Ξέρω έχω χαθεί για λίγο, για να μην πω πολύ. Ίσως γιατί με έπιασε η άνοιξη. Ίσως γιατί ενώ έπρεπε να ρίξω τους ρυθμούς, το έχω ρίξει στη δουλειά.
Μια ντουζίνα μέρες στην Αθήνα πασχαλιάτικα, αντί να με ηρεμήσουν, με απογοήτευσαν κι άλλο. Δεν είχα κουράγιο ούτε τους φίλους να πάρω τηλέφωνο - κι αυτούς που πήρα, οι περισσότεροι λέγανε "κοπιάστε από τα μέρη μας". Ρε παιδιά, με την κοιλιά τεντωμένη είμαι, να έχω τη ζουζούνα να χτυπιέται όλη τη μέρα, να κάνω τόσα χιλιόμετρα για να έρθω στα μέρη σας και πρέπει να έρθω εγώ στη γειτονιά σας;
Τελικά, ήπιαμε 2 καφέδες στη γειτονιά μας (τον ένα με συγγενείς...), πήγαμε σε ένα φιλικό σπίτι με άλλα 5 παιδιά κάτω των 10 ετών (όπου η δικιά μας έδωσε ρέστα...), και σε μια οικογενειακή μάζωξη. Α, πήγαμε βόλτα και στο πάρκο της Νέας Σμύρνης, που απέκτησε καταπληκτικό παιδότοπο. Θα το ξανασκεφτώ πάρα πολύ να ξανακατέβω - δεν είχα το κουράγιο να βγω από το σπίτι, αλλά πιστεύω πως εγώ είχα δικαιολογία, οι Αθηναίοι ποια είχανε;
Στην επιστροφή, με περίμενε η δουλειά που λέγαμε. Ενώ στην πρώτη εγκυμοσύνη ήμουν ήρεμη, αυτή τη φορά με έπιασε ένα τρομερό άγχος για τα πάντα - και μια κούραση άνευ προηγουμένου. Ο γιατρός διέταξε να πέσουν οι τόνοι και μου έδωσε άδεια - το αφεντικό σήμερα θα στείλει ταξί για να με πάρει να μετέχω σε σύσκεψη... Ο ύπνος έχει γίνει σπάνιο είδος, με πολλές διακοπές ενδιάμεσα, η υπομονή μου φαίνεται να στερεύει, οι αντοχές είναι εξαφανισμένες από καιρό - πήρα ήδη τσατσάρα να σπάω μέχρι να δω από κοντά το μπόμπιρα που με κλωτσάει ασταμάτητα...

Ανάποδος κόσμος...

Κάποτε η νυχτερίδα αποφάσισε να σταματήσει να ζει μόνη και προσέγγισε το βασίλειο των πτηνών. Στο συμβούλιό τους τα πουλιά εξόρισαν τη νυχτερίδα, γιατί δε γεννάει αυγά, αλλά μωρά.
Η νυχτερίδα απογοητευμένη, δεν είχε άλλη επιλογή. Πήγε και ζήτησε από τα θηλαστικά να τη δεχτούν κοντά τους. Κάνουν συμβούλιο και αυτό αποφαίνεται ότι δε μπορούν να τη φιλοξενήσουν, γιατί απλά πετάει…
Από τότε ζει μόνη και περήφανη, μόνο που αποφάσισε να κοιτάει τον κόσμο ανάποδα. Γιατί δε μπορεί να έβλεπε τον κόσμο ως τότε ανάποδα. Θα έπρεπε να ήταν όντως ανάποδος ο κόσμος…

Το χέρι της ελπίδας...

Την ιστορία την έχω ξαναδιαβάσει και στο παρελθόν, που πρωτοκυκλοφόρησε η φωτογραφία. Όμως ξαναδιαβάζοντάς την στην ιστοσελίδα της αγαπητής Trelofantasmenis ξανασυγκινήθηκα. Ειδικά όταν συνειδητοποίησα ότι το μωράκι μου είναι στην ίδια βδομάδα με το μωράκι της φωτογραφίας...

Η φωτογραφία δείχνει τον εικοσιενός εβδομάδων Samuel Alexander Armas να σφίγγει το χέρι του χειρούργου Joseph Bruner ο οποίος προβαίνοντας σε μια καταπληκτική εγχείριση έσωσε την ζωή του αγέννητου μωρου.
Το έμβρυο είχε διαγνωστεί ότι έπασχε από την νόσο spina bifida (διχοτομημένη σπονδυλική στήλη) και θα είχε τρομακτικά προβλήματα στην μετέπειτα ζωή του.Οι γονείς μπορούσαν να προχωρήσουν σε αποβολή του εμβρύου κάτι το οποίο όμως δεν έπραξαν λογω της πιστης τους.
Η Julie Armas μητέρα του μικρού Samuel εργαζόταν ως νοσοκόμα στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών και γνώριζε τις προχωρημένου τύπου χειρουργικές επεμβάσεις του Δόκτορα Bruner στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Vanderbilt, στη Nashville.
Για να γίνει όμως η επέμβαση στο έμβρυο,αυτό δεν έπρεπε να απομακρυνθεί από την μήτρα διότι δεν θα επιβιωνε.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, ο χειρούργος αφαίρεσε την υστέρα με καισαρική και έκανε μια μικρή τομή στον αμνιακό σάκο, μέσω της οποίας μπόρεσε να εγχειρίσει τον μικρό Samuel.
O Dr. Bruner τελείωνε επιτυχώς την εγχείρηση, όταν το έμβρυο έβγαλε το μικροσκοπικό αλλά ανεπτυγμένο χεράκι του μέσα από τη τομή και γαντζώθηκε από το δάχτυλο του έκπληκτου γιατρού. Ο διάσημος αυτός χειρούργος είπε ότι έζησε την πιο συγκινητική στιγμή ολόκληρης της ζωής του, όταν ένοιωσε το χέρι του Samuel να του γραπώνει ένα δάκτυλο, δείχνοντας ευγνωμοσύνη που του χάρισε το δώρο της ζωής.

Το μωράκι τελικά είδε το φως του ήλιου στις 2 Δεκεμβρίου του 1999, και ζει μια αρκετά φυσιολογική ζωή. Έγινε ένα υπέροχο αγοράκι που λατρεύει τις αγκαλιές...



Αφιερωμένο σε όσους αγαπούν τη ζωή...

ΥΓ. Το επεισόδιο της σειράς House που προβλήθηκε πριν από λίγες βδομάδες και περιείχε την ίδια ακριβώς σκηνή, είναι βασισμένο σε αυτή την ιστορία.

Προβλεπόμενο φύλο : άρρεν

Τα αποτελέσματα είναι σαφέστατα. Δεν μιλάμε για τη διαίσθηση των γυναικολόγων, αλλά για την ανάλυση του DNA - υγιέστατο αγοράκι λοιπόν!
Πάει και η τελευταία μου ελπίδα να ξαναδώ ροζ κουκλάκια στο μαιευτήριο. Θα έχω την ευκαιρία να θαυμάσω αυτή τη φορά τα σιέλ... Ήδη κατέβασα από το eortologio τα αντρικά ονόματα και ψάχνουμε να βρούμε το όνομα για το νέο μέλος της οικογένειας...

Συνταξιοδοτητικό

Η πρόωρη συνταξιοδότηση ενδεχομένως να συντελεί και σε πρόωρο θάνατο

Είδατε λοιπόν που οι σοφοί κυβερνήτες μας φροντίζουν για την μακροημέρευσή μας;

Συννεφιασμένα γενέθλια...

Για το καλό της μέρας, νιώθω ότι πρέπει να σας κεράσω ένα γλυκάκι για τα γενέθλιά μου - όσο κι αν είναι απαγορευμένο για μένα αυτές τις μέρες!
Τι παράξενο συναίσθημα. Άλλες χρονιές περίμενα με χαρά αυτές τις μέρες, να γιορτάσω για άλλη μια φορά τα 22α γενέθλια, να κεράσω φίλους και συναδέλφους, να πάρω και τα γλυκάκια για το σπίτι (διπλά γενέθλια, μιας και τα γενέθλια του Τ. είναι στις 17.3).
Φέτος περάσανε σχεδόν απαρατήρητα. Με ραντεβού σε γιατρούς, με μαστορέματα στο σπίτι που δεν λένε να τελειώσουνε, με ένα σωρό άλλες σκοτούρες... Θα μπορέσουμε να ξαναχαρούμε τα γενέθλιά μας;
Η δεύτερη εγκυμοσύνη δεν θυμίζει την πρώτη σε αρκετά σημεία. Η υπέρταση, που την πρώτη φορά ήταν απολύτως ελεγχόμενη, χρειάστηκε να διπλασιάσουμε τις δόσεις για να ηρεμήσει λίγες μέρες, αλλά βλέπω ότι ξανακάνει νερά. Ο διαβήτης κύησης, που την πρώτη φορά με ταλαιπώρησε σχετικά επί δίμηνο αλλά σχετικά ελεγχόμενος κι αυτός, ξεκίνησε αυτή τη φορά στον τέταρτο μήνα - ή μάλλον από τότε που συνειδητόποιησα την εγκυμοσύνη - και αν και ανεβάζω τις δόσεις της ισνουλίνης καθημερινά, το σάχαρο ανεβάζει τις τιμές με ολοένα και αυξανόμενους ρυθμούς. Οι υπέρηχοι, που την πρώτη φορά ήταν στιγμή ευτυχίας που μοιραζόμασταν με τον Τ., τώρα γίνανε μοναχικές στιγμές ανάμεσα σε μένα και τον εκάστοτε γυναικολόγο (ακόμα τα παλεύω, έφτασα αισίως στον τρίτο, μακάρι να τρίτωσε και να παραμείνω...). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάτι μυστήριες συσπάσεις κάνανε την εμφάνισή τους και ο γιατρός σύστησε μαγνήσιο, φυλλικό οξύ και τοκολυτικό...
Και σήμερα, ημέρα γενεθλίων, ήρθε η ώρα για την αμνιοκέντιση. Θυμάμαι πως την προηγούμενη φορά πήγαμε χωρίς άγχος, πιασμένοι χέρι-χέρι όπως σε όλη την εγκυμοσύνη, στο Μητέρα, και ο γιατρός που με εξέτασε προσπαθούσε σε όλη τη διάρκεια της εξέτασης να με κρατάει ήρεμη και ευδιάθετη. Αυτή τη φορά ο γυναικολόγος μου έκλεισε ραντεβού σε κάποιον στο κέντρο της Θεσ/νίκης, ο οποίος από το τηλεφωνο με ενημέρωσε πως η πιθανότητα αποβολής είναι 1:100 και πως όταν φτάσω στο ιατρείο, θα μου δώσει υλικό να διαβάσω... Συνάδελφος με ενημέρωσε, πως το υλικό είναι ακόμη πιο απογοητευτικό, και όταν εκείνη είχε κλείσει ραντεβού και πήγε μόνη της, έφυγε κλαίγοντας μετά την ανάγνωση. Επέστρεψε σε λίγες μέρες με τον άντρα της που την ηρέμησε, και πήγαν όλα καλά, αλλά θυμάται ακόμη την τρομάρα που είχε πάρει. Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να περάσω τέτοια τρομάρα, ειδικά με τη μήτρα να κάνει συσπάσεις... Φυσικά, θα παρακαλάω να μη γίνει και καμιά διακοπή ρεύματος εκείνη την ώρα...
Από την άλλη σκέφτομαι συνέχεια, πως δεν μου δόθηκε αυτό το δώρο για να μην το απολαύσω!

