Τρίτη 28 Νοεμβρίου 2006

δεν είναι απ' εδώ...

Εντύπωση μας προκάλεσε το γεγονός ότι τουλάχιστον τρεις κάτοικοι της περιοχής μάς επισήμαναν το πρωί της Κυριακής το εξής: «Κοιτάξτε να δείτε, οι σκοτωμένοι δεν είναι απ' εδώ. Ηρθαν απ' άλλο χωριό». (Ελευθεροτυπία, 28/11/2006)

Αχ Ελλαδίτσα με τα ωραία σου! Νοικοκυραίοι, συντηρητικοί, αντιδραστικοί, εξουσιαστικοί σε κάθε γωνιά σου. Γιατί εκπλήσσονται οι ψυχολόγοι με το πρόσφατο έγκλημα; "Δεν ήταν από δω οι σκοτωμένοι", άρα εξ ορισμού πήγαιναν γυρεύοντας - όπως η κοπελιά πριν μερικές βδομάδες στην Αμάρυνθο. Βλέπεις, δεν είμαστε ρατσιστές, αυτοί είναι ξένοι...

Δευτέρα 27 Νοεμβρίου 2006

Ο κ. Αλογοσκούφης γνωρίζει πολύ καλά...

Ο κ. Αλογοσκούφης γνωρίζει πολύ καλά ότι μόνον οι μισθωτοί -και μάλιστα τα μεσαία εισοδήματα- έχουν ανάγκη από τις ελαφρύνσεις, γιατί αυτοί σήκωσαν τα βάρη για την είσοδο στην ΟΝΕ και την έξοδο από την κοινοτική επιτήρηση. «Οι ιδιοκτήτες μπαρ -λέει- δηλώνουν ετήσιο εισόδημα 5.000 ευρώ. Γιατί να τους ελαφρύνω; Ελαφρύνω τον δημόσιο υπάλληλο με 17 χρόνια δουλειάς, που βρίσκεται στο μέσον της καριέρας του, με εισόδημα 30.000 ευρώ». (Ελευθεροτυπία, 25/11/2006)
Αυτό τώρα πώς να το σχολιάσω; Δεν είμαι ιδιοκτήτης μπαρ, οπότε δεν έχω προσωπική εμπειρία τι ακριβώς μπορεί να δηλώνει ως ετήσιο εισόδημα. Ως δημόσιος υπάλληλος όμως στο μέσον της καριέρας μου, μάλλον θα πρέπει να θεωρούμαι φοροφυγάς, γιατί από τα 30.000 του κ. Αλογοσκούφη δηλώνω μετά βίας σχεδόν τα μισά.
Επειδή όμως ο υπουργός Οικονομικών όταν αναφέρεται σε οικονομικά στοιχεία προφανώς έχει πληροφόρηση εκ των έσω, το πράγμα θέλει ψάξιμο. Η μια πιθανή εξήγηση είναι κάποιοι μέσα από το υπουργείο του να τον τροφοδοτούν επίτηδες με παραπλανητικά στοιχεία, προκειμένου να μην συμφωνήσει σε καμία αύξηση για τους "προνομιούχους δημ. υπαλλήλους", έτσι ώστε να φανεί το "κακό πρόσωπο" ενός κατά βάθος φιλολαϊκού πολιτικού («Αυτά τα περιθώρια προτιμούσα να τα δώσω στους φορολογούμενους, παρά να πάνε στράφι, δηλαδή να γίνουν δαπάνες. Το καταφέραμε».)...
Η άλλη εξήγηση είναι πολύ πιο άσχημη. Κάποιοι από το χώρο του Υπουργείου συγκρίνουν επίτηδες ανόμοια ποσά, με σκοπό να δείξουν μια επίπλαστη εικόνα της πραγματικότητας, όπου οι μισθωτοί των 30.000 € επιζούν σε βάρος των μεγαλοβιομηχάνων, οι συνταξιούχοι των 25.000 € ξεκοκκαλίζουν τις συντάξεις σε βάρος των τραπεζιτών και οι εφοπλιστές μαζί με τους μαγαζάτορες νυχτερινών κέντρων στενάζουν με 5.000 € ετησίως...
Με την ίδια λογική ο κ.Τσιτουρίδης ζητάει από τους έχοντες και κατέχοντες να πληρώνουν συμμετοχή στις προληπτικές εξετάσεις. Πού πας ρε μεγαλοεισοδηματία-ασφαλισμένε του ΙΚΑ; Μόνο με την επίδειξη φορολογικής δήλωσης, της ίδιας που διαβάζει και ο κ. Αλογοσκούφης. Δηλαδή για τον φτωχοιδιοκτήτη μπαρ και τον κακόμοιρο τον βιοτέχνη να βοηθήσουμε όλοι ρε παιδιά. Αλλά ο μεγαλοκαρχαρίας δημόσιος ή ιδιωτικός υπάλληλος έχει την οικονομική δυνατότητα να τις κάνει σε οποιοδήποτε ιδιωτικό διαγνωστικό κέντρο, λεφτά έχει στο κάτω κάτω, 30.000 ευρώπουλα ετήσιως κατά δήλωση του αρμόδιου υπουργού. Ρε, λες να έπρεπε να παίρνω όντως τόσα και να μου τα κλέβουνε στο λογιστήριο;...

Πέμπτη 23 Νοεμβρίου 2006

Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση...

Ναι, είναι πια γεγονός. Θα το κάνουμε. Θα το κάψουμε το πελεκούδι!



28/4 βγήκε η ημερομηνία. Σάββατο απόγευμα προς βραδάκι. Την κλείσαμε την εκκλησία. Πρώτα ο γάμος, λέει ο παπάς, και καπάκι η βάφτιση. Κολυμπήθρα με ρύζι λοιπόν.


Έχουμε τόσα άλλα να προγραμματίσουμε. Μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο αποκάλυψε πως η "σωστή" προετοιμασία οφείλει να ξεκινήσει αρκετούς μήνες πριν. Πόσο μάλλον, όταν σε άλλη πόλη μένουμε μόνιμα πια, και σε άλλη θα γίνει η όλη φάση. Και όλες οι ιδέες που βρήκα προσφέρονται μόνο για γάμο ή μόνο για βάφτιση. Για το σωστό συνδυασμό όλα-σε-ένα-νοικοκυρεμένα πρέπει να αυτοσχεδιάσουμε. Καλό πράγμα που διαθέτω αρκετή φαντασία. Ωστόσο δεν θα πω όχι σε ωραίες προτάσεις!

Τετάρτη 15 Νοεμβρίου 2006

προπαγάνδα...

«Δεν υπήρξε καμία αναφορά σε κανέναν αριθμό», σημείωσε ο κ. Παυλόπουλος σε χθεσινή συνέντευξή του και πρόσθεσε: «Αυτά τα περί 250.000 συμβασιούχων αποτελούν προπαγάνδα, δεδομένου ότι όλοι γνωρίζουν - και πολύ περισσότερο οι τότε κυβερνώντες - ότι οι συμβασιούχοι ούτε ήταν ούτε είναι, ούτε μπορούσαν να είναι 250.000». (ΝΕΑ, 15/11/2006)

Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: ...Θέλω να σας πω και κάτι ακόμα. Εμείς βγήκαμε πρώτοι και είπαμε να λήξει επιτέλους η εκκρεμότητα με αυτούς τους 250.000 ανθρώπους, συμβασιούχους. Και να κάνουμε τι, να τους απαλλάξουμε από την ομηρία, από μια μικροκομματική, μικροπολιτική ομηρία, στην οποία τους κρατάει τόσα χρόνια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και εγώ δεν το λέω δημοκρατικά και να σας το αποδείξω. Πρώτα απ" όλα θα εφαρμόσουμε αυτό που λέει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Όταν καλύπτουν οι άνθρωποι αυτοί πραγματικές και πάγιες ανάγκες, πώς τους έχεις σε εκκρεμότητα χρόνια και χρόνια; Είναι αδιανόητο αυτό, είναι τεράστιο κοινωνικό και ανθρώπινο πρόβλημα.
Σ. ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ: Ομηρία.
Κ. ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ: Ομηρία. Αλλά για να σας αποδείξω του λόγου το αληθές, περί μη διακρίσεων και διαχωρισμών, οι άνθρωποι αυτοί στη μεγάλη τους πλειοψηφία, όχι στη μεγάλη, στη σχεδόν συντριπτική πλειοψηφία, απασχολούνται σε αυτές τις θέσεις επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Δε με ενδιαφέρει αυτό κ. Θεοδωράκη, καθόλου δε με ενδιαφέρει αυτό. Εγώ θέλω ανθρώπους, πρώτον το κράτος να μην είναι άδικο, δεν μπορεί να σε απασχολεί επί 3 - 4 χρόνια με ανανεούμενες συμβάσεις και να κάνει, με συγχωρείτε, "το παγώνι" ότι δε σε ξέρει την επόμενη μέρα, διότι τότε το ίδιο το κράτος είναι αναξιόπιστο. Δεύτερον, οι άνθρωποι αυτοί να αποδώσουν πραγματικά στο μάξιμουμ των δυνατοτήτων τους.
(ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΝΔ κ. ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ΣΤΗΝ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΟΥ STAR CHANNEL "ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ" ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟ ΣΤΑΥΡΟ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗ, 3/3/2004)

Δευτέρα 13 Νοεμβρίου 2006

γεγονότα που δεν θα μάθουμε στο σχολείο

H κάρτα του Al Capone έγραφε πως είναι πωλητής επίπλων.
H λέξη τουρισμός προέρχεται από την πρώτη μαζική επίσκεψη στην ιστορία: έγινε στην γαλλική περιοχή Tours.
Η Παρασκευή και 13 θεωρείται άτυχη μέρα, γιατί την Παρασκευή 13 Οκτωβρίου του 1307 ο Πάπας, σε συνεννόηση με τον βασιλιά της Γαλλίας, εξέδωσε μυστική διαταγή θανάτωσης των Ναϊτών Ιπποτών.
Δεν ήταν λίγοι οι φρενοβλαβείς που έφτασαν στα ανώτατα στρατιωτικά αξιώματα κατά το παρελθόν. Κάποιοι από αυτούς όμως σίγουρα ξεχώρισαν: Ο Σερ Γουίλιαμ Έρσκιν, ένας από τους διοικητές στον πόλεμο της Ισπανικής Χερσονήσου (1808-9), είχε νοσηλευτεί δύο φορές σε ψυχιατρικό άσυλο. Αργότερα, αυτοκτόνησε πηδώντας από ένα παράθυρο. Ο Πρώσος Μπλούχερ πίστευε πως είχε μείνει έγκυος από έναν ελέφαντα, ενώ ο Αμερικανός στρατηγός των Βορείων Ρίτσαρντ Ίγουελ νόμιζε πως είναι πουλί και προσπαθούσε να τσιμπήσει το φαγητό του με τη μύτη.
Το 1944 ο Φιντέλ Κάστρο είχε εκλεγεί ο καλύτερος αθλητής από όλα τα σχολεία της Κούβας.
Ο Mότσαρτ δεν είχε πάει σχολείο.
Ο Thomas Edison, ο εφευρέτης της ηλεκτρικής λάμπας, φοβόταν το σκοτάδι.

Τετάρτη 8 Νοεμβρίου 2006

Συνέντευξη

Μια ξανθιά ήθελε να πιάσει δουλειά σε μια επιχείρηση, και για να την δοκιμάσουν της έκαναν μερικές ερωτήσεις γενικού γνώσεων:

1) Πόσα χρόνια κράτησε ο 100ετής πόλεμος ;

α) 116
β) 99
γ) 100
δ) 110

Α, δεν ξέρω!, λέει η Ξανθιά.

