Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε...


Μιά φορά κι έναν καιρό, σε ένα μακρινό βασίλειο ζούσε μια πριγκηπούλα... Και ύστερα ο πρίγκηπας φίλησε την πριγκηποπούλα και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα...
Τα παραμύθια που έλεγε η γιαγιά δίπλα στο αναμμένο τζάκι, και ακούγανε εκστατικά τα παιδιά και ζητούσαν περισσότερες λεπτομέρειες για το όμορφο πριγκηπόπουλο και την ωραία πλην βασανισμένη πριγκήπισσα...
Το τζάκι, ακόμη κι αν είναι αναμμένο, δεν έχει μπροστά καμιά γιαγιά πια - αυτές έχουν πολύ έντονη κοινωνική ζωή στις μέρες μας, σιγά μην κάτσουν να ρίχνουν κούτσουρα στη φωτιά. Τα παιδιά προτιμούν να δουν το καινούριο επεισόδιο του πόκεμον στην τηλεόραση, και μετά να ασχοληθούν με το playstation.
Οι πρίγκηπες και οι πριγκηποπούλες δεν ζούνε πια ανάμεσά μας. Σε μια δημοκρατική εποχή τι δουλειά έχουν οι τίτλοι ευγενείας; Αν ο πανέμορφος πρίγκηπας τολμήσει να φιλήσει την ωραία κοιμωμένη, θα τον συλλάβουν πάραυτα για σεξουαλική παρενόχληση ατόμου με ειδικές ανάγκες, και ομοίως θα συλλάβουν και την κοπελιά που θα φιλήσει το βάτραχο, όσο κι αν ισχυρίζονται πως φταίει η κακιά η μάγισσα. Και ο μύρμηγκας, μόλις σκάει μύτη ο τζίτζικας με το τζιπάκι φορτωμένο με τον εξοπλισμό του σκι, το πρώτο που σκέφτεται είναι πως πρέπει να βρει τον Αίσωπο να του τα πει ένα χεράκι.
Τα παραμύθια με τα οποία μεγαλώσαμε έχουν γκρεμιστεί ένα ένα. Ο κόσμος που μας προετοίμασαν να ζήσουμε δεν είχε καμία απολύτως σχέση με τις πριγκήπισσες, τα άσπρα άλογα και τις νεράιδες. Μόνο κακές μάγισσες και πολυεθνικούς δράκους βρήκαμε μπροστά μας.
Και έρχονται σήμερα να μας γκρεμίσουν τα τελευταία παραμύθια που πιστέψαμε. Δεν υπήρχε λένε κρυφό σχολείο, για μύθο σας το λέγαμε. Δεν σήκωσε ο Παλαιών Πατρών Γερμανός το λάβαρο, τζάμπα οι λόγοι που βγάζαμε του Ευαγγελισμού "διπλή γιορτή" και κουραφέξαλα. Η επίσημη Εκκλησία δεν θέλησε ποτέ αυτό τον πόλεμο. Υπήρχανε βέβαια και παπάδες που αψήφισαν την επίσημη γραμμή, ωστόσο ήταν μόνο οι εξαιρέσεις. Και για να τελειώνουμε με το θέμα, δεν έπεσε η Πόλη στους Οθωμανούς, στους Φράγκους έπεσε και σας το κρατούσαμε κι αυτό κρυφό. Ο λόγος; Για να πιστέψετε στην Εκκλησία και να να βάζετε υπογραφές για τις ταυτότητες. Για να πιστέψετε στο "Ελλάδα=Ορθοδοξία" και να διαμαρτύρεστε κάθε φορά που κάποιος ασεβής πολιτικός τολμά να προτείνει χωρισμό Κράτους-Εκκλησίας. Για να πιστέψετε, και να μην ερευνάτε πώς η Εκκλησία κατέχει πάνω από το 50% των εδαφών της Ελληνικής Επικράτειας, με οθωμανικά φιρμάνια του 1500, και τα νέμεται αφορολόγητα, με νόμους της Ελληνικής Δημοκρατίας του 2007.
Είναι σκληρό να ξυπνάς σε έναν κόσμο χωρίς παραμύθια. Και τώρα, πώς θα ζήσουνε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα;...

