε", λέει ο Αγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής: Θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο. Μετά αποφασίζεις."

Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Αγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Αγιος Πέτρος να ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός έδειξε να το σκέφτεται, πριν τελικά πει:

- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."
Ο Aγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.

Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."
Και ο Διάβολος της απαντά:
- "Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2007

καλή εκτίμηση...

«Φέρνουμε κάποια αποτελέσματα, για τα οποία λαμβάνουμε συγχαρητήρια και, ας μου επιτραπεί να πω τη λέξη, μια καλή εκτίμηση και από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που κατακαίονται περισσότερο από εμάς».(Βύρων Πολύδωρας, 29.7.2007)



«Δύο πράγματα είναι αιώνια, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο.» (Αινστάιν)

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007

τα άρματα...


«Εκεί που κάποτε οι καπεταναίοι κρεμούσαν τα άρματα στη Ρηγίλλης, τώρα κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια», είπε χαρακτηριστικά ο κος Σπηλιωτόπουλος για τον κο Ζαγορίτη.
«Η Ήπειρος είναι γνωστή για τ' άρματα, τα γρόσια και τα γράμματα», ήταν η απάντηση.

Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι,
η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ' αγγόνια.

Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.
Γιώργαινα, ρίξε τ' άρματα, δεν είν' εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.

-Το Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψεν η Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες, δεν έκαμε, δεν κάνει.
Δαυλί στο χέριν άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει.

- Σκλάβες Τουρκών μη ζήσομε, παιδιά μ' μαζί μου ελάτε.
Και τα φυσέκια ανάψανε κι όλοι φωτιά γενήκαν.

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

Παράδεισος...

Η αλήθεια είναι πως μετά από τόσες περιοδείες ανά την ελληνική και όχι μόνο επικράτεια, έχω γίνει ιδιαίτερα απαιτητική. Αρκετές είναι οι φορές, που με έχει νευριάσει η συνήθεια των Ελλήνων, ξενοδόχων και άλλων παρόχων υπηρεσιών, να χρεώνουν με βάση καταλόγους πεντάστερων ξενοδοχείων και να προσφέρουν υπηρεσίες πανδοχείου της δεκαετίας του 50. Μου την δίνει το ότι κάποιοι πιστεύουν πως αρκετά λεφτά δώσανε στο κτίσιμο του ξενοδοχείου τους κάποιες δεκαετίες πριν, καιρός να δρέψουν τους καρπούς του χωρίς να βάλουνε ούτε καρφάκι στον τοίχο - κάποιες φορές και με τρύπια και καμένα από τσιγάρα σεντόνια... Όμως οι τιμές εκεί, στα ύψη...


Και ξάφνου, η όαση! Ένα συμπαθητικό συγκρότημα, λίγα μόλις μέτρα από την παραλία, μακρυά από τη βουή και την πολυκοσμία - σε απόσταση όμως 1-2 χιλιομέτρων, αν γουστάρεις καποιά βραδιά να χωθείς στο πλήθος...



Με το παιδί, τα πράγματα παίρνουν και άλλη τροπή. Θέλεις, πέρα από την ησυχία, την εύκολη πρόσβαση σε πολιτισμό και την καθαρή θάλασσα, χώρους να νιώσει το παιδί άνετα. Χώρο να τρέξει, να παίξει με παιχνίδια καθαρά, ακίνδυνα, να νιώσει την ελευθερία των διακοπών - και να τη νιώσεις και συ...


Επίσης, οι διακοπές δεν είναι το ίδιο, χωρίς ένα καλό μπάρμπεκιου, για να απολαμβάνεις την καθαρή ατμόσφαιρα των διακοπών με ένα γευστικό και απολαυστικό γεύμα - χωρίς να περιμένεις πότε θα σε προσέξει ο σερβιτόρος και να ανησυχείς για το πόσο μπαγιάτικο είναι αυτό που χρυσοπληρώνεις...


Στην τελική, πέρασα καλά και είναι η πρώτη φορά, που φεύγοντας είπα στον ιδιοκτήτη τα συγχαρητήρια για το χώρο που έφτιαξε, και υποσχέθηκα ότι θα μας ξαναδεί... Είναι σίγουρο!

Παρασκευή 29 Ιουνίου 2007

ψυχραιμία


Απαντώντας σε ερώτηση για το ποιά ήταν η αντίδραση του πρωθυπουργού στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί και αν είναι ικανοποιημένος από τη λειτουργία της κρατικής μηχανής, ο κ. Παυλόπουλος τόνισε πως «ο πρωθυπουργός διακρίνεται για την υπευθυνότητα και την ψυχραιμία του»...

Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Δ.Ε.Η. = Δεν Εχουμε Ηλεκτρικο




Πολύ απλά μας εξήγησαν ότι για να έχουμε ρεύμα, αρκεί να κλείσουν οι δημόσιες υπηρεσίες από τις 12, να μην μαγειρέψουμε, κατά προτίμηση να κλείσουμε τα κλιματιστικά και να χρησιμοποιήσουμε βεντάλιες. Τόσο απλό ήτανε τελικά!

Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007

Έτοιμοι για διακοπές;


Φαίνεται ακατόρθωτο. Ο καλός μου με το τρίτο "δεν υπάρχουν ελεύθερα δωμάτια" απογοητεύτηκε. Όμως, μια έμπειρη ταξιδεύτρια δεν το βάζει ποτέ κάτω, συνεχίζει την αναζήτηση και ξέρει πως αν δεν έχει δωμάτιο αυτό το ξενοδοχείο, είναι γιατί δεν βρέθηκε ακόμη το κατάλληλο.
Και να που έκλεισα, μια βδομάδα αρχές Ιουλίου και άλλη μια αρχές Αυγούστου, και στα δύο πρώτη μούρη θάλασσα! Στο μεταξύ, θέλω να πιστεύω πως ίσως προκύψουν και κάποια τριήμερα ενδιάμεσα - θα δούμε, αναλόγως τις αντοχές.
Ξεκινάμε λοιπόν με το σέρβις στο όχημα, και αρχίζουμε να μετράμε τις μέρες...

Δευτέρα 11 Ιουνίου 2007

Κάποτε υπήρχε η μητέρα στο σπίτι...