2) Ποιο μήνα γιορτάζουν οι Ρώσοι την επανάσταση του Οκτωβρίου ;

α) τον Αύγουστο
β) τον Οκτώβριο
γ) τον Νοέμβριο
δ) τον Ιανουάριο

-Αχ, καλέ δεν ξέρω! (Ξανθιά)

3) Πως λεγόταν ο Βασιλιάς της Αγγλίας Γεώργιος ΙV;

α)Γεώργιος
β)Εδουάρδος
γ)Κάρολος
δ)Αλβέρτος

-Που να ξέρω!!

4)Από ποιο Ζώο πήραν οι Κανάριοι Νήσοι την Ονομασία τους ;

α)την Φώκια
β)το Άλογο
γ)το Καναρίνι
δ)τον Σκύλο

-ΔΕΝ ΞΕΡΩ!!

5)Σε ποια Χώρα ανακαλύφτηκε το καπέλο τύπου Παναμά ;

α)στον Παναμά
β)στην Αργεντινή
γ)στο Εκουαδόρ
δ)στο Μεξικό

-Δεν γνωρίζω....

Φυσικά δεν της έδωσαν την θέση και την έδιωξαν κακήν κακώς. Εσείς γελάσατε με την ξανθιά και φυσικά ξέρετε όλες τις απαντήσεις σωστά.

Θα παίρνατε εσείς την θέση στην Επιχείρηση; Περιμένω τις απαντήσεις.

Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2006

Καλό σου ταξίδι σοφό μου...

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκες στο δρόμο μου την άνοιξη του '92 κατάλαβα ότι δεν θα σε αποχωριζόμουν ποτέ.
Η αδελφούλα σου, λίγα γραμμάρια μόλις μικρότερη από σένα, σε σένα μπορούσε να βασίζεται. Αλλά και στη συνέχεια, ήσουν η καλύτερη θεία για όλα τα μικρά που βρέθηκαν στο δρόμο μας - γινόσουν και συ μικρό και παιχνιδιάρικο, αλλά ήξερες να τα προσέχεις και να τα φροντίζεις.
Μόνο μια εποχή σε είδα επιθετική, όταν ο επισκέπτης δεν ήταν μικρό αλλά μαμά. Μόνο εσύ αγρίεψες και αντιστάθηκες στην εισβολή της Ζουζούς στο σπιτικό μας, ενώ συμπαθούσες και λάτρεψες τα μικρά της. Τι φοβήθηκες, πως θα σου έλειπε η αγάπη; Πάντως, η Ζουζού έφυγε με τα ζουζούνια της και συ έμεινες να προστατεύεις το σπιτικό μας.
Όταν ο Τ. σε πρωτοείδε, του έκανε εντύπωση η απάθεια στο βλέμμα σου. Στην αρχή σε θεώρησε μάλλον κουτή - χρειάστηκε χρόνος για να καταλάβει, πως ξεχώριζες από τις άλλες κόρες μου στην εξυπνάδα, στο σεβασμό, στις γνώσεις και ικανότητες. Δεν ενοχλούσες, αλλά παρατηρούσες από μακρυά. Και ήσουν ήρεμη, φοβερά ήρεμη.
Και πρώτη εσύ κατάλαβες την κοράκλα που μεγάλωνε μέσα μου, και ξάπλωνες πάνω στην κοιλιά μου για να της μεταδώσεις την ηρεμία σου - και χαίρομαι που έχει πάρει μεγάλο μερίδιο από αυτή.
Δεν μου άρεσαν καθόλου τα εξογκώματα στο λαιμό. Ο πρώτος γιατρός χωρίς πολύ σκέψη πρότεινε αντιβίωση για 20ημερο. Σε ταλαιπώρησα άδικα, τα ξέρω. Ο δεύτερος επιβεβαίωσε τη φριχτή σκέψη που δεν ήθελα να παραδεχτώ - όγκος. Κάναμε και την αφαίρεση όταν ήρθε η ώρα, κι ας έλεγε ο γιατρός ότι μπορεί να σε χάναμε στο χειρουργείο λόγω αναιμίας. Κρατούσα τα δάχτυλα σταυρωμένα και σε πήρα ζωντανή, ένα πλάσμα σκελετωμένο. Όμως σου ξανάρθε η όρεξη για ζωή. Επανήλθε το σώμα σου στην αρχική κατάσταση - δυστυχώς το ίδιο και οι όγκοι. Επιθετικός καρκίνος, η επόμενη διάγνωση. Ευθανασία η προτεινόμενη λύση.
Ούτε αυτή τη φορά τον άκουσα. Σε έβλεπα μέρα με τη μέρα να λιώνεις, και σε κρατούσα στην αγκαλιά μου να σου δώσω θάρρος. Και συ παρέμεινες ήρεμη και ατάραχη μέχρι το τέλος. Και το μικρό που βρέθηκε στο δρόμο μας αυτή τη φορά, μπορεί να μην απόλαυσε τα παιχνίδια σου, αλλά μυστηριωδώς το κατάκτησες και αυτό και δεν ξεκόλλησε από κοντά σου ούτε στιγμή.
Καλό ταξίδι σοφό μου. Και μην ακούς που λένε ότι ο παράδεισος ειναι μόνο για ανθρώπους. Γάτα εσύ, θα βρεις το δρόμο...

