Εκλογές και άλλα παραμύθια

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ - ΟΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΗ
ΠΑΣΟΚ : ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ - ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΚΕ : ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ - ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ - ΑΛΛΑΞΕ ΕΣΥ
ΣΥΡΙΖΑ : ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ
ΛΑΟΣ : ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Συνήθως τρελλαίνομαι για τις προεκλογικές περιόδους. Μου αρέσουν τα ιλλουστρασιόν φυλλάδια που μου τάζουν τον ουρανό με τ' άστρα, οι πολύχρωμες συγκεντρώσεις με τις σημαιούλες και τη μουσική στη διαπασών, η αγωνία των υποψηφίων και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Το καλύτερο αύριο βέβαια είναι σίγουρο μόνο για τους βολευτές, όχι για μένα, ωστόσο δεν είναι και άσχημο έστω και να στο τάζουν. Σου μένει η ελπίδα πως δεν μπορεί, από τα 10 που τάξανε, τα 2 να κάνουνε πάλι καλύτερα θα 'ναι...
Το σημαντικότερο όμως είναι η αίσθηση της δύναμης. Της δικιάς μου δύναμης. Γιατί μόνο εγώ μπορώ να ανεβάζω και να κατεβάζω αιρετούς άρχοντες. Και μόνο εγώ μπορώ, γιατί είμαι εκ φύσεως αναποφάσιστη. Ανήκω σε αυτό το ποσοστό της κρίσιμης μάζας του εκλογικού σώματος που διαλέγουν το νικητή από το χαμένο, που αποφασίζουν την τύχη του ελληνικού λαού για τα προσεχή χρόνια.
Γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλογέων είναι δεδομένο - θα ρίξει πάντα το ίδιο ψηφοδέλτιο, ανεξάρτητα από προγράμματα, προτάσεις, υποψηφίους, ελλείψεις και παραλείψεις. Είναι ιδεολόγοι πιστοί σε κάποιο ξεχασμένο όνειρο, είναι όμηροι πελατειακών σχέσεων, θέλουν και παραμένουν σταθεροί σε μια γρήγορα εναλλασόμενη κοινωνία, για διαφορετικό λόγο ο καθένας παραμένουν πιστοί και δεδομένοι. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τα προγράμματα, τις προτάσεις, τα σχέδια. Δεν είναι για αυτούς τα ταξίματα. Για μένα είναι η "παραμύθα", για όλους εμάς τους αναποφάσιστους και μόνο.

Και ξαφνικά, φέτος είναι η πιο βουβή εκστρατεία. Βουβή, γιατί ξεκίνησε στις ξαπλώστρες του δεκαπενταύγουστου. Βουβή, γιατί συνεχίστηκε μέσα στις φλόγες και τα καμένα σώματα. Βουβή, γιατί δεν έχει κανένας κάτι να πει...

Το κυβερνών κόμμα, θεωρώντας ότι "Κυβέρνηση = Κράτος", ενώ ζητάει την ομοψυχία και τη συστράτευση όλων των Ελλήνων, αρνείται να καλέσει συμβούλιο των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί λέει (άκουσον άκουσον) "υπάρχει οργανωμένη Κυβέρνηση που μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση". Αντί να παραδεχτεί πως έχασε ακόμη μια κρίση, υποστηρίζει πως δέχτηκε η χώρα επίθεση από "ασύμμετρη απειλή" και ξαναβάζει την τρομοκρατική απειλή στο παιχνίδι...
Η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να χάνει στα σημεία. Μετά από 3,5 χρόνια στην αντιπολίτευση, συνεχίζει ακόμη να αμύνεται στις προκλήσεις και να μην πείθει ότι έχει αλλάξει. Λέει "η Κυβέρνηση είναι ανίκανη", και εννοεί τον κρατικό μηχανισμό, που η ίδια παρέδωσε. Το "Γιώργο προχώρα - άλλαξέ τα όλα" έγινε "με τον Λαλιώτη και τον Τσοβόλα για μια Ελλάδα νέα"...
Το ΚΚΕ, πιστό στις παλιομοδίτικες απόψεις του, σταθερό στα πιστεύω του, προτείνει όπως πάντα απειθαρχία και αποδυνάμωμα του δικομματισμού - και μετά, τι; Το χάος;
Το ΣΥΡΙΖΑ, με αρκετές λογικές προτάσεις, υιοθετεί ακραίες πρακτικές και τονίζει πως καμία δυνατότητα συνεργασίας δεν υπάρχει «διότι έχουμε βρεθεί στην άλλη όχθη και με τους δύο»...
Το ΛΑΟΣ θα μπει στη βουλή. Θα μπει γιατί θα μαζέψει αρκετούς δυσαρεστημένους. Ως πατριωτικό κίνημα, έχει σαφέστατες απόψεις. Είναι κάθετα αντίθετος τόσο στο ρατσισμό, όσο και στην απορθοδοξοποίηση της χώρας μας. Νιώθει την ανάγκη να διαφυλάξει το δικαίωμα στην εργασία των Ελλήνων πολιτών, τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές, που βάναυσα προσβάλλονται από την αθρόα προσφορά εργασίας, λόγω της λαθρομετανάστευσης που καταστρέφει την εθνική ομογένεια....

Τα κόμματα της βουλής έχουν κανονίσει να μην μετρούν τα άκυρα, τα λευκά και την αποχή. Σαν να μην υπάρχουν, σαν να μη σημαίνουν τίποτα, μετρούν τα ποσοστά τους μόνο πάνω στα έγκυρα ψηφοδέλτια...

Και γω η αναποφάσιστη; Τι θα γίνει με μένα ρε παιδιά; Ούτε τάξιμο φέτος ούτε τίποτα; Καμιά ελπίδα; "ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ"... "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ"... Τίποτα φέτος; Οι μεγάλοι να μονομαχούν για την καρέκλα αρνούμενοι να μου υποσχεθούν κάτι καλύτερο, οι μικροί να δηλώνουν πως θέλουν να τιμωρήσουν τους μεγάλους και δεν θα συνεργαστούν μαζί τους, τελικά όλοι αυτοί αδιαφορούν για μένα που ονειρεύομαι μια κυβέρνηση με όραμα, μια καλύτερη κοινωνία, ένα αύριο γεμάτο όνειρα και ελπίδα... Μήπως ήρθε η ώρα για το λευκό που τόσο αντιπαθώ;..