9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλησπέρα! Δυστυχώς, αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα! Το Κρυφό Σχολειά δεν ήταν παρά ένας πίνακας ζωγραφική, όπως και λεγόμενη σφαγή της Χίου. Η επανάσταση ξεκίνησε από το Μολδαβία με τον Υψηλάντη και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός ούτε που αναφέρει τίποτα στα απομνημονεύματά του για λάβαρα κι επαναστάσεις!!! Κι όσο για την επίσημη Εκκλησία που κόπτεται ο Χριστόδουλος, αυτή μόνο αφόριζες τους "κακούς" επαναστάτες και τους έστελνε στην κόλαση! Τι να κάνουμε? Αυτή ήταν και παραμένει η πραγματικότητα! Κάποτε το παραμύθι πρέπει να τελειώσει΄... όπως και νάχει!!!

anna είπε...

Αυτή ήταν η πραγματικότητα, και την πληροφορηθήκαμε στα "κρυφά σχολειά" όταν αποφασίσαμε να βρούμε την αλήθεια που ποτέ δεν μας μάθανε στα επίσημα σχολικά εγχειρίδια. Την αλήθεια για τον "Άγιο" Κωνσταντίνο, για τα "μεγαλεία" και τις ίντριγκες του Βυζαντίου, για το λόγο που ξαφνικά αποφάσισαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να βοηθήσουν το Ελληνικό(;) Κράτος να ελευθερωθεί(;), για το λόγο που ενώ οι λαοί γιόρταζαν το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Ελλαδίτσα μας σπαράζονταν από τον Εμφύλιο και δεκαετίες μετά υπέφερε από τις πληγές του, για όλες τις σκοτεινές σελίδες της ιστορίας που δεν τολμά κανένα σχολικό βιβλίο να αναφέρει.
Και πραγματικά με ξαφνιάζει ευχάριστα το γεγονός, ότι ξαφνικά και χωρίς καμία "εμφανή" αιτία, τα σχολικά βιβλία αλλάζουν όψη και αποτυπώνουν μια άλλη όψη της πραγματικότητας, πολύ πιο κοντινή στα αληθινά περιστατικά. Η νέα γενιά μεγαλώνει με άλλη αντίληψη για την πραγματικότητα, και μεις σιγά σιγά αποδεχόμαστε πως τα παραμύθια κάποτε τελειώνουν...

Ανώνυμος είπε...

Καλημέρα! Μ' αρέσει όπως τα θέτεις. Ναι, κάπως έτσι είναι όλα αυτά. Μόνο που, για να πω την αλήθεια, δεν τους έχω ιδιαίτερη εμπιστοσύνη. Δεν ξέρω τον λόγο, ας πούμε για τον οποίο αποφάσισαν έτσι ξαφνικά να αποδώσουν την πραγματικότητα ή μέρος αυτής στην Ιστορία μας. Έχω την εντύπωση ότι μια λογική είναι οι διάφορες εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης ώστε να αρχίσουν να αποφεύγονται τα διάφορα ...μίση μεταξύ των λαών! Αν παρατηρήσεις, πέρα από τις οποιες αλήθειες στο βιβλίο της ΣΤ δημοτικού, όλα τα υπόλοιπα είναι ήπια. Δεν αναφέρονται σφαγές από πλευράς Τούρκων ας πούμε. Όπως επίσης, η σφαγη της Σμύρνης εξαφανίζεται και μια φράση μένει μόνο που λέει ότι οι ΈΛληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης για να φύγουν με τα πλοία! Να πάνε πού, αλήθεια? Από τη μια η κατάρρευση των μύθων, από την άλλη όμως, η ...λείανση της πραγματικότητας, η οποία σήμερα θα μπορούσε να βοηθήσει ας πούμε, τα παιδιά του δημοτικού που θα το μάθουν έτσι, ώστε να κατανοήσουν αύριο-μεθαύριο γιατί η Τουρκία πρέπει να μπει στην Ευρώπη και γιατί δεν πρέπει να τους μισούμε! Είναι δύσκολο το πρόβλημα, έχει πολλές διαστάσεις. Μπορεί εμείς να μεγαλώσαμε με το λάβαρο της επανάστασης και άλλα, αλλά οι σημερινοί μαθητές δημοτικού θα μεγαλώσουν χωρίς τις σφαγές και τον σπαραγμό της Σμύρνης.

AVRA είπε...

εχω μεινει αφωνη...το διαβασα πρωτη φορα σημερα...ειναι αποδεδειγμενο?

anna είπε...

