Παράδεισος...

Η αλήθεια είναι πως μετά από τόσες περιοδείες ανά την ελληνική και όχι μόνο επικράτεια, έχω γίνει ιδιαίτερα απαιτητική. Αρκετές είναι οι φορές, που με έχει νευριάσει η συνήθεια των Ελλήνων, ξενοδόχων και άλλων παρόχων υπηρεσιών, να χρεώνουν με βάση καταλόγους πεντάστερων ξενοδοχείων και να προσφέρουν υπηρεσίες πανδοχείου της δεκαετίας του 50. Μου την δίνει το ότι κάποιοι πιστεύουν πως αρκετά λεφτά δώσανε στο κτίσιμο του ξενοδοχείου τους κάποιες δεκαετίες πριν, καιρός να δρέψουν τους καρπούς του χωρίς να βάλουνε ούτε καρφάκι στον τοίχο - κάποιες φορές και με τρύπια και καμένα από τσιγάρα σεντόνια... Όμως οι τιμές εκεί, στα ύψη...


Και ξάφνου, η όαση! Ένα συμπαθητικό συγκρότημα, λίγα μόλις μέτρα από την παραλία, μακρυά από τη βουή και την πολυκοσμία - σε απόσταση όμως 1-2 χιλιομέτρων, αν γουστάρεις καποιά βραδιά να χωθείς στο πλήθος...



Με το παιδί, τα πράγματα παίρνουν και άλλη τροπή. Θέλεις, πέρα από την ησυχία, την εύκολη πρόσβαση σε πολιτισμό και την καθαρή θάλασσα, χώρους να νιώσει το παιδί άνετα. Χώρο να τρέξει, να παίξει με παιχνίδια καθαρά, ακίνδυνα, να νιώσει την ελευθερία των διακοπών - και να τη νιώσεις και συ...


Επίσης, οι διακοπές δεν είναι το ίδιο, χωρίς ένα καλό μπάρμπεκιου, για να απολαμβάνεις την καθαρή ατμόσφαιρα των διακοπών με ένα γευστικό και απολαυστικό γεύμα - χωρίς να περιμένεις πότε θα σε προσέξει ο σερβιτόρος και να ανησυχείς για το πόσο μπαγιάτικο είναι αυτό που χρυσοπληρώνεις...


Στην τελική, πέρασα καλά και είναι η πρώτη φορά, που φεύγοντας είπα στον ιδιοκτήτη τα συγχαρητήρια για το χώρο που έφτιαξε, και υποσχέθηκα ότι θα μας ξαναδεί... Είναι σίγουρο!