Αφορμή για αυτό το σημείωμα, στάθηκε μια παρατήρηση της Avra στο προηγούμενό της ποστ, σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τις ευθύνες των γονιών. Γράφει λοιπόν μεταξύ των άλλων, ότι "Κάποτε υπήρχε έστω η μητέρα στο σπίτι....τώρα τι ? Πόσο με τρομάζει αυτό!".
Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα τρομάζει εύκολα. Είναι γεμάτος ενοχές. Ενοχές για το περιβάλλον, την παγκόσμια οικονομία, τους πολέμους, τον τρίτο κόσμο, τον υπερπληθυσμό, την υπογεννητικότητα... Ενοχές, ενοχές, ενοχές...
Μια ακόμη ενοχή που μας έχουνε φορτώσει είναι και η ενοχή ότι είμαστε ανεπαρκείς. Η γυναίκα-σύζυγος-μητέρα-νοικοκυρά-εργαζόμενη οφείλει να νιώθει ενοχές για την μη σωστή διαπαιδαγώγηση των τέκνων της...
Ποιά εποχή αλήθεια υπήρχε αυτή η μητέρα στο σπίτι; Σε ποιές κοινωνίες; Γιατί στις αγροτικές, όπως ήταν και η Ελλάδα πριν μερικές δεκαετίες, οι γυναίκες συνεισφέρανε πολύ στα χωράφια - ακόμη και στις μέρες μας, θα συναντήσεις πολλές από αυτές να δουλεύουνε στα χωράφια, ενώ οι άντρες παίζουν πλακωτό στα καφενεία... Στη βιομηχανική επανάσταση, δουλεύανε άντρες, γυναίκες και παιδιά στις φάμπρικες με το ατέλειωτο ωράριο (βλέπε Κίνα σήμερα).
Μας έχουνε παραμυθιάσει ότι η "σωστή γυναίκα" πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμη στο σπίτι, να διαβάζει τα μαθήματα του παιδιού, να στρεσσάρεται στις εξετάσεις του, να το προφυλάσσει από όλους τους κινδύνους. Ο "σωστός πατέρας" από την άλλη, οφείλει να είναι "κουβαλητής", να βγάζει τόσα όσα χρειάζονται για τα ιδιαίτερα, τα πλεηστεϊσον, τις καφετέριες και λοιπά έξοδα για το τέκνο του.
Δεν θα συμφωνήσω. Ο ρόλος του γονιού είναι να δώσει τα σωστά εφόδια στο παιδί. Να δίνει το παράδειγμα. Να δίνει μαθήματα ζωής. Ανάλογα με την κοινωνία στην οποία υπάγεται και στην εποχή που ανήκει. Γιατί το παιδί διαπαιδαγωγείται για να ζήσει σε αυτή την κοινωνία - ή μάλλον στην αυριανή. Δεν μπορούμε να έχουμε τα ίδια πρότυπα με αυτά που είχε η προηγούμενη ή του προπερασμένου αιώνα. Αλλά είμαι σίγουρη, ότι και οι προηγούμενες γενιές είχανε αντίστοιχα προβλήματα να αντιμετωπίσουν...

Τρίτη 5 Ιουνίου 2007

Η ζωή συνεχίζεται...

Η προσπάθεια να φορτώσω κάποιες εικόνες-βίντεο από το ταξίδι οδήγησε σε οδυνηρά αποτελέσματα. Κατάφερα να μπλοκάρω τη σελίδα μου, και ενώ μπορούσα να τη διαβάσω, δεν μπορούσα να ανεβάσω τίποτα, ούτε απλά σχόλια!
Ελπίζω τα προβλήματα να είναι παρελθόν, και χαίρομαι που επανήλθα!

Τρίτη 8 Μαΐου 2007

Ζωή σαν παραμύθι...


Επιστρέψαμε στο σπιτάκι μας, μετά από 2.600 χλμ οδικώς και 45 ώρες στο καράβι. Εμπειρίες πολλές, από το διπλό γλέντι στην Αθήνα, μέχρι τις βόλτες με τα βαπορέτα στη Βενετία, την κρουαζιέρα στο ποτάμι του Σάλτσμπουργκ, τις Άλπεις στα 1863 μέτρα και το γραφικό χωριουδάκι στον Ιταλικό Βορρά με τα αμπέλια και τα εργοστάσια να συμβιώνουν αρμονικά(;)
Να αδειάσω λίγο τις βαλίτσες μου, και υπόσχομαι πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ταξιδιωτικές εμπειρίες...

Κυριακή 15 Απριλίου 2007

Μια σύγχρονη ιστορία αγάπης...

Είναι μια πολύ τρυφερή ερωτική ιστορία, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο ελληνικό διαδίκτυο. Το ότι δεν μπόρεσα να τη διασταυρώσω, δεν αφαιρεί κάτι από τη γοητεία της.

Ένας άντρας, από την Μεγάλη Βρετανία, συνάντησε και παντρεύτηκε μια 22-χρονη κοπέλα όταν ονειρεύτηκε τον αριθμό του τηλεφώνου της και της έστειλε μήνυμα! Ο David Brown ξύπνησε ένα πρωί και θυμόνταν ένα αριθμό τηλεφώνου που είχε δει στο όνειρο του.
Ο 24-χρονος αποφάσισε να επικοινωνήσει και έτσι έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε: «Μήπως συναντηθήκαμε χτες βράδυ;» Η Michelle Kitson που έλαβε το μήνυμα στην αρχή προβληματίστηκε αλλά αποφάσισε να απαντήσει!
Οι δυο νέοι άρχισαν να ανταλλάσσουν μηνύματα λίγο αργότερα συναντήθηκαν και τελικά ερωτεύτηκαν! «Ήταν πραγματικά παράξενο αλλά ήμουν σαν εθισμένη. Οι γονείς μου έλεγαν ότι μπορεί να είναι και εγκληματίας αλλά εγώ ήξερα πως ήταν κάποιος ιδιαίτερος,» είπε η Michelle Kitson.

Τετάρτη 11 Απριλίου 2007

Το αττικό κράτος και η σούπα των τρωκτικών


Το παιδί του λαού έγινε μαχητής υπουργός τον οποίο όμως κυνηγά το αττικό κράτος, ενώ είναι στόχος άδικων επιθέσεων γιατί «χαλά τη σούπα των τρωκτικών». Για να πνίξει τους καημούς του, αναγκάστηκε να γλεντάει μέχρι πρωίας ακόμη και στα μπουζούκια με το Βασίλη Καρρά, με τη συντροφιά του νομάρχη.
Οι τοπικοί φορείς όμως δεν τον αφήνουν μόνο του στις δύσκολες ώρες που περνάει.
Με επιστολή τους τρεις δήμαρχοι και ένας κοινοτάρχης προτρέπουν τους εκπροσώπους των Αρχών και των φορέων του νομού να σταθούν στο πλευρό του υπουργού.
«Ο κ. υπουργός, όπως και κάθε διακομματικά καταξιωμένος από το έργο του υπουργός (στη συνείδηση των πολιτών όχι μόνο του νομού του αλλά και όλης της ελληνικής περιφέρειας), θεωρούμε ότι γνωρίζει να αναλαμβάνει με θάρρος και ευθύτητα τις ευθύνες, όταν και εκεί που υπάρχουν όμως. Θεωρούμε ότι επειδή η δράση δημιουργεί αντίδραση, είναι πασιφανές πού στοχεύει μια τελική επίθεση συγκεκριμένων κύκλων των ΜΜΕ. Οι κατηγορίες εναντίον του οφείλονται στον ελλειμματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η περιφέρεια από το αττικό κράτος. Πίσω από όλα αυτά φταίνε τα «λόμπι» των Αθηνών και όσα γίνονται τελικά ζημιώνουν τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες μας».
Από κοντά και οι παράγοντες της ποδοσφαιρικής ομάδας, που με ανακοίνωση «καταδικάζουν απερίφραστα τις ανοίκειες επιθέσεις κατά του υπουργού, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι θα οδηγηθούν όπως και παλαιότερα σε παταγώδη αποτυχία. Οι ιδιότητες του υπουργού φαίνεται πως ενοχλούν κάποιους κύκλους του πολιτικού (και όχι μόνο) κατεστημένου, ως μη εξυπηρετικές των συμφερόντων τους».
Στα βροχή μηνύματα στήριξης από τα φιλικά σ' αυτόν ΜΜΕ, που προτρέπουν τον κόσμο του νομού «να αντιδράσει πριν είναι αργά». Επιστρατεύτηκαν ακόμη και το σωματείο ατόμων με αναπηρία, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο κ.ά. ώστε να εκδώσουν παρόμοιες ανακοινώσεις...