Οι πρώτες λεξούλες...

Παρόλες τις γκρίνιες από γιαγιάδες και γνωστές, δεν πτοούμαι που η μικρή μου έφτασε 31μηνών και δεν μας χάρισε ακόμη τα πολύτιμα λογάκια της. Την είδα να περπατάει 17 μηνών - μέσα σε 2 μέρες να έχει ολοκληρώσει τη σταθερότητα που της έλειπε και να βαδίζει με σιγουριά και σταθερότητα. Οπότε κατανοώ ότι όταν αισθανθεί έτοιμη, θα πει ολόκληρες προτάσεις μονοκοπανιάς και τότε θα νοσταλγώ τις μέρες της ησυχίας...
Πριν τρεις βδομάδες στο σουπερμάρκετ με πήρε χεράκι-χεράκι να μου δείξει το σκύλο πάνω στις σκυλοτροφές και να μου πει ότι ήταν "γουβ". Η πρώτη λεξούλα της κόρης μου ήταν το ΓΟΥΒ! Συνέχισε να μου δείχνει όλα τα σκυλάκι ως "γουβ", ενώ έκανε διάκριση στις γάτες ως "γα". Από τότε όποτε βλέπει σκυλάκι στο δρόμο, σε βιβλίο, στην τηλεόραση, το δείχνει και λέει "γουβ"...
Η δεύτερη λεξούλα ειπώθηκε την προηγούμενη βδομάδα. "Κοίτα". Και να δείχνει με το δάκτυλο αυτό που θέλει να κοιτάξεις. "Κοίτα", "κοίτα", "κοίτα" να δείχνει ασταμάτητα και να μη σταματάει καθόλου... Μέχρι που πρόσθεσε το "κοίτα κει" και δείχνει τα μακρυνά με αυτή τη φρασούλα πια, ενώ για τα κοντινά συνεχίζει το "κοίτα"!
Σήμερα πρόσθεσε νέες λεξούλες στο λεξιλόγιο. "Μαμά", "μπαμπά", "κακά"... Προβλέπω ότι πολύ σύντομα οι μέρες της ησυχίας θα είναι πια παρελθόν...

Σκηνές καθημερινής παράνοιας...

Σκηνή πρώτη:
Κλήση με απόκρυψη (τι πρωτότυπο...), και για φόντο φασαρία από οδική κίνηση (τι στο καλό, από καρτοτηλέφωνο στη Σταδίου τηλεφωνούν;). Η κυρία στο άλλο άκρο της γραμμής προσπαθεί να είναι ευγενική, καθώς μου ανακοινώνει ότι επικοινωνεί από την ...bank για να με ενημερώσει για το νέο πρόγραμμα μεταφοράς οφειλών που έβγαλε η τράπεζα. Στο ίδιο πλαίσιο της ευγένειας της εξηγώ ότι δεν ενδιαφέρομαι. Και η απάντησή της : "Μα καλά, δεν έχετε οφειλές;"...

Σκηνή δεύτερη:
Η κοπελιά, καταφανώς κουρασμένη όπως βρίσκεται σκυμμένη πάνω στο τραπέζι του γραφείου, προσπαθεί να εξηγήσει στο τηλέφωνο στο Γιωργάκη ότι δυστυχώς η δουλειά και σήμερα απαιτεί λίγη υπερωρία, όμως δεν αντέχει άλλο την κλεισούρα. Θέλει να βγούνε και λίγο έξω, και προφανώς επειδή ο συνομιλητής της δεν ανταποκρίνεται, του κλείνει εκνευρισμένη το τηλέφωνο. Ωστόσο, σε λίγα λεπτά, το τηλέφωνο ξανακτυπά και η πρόσκληση είναι δεδομένη. Ο συνομιλητής της κανόνισε με "τα παιδιά" να βρεθούνε στο πιο ιν στέκι. Και ενώ περίμενε να ακούσει ευχαριστίες και συγχαρητήρια για το πρόγραμμα, η απάντηση της κοπελιάς έρχεται να τον προσγειώσει. "Ρε Γιώργο μου, φοράω ακριβώς τα ίδια ρούχα με προχθές, πώς θα εμφανιστώ στο μαγαζί;"...

Σκηνή τρίτη:
Το μωράκι είναι στην ηλικία που ξυπνάει κρυμμένα μητρικά ένστικτα. Η 20χρονη ξανθιά που το θαυμάζει, έχει ενθουσιαστεί. "Και πόσο είπαμε ότι είναι;" αναρωτιέται. 50 ημερών, της απαντάει η μάνα. "Α, καλέ, δεν έχει κλείσει ούτε μήνα..."

Ήρθε η άνοιξη!

Τα χελωνάκια ξύπνησαν! Πάει η χειμερία νάρκη, ήρθε επισήμως η άνοιξη. Δεν με τρομοκρατούν οι μετεωρολόγοι που μιλούν για βροχές και χιόνια - κι αυτά χρειαζούμενα είναι, αλλά τα πολλά τα κρύα είναι πίσω μας.
Το καινούριο μωράκι μεγαλώνει μέρα με την ημέρα - και πάλι μεταφράζω κάθε σφίξιμο στην περιοχή της κοιλιάς στην προσπάθεια επικοινωνίας του. Οι κακεντρεχείς μπορεί να είναι σίγουροι ότι είναι το έντερο που "ανταποκρίνεται", αλλά η μαμά ξέρει καλύτερα, έτσι δεν είναι;

Πού βρίσκεται η θερμοκοιτίδα;

Είπαμε, πέρασα πια το στάδιο της "ολίγον εγκύου", και με έχει πιάσει ένας μικρός πανικός μέχρι να εντοπίσω το κατάλληλο ιατρικό team - μια από τις ελλείψεις της μικρής πόλης. Έκανα τη σχετική έρευνα αγοράς, που βασικά έδειξε ότι στη Δράμα γεννάς ή στο κρατικό Νοσοκομείο ή στην πρόσφατα ριζικά ανακαινισμένη μαιευτική κλινική.
Το κρατικό Νοσοκομείο είναι καλά εξοπλισμένο, αλλά σε ξεγεννά όποιος βρεθεί σε βάρδια την ώρα που θα χρειαστεί - άρα, άντε να εξηγείς στον ειδικευόμενο όλο το ιστορικό και να ελπίζεις ότι θα σε προσέξει.
Η μαιευτική κλινική, όντως πρόσφατα ανακαινισμένη. Δεν ξέρω πώς ήταν πριν, τώρα έχει πλάσμα τηλεόραση σε κάθε σουίτα. Και επειδή το κόστος του δίκλινου και του μονόκλινου είναι 900 ευρώ και 1.100-1.200 αντίστοιχα, δεν το συζητούν καν, σου δείχνουν κατευθείαν τα μονόκλινα και τις σουίτες....
Το θέμα βέβαια είναι η τρομερή στενότης του χώρου. Στο δίκλινο, ας πούμε, χωράνε δυο κρεβάτια και μια καρέκλα καφενείου. Στα μονόκλινα, δίπλα στο κρεβάτι παίζει και ένας καναπές-κρεβάτι, έχει και ατομική τουαλέτα. Η στενότητα όμως γίνεται μεγαλύτερη, όταν αντικρύζεις τα κουνάκια σε κάθε δωμάτιο. "Ο θάλαμος των μωρών;" τολμώ να ρωτήσω. Και η απάντηση που φοβόμουν να ακούσω, δυστυχώς αντηχεί. Τα μωρά είναι στο θάλαμο με τη μαμά τους. Και αν χρειαστεί θερμοκοιτίδα, ψελίζω, σκεπτόμενη ότι την προηγούμενη φορά δεν την απέφυγα. Αμέσως, μου λένε, και με οδηγούν σε δωμάτιο με το κλασικό κρεβάτι της μαμάς, έναν μικρό καναπέ για το συνοδό και... τη θερμοκοιτίδα! "Οι μαμάδες θέλουν να βλέπουν τα μωρά τους, και έτσι δεν χρειάζεται να τρέχουν σε άλλο θάλαμο", μου εξηγούν, καθώς μάλλον έχω μείνει στήλη άλατος...
Ο καλός μου πιστεύει ότι υπερβάλλω, ότι για να το επιλέγουν τόσες στην πόλη, δεν είναι δύσκολο. Όσο κι αν προσπαθώ να του εξηγήσω ότι οι άλλες θα έχουν συνοδό επί 24ωρου βάσεως, μάλλον δεν τον πείθω. Όλο και κάποιος θα βρεθεί, υποστηρίζει - αλλά μάλλον έχω δίκιο... Στην Καβάλα έχει 2 κλινικές, και οι δύο με ξεχωριστούς θαλάμους μωρών. Θα πάω να συζητήσω με γιατρό από κει, να δω μήπως γλυτώσω τη Θεσσαλονίκη...

