Τετάρτη 28 Μαρτίου 2007

Ο όμφαλος της γης και ο Διαγόρας


Κάτθανε, Διαγόρα, κάτθανε Διαγόρα, ουκ ες Όλυμπον αναβήση...
Ο μεγαλύτερος πυγμάχος όλων των εποχών, ο πιο ωραίος, δυνατός και ανίκητος ολυμπιονίκης της Γης. Δεν νικήθηκε ποτέ, κέρδιζε σε όλες τις Ολυμπιάδες. Και όταν αγωνίστηκαν οι δυο του γιοι και έγιναν κι αυτοί ολυμπιονίκες, βγάλανε τους κότινους από το κεφάλι τους και τους φόρεσαν στον υπέργηρο ασπρομάλλη πατέρα τους, τον σήκωσαν στους ώμους τους και τον περιφέρανε στο στάδιο της Ολυμπίας, για να του αφιερώσουν τις νίκες τους. Ο κόσμος τον αποθέωνε, και τον ζητωκραύγαζε "τώρα είναι η ώρα να πεθάνεις, δεν θα ανέβεις και στον Όλυμπο"...
Αν δεν ανέβηκε όμως ο ανίκητος Διαγόρας στον Όλυμπο, ανέβηκαν οι ήρωες της Εθνικής μας μετά την Πορτογαλία. Η περήφανη Ελλάδα γκρέμισε τα τείχη της και υποδέχτηκε με τιμές ηρώων τους παιχταράδες Θεούς που μας δόξασαν στα πέρατα της Ευρώπης. Τους 12 νέους θεούς του (ποδοσφαιρικού) Ολύμπου, τον Ρεχάγκελ και τους 11 λεβέντες του. Το γράψανε όλες οι εφηρίδες, το είπαν όλα τα χείλη στην Ελλάδα, το χορέψαμε όλοι στις γειτονιές και στις πλατείες με ξέφρενους πανηγυρισμούς.
Όμως, κανείς δεν φώναξε το "κάτθανε". Όλοι μίλησαν για νέα εποχή, για τις νίκες που θα έρθουνε, για τα επόμενα πρωταθλήματα.
Και το αύριο ήρθε. Όχι όμως και οι αδιάκοπες νίκες. Οι παιχταράδες στην ήττα γίνανε "ΚΑΠΗ". Αχ, Αντρέα, που στους εκπροσώπους της τρίτης ηλικίας έβλεπες τα "περήφανα γηρατεία". Τώρα τα άτομα που θεωρούνται από κάποιους μεγαλύτερα σε ηλικία από όσο είχανε αυτοί υπόψη τους, θεωρούνται αντιπαραγωγικά και πρέπει να βγουν από την ενεργό δράση το συντομότερο. (Άσχετο, το γεγονός ότι αυτή η άποψη ακούστηκε από υπουργό της Κυβέρνησης αρμόδιο για την απασχόληση και τα συνταξιοδοτικά, σημαίνει μήπως ότι σκέφτονται να μειώσουν τα όρια συνταξιοδότησης;) Η αναμενόμενη ήττα, αφού ο αντίπαλος ήταν σαφώς καλύτερος, έγινε "Εθνική πίκρα". Ο ήρωας Όθωνας που πριν δυο χρόνια πολλοί ζητούσαν να ελληνοποιήσουμε μετά την μεγάλη προσφορά στου στην Πατρίδα, έγινε ο Γερμαναράς που μόνο κακό κάνει στον τόπο.
Και το μόνο που παραμένει, είναι η πεποίθηση πως Ελλάδα είναι ο Ομφαλός της Γης.