Μάλλον η επί μακρόν παραμονή μου στο Κράτος των Αθηνών με οδηγεί στο να φρικάρω όταν πληροφορούμαι τέτοιες συμπεριφορές. Όμως οι τοπικές κοινωνίες βρίσκουν πάντα τον τρόπο τους να αντιδρούν και να κατηγορούν για όλα τα στραβά το Αθηνοκεντρικό Κράτος. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένος ο επαρχιωτισμός μας;

Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

Ο όμφαλος της γης και ο Διαγόρας


Κάτθανε, Διαγόρα, κάτθανε Διαγόρα, ουκ ες Όλυμπον αναβήση...
Ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών, ο πιο ωραίος, δυνατός και ανίκητος ολυμπιονίκης της Γης. Δεν νικήθηκε ποτέ, κέρδιζε σε όλες τις Ολυμπιάδες. Και όταν αγωνίστηκαν οι δυο του γιοι και έγιναν κι αυτοί ολυμπιονίκες, βγάλανε τους κότινους από το κεφάλι τους και τους φόρεσαν στον υπέργηρο ασπρομάλλη πατέρα τους, τον σήκωσαν στους ώμους τους και τον περιφέρανε στο στάδιο της Ολυμπίας, για να του αφιερώσουν τις νίκες τους. Ο κόσμος τον αποθέωνε, και τον ζητωκραύγαζε "τώρα είναι η ώρα να πεθάνεις, δεν θα ανέβεις και στον Όλυμπο"...
Αν δεν ανέβηκε όμως ο ανίκητος Διαγόρας στον Όλυμπο, ανέβηκαν οι ήρωες της Εθνικής μας μετά την Πορτογαλία. Η περήφανη Ελλάδα γκρέμισε τα τείχη της και υποδέχτηκε με τιμές ηρώων τους παιχταράδες Θεούς που μας δόξασαν στα πέρατα της Ευρώπης. Τους 12 νέους θεούς του (ποδοσφαιρικού) Ολύμπου, τον Ρεχάγκελ και τους 11 λεβέντες του. Το γράψανε όλες οι εφηρίδες, το είπαν όλα τα χείλη στην Ελλάδα, το χορέψαμε όλοι στις γειτονιές και στις πλατείες με ξέφρενους πανηγυρισμούς.
Όμως, κανείς δεν φώναξε το "κάτθανε". Όλοι μίλησαν για νέα εποχή, για τις νίκες που θα έρθουνε, για τα επόμενα πρωταθλήματα.
Και το αύριο ήρθε. Όχι όμως και οι αδιάκοπες νίκες. Οι παιχταράδες στην ήττα γίνανε "ΚΑΠΗ". Αχ, Αντρέα, που στους εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας έβλεπες τα "περήφανα γηρατεία". Τώρα τα άτομα που θεωρούνται από κάποιους μεγαλύτερα σε ηλικία από όσο είχανε αυτοί υπόψη τους, θεωρούνται αντιπαραγωγικά και πρέπει να βγουν από την ενεργό δράση το συντομότερο. (Άσχετο, το γεγονός ότι αυτή η άποψη ακούστηκε από υπουργό της Κυβέρνησης αρμόδιο για την απασχόληση και τα συνταξιοδοτικά, σημαίνει μήπως ότι σκέφτονται να μειώσουν τα όρια συνταξιοδότησης;) Η αναμενόμενη ήττα, αφού ο αντίπαλος ήταν σαφώς καλύτερος, έγινε "Εθνική πίκρα". Ο ήρωας Όθωνας που πριν δυο χρόνια πολλοί ζητούσαν να ελληνοποιήσουμε μετά την μεγάλη προσφορά στου στην Πατρίδα, έγινε ο Γερμαναράς που μόνο κακό κάνει στον τόπο.
Και το μόνο που παραμένει, είναι η πεποίθηση πως Ελλάδα είναι ο Ομφαλός της Γης.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Συνδικάτο εγκλήματος


Όσο στην περιοχή κυριαρχούσε ο αρχινονός, πρώην αρχιπυγμάχος, όλα κυλούσαν ρολόι. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρά του, ο "Κουβανός", πρώην πυγμάχος, αποφάσισε να αυτονομηθεί και μαζί με άλλους συγκρότησε δεύτερη συμμαρία. Για να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του, νοίκιασε διαμέρισμα στο κέντρο, κοντά στη χαρτοπαικτική λέσχη που εργαζόταν ο αρχινονός, παρακολουθούσε κάθε του κίνηση, ώσπου κάποιο μεσημέρι μεταμφιεσμένος τον σκότωσε. Μετά, επέστρεψε στο διαμέρισμα, έβγαλε την περούκα και την υπόλοιπη μεταμφίεσή του και - όπως δηλώνουν αυτόπτες μάρτυρες - επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος «γεμάτος αγωνία για την ταυτότητα του δολοφόνου».
Στη συνέχεια τα μέλη των συμμοριών φρόντιζαν ώστε κάθε μήνα «χέρι με χέρι» 1000 ευρώ να φθάνουν στη χήρα του μακαρίτη πια αρχινονού και άλλα τόσα στη μάνα του.
Η δολοφονία ήταν η αρχή για να «σπάσουν» στα τέσσερα οι δύο συμμορίες των νονών. Τα καταστήματα χωρίστηκαν σε ισάριθμες ζώνες και οι ταρίφες ορίστηκαν από 600 έως 2.000 ευρώ τον μήνα. Τα μέλη μιας από τις συμμορίες μάλιστα είχαν συστήσει εταιρεία security και απαιτούσαν από τους καταστηματάρχες να προσλαμβάνουν «δικούς τους» ως πορτιέρηδες. Ελάχιστοι καταστηματάρχες δεν είχαν υποκύψει στους εκβιασμούς, ενώ όσοι αρνήθηκαν αρχικά να πληρώσουν είδαν τα αυτοκίνητά τους καμένα, έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού ή τα μέλη των συμμοριών έριχναν αέρια μέσα στα καταστήματά τους, διώχνοντας έτσι τους πελάτες.
Παράλληλα, ξέσπασε ένας ανελέητος πόλεμος για το ποια ομάδα θα είχε το «πάνω χέρι», με απανωτά επεισόδια: συμπλοκές, ανταλλαγές πυροβολισμών, απόπειρες δολοφονιών, τα οποία η Αστυνομία προσπαθούσε να συνδέσει, χωρίς όμως να έχει στοιχεία, παρά μόνον ενδείξεις.
Όμως ένα από τα μέλη των συμμοριών που στη διάρκεια αυτού του «πολέμου» φοβήθηκε για τη ζωή του ζήτησε τελικά προστασία από την Αστυνομία. Μίλησε για τη δολοφονία και έδωσε έναν σαφή «χάρτη» για το συνδικάτο του εγκλήματος. Η Αστυνομία από εκείνη τη στιγμή επιχείρησε να βρει τον «αδύναμο κρίκο» για να σπάσει τη σιωπή των κακοποιών, πράγμα που έγινε όταν ένα ακόμη μέλος επιβεβαίωσε τη μαρτυρία του πρώτου. Και οι δύο πλέον εντάσσονται σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

Όχι, δεν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία με θέμα το Σικάγο στην εποχή της ποταπαγόρευσης. Είναι η εφιαλτική πραγματικότητα στην Ελλάδα του σήμερα, με πρωταγωνιστές, θύτες και θύματα, ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας...

