Θεσσαλονίκη

Για να μην κατηγορώ μόνο τη Δράμα και το κυκλοφοριακό της, σήμερα ο δρόμος μου έφτασε μέχρι τη Νύφη του Θερμαϊκού.
Παρατήρηση πρώτη: Τα ηχητικά φανάρια έφτασαν ως εδώ. Μπορεί η Αθήνα να κρατάει τα πρωτεία, με τις κόρνες των δεύτερων και μετά αυτοκινήτων να χτυπούν σε χορωδία πριν ανάψει καλά καλά το πράσινο, ωστόσο άρχισαν και οι Θεσσαλονικείς να υπογραμμίζουν διακριτικά το πρασίνισμα του σηματοδότη.
Παρατήρηση δεύτερη: Σάββατο και βροχερή μέρα, και η κυκλοφοριακή κίνηση στο φόρτε της. Τα εμπορικά κέντρα πήχτρα στο αυτοκινητομάνι, κι όμως με λίγη υπομονή κάπου προβάλλει μια θέση στάθμευσης. Καφετέριες, σινεμά, καθαριστήρια, πολυκαταστήματα, κι όλα αυτά με ένα τεράστιο πάρκινκ. Ο κόσμος συρρέει μαζικά - και το χρήμα κυκλοφορεί.
Στο κέντρο αντίθετα, η κίνηση λιγοστή. Κάθε στενό και το μπουκάλι του, που προσφέρει μεν έξτρα τραπεζάκι στην καφετέρια του πεζοδρομίου, όμως οι πεζοί έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα. Σκέπτομαι πως Σάββατο επίσης με βροχή πριν από δύο χρόνια η Αριστοτέλους ήταν πατείς-με-πατώ-σε, ενώ σήμερα τα μαγαζιά της περιοχής μένουν αβάσταχτα μόνα. Η αστυνομία παρούσα, να καταγράφει όσους παρκάρανε σε λάθος θέση στα μπουκάλια. Οπότε, όσοι μαγαζάτορες θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν πελάτες στο μαγαζάκι τους, ας σπεύσουνε στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, είμαι σίγουρη ότι θα ανοίξουν κι άλλα.