οικογενειακή ευθύνη...

"Θέλω επίσης να σημειώσω ότι δεν υπάρχει πολιτικά μια διάσταση οικογενειακής και συλλογικής ευθύνης για το κόμμα μας. Θέλω να πω όμως ότι ίσως είναι πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από το να είσαι ηγέτης ή ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος."



"Πανηγυρίζω σήμερα", μου είπε η γερμανίδα φίλη μου. "Ο γιος μου ενηλικιώνεται σήμερα, οπότε δεν θα είμαι πια υπεύθυνη για τις πράξεις του". Την κοίταξα παραξενεμένη, όμως δεν υπήρχε ίχνος χιούμορ στη φωνή της. "Δεν θα κυνηγάνε εμένα αν κάνει κάτι με το μηχανάκι του, ούτε αν κλέψει κάτι από το σουπερμάρκετ", συνέχισε, απόλυτα πεπεισμένη ότι το καθήκον της ως γονιός είχε πετύχει απόλυτα : Είχε αποδώσει στην κοινωνία έναν ολοκληρωμένο και ανεξάρτητο ενήλικα.

Η Βαυαρία είναι όμως πολύ μακρυά μας. Εδώ είναι Βαλκάνια. Τα παιδιά μας δεν ανεξαρτοποιούνται πριν να ολοκληρώσουν τις σπουδές, βρούνε μια σωστή δουλειά και περάσει αρκετό διάστημα προτού να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους (εκτός αν στα 19 τους παίξουν στο Χρηματιστήριο και φτιάξουν ολόκληρη περιουσία...)

Η ενασχόληση με τα κοινά είναι δύσκολη υπόθεση. Εκτός από δικαιώματα και προβολή, έχει και υποχρεώσεις. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να δείχνει τίμια. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά, τους κουμπάρους, τους συνεργάτες και όλο τον περίγυρο. Όταν ο περίγυρος μπερδευτεί με περίεργες υποθέσεις, σκόπιμο είναι ο εμπλεκόμενος να απομακρύνεται από το παρασκήνιο, για να μην υπάρξει και η παραμικρή σκιά μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Και κυρίως, να ξεκαθαρίζει η κατάσταση και να μην κουκουλώνεται κάτω από την "προστασία των προσωπικών δεδομένων".

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, το νεαρό βλαστάρι προ τριετίας είχε συλληφθεί και καταδικαστεί επειδή σε έλεγχο που του είχε γίνει βρέθηκαν στην κατοχή του βόμβες μολότοφ (του είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης με αναστολή), άρα δεν δικαιλογείται άγνοια της υπόθεσης.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το καθήκον του γονιού είναι πιο δύσκολο από άλλα καθήκοντα. Το κυριότερο καθήκον του γονιού όμως, εκτός από το να προσπαθήσει να του εμφυσήσει τις αρχές στις οποίες και ο ίδιος πιστεύει, είναι και να παραμείνει στο πλευρό του παιδιού του ακόμη και αν διαφωνεί με κάποιες από τις επιλογές του. Και αυτό δεν γίνεται διαχωρίζοντας την ευθύνη σε ατομική, οικογενειακή, συλλογική, πολιτική κλπ. Γίνεται με το σταματήσει ο γονιός τη υποκρισία και να δει το πρόβλημα κατάματα.