Σάββατο 17 Μαρτίου 2007

Υπάρχει θεός;


Αφορμή για το παρακάτω ποστ μου έδωσε η αγαπητή φίλη maria_pin, η οποία αντιδρώντας στις "αποκαλύψεις" των νεοελληνικών μύθων, το προχωράει αρκετά παραπέρα, και φοβάται αμφισβήτηση της συνέχειας του γένους μας, της ελληνικότητας των Βυζαντινών αλλά ακόμη και την ύπαρξη του θεού...
Δυστυχώς, ενώ έχουμε καταχτήσει πολλά σε σχέση με τους περασμένους αιώνες, συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως υπάρχουν μόνο δύο κοσμοθεωρίες: η λάθος και η δικιά μας.
Όλοι οι λαοί της υφηλίου είναι πεπεισμένοι, πως ο θεός υπάρχει, και είναι ο δικός τους. Λυπούνται βαθύτατα που οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να πείσουν τους άπιστους πως η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράμα. Καθολικοί, ορθόδοξοι, εβραίοι, σουνίτες, σηίτες, βουδιστές, κόπτες - όλοι έχουν βρει το δρόμο για τη σωτηρία. Ναι, για όλους υπάρχει θεός (Αγία Τριάδα, Αλλάχ, Βούδας, Δίας ή όπως αλλιώς τον αποκαλεί ο καθένας).
Αλήθεια, ποιός είναι ο λόγος που συντηρείται τόσο ο φανατισμός και η μισαλλαδοξία ανάμεσα στις διάφορες θρησκείες-κοσμοθεωρίες-πιστεύω στον πλανήτη μας; Είναι πιο εύκολο να ελέγξεις τη μάζα όταν πιστεύει σε κάτι μαζικό και διαφορετικό από του γειτονικού έθνους, είναι καθοδηγήσιμη, απόλυτα προβλέψιμη και δεχτική σε όσα την κατευθύνουν οι ταγοί της. Στην εποχή της αμφισβήτησης και της παγκοσμιοποίησης, υπάρχουν ακόμη οι διαχωριστικές γραμμές που μας χωρίζουν, και κάποιοι προσπαθούν να τις κάνουν πιο έντονες.
Πάντως, όποιος θέλει να μάθει πόσο πλησιάζουν οι απόψεις του στις γνωστές θρησκείες, ας κάνει μια επίσκεψη στο belief-o-matic και θα εκπλαγεί με τα αποτελέσματα. Σε μένα έβγαλε 100% σε μια θρησκεία και 95-99% σε άλλες τρεις που δεν είχα ποτέ υπόψη μου - με βάζει σε σκέψεις να αναζητήσω τα κοινά στοιχεία της κοσμοθεωρίας μου με αυτές...

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε...


Μιά φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βασίλειο ζούσε μια πριγκηπούλα... Και ύστερα ο πρίγκηπας φίλησε την πριγκηποπούλα και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
Τα παραμύθια που έλεγε η γιαγιά δίπλα στο αναμμένο τζάκι, και ακούγανε εκστατικά τα παιδιά και ζητούσαν περισσότερες λεπτομέρειες για το όμορφο πριγκηπόπουλο και την ωραία πλην βασανισμένη πριγκήπισσα...
Το τζάκι, ακόμη κι αν είναι αναμμένο, δεν έχει μπροστά καμιά γιαγιά πια - αυτές έχουν πολύ έντονη κοινωνική ζωή στις μέρες μας, σιγά μην κάτσουν να ρίχνουν κούτσουρα στη φωτιά. Τα παιδιά προτιμούν να δουν το καινούριο επεισόδιο του πόκεμον στην τηλεόραση, και μετά να ασχοληθούν με το playstation.
Οι πρίγκηπες και οι πριγκηποπούλες δεν ζούνε πια ανάμεσά μας. Σε μια δημοκρατική εποχή τι δουλειά έχουν οι τίτλοι ευγενείας; Αν ο πανέμορφος πρίγκηπας τολμήσει να φιλήσει την ωραία κοιμωμένη, θα τον συλλάβουν πάραυτα για σεξουαλική παρενόχληση ατόμου με ειδικές ανάγκες, και ομοίως θα συλλάβουν και την κοπελιά που θα φιλήσει το βάτραχο, όσο κι αν ισχυρίζονται πως φταίει η κακιά η μάγισσα. Και ο μύρμηγκας, μόλις σκάει μύτη ο τζίτζικας με το τζιπάκι φορτωμένο με τον εξοπλισμό του σκι, το πρώτο που σκέφτεται είναι πως πρέπει να βρει τον Αίσωπο να του τα πει ένα χεράκι.
Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε έχουν γκρεμιστεί ένα ένα. Ο κόσμος που μας προετοίμασαν να ζήσουμε δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις πριγκήπισσες, τα άσπρα άλογα και τις νεράιδες. Μόνο κακές μάγισσες και πολυεθνικούς δράκους βρήκαμε μπροστά μας.
Και έρχονται σήμερα να μας γκρεμίσουν τα τελευταία παραμύθια που πιστέψαμε. Δεν υπήρχε λένε κρυφό σχολείο, για μύθο σας το λέγαμε. Δεν σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός το λάβαρο, τζάμπα οι λόγοι που βγάζαμε του Ευαγγελισμού "διπλή γιορτή" και κουραφέξαλα. Η επίσημη Εκκλησία δεν θέλησε ποτέ αυτό τον πόλεμο. Υπήρχανε βέβαια και παπάδες που αψήφισαν την επίσημη γραμμή, ωστόσο ήταν μόνο οι εξαιρέσεις. Και για να τελειώνουμε με το θέμα, δεν έπεσε η Πόλη στους Οθωμανούς, στους Φράγκους έπεσε και σας το κρατούσαμε κι αυτό κρυφό. Ο λόγος; Για να πιστέψετε στην Εκκλησία και να να βάζετε υπογραφές για τις ταυτότητες. Για να πιστέψετε στο "Ελλάδα=Ορθοδοξία" και να διαμαρτύρεστε κάθε φορά που κάποιος ασεβής πολιτικός τολμά να προτείνει χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Για να πιστέψετε, και να μην ερευνάτε πώς η Εκκλησία κατέχει πάνω από το 50% των εδαφών της Ελληνικής Επικράτειας, με οθωμανικά φιρμάνια του 1500, και τα νέμεται αφορολόγητα, με νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας του 2007.
Είναι σκληρό να ξυπνάς σε έναν κόσμο χωρίς παραμύθια. Και τώρα, πώς θα ζήσουνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;...