Δευτέρα 19 Μαρτίου 2007

Συνδικάτο εγκλήματος


Όσο στην περιοχή κυριαρχούσε ο αρχινονός, πρώην αρχιπυγμάχος, όλα κυλούσαν ρολόι. Το πρόβλημα ξεκίνησε όταν ένα από τα πρωτοπαλίκαρά του, ο "Κουβανός", πρώην πυγμάχος, αποφάσισε να αυτονομηθεί και μαζί με άλλους συγκρότησε δεύτερη συμμαρία. Για να επιβεβαιώσει την κυριαρχία του, νοίκιασε διαμέρισμα στο κέντρο, κοντά στη χαρτοπαικτική λέσχη που εργαζόταν ο αρχινονός, παρακολουθούσε κάθε του κίνηση, ώσπου κάποιο μεσημέρι μεταμφιεσμένος τον σκότωσε. Μετά, επέστρεψε στο διαμέρισμα, έβγαλε την περούκα και την υπόλοιπη μεταμφίεσή του και - όπως δηλώνουν αυτόπτες μάρτυρες - επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος «γεμάτος αγωνία για την ταυτότητα του δολοφόνου».
Στη συνέχεια τα μέλη των συμμοριών φρόντιζαν ώστε κάθε μήνα «χέρι με χέρι» 1000 ευρώ να φθάνουν στη χήρα του μακαρίτη πια αρχινονού και άλλα τόσα στη μάνα του.
Η δολοφονία ήταν η αρχή για να «σπάσουν» στα τέσσερα οι δύο συμμορίες των νονών. Τα καταστήματα χωρίστηκαν σε ισάριθμες ζώνες και οι ταρίφες ορίστηκαν από 600 έως 2.000 ευρώ τον μήνα. Τα μέλη μιας από τις συμμορίες μάλιστα είχαν συστήσει εταιρεία security και απαιτούσαν από τους καταστηματάρχες να προσλαμβάνουν «δικούς τους» ως πορτιέρηδες. Ελάχιστοι καταστηματάρχες δεν είχαν υποκύψει στους εκβιασμούς, ενώ όσοι αρνήθηκαν αρχικά να πληρώσουν είδαν τα αυτοκίνητά τους καμένα, έπεσαν θύματα ξυλοδαρμού ή τα μέλη των συμμοριών έριχναν αέρια μέσα στα καταστήματά τους, διώχνοντας έτσι τους πελάτες.
Παράλληλα, ξέσπασε ένας ανελέητος πόλεμος για το ποια ομάδα θα είχε το «πάνω χέρι», με απανωτά επεισόδια: συμπλοκές, ανταλλαγές πυροβολισμών, απόπειρες δολοφονιών, τα οποία η Αστυνομία προσπαθούσε να συνδέσει, χωρίς όμως να έχει στοιχεία, παρά μόνον ενδείξεις.
Όμως ένα από τα μέλη των συμμοριών που στη διάρκεια αυτού του «πολέμου» φοβήθηκε για τη ζωή του ζήτησε τελικά προστασία από την Αστυνομία. Μίλησε για τη δολοφονία και έδωσε έναν σαφή «χάρτη» για το συνδικάτο του εγκλήματος. Η Αστυνομία από εκείνη τη στιγμή επιχείρησε να βρει τον «αδύναμο κρίκο» για να σπάσει τη σιωπή των κακοποιών, πράγμα που έγινε όταν ένα ακόμη μέλος επιβεβαίωσε τη μαρτυρία του πρώτου. Και οι δύο πλέον εντάσσονται σε πρόγραμμα προστασίας μαρτύρων.

Όχι, δεν πρόκειται για κινηματογραφική ταινία με θέμα το Σικάγο στην εποχή της ποταπαγόρευσης. Είναι η εφιαλτική πραγματικότητα στην Ελλάδα του σήμερα, με πρωταγωνιστές, θύτες και θύματα, ανθρώπους της διπλανής μας πόρτας...

Σάββατο 17 Μαρτίου 2007

Υπάρχει θεός;


Αφορμή για το παρακάτω ποστ μου έδωσε η αγαπητή φίλη maria_pin, η οποία αντιδρώντας στις "αποκαλύψεις" των νεοελληνικών μύθων, το προχωράει αρκετά παραπέρα, και φοβάται αμφισβήτηση της συνέχειας του γένους μας, της ελληνικότητας των Βυζαντινών αλλά ακόμη και την ύπαρξη του θεού...
Δυστυχώς, ενώ έχουμε καταχτήσει πολλά σε σχέση με τους περασμένους αιώνες, συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως υπάρχουν μόνο δύο κοσμοθεωρίες: η λάθος και η δικιά μας.
Όλοι οι λαοί της υφηλίου είναι πεπεισμένοι, πως ο θεός υπάρχει, και είναι ο δικός τους. Λυπούνται βαθύτατα που οι υπόλοιποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, και κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να πείσουν τους άπιστους πως η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράμα. Καθολικοί, ορθόδοξοι, εβραίοι, σουνίτες, σηίτες, βουδιστές, κόπτες - όλοι έχουν βρει το δρόμο για τη σωτηρία. Ναι, για όλους υπάρχει θεός (Αγία Τριάδα, Αλλάχ, Βούδας, Δίας ή όπως αλλιώς τον αποκαλεί ο καθένας).
Αλήθεια, ποιός είναι ο λόγος που συντηρείται τόσο ο φανατισμός και η μισαλλαδοξία ανάμεσα στις διάφορες θρησκείες-κοσμοθεωρίες-πιστεύω στον πλανήτη μας; Είναι πιο εύκολο να ελέγξεις τη μάζα όταν πιστεύει σε κάτι μαζικό και διαφορετικό από του γειτονικού έθνους, είναι καθοδηγήσιμη, απόλυτα προβλέψιμη και δεχτική σε όσα την κατευθύνουν οι ταγοί της. Στην εποχή της αμφισβήτησης και της παγκοσμιοποίησης, υπάρχουν ακόμη οι διαχωριστικές γραμμές που μας χωρίζουν, και κάποιοι προσπαθούν να τις κάνουν πιο έντονες.
Πάντως, όποιος θέλει να μάθει πόσο πλησιάζουν οι απόψεις του στις γνωστές θρησκείες, ας κάνει μια επίσκεψη στο belief-o-matic και θα εκπλαγεί με τα αποτελέσματα. Σε μένα έβγαλε 100% σε μια θρησκεία και 95-99% σε άλλες τρεις που δεν είχα ποτέ υπόψη μου - με βάζει σε σκέψεις να αναζητήσω τα κοινά στοιχεία της κοσμοθεωρίας μου με αυτές...

Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε...


Μιά φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βασίλειο ζούσε μια πριγκηπούλα... Και ύστερα ο πρίγκηπας φίλησε την πριγκηποπούλα και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
Τα παραμύθια που έλεγε η γιαγιά δίπλα στο αναμμένο τζάκι, και ακούγανε εκστατικά τα παιδιά και ζητούσαν περισσότερες λεπτομέρειες για το όμορφο πριγκηπόπουλο και την ωραία πλην βασανισμένη πριγκήπισσα...
Το τζάκι, ακόμη κι αν είναι αναμμένο, δεν έχει μπροστά καμιά γιαγιά πια - αυτές έχουν πολύ έντονη κοινωνική ζωή στις μέρες μας, σιγά μην κάτσουν να ρίχνουν κούτσουρα στη φωτιά. Τα παιδιά προτιμούν να δουν το καινούριο επεισόδιο του πόκεμον στην τηλεόραση, και μετά να ασχοληθούν με το playstation.
Οι πρίγκηπες και οι πριγκηποπούλες δεν ζούνε πια ανάμεσά μας. Σε μια δημοκρατική εποχή τι δουλειά έχουν οι τίτλοι ευγενείας; Αν ο πανέμορφος πρίγκηπας τολμήσει να φιλήσει την ωραία κοιμωμένη, θα τον συλλάβουν πάραυτα για σεξουαλική παρενόχληση ατόμου με ειδικές ανάγκες, και ομοίως θα συλλάβουν και την κοπελιά που θα φιλήσει το βάτραχο, όσο κι αν ισχυρίζονται πως φταίει η κακιά η μάγισσα. Και ο μύρμηγκας, μόλις σκάει μύτη ο τζίτζικας με το τζιπάκι φορτωμένο με τον εξοπλισμό του σκι, το πρώτο που σκέφτεται είναι πως πρέπει να βρει τον Αίσωπο να του τα πει ένα χεράκι.
Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε έχουν γκρεμιστεί ένα ένα. Ο κόσμος που μας προετοίμασαν να ζήσουμε δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις πριγκήπισσες, τα άσπρα άλογα και τις νεράιδες. Μόνο κακές μάγισσες και πολυεθνικούς δράκους βρήκαμε μπροστά μας.
Και έρχονται σήμερα να μας γκρεμίσουν τα τελευταία παραμύθια που πιστέψαμε. Δεν υπήρχε λένε κρυφό σχολείο, για μύθο σας το λέγαμε. Δεν σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός το λάβαρο, τζάμπα οι λόγοι που βγάζαμε του Ευαγγελισμού "διπλή γιορτή" και κουραφέξαλα. Η επίσημη Εκκλησία δεν θέλησε ποτέ αυτό τον πόλεμο. Υπήρχανε βέβαια και παπάδες που αψήφισαν την επίσημη γραμμή, ωστόσο ήταν μόνο οι εξαιρέσεις. Και για να τελειώνουμε με το θέμα, δεν έπεσε η Πόλη στους Οθωμανούς, στους Φράγκους έπεσε και σας το κρατούσαμε κι αυτό κρυφό. Ο λόγος; Για να πιστέψετε στην Εκκλησία και να να βάζετε υπογραφές για τις ταυτότητες. Για να πιστέψετε στο "Ελλάδα=Ορθοδοξία" και να διαμαρτύρεστε κάθε φορά που κάποιος ασεβής πολιτικός τολμά να προτείνει χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Για να πιστέψετε, και να μην ερευνάτε πώς η Εκκλησία κατέχει πάνω από το 50% των εδαφών της Ελληνικής Επικράτειας, με οθωμανικά φιρμάνια του 1500, και τα νέμεται αφορολόγητα, με νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας του 2007.
Είναι σκληρό να ξυπνάς σε έναν κόσμο χωρίς παραμύθια. Και τώρα, πώς θα ζήσουνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;...

Τρίτη 6 Μαρτίου 2007

Η χώρα κομμένη στα δύο...


Στο Κοινοβούλιο συνεχίζεται η συζήτηση για το νόμο-πλαίσιο, που έχει ξεσηκώσει όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα, έχει οδηγήσει σε δυναμικές κινητοποιήσεις και μαζικές καταλήψεις. Μέχρι το τέλος της εβδομάδας προβλέπεται να έχει ψηφιστεί.
Ωστόσο, ενώ η πανεπιστημιακή κοινότητα ετοιμάζεται για το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της Πέμπτης αναμένοντας τη μαζικότερη συμμετοχή, η προσοχή του κοινού της ενημερωτικής μας τηλεόρασης για άλλη μια φορά έχει στραφεί σε άλλα θέματα.
Η χώρα κόβεται στα δύο λοιπόν - ή στα τρία αναλόγως των μπλόκων που θα καταφέρουν να στηθούν - με συμμετοχή και των "γαλάζιων τρακτέρ". Μήπως πρέπει να προβληματιστούμε για τη χρονική σύμπτωση των κινητοποιήσεων; Πάντως, όπως και να 'χει, το κυβερνών κόμμα εξακολουθεί να προηγείται κατά δύο τουλάχιστον μονάδες από το δεύτερο...

Δευτέρα 5 Μαρτίου 2007

Η θέα από το μπαλκόνι...





Μετά από παράκληση του αγαπητού Θανάση,δημοσιεύω τη θέα από τη μαγευτική βορειοανατολική βεράντα. Προσφέρεται για τσιπουράκι και καλή παρέα από το απογευματάκι μέχρι τις μεταμεσονύχτιες ώρες. Η θέα είναι όντως καταπληκτική, και πιάνει από τα όρη Λεκάνης μέχρι το Φαλακρό (το Παγγαίο και το Μενοίκιο φαίνονται από το μικρό μπαλκονάκι στα δυτικά, που προσφέρεται για πρωινά και μεσημεράκια).
Το πρόβλημα είναι, πως είναι ξεσκέπαστη και αμόνωτη - και ακριβώς από κάτω είναι οι κρεββατοκάμαρες...
Το ιδανικό θα ήταν μια κεραμοσκεπή, αλλά φοβάμαι πως θα χαθεί μεγάλο μέρος των πλεονεκτημάτων της. Ψάχνουμε μια λύση, που να συνδυάζει μόνωση και σκίαση με την πλούσια θέα και την απόλαυση των αστεριών. Θα τη βρούμε τη λύση στην ώρα της.

Κυριακή 4 Μαρτίου 2007

Μην το βάζεις κάτω...


Ο ανοιξιάτικος καιρός μου έφτιαξε τη διάθεση!
Τα προβλήματα ποτέ δεν τελειώνουν, οι μίζεροι άνθρωποι συνεχίζουν είναι δίπλα μας, τα τηλεοπτικά παράθυρα ανταγωνίζονται στο ποιό θα είναι εκείνο που θα διασύρει σε "αποκλειστικότητα" τη ζωή ενός ακόμη ανθρώπου...
Τίποτα από αυτά δεν με αγγίζει αυτή τη στιγμή! Μπήκε η άνοιξη - αν και τυπικά έρχεται με την ισημερία στις 21. Ωστόσο, ο καιρός είναι υπέροχος και το θέαμα από τη βεράντα μας καταπληκτικό - δεν πρέπει να μας το στερήσει μια κεραμοσκεπή.
Είναι καταπληκτικό το πόσο εύκολα μια όμορφη μέρα επαναφέρει τη χαμένη διάθεση. Είναι νωρίς να ξεκινήσουμε σχέδια για τις καλοκαιρινές αποδράσεις;