New kid in the blog...

Η διάθεσή μου έχει πέσει δραματικά. Η κούραση είναι αφάνταστη. Ξυπνάω το πρωί πιο κουρασμένη από τη στιγμή που ξαπλώνω. Το κέφι μου έχει πάει ταξίδι. Είμαι πρησμένη, διαρκώς με μια λιγούρα, και όταν το πρωί βάζω κάτι στο στόμα μου, αναγουλιάζω...

Διαρκώς λέω να πάω σε κάνα γιατρό να κοιταχτώ, αλλά τι να πρωτοκοιτάξεις για την κούραση; Τι να πω στο γιατρό; Γιατρέ μου, δεν έχω κέφι πια; Ούτε και για αυτό έχω κέφι...

Και ξαφνικά, ο καλός μου θέλει να πάει στο φαρμακείο. Πάρε μου και ένα τεστ εγκυμοσύνης, του λέω πεταχτά, και με κοιτάει με απορία. Να πω, κι εγώ ξαφνιάστηκα. Το έχω στο νου μου μέρες τώρα, αλλά είπαμε, δεν έχω κέφι ούτε δυο βήματα να κάνω. Στο κάτω κάτω, δεν είναι εξέταση αίματος, γίνεται γρήγορα και ξεμπερδεύεις αμέσως... Δηλαδή τι αμέσως, αμεσότατα...

Αμέσως μου ήρθε η δύναμη να πάρω το γιατρό. Τι πάει να πει "θετικό"; Πόσο θετικό; Ο γιατρός, καταπέλτης. 13 βδομάδων... Για αυτό και οι αναγούλες! Το καλό είναι, πως το πρώτο τρίμηνο πέρασε κιόλας - θυμάμαι στην πρώτη εγκυμοσύνη μου είχε φανεί ατέλειωτο! Δεν το έχω συνειδητοποίησει ακόμη - πού θα πάει, θα το χωνέψω!!!

Ο Αλέξης

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Βαγγέλης Πιτσιλαδής
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης & Olympians ( Ντουέτο )

Στα μαθητικά σου τα βιβλία
πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης
και σε πιάνει μια μελαγχολία
κλείσε κοριτσάκι τα βιβλία

Κάθισε στο πιάνο σου λιγάκι
μα για ποιον να παίξεις, έφυγε ο Αλέξης
όπως το ξανθό καλοκαιράκι
κλείσε και το πιάνο κοριτσάκι

Αύριο η γιορτή σου ξημερώνει
ό,τι κι αν διαλέξεις λείπει ο Αλέξης
κι ήρθε στην καρδούλα σου το χιόνι
κλείσε κοριτσάκι το μπαλκόνι

Με αυτό το τραγούδι πρωτοερωτευτήκαμε στην εφηβεία, αυτόν τον Αλέξη ονειρευτήκαμε σαν τον ιππότη με το άσπρο άλογο, αυτός ο ρυθμός μας συνόδευσε στις μελαγχολικές στιγμές μας στα μαθητικά μας χρόνια, αιώνες πριν...

Και το σήμερα το αδυσώπητο, μας δείχνει πως ο Αλέξης που ήταν κρυμμένος ήταν... ο Κούγιας!

«Ο Πασχάλης δεν μπορεί να δεχτεί ότι με μια φορά η κυρία Τουτουντζή έπιασε παιδί» ανέφερε ο Κούγιας και είπε ότι η οικογένεια έχει απευθυνθεί στην έδρα της Γενετικής, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το μόνο που περιμένει είναι ο γενετιστής Κωνσταντίνος Πάγκαλος να στείλει αντίγραφα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε...

Με το καλό!

Χριστούγεννα στα Ρόδο

Είπαμε φέτος να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Να μην ψάξουμε χειμερινά θέρετρα και λευκά τοπία. Να πάμε σε πιο ήρεμα μέρη. Και το τολμήσαμε.
Φυσικά η Ρόδος ΔΕΝ συνιστάται για χριστουγεννιάτικες διακοπές. Το 95% των ξενοδοχείων/δωματίων είναι κλειστά. Στην παλιά πόλη είναι ανοικτά μόνο κάποια βραδυνά μπαράκια. Και αυτά που υπάρχουν ανοικτά, έχουν "ρεζερβέ" πάνω στα τραπέζια τους - λες και φοβούνται μην περάσει ξαφνικά κάποιος περαστικός και τα μολύνει...
Ενώ οι χώροι είναι πλέον κλειστοί, ΔΕΝ υπάρχει χώρος για μη καπνίζοντες - "εμείς τους το λέμε, αλλά αυτοί καπνίζουν παντού", μου εξομολογήθηκε ένα γκαρσόνι, προσθέτοντας ότι ο εξαερισμός χάλασε και έβγαζε καμμένο αέρα...
Η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της, και εκδηλώσεις υπάρχουν σε διάφορα σημεία του νησιού - άσχετα αν μετά την Ονειρούπολη όλα μου φαίνονται μάλλον αφελείς προσπάθειες. Φάτνη "ζωντανή" στη φάρμα στρουθοκαμήλων, φάτνες σε κάθε χωριουδάκι, φιλότιμες προσπάθειες να ρίξουν λίγο χριστουγεννιάτικο χρώμα στο μάλλον ζεστό νησί, με τους 14-16 βαθμούς καθημερινά. Το βραδάκι έχει λίγο ψύχρα, υγρασία είναι μάλλον η σωστή έκφραση.
Παιδότοποι παραδόξως άκαπνοι - μου λείπουνε πολύ στη Δράμα. Ωστόσο στην τιμή του "παιδιού" δεν προβλέπεται κάποιος χυμός, ενώ η ευγενική κοπέλα που τα προσέχει ήρθε για να μου ζητήσει ένα κέρμα γιατί λέει η μικρή "ζήτησε κουκλάκι"...
Η μικρή μας τα χάλασε λίγο, καθώς με το που πατήσαμε το πόδι στο νησί αποφάσισε να το ρίξει στους εμετούς. Μέχρι και το αντιεμετικό έβγαλε, και όσο για τις συνταγές του γιατρού για ρυζόσουπες και ρυζάλευρα ούτε να τα ακούσει. Ευτυχώς σε λίγες μέρες, κάνοντας τα αντίθετα από τις ιατρικές συμβουλές έγινε καλά - αν και δεν ξανάβαλε γάλα στο στόμα της όσο ήμασταν στο νησί...
Είχαμε και απρόοπτους επισκέπτες. Κάτι κουνούπια να, που είδαν κυρίως τη μικρή σαν μπουφέ. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα το ζούσα κι αυτό - επιδρομή κουνουπιών χριστουγεννιάτικα. Να που το ζήσαμε κι αυτό.
Ήρθε η ώρα της επιστροφής, και η Δράμα μου φάνηκε πολύ κρύα. Το θερμόμετρο μέσα στο σπίτι είχε κολλήσει στους 5 βαθμούς, και χρειάστηκαν ώρες με τζάκι, καλοροφέρ και κλιματιστικά για να επανέλθει μια φυσιολογική θερμοκρασία.
Με το καλό να μας βρει ο καινούργιος χρόνος - στο τζάκι μας μπροστά...

Πώς να συγχίσετε τον Santa

1. Αντί για γάλα και μπισκότα, αφήστε του μια σαλάτα, και μια σημείωση που εξηγεί ότι πρέπει να χάσει κάποια κιλάκια.

2. Αφήστε μια σημείωση, που εξηγεί ότι πήγατε μακριά για τις διακοπές. Ρωτήστε εάν μπορεί να προσέχει το σπίτι όσο θα λείπετε.

3. Ενώ είναι στο σπίτι, αλλάξτε όλους τους τάρανδούς του με ακριβή αντίγραφα. Κατόπιν περιμένετε να τον δείτε να προσπαθεί να τους πάρει για να πετάξει.

6. Ενώ είναι στο σπίτι, βρείτε το έλκηθρο και καθήστε. Μόλις επιστρέψει, να του πείτε πως έχασε την τελευταία ανακοίνωση για την πτήση.

4. Βάλτε έναν ταύρο στο καθιστικό σας. Εάν σκεφτείτε πως κάνει ένας ταύρος βλέποντας ένα κόκκινο πανάκι, φανταστείτε τι θα κάνει με το μεγάλο, κόκκινο κοστούμι!

5. Αφήστε μια σημείωση, λέγοντας ότι η κα Claus πήρε τηλέφωνο για να του θυμίσει να πάει λίγο γάλα και μπισκότα στο σπίτι του.

6. Αφήστε ένα πιάτο γεμισμένο με φρέσκα μπισκότα και ένα ποτήρι φρέσκο γάλα, με τη σημείωση "για τη νεράιδα δοντιών" . Αφήστε σε άλλο πιάτο ένα δαγκωμένο και μπαγιάτικο μπισκότο και μερικές γουλιές γάλα ξυνισμένο σε βρώμικο ποτήρι με τη σημείωση "για Santa".

7. Ανακατέψτε το σπίτι, σαν να έγινε διάρρηξη, και ντυθείτε σαν αστυνομικός. Μόλις φτάσει ο Santa, να πείτε "καλά, καλά, πάντα επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος."

8. Κρεμάστε πάνω από το τζάκι κυνηγετικά τρόπαια. Μόλις μεπι στο σπίτι, βγείτε έξω, φωνάξτε "ω! ένα ελάφι με μια κόκκινη μύτη!" και πυροβολήστε.

9. Στήστε μια παγίδα αρκούδων στο κάτω μέρος της καμινάδας. Περιμένετε να πιαστεί, και μετά εξηγήστε του πως λυπάστε, αλλά από μακρυά έμοιαζε με αρκούδα.

10. Αφήστε έξω ένα κοστούμι Santa, με έναν συνημμένο λογαριασμό στεγνού καθαρίσματος.

11. Βάψτε το πρόσωπο και τα ρούχα σας με πατημασιές. Ενώ είναι στο σπίτι, βγείτε στη στέγη. Μόλις επιστρέψει, αρχίσετε να φωνάζετε πως θα του κάνετε μήνυση για ποδοπάτημα και τραυματισμό.

12. Διακοσμήστε το δέντρο σας με αυγά Πάσχα.

13. Ντυθείτε πασχαλιάτικος λαγός, περιμένετε τον Santa να έρθει και πείτε του "αυτή η γειτονιά δεν χωράει και τους δύο μας.

Καλές γιορτές...

Φιλιά σοκολατένια

Σας τα κερνάω για τη γιορτή μου!


250 γρ. μαύρη σοκολάτα
6 κ.σ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
125 ml κρέμα γάλακτος
250 γρ. κακάο

Τρίβουμε τη σοκολάτα σε λεπτά τρίμματα.
Προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύμε.
Σε μικρό κατσαρολάκι βράζουμε την κρέμα.
Ρίχνουμε την καυτή κρέμα στο δοχείο με τη σοκολάτα και το βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει τελείως η σοκολάτα.
Αφήνουμε το μείγμα 2 ώρες να κρυώσει σε θερμακρασία περιβάλλοντος.
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε ταψάκι.
Γεμίζουμε την σακκούλα του κορνέ με το μείγμα και φτιάχνουμε στο χαρτί σοκολατένια φιλιά.
Βάζουμε το ταψάκι στο ψυγείο για 3 ώρες.
Ρίχνουμε ένα-ένα τα φιλιά στο κακάο και τα τυλίγουμε μ’ αυτό προσεκτικά.
Τα φιλιά τα διατηρούμε στο ψυγείο - για να είναι δροσερά - και να κερνάμε στο στόμα σε όσους αγαπάμε.

Άντρας με Α κεφαλαίο...

Το να περπατάς πεζός στην πόλη δεν είναι πάντα το ευκολότερο πράγμα. Ωστόσο, στην κεντρική πλατεία τα πράγματα δείχνουν ευκολότερα. Τα πεζοδρόμια είναι φαρδύτερα χωρίς τραπεζοκαθίσματα , υπάρχουν ράμπες και διαβάσεις και συνήθως οι οδηγοί παραχωρούν προτεραιότητα. Βρίσκομαι στη μέση της διάβασης, όταν το ΙΧ που είχε σταματήσει λίγο μετά τη διάβαση αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του. Από πίσω του, με αλάρμ ήδη ανοιχτά, ένα φορτηγό περίμενε να παραδώσει τα εμπορεύματά του στο γωνιακό τυροπιτάδικο. Με το που ξεκίνησε λοιπόν το ΙΧ, το φορτηγό τσούλησε μέχρι το τυροπιτάδικο, κολλώντας στο προηγούμενο σταθμευμένο αυτοκίνητο, κλείνοντας τη διάβαση, κλείνοντας το δρόμο μου, αγνοώντας την ύπαρξη μου, αδιαφορώντας για το ότι ήδη πλησίαζα στο τέλος της διάβασης, αφήνοντάς με κυριολεκτικά καταμεσής του δρόμου…
Ο οδηγός, αδιαφορώντας για όλα αυτά, άνοιξε την πόρτα για να ξεφορτώσει. Όταν λοιπόν τον ρώτησα από πού θα περνούσα, αφού πρώτα απόρησε που του απεύθυνα το λόγο, σύντομα βρήκε τον ειρμό των σκέψεών του και μου απάντησε πως «δεν φταίω εγώ κυρά μου που δεν κοιμήθηκες καλά το βράδυ, να το λύσει ο άντρας σου το πρόβλημα»…
Συγνώμη ευγενικέ μου κύριε. Δικό μου το ατόπημα. Στο δρόμο επιτρέπεται η κυκλοφορία μόνο σε ΑΝΤΡΕΣ (που φυσικά έχουν ικανοποιήσει τις γυναίκες τους). Αν χρειαστεί για κάποιο λόγο να κυκλοφορήσει γυναίκα στο δρόμο, μόνο με μπούρκα, με τα μάτια χαμηλωμένα και ποτέ μα ποτέ δεν απευθύνει το λόγο σε αγνώστους. Φυσικά και οι δρόμοι ανήκουν στους επαγγελματίες και όχι στους πεζούς. Τριτοκοσμική χώρα είμαστε, ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση...

Συνέδριο στη Δράμα

Η Δράμα θα γνωρίσει επίσημες στιγμές από αύριο. 700 σύνεδροι και συνοδοί θα βρεθούν στην πόλη μας, για το συνέδριο της ΕΝΑΕ. Το συνέδριο θα πραγματοποιηθεί στο αμφιθέατρο του Διοικητηρίου (ναι, αυτό που "εγκαινίασε" μετά από χρόνια λειτουργίας ο πρωθυπουργός ξεκινώντας την προεκλογική του εκστρατεία).

Η Ν.Α. εξέδωσε δελτίο τύπου, που διένειμε στις τοπικές εφημερίδες, και μεταξύ των άλλων αναφέρει:
"Για λόγους διευκόλυνσης, οι χώροι πάρκινγκ της Ν.Α. Δράμας θα χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για τις ανάγκες των Συνέδρων, από την Πέμπτη 6 Δεκεμβρίου έως και το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2007 και δε θα επιτρέπεται η χρήση για άλλους σκοπούς. Σας ενημερώνουμε επίσης ότι δε θα επιτρέπεται η στάθμευση οχημάτων επί της οδού Ηπείρου από το ύψος της Τράπεζας Πειραιώς ως την 1η Ιουλίου.
Το σύνολο των μετακινήσεων των Συνέδρων θα πραγματοποιείται με πολυτελή λεωφορεία, τα οποία είναι ευγενική χορηγία του Υπεραστικού ΚΤΕΛ Δράμας.
Ευχαριστούμε τους πολίτες του Νομού Δράμας καθώς και τους υπαλλήλους των Υπηρεσιών, για την κατανόηση και τη συμπαράσταση στο έργο της Ν. Α. Δράμας."

Δηλαδή, προκειμένου να δείξουμε στους συνέδρους-νομάρχες από όλη την Ελλάδα την ικανότητα της Δράμας να διοργανώνει συνέδρια, ζητάμε από τους κατοίκους του κέντρου καθώς και τους υπαλλήλους των Υπηρεσιών να μην παρκάρουν στο πάρκινκ της Ν.Α. (λες και μετά τα μπουκάλια στο κέντρο υπάρχουν πολλοί άλλοι χώροι διαθέσιμοι για πάρκινκ). Επίσης κλείνουμε τις Υπηρεσίες του Διοικητηρίου την Παρασκευή, προκειμένου να διεξαχθεί το Συνέδριο χωρίς πρόβλημα - για τους Συνέδρους φυσικά, γιατί τους Δραμινούς τους καταφέρνουμε...

Η απορία μου πάντως παραμένει. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν πολυτελή λεωφορεία του ΚΤΕΛ, αλλά τα 700 άτομα που θα κοιμηθούν το βράδυ;
ΕΜΠΟΡΙΚΟ 73 κλίνες
ΕΣΠΕΡΙΑ 53 κλίνες
ΚΟΥΡΟΣ 141 κλίνες
ΜΑΡΙΑΝΝΑ 96 κλίνες
ΞΕΝΙΑ 88 κλίνες
ΤΑΣΚΟ 48 κλίνες

σύνολο 499 κλίνες στην πόλη της Δράμας

Ακόμη και αν δεν υπάρχει ούτε ένας άλλος επισκέπτης στην πόλη μας αυτές τις μέρες, εξακολουθούν να λείπουν 200 κρεβάτια...
Εντέλει, η Δράμα έχει την υποδομή για διοργάνωση συνεδρίων;

Νομότυπη η πρόσληψη...

«Η κα Μαγγίνα προσελήφθη στον ΟΤΕ, στη Διεύθυνση Εταιρικής Επικοινωνίας, με σύμβαση ορισμένου χρόνου, διάρκειας από 19.11.2007 έως 30.06.2008, δηλ. περίπου 7,5 μηνών. Οι αποδοχές της είναι αυτές που προβλέπονται στο μισθολόγιο του προσωπικού του ΟΤΕ για την εισαγωγική μισθολογική βαθμίδα εξειδικευμένου προσωπικού, δηλ. 996 ευρώ καθαρά το μήνα (1420 ευρώ μεικτά). Η κα Μαγγίνα έχει πτυχίο από το Τμήμα Μετάφρασης και Διερμηνείας του Πανεπιστημίου Marc Bloch του Στρασβούργου, δίπλωμα τρίγλωσσης μετάφρασης (ελληνικά, αγγλικά, γαλλικά) από το ίδιο Πανεπιστήμιο, μεταπτυχιακό τίτλο Msc in European Politics από το University College London (UCL, Birbeck College) με διπλωματική εργασία σχετικά με e-governance στις χώρες της Νοτιοανατολικής
Ευρώπης, καθώς και εργασιακή εμπειρία. Η πρόσληψη έγινε σύμφωνα με τις διατάξεις του ισχύοντος Εσωτερικού Κανονισμού Προσωπικού του ΟΤΕ». (Από την ανακοίνωση της ΟΤΕ).

Η μονάκριβη κόρη του υπουργού σπούδασε σε γαλλικό πανεπιστήμιο και συνέχισε μεταπτυχιακά και διδακτορικό σε αγγλικό πανεπιστήμιο. Χαμένα θα πάνε όλα τα έξοδα; Εξάλλου ο μισθός είναι κάτω από 1.000 ευρώ σύμφωνα με τον ευτυχή πατέρα (δηλαδή μόνο 996, και αυτά καθαρά, αν και οι δικοί μου εργοδότες συνηθίζουν να αποκαλούν το μισθό μου όχι απλώς με τη μικτή του μορφή, αλλά προσαυξημένο με όλες τις εργοδοτικές εισφορές...)

Το ότι δεν προκηρύχθηκε η θέση, ούτε υπήρξαν κι άλλα βιογραφικά, δεν αφορά παρά μόνο τους κακεντρεχείς. Στο κάτω κάτω, Εσωτερικός Κανονισμός Προσωπικού είναι αυτός, εταιρεία στο Χρηματιστήριο - άρα εκτός ΑΣΕΠ - είναι, τι θέλετε δηλαδή; Η κόρη του Υπουργού Απασχόλησης, να μείνει χωρίς απασχόληση; Ποιός το θέλει αυτό για το δικό του το παιδί; Να γίνει μια ακόμη χλιδάνεργη;

Σημ. Εντελώς συμπτωματικό είναι το γεγονός ότι, την ώρα που η σπουδαγμένη κόρη βρίσκει μεροκάματο, ο πατέρας της ανατρέπει όλα τα ασφαλιστικά και κοινωνικά δεδομένα των τελευταίων 60-70 χρόνων. Στο κάτω κάτω, αν όλα γίνονται νομότυπα, ποιός μπορεί να διαμαρτυρηθεί;...

Θεσσαλονίκη

Για να μην κατηγορώ μόνο τη Δράμα και το κυκλοφοριακό της, σήμερα ο δρόμος μου έφτασε μέχρι τη Νύφη του Θερμαϊκού.
Παρατήρηση πρώτη: Τα ηχητικά φανάρια έφτασαν ως εδώ. Μπορεί η Αθήνα να κρατάει τα πρωτεία, με τις κόρνες των δεύτερων και μετά αυτοκινήτων να χτυπούν σε χορωδία πριν ανάψει καλά καλά το πράσινο, ωστόσο άρχισαν και οι Θεσσαλονικείς να υπογραμμίζουν διακριτικά το πρασίνισμα του σηματοδότη.
Παρατήρηση δεύτερη: Σάββατο και βροχερή μέρα, και η κυκλοφοριακή κίνηση στο φόρτε της. Τα εμπορικά κέντρα πήχτρα στο αυτοκινητομάνι, κι όμως με λίγη υπομονή κάπου προβάλλει μια θέση στάθμευσης. Καφετέριες, σινεμά, καθαριστήρια, πολυκαταστήματα, κι όλα αυτά με ένα τεράστιο πάρκινκ. Ο κόσμος συρρέει μαζικά - και το χρήμα κυκλοφορεί.
Στο κέντρο αντίθετα, η κίνηση λιγοστή. Κάθε στενό και το μπουκάλι του, που προσφέρει μεν έξτρα τραπεζάκι στην καφετέρια του πεζοδρομίου, όμως οι πεζοί έχουν λιγοστέψει επικίνδυνα. Σκέπτομαι πως Σάββατο επίσης με βροχή πριν από δύο χρόνια η Αριστοτέλους ήταν πατείς-με-πατώ-σε, ενώ σήμερα τα μαγαζιά της περιοχής μένουν αβάσταχτα μόνα. Η αστυνομία παρούσα, να καταγράφει όσους παρκάρανε σε λάθος θέση στα μπουκάλια. Οπότε, όσοι μαγαζάτορες θέλουν να συνεχίσουν να βλέπουν πελάτες στο μαγαζάκι τους, ας σπεύσουνε στα μεγάλα εμπορικά κέντρα, είμαι σίγουρη ότι θα ανοίξουν κι άλλα.

Δράμα και αυτοκίνητο

Το έχω δηλώσει κατ'επανάληψη. Η Αθήνα ήταν, και γίνεται μέρα με τη μέρα πιο ανυπόφορη, κυρίως λόγω του κυκλοφοριακού της. Οι κατοικίες αυξάνονται με γοργούς ρυθμούς, ενώ οι διαθέσιμοι χώροι για πάρκινκ μειώνονται με γεωμετρική πρόοδο.

Η Δράμα είναι μια μικρή, ακόμη όμορφη πόλη, με πολύ παράξενο ρυμοτομικό σχέδιο. Τελικά, καταλήγει το κέντρο της να είναι μια άμορφη μάζα εμπορικών καταστημάτων, γραφείων, καφετεριών και διαμερισμάτων. Μέσα σε όλο τον αχταρμά, τουλάχιστον 10 οικοδομικά τετράγωνα θέσεις πάρκινκ έχουν δεσμευτεί για τα ταξί - μα καλά, πόσα δρομολόγια κάνουν τη μέρα, και αν όλοι αυτοί βγάζουν μεροκάματο, πώς είναι συνέχεια στις πιάτσες; Η ιδέα του δημάρχου να γεμίσει με "μπουκάλια" τη Δράμα, αφαιρεί κάθε μέρα θέσεις στάθμευσης σε καίρια σημεία. Φοβάμαι πως μέχρι να έρθει η δημοτική αστυνομία, δεν θα έχει μείνει χώρος για παρκάρισμα, νόμιμος ή μη. Ωστόσο, ως μαμά με καροτσάκι δεν ωφελήθηκα από το μεγάλωμα των πεζοδρομίων, καθώς την αύξηση την εισπράξανε μόνο οι καφετέριες που βγάλανε δυο σειρές επιπλέον τραπεζάκια.

Μήπως η Δράμα είναι μόνο για ταξιτζήδες και καφενόβιους;

έλληνες...

" Όσο πιο μακρυά είμαστε από την πατρίδα μας,τόσο περισσότερο τη σκεφτόμαστε και τόσο περισσότερο,την αγαπάμε.Όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα βλέπω τις μικρότητες,τις ίντριγκες,τις ανοησίες,τις ανεπάρκειες των αρχηγών,τη μιζέρια του λαού.Όμως από μακρυά δεν βλέπουμε τόσο ευδιάκριτα την ασκήμια και έχουμε περισσότερη ελευθερία να πλάσουμε μια εικόνα της πατρίδας αντάξια ενός ολοκληρωτικού έρωτα.Να γιατί δουλεύω καλύτερα και αγαπώ καλύτερα την Ελλάδα όταν βρίσκομαι στο εξωτερικό.Μακρυά της καταφέρνω να συλλάβω καλύτερα την ουσία της και την αποστολή της στον κόσμο,και συνακόλουθα τη δική μου ταπεινή αποστολή.Κάτι ιδιαίτερο συμβαίνει στους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό.Γίνονται καλύτεροι.Έχουν την περηφάνεια της φυλής τους, νιώθουν ότι όντας Έλληνες έχουν την ευθύνη να είναι αντάξιοι των προγόνων τους."
Ν. Καζαντζάκης(Παρισι,6 Μαίου 1955)

Έχοντας ζήσει στο παρελθόν στο εξωτερικό, ένιωσα για πρώτη φορά ελληνίδα - και επιστρέφοντας, αναρωτήθηκα γιατί "όπου και να πάω, η Ελλάδα με πληγώνει". Τώρα, σε κάθε ταξίδι μου εκτός συνόρων η σύγκριση είναι δυσβάσταχτη, και οι μικρότητες και η μιζέρια του λαού μας με θυμώνει και με εξοργίζει.
Ωστόσο, η πρόταση-λύση που βρήκε ο καλός μου, να μαζέψουμε τα μπογαλάκια μας και να βρεθούμε για τα επόμενα χρόνια στο εξωτερικό, με προβλημάτισε πολύ.
Είμαι πολύ εξοργισμένη, πικραμένη, πληγωμένη με όλα αυτά που βλέπω δίπλα μου, και η πραγματικότητα της μικρής, κλειστής και μάλλον οπισθοδρομικής κοινωνίας της γενέθλιας πόλης (που μόλις πριν λίγο καιρό αποφασίσαμε να κατοικήσουμε) με έχει κουράσει πολύ. Και το χειρότερο είναι, πως πια δεν μπορώ να αντέξω ούτε λίγες ώρες στη βουή της Αθήνας ή ακόμη και της Θεσσαλονίκης (κι ας λάτρευα την Αθήνα που με ανέθρεψε από 6 χρονών). Είναι όμως η (εκ νέου) φυγή η ενδεδειγμένη λύση;

Δράμα και οδικός αποκλεισμός

Προσπαθώ κατά καιρούς να βάζω τα τοπικά κανάλια, να ενημερωθώ για τα προβλήματα του τόπου μου και τις απόψεις των τοπικών παραγόντων. Δεν μου βγαίνει ρε παιδιά. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω μια συζήτηση πάνω από ελάχιστα λεπτά. Με κουράζει, με προβληματίζει η μιζέρια, πνίγομαι από αγανάκτιση, εκνευρίζομαι με το επίπεδο της σκέψης και αναρωτιέμαι πώς βρέθηκα εδώ...
Η σημερινή μου αγανάκτηση οφείλεται σε μια ατάκα δημοσιογράφων, που όμως όπως και οι υπόλοιπες μιζέριες επαναλαμβάνεται από τα χείλη παραγόντων και είδικών : Δεν περνάει η Εγνατία από την πόλη μας, για αυτό και οι διερχόμενοι από κει δεν κάνουν εύκολα παράκαμψη στα μέρη μας. Για αυτό δεν έχουμε ανάπτυξη, επενδύσεις, τουρισμό κ.ο.κ.

Έκλεισα την τηλεόραση, σκεπτόμενη το Βόλο, που η σύνδεσή του με την ΠΑΘΕ μέσω Παλαιοφαρσάλων είναι υποτυπώδης (αν και η νεότερη πρόσβαση από Βελεστίνο είναι λίγο καλύτερη), όμως και ανάπτυξη έχει, και η τουριστική ανάπτυξη στο Πήλιο καλά κρατεί. Προσωπικά έκανα αρκετές φορές την παράκαμψη για ένα τσιπουράκι, αλλά και καλοκαιρινό και χειμερινό τουρισμό.
Αλλά και τα Καλάβρυτα δεν έχουν καλή οδική σύνδεση με την ΠΑΘΕ, αν μπορεί κανείς να πει "Εθνική" την Αθηνών-Πατρών. Ωστόσο, είναι από τα μεγαλύτερα κέντρα χειμερινού τουρισμού.
Το πιο επώνυμο χειμερινό κέντρο είναι φυσικά η Αράχωβα, με οδική πρόσβαση επαρχιακού δρόμου.

Είναι όμορφος, ευλογημένος τόπος τούτος ο νομός. Με φυσικά κάλλη, με βουνά γεμάτα πολύτιμα μάρμαρα, κάμπους εύφορους και πλούσιο υδάτινο ορίζοντα. Και όμως η μιζέρια είναι ολόγυρα απλωμένη - και δύσκολα ξεριζώνεται...

236.000

Μια απλή αναζήτηση στο google με τις λέξεις "Πανεπιστήμιο Δράμα" φτάνει στον ευτυχή αριθμό των 236.000 σελίδων.
Η αντίστοιχη αναζήτηση "Πανεπιστήμιο Κομοτηνή" δίνει μόλις 146.000 σελίδες.
Το θέμα για μένα την αδαή, είναι μα καλά, δεν κουράζονται να αναμασούν τα ίδια και τα ίδια; Θα γίνει πανεπιστήμιο. Δεν θα γίνει. Ο τάδε είπε ότι θα γίνει. Ο δείνα είπε να μη γίνει. Ο άλλος είπε ότι μπορεί να γίνει.
Εντέλει, τι σημαίνει πανεπιστήμιο; Παν + επιστήμη, δηλαδή όλες οι επιστήμες. Μια σχολή με ένα-δυο τμήματα δεν μπορεί να θεωρηθεί "πανεπιστήμιο" - στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να θεωρηθεί σχολή τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που παρέχει κάποιας μορφής κατάρτιση και εξιδείκευση. Δεν έχει όμως ούτε τον εξοπλισμό, ούτε τις υποδομές για να θεωρηθεί "πανεπιστημιακή". Εδώ κάναμε (και σωστά) πολυδύναμα αστυνομικά τμήματα, μιλάμε για μεγαλύτερους δήμους, λιγότερες νομαρχίες και περιφέρειες και κάποιοι ακόμη οραματίζονται πόλη και πανεπιστήμιο, χωριό και ΤΕΙ;

οικογενειακή ευθύνη...

"Θέλω επίσης να σημειώσω ότι δεν υπάρχει πολιτικά μια διάσταση οικογενειακής και συλλογικής ευθύνης για το κόμμα μας. Θέλω να πω όμως ότι ίσως είναι πιο δύσκολο να είσαι πατέρας από το να είσαι ηγέτης ή ηγετικό στέλεχος ενός κόμματος."



"Πανηγυρίζω σήμερα", μου είπε η γερμανίδα φίλη μου. "Ο γιος μου ενηλικιώνεται σήμερα, οπότε δεν θα είμαι πια υπεύθυνη για τις πράξεις του". Την κοίταξα παραξενεμένη, όμως δεν υπήρχε ίχνος χιούμορ στη φωνή της. "Δεν θα κυνηγάνε εμένα αν κάνει κάτι με το μηχανάκι του, ούτε αν κλέψει κάτι από το σουπερμάρκετ", συνέχισε, απόλυτα πεπεισμένη ότι το καθήκον της ως γονιός είχε πετύχει απόλυτα : Είχε αποδώσει στην κοινωνία έναν ολοκληρωμένο και ανεξάρτητο ενήλικα.

Η Βαυαρία είναι όμως πολύ μακρυά μας. Εδώ είναι Βαλκάνια. Τα παιδιά μας δεν ανεξαρτοποιούνται πριν να ολοκληρώσουν τις σπουδές, βρούνε μια σωστή δουλειά και περάσει αρκετό διάστημα προτού να καταφέρουν να σταθούν στα πόδια τους (εκτός αν στα 19 τους παίξουν στο Χρηματιστήριο και φτιάξουν ολόκληρη περιουσία...)

Η ενασχόληση με τα κοινά είναι δύσκολη υπόθεση. Εκτός από δικαιώματα και προβολή, έχει και υποχρεώσεις. Η γυναίκα του Καίσαρα δεν πρέπει μόνο να είναι τίμια, πρέπει και να δείχνει τίμια. Το ίδιο ισχύει και για τα παιδιά, τους κουμπάρους, τους συνεργάτες και όλο τον περίγυρο. Όταν ο περίγυρος μπερδευτεί με περίεργες υποθέσεις, σκόπιμο είναι ο εμπλεκόμενος να απομακρύνεται από το παρασκήνιο, για να μην υπάρξει και η παραμικρή σκιά μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση. Και κυρίως, να ξεκαθαρίζει η κατάσταση και να μην κουκουλώνεται κάτω από την "προστασία των προσωπικών δεδομένων".

Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, το νεαρό βλαστάρι προ τριετίας είχε συλληφθεί και καταδικαστεί επειδή σε έλεγχο που του είχε γίνει βρέθηκαν στην κατοχή του βόμβες μολότοφ (του είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης με αναστολή), άρα δεν δικαιλογείται άγνοια της υπόθεσης.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι το καθήκον του γονιού είναι πιο δύσκολο από άλλα καθήκοντα. Το κυριότερο καθήκον του γονιού όμως, εκτός από το να προσπαθήσει να του εμφυσήσει τις αρχές στις οποίες και ο ίδιος πιστεύει, είναι και να παραμείνει στο πλευρό του παιδιού του ακόμη και αν διαφωνεί με κάποιες από τις επιλογές του. Και αυτό δεν γίνεται διαχωρίζοντας την ευθύνη σε ατομική, οικογενειακή, συλλογική, πολιτική κλπ. Γίνεται με το σταματήσει ο γονιός τη υποκρισία και να δει το πρόβλημα κατάματα.

Το δικό σου αστέρι

Eurovision Song Contest 1989
Performed by: Μαριάννα
Music by: Γιάννης Κύρης, Μαριάννα Ευστρατίου
Lyrics by: Βίλλη Σανλάνου
Conductor: Γιώργος Νιάρχος





Υπάρχουν στιγμές που σε νικά ο φόβος κι η αμφιβολία
Μοιάζει ο κόσμος εχθρικός αδιάβατη η νύχτα και κρύα

Μα στο βραδινό τον ουρανό το δικό σου αστέρι ψάξε βρες
Γιατί οι σκιές στο πρώτο φως μοιάζουνε φοβίες παιδικές

Υπάρχουν στιγμές που νοιώθεις πως ποτέ δε θα τα καταφέρεις
Ασήμαντος νοιώθεις και μικρός πού πας και ποιος είσαι δεν ξέρεις

Φτιάξε ένα κήπο μυστικό βρες κουράγιο κι ενθουσιασμό
χαμογελά η ζωή σ' όποιον έχει πίστη κι αντοχή

Νέες θέσεις εργασίας

Εμείς οι Έλληνες το έχουμε αυτό το συνήθειο, με το παραμικρό αρπαζόμαστε και μεμψιμοιρούμε. Κι όμως, το θέμα είναι απλό: Δεν είναι μόνο η βελτίωση των οικονομικών μεγεθών της (πλούσιας) ελληνικής οικονομίας. Είναι η καλύτερη λύση στο θέμα της ανεργίας.
1. Αντί για 40.000 δηλώσεις ΦΜΑΠ, θα έχουμε πλέον 2.000.000 δηλώσεις ακίνητης περιουσίας.
2. Αντί για μερικές χιλιάδες διμηνιαίες περιοδικές δηλώσεις από πρατηριούχους και βυτιοφορείς για το πετρέλαιο θέρμανσης, θα έχουμε τον έλεγχο και επιστροφή φόρου για 8.500.000 τιμολόγια.
Όλα αυτά αποτελούν απλοποίηση διαδικασιών και διευκόλυνση του πολίτη...