Τρίτη 6 Μαρτίου 2007

Η χώρα κομμένη στα δύο...


Στο Κοινοβούλιο συνεχίζεται η συζήτηση για το νόμο-πλαίσιο, που έχει ξεσηκώσει όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, έχει οδηγήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις και μαζικές καταλήψεις. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας προβλέπεται να έχει ψηφιστεί.
Ωστόσο, ενώ η πανεπιστημιακή κοινότητα ετοιμάζεται για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Πέμπτης αναμένοντας τη μαζικότερη συμμετοχή, η προσοχή του κοινού της ενημερωτικής μας τηλεόρασης για άλλη μια φορά έχει στραφεί σε άλλα θέματα.
Η χώρα κόβεται στα δύο λοιπόν - ή στα τρία αναλόγως των μπλόκων που θα καταφέρουν να στηθούν - με συμμετοχή και των "γαλάζιων τρακτέρ". Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε για τη χρονική σύμπτωση των κινητοποιήσεων; Πάντως, όπως και να 'χει, το κυβερνών κόμμα εξακολουθεί να προηγείται κατά δύο τουλάχιστον μονάδες από το δεύτερο...

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

Η θέα από το μπαλκόνι...





Μετά από παράκληση του αγαπητού Θανάση,δημοσιεύω τη θέα από τη μαγευτική βορειοανατολική βεράντα. Προσφέρεται για τσιπουράκι και καλή παρέα από το απογευματάκι μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Η θέα είναι όντως καταπληκτική, και πιάνει από τα όρη Λεκάνης μέχρι το Φαλακρό (το Παγγαίο και το Μενοίκιο φαίνονται από το μικρό μπαλκονάκι στα δυτικά, που προσφέρεται για πρωινά και μεσημεράκια).
Το πρόβλημα είναι, πως είναι ξεσκέπαστη και αμόνωτη - και ακριβώς από κάτω είναι οι κρεββατοκάμαρες...
Το ιδανικό θα ήταν μια κεραμοσκεπή, αλλά φοβάμαι πως θα χαθεί μεγάλο μέρος των πλεονεκτημάτων της. Ψάχνουμε μια λύση, που να συνδυάζει μόνωση και σκίαση με την πλούσια θέα και την απόλαυση των αστεριών. Θα τη βρούμε τη λύση στην ώρα της.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2007

Μην το βάζεις κάτω...


Ο ανοιξιάτικος καιρός μου έφτιαξε τη διάθεση!
Τα προβλήματα ποτέ δεν τελειώνουν, οι μίζεροι άνθρωποι συνεχίζουν είναι δίπλα μας, τα τηλεοπτικά παράθυρα ανταγωνίζονται στο ποιό θα είναι εκείνο που θα διασύρει σε "αποκλειστικότητα" τη ζωή ενός ακόμη ανθρώπου...
Τίποτα από αυτά δεν με αγγίζει αυτή τη στιγμή! Μπήκε η άνοιξη - αν και τυπικά έρχεται με την ισημερία στις 21. Ωστόσο, ο καιρός είναι υπέροχος και το θέαμα από τη βεράντα μας καταπληκτικό - δεν πρέπει να μας το στερήσει μια κεραμοσκεπή.
Είναι καταπληκτικό το πόσο εύκολα μια όμορφη μέρα επαναφέρει τη χαμένη διάθεση. Είναι νωρίς να ξεκινήσουμε σχέδια για τις καλοκαιρινές αποδράσεις;

Κυριακή 25 Φεβρουαρίου 2007

Αν με είχες ρωτήσει...



Η Αθήνα είναι η πόλη που με ανέθρεψε, που έζησα τόσο τα παιδικά όσο και τα ενήλικα μου χρόνια, η πόλη που λάτρεψα κάθε γωνιά της, η πόλη που την έμαθα από την καλή και την ανάποδη. Αυτή ακριβώς η πτυχή - η ανάποδη - είναι που με έκανε κάποια στιγμή να πάρω την απόφαση, με πόνο στην καρδιά, να την εγκαταλείψω προς άγνωστη κατεύθυνση.
Εντέλει, η κατεύθυνση αποδείχτηκε πως δεν θα ήταν τόσο άγνωστη. Με βάση κάποια κριτήρια που θέσαμε, επελέγει η γενέτειρα - τόπος καταγωγής. Υπήρχε εξάλλου ήδη μια συγγενική μαγιά, δεν θα ήταν μια νέα αρχή, αλλά μια επιστροφή στις ρίζες. Που σίγουρα θα βοηθούσε στα πρώτα βήματα της μετεγκατάστασης - ή έτσι πίστευα.
Αναφέραμε αρχικά το σχέδιο μας για την μετέγκαταση στους συγγενείς και φίλους, με πολύ φτωχά αποτελέσματα. Φτωχά ήταν και τα αποτελέσματα των πρώτων επιτόπιων ερευνών. Ώσπου σε κάποια έρευνα ένας μεσίτης μας έδειξε ένα σπίτι - παλιό είναι η αλήθεια - που έμοιαζε καταπληκτικά στα σχέδια μας, σε κάποια σημεία τα υπερέβαινε κιόλας. Ο πολιτικός μηχανικός που μας είχαν εφοδιάσει οι συγγενείς έδωσε το ΟΚ για το σπίτι αναφέροντας ένα ποσό για ανακαίνιση που μας φάνηκε αρκετά προσιτό, οπότε ξεκινήσαμε τη διαδικασία ελέγχων των τίτλων κλπ. Δυστυχώς, λίγες βδομάδες αργότερα το κοστολόγιο που πρόχειρα μας περιέγραφε, απείχε αρκετά από αυτό που μας είχε δώσει (πάλι πρόχειρα όπως αποδεικνυόταν) αρχικά. Έπρεπε εντός λίγων ωρών να αποφασίσουμε αν θα συνεχίζαμε την υπογραφή των συμβολαίων αγοράς με τα νέα δεδομένα ή αν θα σταματούσαμε την αγορά και να συνεχίσουμε την αναζήτηση.
Έχοντας ξενυχτήσει ολόκληρο το βράδυ, αποφασίσαμε για το πρώτο, απομακρύνοντας όμως τον πρόχειρο μηχανικό και αναλαμβάνοντας την ανακαίνιση μονάχοι. Την ανακαίνιση που κατέληξε εφιάλτης. Τα μαστόρια ακριβά και πανάσχετα, έχουν μάθει να μην τελειώνουν ποτέ τη δουλειά που αναλαμβάνουν (πώς θα αφήσουν τον επόμενο πελάτη-θύμα να περιμένει;). Εμείς τραβάμε τα μαλλιά μας με τα αποτελέσματα της πανάκριβης αλλά μη ολοκληρωμένης ανακαίνισης, και έχουμε στερέψει πια από μαστόρια. Το κακό είναι, πως μόλις ρωτήσουμε για νέα μαστόρια, η επωδός είναι μόνιμη:

Αν με είχες ρωτήσει... Αν με είχες ακούσει... Αν περίμενες θα σου είχα βρει σπίτι καλύτερο-φτηνότερο-ολοκαίνουριο-σε καλύτερη περιοχή-πιο έτοιμο-πιο κλπ...

Και αναρωτιέμαι εγώ η ανίδεη. Μα καλά, σε σας δεν είχα πρωτοπεί την απόφαση να έρθω προς τα μέρη σας και ζήτησα συμβουλές; Από σας δεν είχα ξεκινήσει την αναζήτηση και μετά από μήνες δεν είχατε ούτε ένα σπίτι να μου προτείνετε; Εσείς δεν μου συστήσατε τον περιβόητο μηχανικό που με συμβούλευσε ποιό σπίτι να απορρίψω και ποιό να επιλέξω; Τώρα με τιμωρείτε γιατί έκανα μια επιλογή; Σωστή, λάθος, πάντως ήταν δική μου επιλογή στην τελική, κι εγώ θα ζήσω με αυτή. Γιατί τόση μιζέρια πια; Ειλικρινά, ώρες ώρες νιώθω την ανάγκη να τα βροντήξω όλα χάμω και να φύγω από την αφιλόξενη αυτή πόλη...

Τετάρτη 21 Φεβρουαρίου 2007

to know us better...

Νομίζω πως την ταινία την λέγανε "ο Θόδωρος και το δίκανο", που προσπαθούσε ο δόλιος ο πατέρας να καταλάβει τους νεωτερισμούς των - τότε - νέων, και απορούσε με το "to know us better" που του ξεφούρναγε η κόρη του ως θέμα των πάρτυ της εποχής.
Δεν τα πρόλαβα τα ξέφρενα πάρτυ, φαίνεται όμως πως η μόδα επιστρέφει και αυτή τη φορά το "to know us better" μετατράπηκε σε σκυταλοδρομία ανάμεσα στους bloggers. Ελπίζω να μην γίνουμε και Αμέρικαν μπάρ...
Πάντως, αφού πήρα την πάσα, οφείλω να πω πέντε πραγματάκια για μένα, αν και νομίζω πως ότι έχει να πει ο καθένας μας, το περιγράφει έτσι κι αλλιώς στη σελίδα του.

1. Όταν ήμουν μικρή, ήθελα να μεγαλώσω και να γράψω σε βιβλία τα αστυνομικά σενάρια που σκαρφιζόμουν όλη νύχτα. Μεγαλώνοντας, ανακάλυψα
- πως υπάρχει τρόπος να θεραπευτεί η αϋπνία
- πως μεγαλώνοντας έχασα την όρεξη και υπομονή για να συγγράψω τα υπέροχα σενάρια που έπλασα στα μικράτα μου
- πως αντίθετα δεν έχασα το ενδιαφέρον μου για την αστυνομική λογοτεχνία, από το πόστο του αναγνώστη-κριτικού-σεναριογράφου όμως
- και το σημαντικότερο, πως δεν είχα καμιά μα καμιά όρεξη να μεγαλώσω άλλο

2. Όταν ήμουν στην εφηβεία, έγραψα ένα σημείωμα "για την Άννα του αύριο", που ζητούσα από τη μελλοντική μου ύπαρξη να μην ωραιοποιήσει ποτέ τα μαθητικά χρόνια και να μην τα νοσταλγήσει ποτέ, γιατί οι "μεγάλοι" σου υπενθυμίζουν συνεχώς πως είσαι στην πιο όμορφη και τρυφερή ηλικία, αγνοώντας (ξεχνώντας;) πως πρόκειται για μια από τις δυσκολότερες φάσεις της ζωής.

3. Στην μεταεφηβική μου ηλικία πια, όταν άρχισα να γράφω στα ημερολόγια μου, διαπίστωσα πως είχα δυο συγγραφείς, πολύ διαφορετικές και ανταγωνιστικές. Η μια ήταν η ευαίσθητη Αννούλα, που δρούσε με βάση το ένστιχτο, έκανε του κεφαλιού της και δεν λογάριαζε τίποτα. Η δεύτερη ήταν η ορθολογική Αννιώ, που ότι έκανε το ζύγιζε με βάση την κοινή (=μαθηματική) λογική, και όλη την ώρα ήταν σε αντιπαλότητα με την ατίθαση Αννούλα. Χρειάστηκαν πολλά χρόνια, πολλά δάκρυα, πολλά λάθη ώστε να αναγνωρίσει η καθεμιά την αναγκαιότητα ύπαρξης της άλλης, να μάθουν (με το δύσκολο τρόπο) να εμπιστεύονται η μια την άλλη, να συνυπάρχουν. Και κάποια στιγμή παρατήρησα πως στο ημερολόγιό μου έγραφε πια μόνο η Άννα, που είχε συγκεκριμένα πλάνα και όνειρα. Ευτυχώς που έχω δυο πολύ σημαντικούς βοηθούς, το ένστικτο που δεν με πρόδωσε ποτέ, και τη φωνή της λογικής που χτυπάει τα καμπανάκια όπου χρειάζεται.

4. Το αγαπημένο μου τραγούδι ήταν για χρόνια το "ανήκω σε μένα και στα όνειρά μου, δεν θέλω κανέναν μες τη μοναξιά μου". Επίσης το αγαπημένο μου χορευτικό ήταν το "θα χτίσω 20 φωλιές και άμα γουστάρω αγκαλιές, από κανάρο σε κανάρο θα πετάω" - αλλά και η αποστροφή του "θέλει η ζωή μας αλλαγές, και ας τσαντίζονται πολλές, δεν δίνω φράγκο καθεμιά τι θα μου σούρει". Σε κάποιο ψυχολογικό τεστ με περιπλάνηση στο δάσος, έφτασα κάποια στιγμή σε ένα σπιτάκι που έπρεπε να το περιγράψω. Το περιέγραψα με ανθισμένο κήπο έξω, και μέσα ζεστό, με αναμμένο τζάκι, με στρωμένο τραπέζι και κεφάτο κόσμο που με περίμενε να μοιραστούμε το δείπνο. Μου εξήγησαν ότι αυτό σημαίνει ότι επιθυμώ το σπιτάκι με τον κήπο, τα γελαστά παιδάκια να τρέχουν πέρα-δώθε, το σπίτι γεμάτο φίλους και τον σύντροφο της ζωής μου να με κρατάει αγκαλιά μπροστά στο τζάκι. Γέλασα, γιατί ενώ αυτή την εικόνα την περιέγραψα κάποια στιγμή σε κάποιο ξεχασμένο ημερολόγιο, είχα γίνει στο μεταξύ μια δυναμική και πετυχημένη γυναίκα καριέρας που δεν συμβιβαζόταν με κανέναν άντρα δίπλα της. Και γελούσα για καιρό, μέχρι που άκουσα την ίδια περιγραφή. Τότε συνειδητοποίησα πως είχα βρει το άλλο μισό πορτοκάλι, τον σύντροφο που θα μοιραζόμασταν μαζί το όνειρο.

5. Όταν επιθυμήσεις κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί ώστε να έρθουν τα πράγματα έτσι ώστε να υλοποιηθεί. Το σύντροφο τον είχα βρει, αλλά είχαμε ακόμη να περάσουμε πολλά. Πετύχαμε και πολλά. Το γελαστό παιδάκι είναι μονίμως γελαστό, το σπιτάκι μας έξω έχει έναν υπέροχο κήπο και μέσα είναι πάντα ζεστό, μόνο (καινούριους) φίλους ψάχνουμε και το τζάκι είναι ακόμη εφιάλτης αλλά πού θα πάει, έχουμε πετύχει τόσα πολλά, σε αυτά θα κολλήσουμε;

Δεν έχω σκεφτεί ακόμη σε ποιούς πρέπει να παραδώσω τη σκυτάλη. Παρατηρώ ότι οι περισσότεροι που διαβάζω, έχουν ήδη πάρει την πρόσκλησή τους. Ας μου επιτραπεί να αφήσω χάμω τη σκυτάλη για την ώρα, και βλέπουμε.

Δευτέρα 19 Φεβρουαρίου 2007

O πολιτισμός της... φωτοτυπίας


Στη Θεσσαλονίκη ο νομάρχης Πανίκας Ψωμιάδης δεν δίνει στοιχεία των προμηθειών στην αντιπολίτευση επικαλούμενος προσφυγή που έχει κάνει στην Aρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων.
O δήμαρχος Δράμας, τώρα, Θ. Mαργαρίτης, για να δώσει στοιχεία στον επικεφαλής της αντιπολίτευσης που είναι και πρόεδρος του Eπιμελητηρίου Δράμας K. Xαρακίδη, του ζητά να προκαταβάλει το κόστος των φωτοτυπιών. Σε έγγραφο που του στάλθηκε με εντολή δημάρχου όπως αναφέρεται, υπάρχει και τιμολόγιο για την αναλυτική χρέωση της κάθε σελίδας. (Έθνος, 17/2)
Τι να σχολιάσει κανείς. Προσωπικά δεδομένα και απόρρητα τα στοιχεία των προμηθειών! Ο δικός μας δεν επικαλείται το απόρρητο, όμως σέβεται το χρήμα των δραμινών πολιτών και δεν το σπαταλά σε περιττές πολυτέλειες, όπως η ενημέρωση του επικεφαλής της αντιπολίτευσης...

Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2007

Σενάρια..

Σενάριο πρώτο : Ο Δ.Β. περιμένει τον εραστή της γυναίκας του στο πλατύσκαλο. Μόλις τον βλέπει να βγαίνει από το διαμέρισμα, του λέει δυο σύμφωνα γαλλικά και εξαφανίζεται. Το ζευγάρι προς στιγμήν τρομοκρατείται. Και αν πραγματοποιήσει τις απειλές του και δώσει δημοσιότητα στο θέμα; Όμως, σε λίγο η λογική θα πρυτανεύσει. Ο Δ.Β. τρέμει στην ιδέα του σκανδάλου πολύ περισσότερο από αυτούς. Η ζωή θα συνεχιστεί ήρεμα και για τους τρεις εμπλεκόμενους - η γυναίκα του Γ.Β. δεν χρειάζεται ποτέ να μάθει την ύπαρξη του ερωτικού τριγώνου. Ο Δ.Β. θα βγει σε λίγους μήνες στη σύνταξη, θα πάρει το εφάπαξ και θα εγκατασταθεί μόνιμα στο χωριό του. Ο Γ.Β. θα συνεχίσει να χαίρει της εκτίμησης όλου του πολιτικού κόσμου, και θα συνεχίσει να στέλνει επιστολές στον πρωθυπουργό δυναμιτίζοντας το ασφαλιστικό σύστημα της χώρας. Η Θ.Β. θα γίνει επιτέλους προϊσταμένη, και θα αποκτήσει υφισταμένους. Και ο νέος διοικητής δεν θα ξαφνιαστεί καθόλου που θα τη βρει σε αυτό το αναβαθμισμένο πόστο, καθώς θα έχει ήδη πληροφορηθεί ότι είναι από τα πιο ικανά στελέχη της διοίκησης.

Σενάριο δεύτερο : Ο Δ.Β. δυστυχώς δεν άντεξε και μαζί με τα γαλλικά, έδωσε και δυο σφαλιάρες στον εραστή. Καταφτάνει το ασθενοφόρο και σε λίγο όλα τα κανάλια έχουν διακόψει το πρόγραμμά τους για να μεταδόσουν την είδηση. Ο Γ.Β. μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο μετά από προσωπική διένεξη. Οι δημοσιογράφοι έχουν ανακαλύψει φλέβα χρυσού. Η υστεροφημία του Γ.Β. έχει πληγεί ανεπανόρθωτα. Η προσωπική ζωή της Θ.Β. έχει γίνει λαϊκό ανάγνωσμα. Και οι υποθέσεις που έχει χειριστεί γίνονται βορά σε όλα τα δελτία και σε επερωτήσεις στη βουλή. Η αναμενόμενη προαγωγή δεν θα μπορέσει ποτέ να υλοποιηθεί, ενώ και η θέση του Γ.Β. θα είναι πολύ άσχημη. Η κυβέρνηση θα πρέπει να σταθμίσει τα γεγονότα και να δει αν θα συνεχίσει να τον στηρίζει, υποστηρίζοντας ότι η υπόθεση αφορά στην προσωπική του ζωή, ή αν θα υποχρεωθεί να προσθέσει ένα ακόμη όνομα στο μακρύ κατάλογο των στελεχών που απομακρύνθηκαν.

Σενάριο τρίτο και δυστυχώς αυθεντικό : Η θανατική ποινή είναι καταδικαστέα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Κι όμως στον Γ.Β. τέτοια ποινή έλαχε. Πολύ βαριά καταδίκη, ακόμη και για βαριά αδικήματα. Είναι σίγουρο πως όσο δυνατή κι αν ήταν αυτή η σχέση, κανείς δεν είχε φανταστεί πως ήταν από τις σχέσεις που οδηγούν έναν στο χώμα και έναν στη φυλακή. Οι δημοσιογράφοι ξεθάβουν όλες τις υποθέσεις που πέρασαν από τα χέρια της μοιραίας γυναίκας, όμως η αλήθεια είναι πως ο νεκρός δεδικαίωται. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις κάποιον που ήδη έχει τιμωρηθεί με τη μέγιστη των ποινών. Ο Δ.Β. έχασε το δικαίωμα της συνταξιοδότησης του, η Θ.Β. έχασε την ελπίδα της προαγωγής και ο Γ.Β. έχασε τη ζωή του, ίσως όμως γλυτώσει μεγάλο μέρος της υστεροφημίας του.

Όσο για τον Δ.Β., αυτός σίγουρα είχε στο νου του μόνο το πρώτο σενάριο. Αλήθεια, όταν έδινε στους ντετέκτιβς τα χιλιάρικα το ένα πίσω από το άλλο, δεν είχε περάσει από το νου του ότι η κατάσταση είχε αρχίσει να ξεφεύγει; Οι σχέσεις έρχονται και παρέρχονται, και δεν θα ήταν η πρώτη φορά που δόθηκε προαγωγή λόγω "συναισθηματικής σχέσης". Και η ζωή έχει πολλά σενάρια για μας, που δεν ταυτίζονται πάντα με αυτά που υπολογίζουμε.

