Κυριακή 5 Νοεμβρίου 2006

Καλό σου ταξίδι σοφό μου...

Από την πρώτη στιγμή που βρέθηκες στο δρόμο μου την άνοιξη του '92 κατάλαβα ότι δεν θα σε αποχωριζόμουν ποτέ.
Η αδελφούλα σου, λίγα γραμμάρια μόλις μικρότερη από σένα, σε σένα μπορούσε να βασίζεται. Αλλά και στη συνέχεια, ήσουν η καλύτερη θεία για όλα τα μικρά που βρέθηκαν στο δρόμο μας - γινόσουν και συ μικρό και παιχνιδιάρικο, αλλά ήξερες να τα προσέχεις και να τα φροντίζεις.
Μόνο μια εποχή σε είδα επιθετική, όταν ο επισκέπτης δεν ήταν μικρό αλλά μαμά. Μόνο εσύ αγρίεψες και αντιστάθηκες στην εισβολή της Ζουζούς στο σπιτικό μας, ενώ συμπαθούσες και λάτρεψες τα μικρά της. Τι φοβήθηκες, πως θα σου έλειπε η αγάπη; Πάντως, η Ζουζού έφυγε με τα ζουζούνια της και συ έμεινες να προστατεύεις το σπιτικό μας.
Όταν ο Τ. σε πρωτοείδε, του έκανε εντύπωση η απάθεια στο βλέμμα σου. Στην αρχή σε θεώρησε μάλλον κουτή - χρειάστηκε χρόνος για να καταλάβει, πως ξεχώριζες από τις άλλες κόρες μου στην εξυπνάδα, στο σεβασμό, στις γνώσεις και ικανότητες. Δεν ενοχλούσες, αλλά παρατηρούσες από μακρυά. Και ήσουν ήρεμη, φοβερά ήρεμη.
Και πρώτη εσύ κατάλαβες την κοράκλα που μεγάλωνε μέσα μου, και ξάπλωνες πάνω στην κοιλιά μου για να της μεταδώσεις την ηρεμία σου - και χαίρομαι που έχει πάρει μεγάλο μερίδιο από αυτή.
Δεν μου άρεσαν καθόλου τα εξογκώματα στο λαιμό. Ο πρώτος γιατρός χωρίς πολύ σκέψη πρότεινε αντιβίωση για 20ημερο. Σε ταλαιπώρησα άδικα, τα ξέρω. Ο δεύτερος επιβεβαίωσε τη φριχτή σκέψη που δεν ήθελα να παραδεχτώ - όγκος. Κάναμε και την αφαίρεση όταν ήρθε η ώρα, κι ας έλεγε ο γιατρός ότι μπορεί να σε χάναμε στο χειρουργείο λόγω αναιμίας. Κρατούσα τα δάχτυλα σταυρωμένα και σε πήρα ζωντανή, ένα πλάσμα σκελετωμένο. Όμως σου ξανάρθε η όρεξη για ζωή. Επανήλθε το σώμα σου στην αρχική κατάσταση - δυστυχώς το ίδιο και οι όγκοι. Επιθετικός καρκίνος, η επόμενη διάγνωση. Ευθανασία η προτεινόμενη λύση.
Ούτε αυτή τη φορά τον άκουσα. Σε έβλεπα μέρα με τη μέρα να λιώνεις, και σε κρατούσα στην αγκαλιά μου να σου δώσω θάρρος. Και συ παρέμεινες ήρεμη και ατάραχη μέχρι το τέλος. Και το μικρό που βρέθηκε στο δρόμο μας αυτή τη φορά, μπορεί να μην απόλαυσε τα παιχνίδια σου, αλλά μυστηριωδώς το κατάκτησες και αυτό και δεν ξεκόλλησε από κοντά σου ούτε στιγμή.
Καλό ταξίδι σοφό μου. Και μην ακούς που λένε ότι ο παράδεισος ειναι μόνο για ανθρώπους. Γάτα εσύ, θα βρεις το δρόμο...

Δεν υπάρχουν σχόλια: