Αν με είχες ρωτήσει...

Η Αθήνα είναι η πόλη που με ανέθρεψε, που έζησα τόσο τα παιδικά όσο και τα ενήλικα μου χρόνια, η πόλη που λάτρεψα κάθε γωνιά της, η πόλη που την έμαθα από την καλή και την ανάποδη. Αυτή ακριβώς η πτυχή - η ανάποδη - είναι που με έκανε κάποια στιγμή να πάρω την απόφαση, με πόνο στην καρδιά, να την εγκαταλείψω προς άγνωστη κατεύθυνση.
Εντέλει, η κατεύθυνση αποδείχτηκε πως δεν θα ήταν τόσο άγνωστη. Με βάση κάποια κριτήρια που θέσαμε, επελέγει η γενέτειρα - τόπος καταγωγής. Υπήρχε εξάλλου ήδη μια συγγενική μαγιά, δεν θα ήταν μια νέα αρχή, αλλά μια επιστροφή στις ρίζες. Που σίγουρα θα βοηθούσε στα πρώτα βήματα της μετεγκατάστασης - ή έτσι πίστευα.
Αναφέραμε αρχικά το σχέδιο μας για την μετέγκαταση στους συγγενείς και φίλους, με πολύ φτωχά αποτελέσματα. Φτωχά ήταν και τα αποτελέσματα των πρώτων επιτόπιων ερευνών. Ώσπου σε κάποια έρευνα ένας μεσίτης μας έδειξε ένα σπίτι - παλιό είναι η αλήθεια - που έμοιαζε καταπληκτικά στα σχέδια μας, σε κάποια σημεία τα υπερέβαινε κιόλας. Ο πολιτικός μηχανικός που μας είχαν εφοδιάσει οι συγγενείς έδωσε το ΟΚ για το σπίτι αναφέροντας ένα ποσό για ανακαίνιση που μας φάνηκε αρκετά προσιτό, οπότε ξεκινήσαμε τη διαδικασία ελέγχων των τίτλων κλπ. Δυστυχώς, λίγες βδομάδες αργότερα το κοστολόγιο που πρόχειρα μας περιέγραφε, απείχε αρκετά από αυτό που μας είχε δώσει (πάλι πρόχειρα όπως αποδεικνυόταν) αρχικά. Έπρεπε εντός λίγων ωρών να αποφασίσουμε αν θα συνεχίζαμε την υπογραφή των συμβολαίων αγοράς με τα νέα δεδομένα ή αν θα σταματούσαμε την αγορά και να συνεχίσουμε την αναζήτηση.
Έχοντας ξενυχτήσει ολόκληρο το βράδυ, αποφασίσαμε για το πρώτο, απομακρύνοντας όμως τον πρόχειρο μηχανικό και αναλαμβάνοντας την ανακαίνιση μονάχοι. Την ανακαίνιση που κατέληξε εφιάλτης. Τα μαστόρια ακριβά και πανάσχετα, έχουν μάθει να μην τελειώνουν ποτέ τη δουλειά που αναλαμβάνουν (πώς θα αφήσουν τον επόμενο πελάτη-θύμα να περιμένει;). Εμείς τραβάμε τα μαλλιά μας με τα αποτελέσματα της πανάκριβης αλλά μη ολοκληρωμένης ανακαίνισης, και έχουμε στερέψει πια από μαστόρια. Το κακό είναι, πως μόλις ρωτήσουμε για νέα μαστόρια, η επωδός είναι μόνιμη:

Αν με είχες ρωτήσει... Αν με είχες ακούσει... Αν περίμενες θα σου είχα βρει σπίτι καλύτερο-φτηνότερο-ολοκαίνουριο-σε καλύτερη περιοχή-πιο έτοιμο-πιο κλπ...

Και αναρωτιέμαι εγώ η ανίδεη. Μα καλά, σε σας δεν είχα πρωτοπεί την απόφαση να έρθω προς τα μέρη σας και ζήτησα συμβουλές; Από σας δεν είχα ξεκινήσει την αναζήτηση και μετά από μήνες δεν είχατε ούτε ένα σπίτι να μου προτείνετε; Εσείς δεν μου συστήσατε τον περιβόητο μηχανικό που με συμβούλευσε ποιό σπίτι να απορρίψω και ποιό να επιλέξω; Τώρα με τιμωρείτε γιατί έκανα μια επιλογή; Σωστή, λάθος, πάντως ήταν δική μου επιλογή στην τελική, κι εγώ θα ζήσω με αυτή. Γιατί τόση μιζέρια πια; Ειλικρινά, ώρες ώρες νιώθω την ανάγκη να τα βροντήξω όλα χάμω και να φύγω από την αφιλόξενη αυτή πόλη...