Avra, ναι,επιβεβαιωμένα είναι. Αυτή είναι η αληθινή ιστορία, και τα λοιπά ήταν απλά εθνικιστικές κορώνες, για να μάθουμε το ένα έθνος να μισούμε το γειτονικό και να γινόμαστε πατριώτες...
Θανάση, συμφωνώ ότι από το ένα άκρο περάσαμε πολύ απότομα στο άλλο, της φιλίας και συμφιλίωσης των λαών, χωρίς να αναφερόμαστε στις σκοτεινές σελίδες. Ελπίζω να φτάσει κάποια στιγμή η ώρα για βιβλία που θα εξηγούν στους νέους πως κάθε πόλεμος είναι βαρβαρότητα, κάθε νεκρός πολέμου είναι νεκρός συνάνθρωπός μας και κάθε ζωή είτε είναι ελληνική, είτε αμερικάνικη, είτε οποιασδήποτε φυλής, έχει την ίδια αξία.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, που η τήρηση του Συντάγματος (αλλά και η φύλαξη του συντάγματος όπως μάθαμε πρόσφατα!) επαφίωνται στον Πατριωτισμό των Ελλήνων, πρέπει να βρούμε τη χρυσή τομή.

Ανώνυμος είπε...

Βέβαια, για την πληθώρα των Ελλήνων, όλα αυτά ήρθαν κάπως απότομα, είναι αλήθεια. Όμως, είναι πραγματικότητα είναι διαφορετική, καθώς εδώ και πέντε τουλάχιστον χρόνια υπάρχουν δημοσιεύματα σε εφημερίδες και περιοδικά της χώρα, όπου αναφέρονται όλα αυτά. Πριν από τρία χρόνια περίπου είχα δημοσιεύσει με τη σειρά μου τα θέματα αυτά, σχετικά με το Κρυφό Σχολείο, την Επανάσταση και άλλα τέτοια, και κόντεψε να φάω και ξύλο από πάνω. Αλλά, για μένα, η πραγματική Ιστορία της χώρας μου, δεν έχει καμία σχέση με εθνικιστικά φαινόμενα ή φαινόμενα υπερβολικής λατρείας. Η επανάσταση έγινε στη Μολδαβία και όχι στην Αγία Λάβρα. Αυτή είναι η ιστορία. Τι να κάνουμε τώρα? Αλλά, ας όψονται... Τα ...αθώα ιστορικά ψέματα μερικές φορές μπορεί να είναι και αναγκαία για να κρατήσεις το έθνος ενωμένο! Αλλά ως πότε όμως?

anna είπε...

Δεν διαφωνώ καθόλου. Και οι λίγο ψαγμένοι μπορούσαν να βρούνε εύκολα την αλήθεια. Το θέμα είναι, και τώρα πώς θα ζήσουμε χωρίς τα "αθώα" ψεματάκια. Αυτά κράτησαν το έθνος ενωμένο μέχρι σήμερα όπως είπες, τώρα όμως ήρθε η ώρα να δούμε την αλήθεια κατάματα και να αποφασίσουμε για τον πραγματικό χαρακτήρα του έθνους μας.
Ποιός έκρινε ότι ήρθε αυτή η ώρα και πότε; Η Ευρωπαϊκή Ένωση, το συμβούλιο των σοφών, η επανίδρυση του κράτους; Για αυτό αναφέρω πως είναι καταρχήν ευχάριστο το ξάφνιασμα, ωστόσο πρέπει να μάθουμε και τι το προκάλεσε και ποιός είναι ο απώτερος στόχος.

maria_pin είπε...

Φτάνει, φτάνει! Οχι άλλες αποκαλύψεις έτσι απότομα! Σιγά σιγά θα μας πείτε οτι αμφισβητείται και η συνέχεια του γένους μας από τους αρχαίους, οτι οι Βυζαντινοί δεν ήταν παρά Ρωμαίοι καιροσκόποι, οτι η Ελληνική επανάσταση ήταν ταξική- ίσως ακόμα ακόμα και οτι δεν ύπαρχει θεός..:)

Agobooks είπε...

Εγώ πάντως, την έχω μια απορία διότι ουδέποτε είδα κανένα θεό.
Υπάρχει άραγε;
Αυτό αφορά το παραπάνω σχόλιο. Για τα άλλα Άννα μου, το ποστ εμβαθύνει τόσο προσεκτικά σε ένα τέτοιο λεπτό θέμα. Μπράβο σου.
Συγχαρητήρια από μένα.