Παρασκευή 3 Νοεμβρίου 2006

Δεν μπορώ να σε φανταστώ με παιδί...

Και κει που μου ανακοίνωνε το δεύτερο γάμο του, ένα χρόνο μετά το διαζύγιο, μου πετάει και την θανάσιμη ατάκα:
- Δεν μπορώ πάντως να σε φανταστώ με παιδί...
Όχι φίλε μου, δεν μπορείς όντως να με φανταστείς με παιδί. Δεν μπόρεσες τόσα χρόνια.
Δεν μπόρεσες να με φανταστείς με παιδί, όταν μου ζωγράφιζες λουλουδάκια στο χέρι καθώς καθόσουν δίπλα μου στο θρανίο στο φροντιστήριο - και μου ανακοίνωνες πως είχες "σοβαρή σχέση" και δεν είχες μάτια για άλλη...
Δεν μπορούσες να με φανταστείς με παιδί, όταν ενώ σου εξηγούσα ότι δεν μπορώ να σε δω "φιλικά", με κατηγορούσες ότι "διασκέδαζα" - κι ας βούρκωνα εξηγώντας σου πως ευχαρίστως θα άλλαζα όλες τις ώρες της "διασκέδασης" για να είμαι με κάποιον που θα με κάνει να νοιώθω όπως όταν είμαι μαζί σου...
Δεν μπόρεσες να με φανταστείς με παιδί, όταν διάβαζες το γράμμα που σου έστειλα τις πρώτες βδομάδες σου στο στρατό, και απορούσες για το "μου" στο τέλος - κι ας σου εξηγούσα πως για μένα ήσουν ανέκαθεν "μου"...
Δεν μπόρεσες να με φανταστείς με παιδί, όταν φεύγοντας για την πρώτη μετάθεση στο στρατό μου έλεγες πως "ξαφνικά ένοιωθες ότι με ερωτεύτηκες" - και λίγες ώρες μετά ερωτεύτηκες κεραυνοβόλα την κοπελιά στην επαρχία που βρέθηκες...
Δεν μπορούσες να με φανταστείς με παιδί, όταν με είδες ξαφνικά στο γάμο σου να σου εύχομαι να ζήσεις βίο ανθόσπαρτο - κι ας έκανα τόσες ώρες ταξίδι για να πείσω τον εαυτό μου πως αυτό πρέπει να το βιώσω για να το συνειδητοποιήσω...
Δεν μπορούσες να με φανταστείς με παιδί, όταν σε κάποιο ταξίδι μου στην πόλη που έμενες μου εκμυστηρεύτηκες πως είχες προβλήματα με το γάμο σου - και όση ώρα μου περιέγραφες τα "προβλήματα" της γυναίκας σου, σκεφτόμουνα πως πρέπει να είναι δίδυμη αδελφή μου...
Δεν μπορούσες να με φανταστείς με παιδί, όταν μου ανακοίνωνες την έλευση του γιού σου - και ας σου είπα πως ζήλεψα τη γυναίκα σου που μοιράστηκε μαζί σου αυτά που θα ήθελα να έχω μοιραστεί εγώ...
Δεν μπορούσες να με φανταστείς με παιδί, όταν με πήρες τηλέφωνο μετά από πολλά χρόνια να μου ανακοινώσεις ότι διορίστηκες σε μια ακόμη πιο μακρυνή επαρχία, μιλώντας μου ακατάπαυστα για 17 ολόκληρα λεπτά για την απέραντη μοναξιά σου - χωρίς να καταλαβαίνεις πως μοναξιά μπορεί κάποιος να βιώσει ακόμη και όταν βρίσκεται μέσα στο πλήθος...
24 μόλις ώρες μετά από κείνο το τηλεφώνημα βρέθηκε στο δρόμο μου εκείνος που ανέτρεψε τη ζωή μου και γω τη δική του. Και μπορέσαμε κι οι δύο να φανταστούμε τους εαυτούς μας μαζί. Και μπορέσαμε κι οι δύο να φανταστούμε τους εαυτούς μας με παιδί.
Τελικά φίλε μου, κατάλαβα επιτέλους το πρόβλημά σου. Δεν καταφέραμε τίποτα μαζί, ακριβώς γιατί δεν είχες φαντασία...

Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2006

Αμάρυνθος

Πριν από λίγα χρόνια είχαμε μια βδομάδα άδεια και ελάχιστα λεφτά στην τσέπη - τι πιο σύνηθες! Και εκεί που δεν ήθελα να το πάρω απόφαση να μείνουμε σπίτι, ξαφνικά πέφτει στα μάτια μου μια αγγελία στην εφημερίδα, στα "ξενοδοχεία-ενοικιαζόμενα δωμάτια". Η τιμή μοιάζει τυπογραφικό λάθος. Ωστόσο ο τύπος που απάντησε στο τηλέφωνο ήταν αξιοπρεπέστατος, και με διαβεβαίωσε ότι η κουζίνα ήταν πλήρως εξοπλισμένη και η τουαλέττα περίφημη. Και όντως, μια βδομάδα στο "στούντιο" στοίχιζε όσο ένα απλό ενοικιαζόμενο δωμάτιο για μια βραδιά.
Απορρημένη, αλλά αποφασισμένη να εκμεταλλευτώ με τον καλύτερο τρόπο τις μέρες της άδειας, δεν άργησα να πω το ναι. Λίγες ώρες αργότερα φτάσαμε Αμάρυνθο.
Και εκεί η μεγάλη έκπληξη. Δεν ήταν ενοικιαζόμενο δωμάτιο, από αυτά με την άδεια του ΕΟΤ. Ήταν ένα δωματιάκι μέσα στο διαμέρισμα, που με μια γυψοσανίδα είχε προσθέσει και ένα μπάνιο μέσα, αλλά η πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα που μου είχε πει στο τηλέφωνο ήταν... η κουζίνα του σπιτιού του. Τα κλειδιά που μας έδωσε, ήταν της εξώπορτας και του δωματίου. Και στα δίπλα δωμάτια έμενε αυτός, η γυναίκα του, τα παιδιά του, η πεθερά του...
Οι λύσεις δυο. Ή τα μαζεύουμε και φεύγουμε, διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας, ή καθόμαστε και προσπαθούμε να περάσουμε όμορφα, αγνοώντας τις πραγματικά άθλιες συνθήκες.
Τελικά, θες η κούραση του ταξιδιού, θες η έλλειψη χρημάτων, θες η αποφασιστικότητα να ξεκουραστούμε, μας κράτησε στην Αμάρυνθο. Και περάσαμε όμορφα, αφού κάναμε το γύρο της Νότιας Εύβοιας, από Ερέτρια μέχρι Κύμη. Αλλά η εικόνα που μου άφησε η Αμάρυνθος, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι αυτή της μεγάλης αθλιότητας στο ταπεινό "δωματιάκι"...