Κυριακή 11 Φεβρουαρίου 2007

Τιμητική πλακέτα ...

Το Γενικό Γραμματέα της Περιφέρειας Ανατ. Μακεδονίας – Θράκης, κ. Μιχαήλ Αγγελόπουλο, τίμησε για την πολύτιμη συμβολή του στην ανάπτυξη του Νομού Δράμας ο Νομάρχης Δράμας...Η απορροφητικότητα των κονδυλίων για το Νομό Δράμας ήταν 14,5% όταν ανέλαβε τη θέση του Γενικού Γραμματέα ο κ. Μιχαήλ Αγγελόπουλος και σήμερα φθάνει το 59%, ενώ ο μέσος όρος για την Ελλάδα είναι 58%»...
Μετά το πέρας της εκδηλώσεως ο Νομάρχης Δράμας δήλωσε:
«Σήμερα τιμήσαμε έναν άξιο άνθρωπο, πρότυπο εργατικότητας και προσφοράς, ο οποίος στα τρία σχεδόν χρόνια που βρίσκεται στο τιμόνι της Περιφέρειας κατάφερε να αυξήσει σημαντικά την απορροφητικότητα των κονδυλίων, συμβάλλοντας καταλυτικά στην ανάπτυξη του Νομού Δράμας. Είμαι βέβαιος ότι ο Μιχάλης Αγγελόπουλος θα είναι πάντα φίλος του Νομού μας.»...
Για να καταλάβω δηλαδή. Ο Νομάρχης έδωσε πλακέτα στον Περιφερειάρχη, γιατί η απορροφητικότητα των κονδυλίων είναι 59%; Και ο Περιφερειάρχης είναι άξιος τιμητικής εκδήλωσης, γιατί έκανε τη δουλειά του; Έκανε μήπως κάτι παραπάνω από αυτό που του υπαγόρευε η θέση του; Βελτιώθηκαν τόσο πολύ οι υποδομές του Νομού; Μειώθηκε η ανεργία; Μπήκαν σε κάποιο προγραμματισμό οι οδικοί άξονες Δράμας-Καβάλας, Δράμας-Αμφίπολης, Εγνατίας-Εξοχής; Προγραμματίστηκαν ανισόπεδες διαβάσεις για τις σιδηροδρομικές γραμμές; Βελτιώθηκε η ζωή των κατοίκων του Νομού επί της θητείας του;
Και ποιό είναι το επίτευγμα για το οποίο επιβραβεύεται, εκτός από το να κάνει τη δουλειά που του ανατέθηκε;

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2007

Εδώ και τώρα αλλαγή!



Τα πήρα με όλους και με όλα! Καιρός να πάρω τα βουνά! Αποφασίζω να αλλάξω ρότα, να τα γράψω όλα εκεί που το μελάνι δεν πιάνει, να γίνω πιο παχύδερμο από όσους ιπποποτάμους με περιβάλλουν και να φύγω στο άγνωστο με πυξίδα την ελπίδα. Η ελπίδα δεν τελειώνει ποτέ...

Τετάρτη 31 Ιανουαρίου 2007

Το μόνο που λείπει είναι το θέατρο...

Η ζωή μου στην Αθήνα με γέμιζε και ήμουν αρκετά ικανοποιημένη. Όταν δεν έχεις άλλες παραστάσεις, το διαφορετικό σου φαντάζει περίεργο. Δεν έχανα ευκαιρία, σε κάθε εξόρμησή μου να ρωτώ τους ντόπιους ένα και μόνο πράγμα. Γιατί μένουν σε τόσο μικρό μέρος, τι κερδίζουν και τι χάνουν σε σχέση με τη ζωή που ήξερα. Και μου έκανε εντύπωση, που όλοι ανεξαιρέτως όσους πετύχαινα, ηλικίες 25-45, τόσο άντρες όσο και γυναίκες, μου δίνανε την ίδια απάντηση. "Όλα τα έχουμε εδώ, δεν μας λείπει τίποτα. Το μόνο που λείπει είναι το θέατρο, για αυτό και κατεβαίνουμε όσο πιο συχνά μπορούμε στην Αθήνα να δούμε τις παραστάσεις που θέλουμε"...
Τύχαινε χρονιά που πήγαινα σε 4-5 παραστάσεις, όπως και χρονιές που δεν πήγαινα ούτε σε μια. Δεν το θεωρούσα ποτέ σαν κάτι που μπορεί να σου λείψει, ειδικά όταν αρκετές παραστάσεις, ειδικά το καλοκαίρι, κάνουν περιοδείες σε όλη την Ελλάδα.
Ώσπου έφτασε το πλήρωμα του χρόνου, και ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά, αποφάσισα να μπω κι εγώ στο κλαμπ των μη-Αθηναίων. Αφού έτσι κι αλλιώς "όλα τα είχανε", δεν είχα και πολλά να χάσω, μόνο το θέατρο...
Η πραγματικότητα εντελώς διαφορετική, ως συνήθως.
Ένα γιατρό ρε παιδιά! Για μια απλή (?)ίωση που μας ταλαιπωρεί μάνα και κόρη, ο παιδίατρος έγραψε την αντίθετη αγωγή από τον ΩΡΛ - και ευτυχώς για την κόρη, δυστυχώς για μένα, η δική του αγωγή ήταν η ενδεδειγμένη. Έχω διαγράψει ήδη από τον ιατρικό κατάλογο της περιοχής τα μισά ονόματα, με αυτούς τους ρυθμούς μέχρι το καλοκαίρι θα πρέπει να αναζητώ ιατρικές υπηρεσίες από Θεσσαλονίκη και πέρα!
Έναν επαγγελματία μάστορα ρε παιδιά! Μια απλή (?) σύνδεση θερμοϋδραυλική, που υποτίθεται θα μας βοηθήσει στην εξοικονόμηση ενέργειας, έχει φέρει μέχρι τώρα 3 μάστορες στην πόρτα μου-πορτοφόλι μου, για να διορθώνει ο ένας τα λάθη του προηγούμενου και να κάνει δικά του χειρότερα. Και ενώ πρέπει να φωνάξω κάποιον να το κάνει επιτέλους να λειτουργήσει το ρημάδι, τρέμω μπροστά στον ερασιτεχνισμό και το θράσος τους. Και εδώ έχω επίσης διαγράψει από τους καταλόγους πολλούς "ειδικούς" - αλλά ακόμη και η "εισαγωγή" από το διπλανό νομό δεν αποδείχτηκε καλύτερη...
Φοβάμαι πως φταίει η έλλειψη ανταγωνισμού. Και οι πελάτες δεν είναι τόσο "απαιτητικοί", και οι ανταγωνιστές είναι λίγοι και ελεγχόμενοι, οπότε πού θα πάς, πάλι σε αυτούς θα καταλήξεις. Ε όχι, νισάφι πια, πρέπει ή να τα παρατήσω και να φύγω τρέχοντας σε πιο πολιτισμένες καταστάσεις, ή να αρχίσω τις αγωγές και τις μηνύσεις. Ειλικρινά, δεν μου λείπει το θέατρο καθόλου εδώ που ήρθα. Το θέατρο του παραλόγου.