Λύθηκε το πρόβλημα με τα σχολικά βιβλία...

Επιτέλους βρέθηκε λύση για τα σχολικά εγχειρίδια.
Προκειμένου τα παιδιά να μην γίνονται πειραματόζωα, τα νέα βιβλία θα μελετώνται από ειδικούς αξιολογητές πριν δοθούν στην εκπαίδευση.
Η φωτογραφία απεικονίζει έναν από τους αξιολογητές στη φάση της αξιολόγησης.

Καλό σου ταξίδι γλυκιά μου αντάρτισσα...

Έκανες την τελευταία σκανδαλιά. Δεν ήξερες πόσο σε ήθελα κοντά μου;
Σαν χθες θυμάμαι, που ξενύχτησες όλη τη γειτονιά με τις κραυγές σου. Και μόλις σε έπιασα στα χέρια μου, δεν ξαναμίλησες για μήνες. Λες και τα είπες όλα μαζεμένα, και δεν είχε νόημα να ακουστεί άλλο η φωνή σου. Τα είχες όλα, σπίτι, ζεστασιά, αγάπη, και το γάλα στο μπιμπερό.
Αν και μια σταλιά, δεν επέτρεψες στις μεγάλες να σου επιβληθούν. Αντίθετα τις έβαλες στη θέση τους - και πήρες ηγετικό ρόλο. Το ρόλο της αντάρτισσας. Δεν ήθελες ούτε αγκαλιά, ούτε χάδι. Μόνο να επιβάλλεσαι, ατίθασο, άγριο, αδάμαστο.
Ώσπου ήρθε ο μεγάλος σεισμός και άλλαξες. Την αγκαλιά που δεν την ήθελες, τη γύρευες με μανία. Χωρίς να χάσεις την ανεξαρτησία σου, έγινες χαδιάρικο και παιχνιδιάρικο - πάντα ατίθασο, αλλά όχι πια απλησίαστο.
Νόμισα ότι σε έχασα μετά το μεγάλο σάλτο - μα ήσουν επτάψυχο. Σε κράτησα για άλλη μια φορά στην αγκαλιά μου και σου εξήγησα πως εξακολουθώ να σε λατρεύω. Και φάνηκε να το καταλαβαίνεις. Ξανάγινες ζωηρό και περιπετειώδες, ατίθασο και παιχνιδιάρικο. Μέχρι πριν λίγες βδομάδες...
Δεν κατάλαβα πότε άρχισες να αδυνατίζεις. Πάντα εξάλλου ήσουν περήφανο, δεν ήθελες να δείχνεις πως πεινάς. Όμως άρχισες να χάνεις δυνάμεις. Να μην σε κρατάνε τα πόδια σου. Η γιατρός είπε, πως είναι μελαγχολία και θέλεις λίγο παραμύθι για να φας το φαϊ σου. Προσπάθησα, μα η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Έκανες την τελευταία σκανδαλιά σου - έφυγες για πάντα. Καλοτάξιδο να είσαι αγριμάκι μου...

Δεν τελειώσαμε με τις εκλογές...

Το δίλημμα δεν είναι πια "Καραμανλής ή χάος", σ'αυτό απαντήσαμε (ναι και στα δύο...)
Έχει αντικατασταθεί από την εκλογή μεταξύ ενός "ανίκανου" και ενός "ικανού για όλα".
Πολύ δύσκολη η επιλογή...

Η μέρα του πολίτη

Τελικά θα το πάρουν αυτή τη φορά το μήνυμα σωστά;

Η δική μου πρόταση...

Είχαν πολλές πρωτοτυπίες αυτές οι εκλογές. Βιαστικές, βουβές, της ξαπλώστρας, της πύρινης καταστροφής, της καμένης γης που θα παραλάβει η επόμενη κυβέρνηση. Έτσι, δεν ξαφνιαστήκαμε πολύ, όταν μάθαμε ότι η κυβέρνηση που τις προκήρυξε πρόωρα χωρίς την επίκληση κάποιου σοβαρού εθνικού θέματος, δεν θεωρεί απαραίτητο να παρουσιάσει κάποιο προεκλογικό πρόγραμμα. Το πρόγραμμα λέει για το οποίο την ψήφισαν οι έλληνες πολίτες πριν από 4 χρόνια, ήταν 8ετίας. Ρε, μπας και έγινε καμιά αναθεώρηση στο σύνταγμα και η θητεία είναι πλέον 8ετής; Και θα είναι όντως 8ετία, ή μετά θα μας βγάλουν πρόγραμμα 50ετίας;

Νωρίς λέει για σύνταξη στα 51. Εξαρτάται. Αν ανεβαίνεις στην ιεραρχία 40άρης, τότε στα 50 είσαι ήδη για απόσυρση. Σε άλλες εποχές για να φτάσεις στα υψηλά κλιμάκια της ιεραρχίας, έπρεπε να περάσεις από την επετηρίδα. Στην εποχή του τόπου στα νιάτα και της γρήγορης ανέλιξης, η καρέκλα της κορυφής πρέπει να καταλαμβάνεται από ολοένα και νεότερους - ίσως ήρθε η ώρα για 35άρηδες...



Μιας και εκλείπει προεκλογική πρόταση, καιρός να καταθέσω τη δική μου, και ελπίζω κάποιες από τις ιδέες μου να τις δω να υλοποιούνται κάποια μέρα:
1. Πενταετής θητεία του κοινοβουλίου, χωρίς δυνατότητα για πρόωρη προσφυγή στην κάλπη.
2. Κατάρτιση ενιαίου ψηφοδελτίου βουλευτών ανά περιφέρεια. Οι βουλευτές εκλέγονται με βάση το σταυρό προτίμησης. Μετά την εκλογή τους, προσχωρούν στις ομάδες του κοινοβουλίου. Μπορούν να εκλεγούν μέχρι δύο πενταετίες.
3. Ο πρωθυπουργός εκλέγεται με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, όπως και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Ο πρωθυπουργός συγκροτεί το κυβερνητικό σχήμα, χρησιμοποιώντας άτομα από όλες τις ομάδες του κοινοβουλίου. Σύμφωνα με το ασυμβίβαστο υπουργού και βουλευτή, αν επιλεγούν βουλευτές για κυβερνητικές θέσεις πρέπει να παραιτηθούν από την βουλευτική έδρα.
4. Ουσιαστική αποκέντρωση. Δηλαδή, κατάργηση του β' βαθμού τοπικής αυτοδιοίκησης και ενίσχυση του α' βαθμού με συγχωνεύσεις δήμων. Και επειδή αποκέντρωση δεν νοείται χωρίς πόρους, οι ΔΟΥ μετατρέπονται σε Δημοτικές Οικονομικές Υπηρεσίες. Οι φόροι παρακρατούνται από τους δήμους, το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων χρησιμοποιείται από την Τοπική Αυτοδιοίκηση, και αποδίδεται ποσοστό 20% στην Περιφέρεια και 20% στις Κεντρικές δομές για τις ανάγκες τους.
5. Τα ασφαλιστικά ταμεία ενοποιούνται, και οι παροχές υγείας παρέχονται αποκλειστικά από το ΕΣΥ. Λειτουργούν πρωτοβάθμια κέντρα υγείας πλήρως στελεχωμένα σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα, και δευτεροβάθμια βαθμίδα (νοσοκομείο) σε κάθε έδρα δήμου. Οι σημερινές δομές μεταφέρονται στο ΕΣΥ.
6. Η υποχρεωτική εκπαίδευση γίνεται 15ετής : 2 έτη προσχολική αγωγή, 6 έτη δημοτικό, 3 έτη γυμνάσιο, και 4 έτη επαγγελματική κατάρτιση, με δυνατότητα συνέχισης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με επιλογή των φοιτητών από τα πανεπιστήμια. Το γενικό λύκειο καταργείται, όπως και οι εισαγωγικές εξετάσεις στα πανεπιστήμια. Στο τέλος της υποχρεωτικής εκπαίδευσης, οι μαθητές έχουν πιστοποιημένες γνώσεις ξένων γλωσσών, χειρισμού υπολογιστή, οδήγησης αυτοκινήτου καθώς και στρατιωτική εκπαίδευση.
7. Αυξάνεται ο αριθμός των ΕΠΟΠ, και καταργείται η στράτευση.
8. Απλοποιούνται οι διαδικασίες στον χώρο της δικαιοσύνης. Οι υποθέσεις εκδικάζονται σε χρόνο μικρότερο του μήνα, και οι αποφάσεις εκδίδονται μέσα σε διάστημα 10 ημερών από την ημερομηνία της δίκης.

Μπορώ να συνεχίσω με προτάσεις και σε άλλα θέματα της καθημερινότητας, όμως πιστεύω πως λύσεις υπάρχουν, η διάθεση να επιλυθούν είναι που λείπει. Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα, ας την ονειρευτούμε όπως ο καθένας από μας τη θέλει και κάποια μέρα ας ελπίσουμε ότι θα τη δούμε κάπως έτσι...

Εκλογές και άλλα παραμύθια

ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ : ΔΥΝΑΜΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ - ΟΙ ΔΕΣΜΕΥΣΕΙΣ ΜΑΣ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΑΞΗ
ΠΑΣΟΚ : ΜΑΖΙ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ - ΔΙΚΑΙΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ - ΔΥΝΑΤΗ ΕΛΛΑΔΑ
ΚΚΕ : ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ - ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ - ΑΛΛΑΞΕ ΕΣΥ
ΣΥΡΙΖΑ : ΕΝΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ - ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΑΔΥΝΑΤΑ ΔΥΝΑΤΑ
ΛΑΟΣ : ΝΑΙ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ - ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΣΥΔΟΣΙΑ

Συνήθως τρελλαίνομαι για τις προεκλογικές περιόδους. Μου αρέσουν τα ιλλουστρασιόν φυλλάδια που μου τάζουν τον ουρανό με τ' άστρα, οι πολύχρωμες συγκεντρώσεις με τις σημαιούλες και τη μουσική στη διαπασών, η αγωνία των υποψηφίων και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. Το καλύτερο αύριο βέβαια είναι σίγουρο μόνο για τους βολευτές, όχι για μένα, ωστόσο δεν είναι και άσχημο έστω και να στο τάζουν. Σου μένει η ελπίδα πως δεν μπορεί, από τα 10 που τάξανε, τα 2 να κάνουνε πάλι καλύτερα θα 'ναι...
Το σημαντικότερο όμως είναι η αίσθηση της δύναμης. Της δικιάς μου δύναμης. Γιατί μόνο εγώ μπορώ να ανεβάζω και να κατεβάζω αιρετούς άρχοντες. Και μόνο εγώ μπορώ, γιατί είμαι εκ φύσεως αναποφάσιστη. Ανήκω σε αυτό το ποσοστό της κρίσιμης μάζας του εκλογικού σώματος που διαλέγουν το νικητή από το χαμένο, που αποφασίζουν την τύχη του ελληνικού λαού για τα προσεχή χρόνια.
Γιατί το μεγαλύτερο ποσοστό των εκλογέων είναι δεδομένο - θα ρίξει πάντα το ίδιο ψηφοδέλτιο, ανεξάρτητα από προγράμματα, προτάσεις, υποψηφίους, ελλείψεις και παραλείψεις. Είναι ιδεολόγοι πιστοί σε κάποιο ξεχασμένο όνειρο, είναι όμηροι πελατειακών σχέσεων, θέλουν και παραμένουν σταθεροί σε μια γρήγορα εναλλασόμενη κοινωνία, για διαφορετικό λόγο ο καθένας παραμένουν πιστοί και δεδομένοι. Αυτοί δεν ενδιαφέρονται για τα προγράμματα, τις προτάσεις, τα σχέδια. Δεν είναι για αυτούς τα ταξίματα. Για μένα είναι η "παραμύθα", για όλους εμάς τους αναποφάσιστους και μόνο.

Και ξαφνικά, φέτος είναι η πιο βουβή εκστρατεία. Βουβή, γιατί ξεκίνησε στις ξαπλώστρες του δεκαπενταύγουστου. Βουβή, γιατί συνεχίστηκε μέσα στις φλόγες και τα καμένα σώματα. Βουβή, γιατί δεν έχει κανένας κάτι να πει...

Το κυβερνών κόμμα, θεωρώντας ότι "Κυβέρνηση = Κράτος", ενώ ζητάει την ομοψυχία και τη συστράτευση όλων των Ελλήνων, αρνείται να καλέσει συμβούλιο των αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, γιατί λέει (άκουσον άκουσον) "υπάρχει οργανωμένη Κυβέρνηση που μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση". Αντί να παραδεχτεί πως έχασε ακόμη μια κρίση, υποστηρίζει πως δέχτηκε η χώρα επίθεση από "ασύμμετρη απειλή" και ξαναβάζει την τρομοκρατική απειλή στο παιχνίδι...
Η αξιωματική αντιπολίτευση συνεχίζει να χάνει στα σημεία. Μετά από 3,5 χρόνια στην αντιπολίτευση, συνεχίζει ακόμη να αμύνεται στις προκλήσεις και να μην πείθει ότι έχει αλλάξει. Λέει "η Κυβέρνηση είναι ανίκανη", και εννοεί τον κρατικό μηχανισμό, που η ίδια παρέδωσε. Το "Γιώργο προχώρα - άλλαξέ τα όλα" έγινε "με τον Λαλιώτη και τον Τσοβόλα για μια Ελλάδα νέα"...
Το ΚΚΕ, πιστό στις παλιομοδίτικες απόψεις του, σταθερό στα πιστεύω του, προτείνει όπως πάντα απειθαρχία και αποδυνάμωμα του δικομματισμού - και μετά, τι; Το χάος;
Το ΣΥΡΙΖΑ, με αρκετές λογικές προτάσεις, υιοθετεί ακραίες πρακτικές και τονίζει πως καμία δυνατότητα συνεργασίας δεν υπάρχει «διότι έχουμε βρεθεί στην άλλη όχθη και με τους δύο»...
Το ΛΑΟΣ θα μπει στη βουλή. Θα μπει γιατί θα μαζέψει αρκετούς δυσαρεστημένους. Ως πατριωτικό κίνημα, έχει σαφέστατες απόψεις. Είναι κάθετα αντίθετος τόσο στο ρατσισμό, όσο και στην απορθοδοξοποίηση της χώρας μας. Νιώθει την ανάγκη να διαφυλάξει το δικαίωμα στην εργασία των Ελλήνων πολιτών, τα κατοχυρωμένα δικαιώματα των εργαζομένων, τις εργασιακές σχέσεις και τις αμοιβές, που βάναυσα προσβάλλονται από την αθρόα προσφορά εργασίας, λόγω της λαθρομετανάστευσης που καταστρέφει την εθνική ομογένεια....

Τα κόμματα της βουλής έχουν κανονίσει να μην μετρούν τα άκυρα, τα λευκά και την αποχή. Σαν να μην υπάρχουν, σαν να μη σημαίνουν τίποτα, μετρούν τα ποσοστά τους μόνο πάνω στα έγκυρα ψηφοδέλτια...

Και γω η αναποφάσιστη; Τι θα γίνει με μένα ρε παιδιά; Ούτε τάξιμο φέτος ούτε τίποτα; Καμιά ελπίδα; "ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΗ ΘΕΛΟΥΜΕ"... "ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΜΕΡΕΣ"... Τίποτα φέτος; Οι μεγάλοι να μονομαχούν για την καρέκλα αρνούμενοι να μου υποσχεθούν κάτι καλύτερο, οι μικροί να δηλώνουν πως θέλουν να τιμωρήσουν τους μεγάλους και δεν θα συνεργαστούν μαζί τους, τελικά όλοι αυτοί αδιαφορούν για μένα που ονειρεύομαι μια κυβέρνηση με όραμα, μια καλύτερη κοινωνία, ένα αύριο γεμάτο όνειρα και ελπίδα... Μήπως ήρθε η ώρα για το λευκό που τόσο αντιπαθώ;..

νέα αλλαγή...

Η ψυχή μου έχει μαυρίσει από τις φλόγες και τα αποκαϊδια, που καίνε μερόνυχτα τον άλλοτε τόσο ευλογημένο τόπο μας. Και φυσικά έλπιζα ότι οι υποψήφιοι που θα ζητήσουν σε λίγες μέρες την ψήφο μας θα κάνουν λίγες μέρες ανακωχή για να σταθεί λίγο ο τόπος στα πόδια του, πριν αναλάβουν να μας τάξουν τη σωτηρία του. Έπεσα όμως έξω. Στο γραμματοκιβώτο φιγουράριζε το ιλλουστρασιόν φυλλάδιο "έμπειρου" - κατά τα γραφόμενά του.
Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο. Το βιογραφικό του δείχνει πολύ γεμάτο. Ο ίδιος επιμένει ότι διαθέτει 15ετή εμπειρία σε διοίκηση μεγάλων γεωγραφικών περιοχών της χώρας. Μα καλά, δεν κατάλαβε την σοβαρότητα της κατάστασης;

Άγιοι Τόποι...

-Από πού είσαι;
-Από τους Άγιους Τόπους.
-Νόμιζα ότι είσαι κάπου από την Ηλεία.
-Φυσικά. Όποιος περνάει από κει, κάνει το σταυρό του...


Επίκαιρο όσο ποτέ. Μόνο που ενώ δεν είναι πια εύκολο να περάσει κανείς από κει, όλοι κάνουν το σταυρό τους για να σταματήσει επιτέλους η βιβλική καταστροφή...

πολιτικός πολιτισμός

Οι νεολαίοι ξελαρυγγίζονταν στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη Δράμα με το ευρηματικό (και ειλικρινέστατο) σύνθημά τους: «Έσβησε ο ήλιος και άναψε ο πυρσός». Η Ν.Δ. μάς επιστρέφει στον πολιτικό πολιτισμό των σπηλαίων....
(Τα Νέα, 21.8.2007)

Κόλαση ή Παράδεισος;

Μια γυναίκα πολιτικός με υπουργεία και πολλές περγαμηνές, μια μέρα πεθαίνει. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Αγιος Πέτρος και της λέει:
- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;¨"
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- "Δεν είμαι σίγουρη."
- "Τότε", λέει ο Αγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής: Θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο. Μετά αποφασίζεις."

Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Αγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Αγιος Πέτρος να ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός έδειξε να το σκέφτεται, πριν τελικά πει:

- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."
Ο Aγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.

Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."
Και ο Διάβολος της απαντά:
- "Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"