Τετάρτη 1 Νοεμβρίου 2006

Αμάρυνθος

Πριν από λίγα χρόνια είχαμε μια βδομάδα άδεια και ελάχιστα λεφτά στην τσέπη - τι πιο σύνηθες! Και εκεί που δεν ήθελα να το πάρω απόφαση να μείνουμε σπίτι, ξαφνικά πέφτει στα μάτια μου μια αγγελία στην εφημερίδα, στα "ξενοδοχεία-ενοικιαζόμενα δωμάτια". Η τιμή μοιάζει τυπογραφικό λάθος. Ωστόσο ο τύπος που απάντησε στο τηλέφωνο ήταν αξιοπρεπέστατος, και με διαβεβαίωσε ότι η κουζίνα ήταν πλήρως εξοπλισμένη και η τουαλέττα περίφημη. Και όντως, μια βδομάδα στο "στούντιο" στοίχιζε όσο ένα απλό ενοικιαζόμενο δωμάτιο για μια βραδιά.
Απορρημένη, αλλά αποφασισμένη να εκμεταλλευτώ με τον καλύτερο τρόπο τις μέρες της άδειας, δεν άργησα να πω το ναι. Λίγες ώρες αργότερα φτάσαμε Αμάρυνθο.
Και εκεί η μεγάλη έκπληξη. Δεν ήταν ενοικιαζόμενο δωμάτιο, από αυτά με την άδεια του ΕΟΤ. Ήταν ένα δωματιάκι μέσα στο διαμέρισμα, που με μια γυψοσανίδα είχε προσθέσει και ένα μπάνιο μέσα, αλλά η πλήρως εξοπλισμένη κουζίνα που μου είχε πει στο τηλέφωνο ήταν... η κουζίνα του σπιτιού του. Τα κλειδιά που μας έδωσε, ήταν της εξώπορτας και του δωματίου. Και στα δίπλα δωμάτια έμενε αυτός, η γυναίκα του, τα παιδιά του, η πεθερά του...
Οι λύσεις δυο. Ή τα μαζεύουμε και φεύγουμε, διατηρώντας την αξιοπρέπειά μας, ή καθόμαστε και προσπαθούμε να περάσουμε όμορφα, αγνοώντας τις πραγματικά άθλιες συνθήκες.
Τελικά, θες η κούραση του ταξιδιού, θες η έλλειψη χρημάτων, θες η αποφασιστικότητα να ξεκουραστούμε, μας κράτησε στην Αμάρυνθο. Και περάσαμε όμορφα, αφού κάναμε το γύρο της Νότιας Εύβοιας, από Ερέτρια μέχρι Κύμη. Αλλά η εικόνα που μου άφησε η Αμάρυνθος, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να είναι αυτή της μεγάλης αθλιότητας στο ταπεινό "δωματιάκι"...

Δεν υπάρχουν σχόλια: