Πέμπτη 20 Μαρτίου 2008

Συννεφιασμένα γενέθλια...


Για το καλό της μέρας, νιώθω ότι πρέπει να σας κεράσω ένα γλυκάκι για τα γενέθλιά μου - όσο κι αν είναι απαγορευμένο για μένα αυτές τις μέρες!
Τι παράξενο συναίσθημα. Άλλες χρονιές περίμενα με χαρά αυτές τις μέρες, να γιορτάσω για άλλη μια φορά τα 22α γενέθλια, να κεράσω φίλους και συναδέλφους, να πάρω και τα γλυκάκια για το σπίτι (διπλά γενέθλια, μιας και τα γενέθλια του Τ. είναι στις 17.3).
Φέτος περάσανε σχεδόν απαρατήρητα. Με ραντεβού σε γιατρούς, με μαστορέματα στο σπίτι που δεν λένε να τελειώσουνε, με ένα σωρό άλλες σκοτούρες... Θα μπορέσουμε να ξαναχαρούμε τα γενέθλιά μας;
Η δεύτερη εγκυμοσύνη δεν θυμίζει την πρώτη σε αρκετά σημεία. Η υπέρταση, που την πρώτη φορά ήταν απολύτως ελεγχόμενη, χρειάστηκε να διπλασιάσουμε τις δόσεις για να ηρεμήσει λίγες μέρες, αλλά βλέπω ότι ξανακάνει νερά. Ο διαβήτης κύησης, που την πρώτη φορά με ταλαιπώρησε σχετικά επί δίμηνο αλλά σχετικά ελεγχόμενος κι αυτός, ξεκίνησε αυτή τη φορά στον τέταρτο μήνα - ή μάλλον από τότε που συνειδητόποιησα την εγκυμοσύνη - και αν και ανεβάζω τις δόσεις της ισνουλίνης καθημερινά, το σάχαρο ανεβάζει τις τιμές με ολοένα και αυξανόμενους ρυθμούς. Οι υπέρηχοι, που την πρώτη φορά ήταν στιγμή ευτυχίας που μοιραζόμασταν με τον Τ., τώρα γίνανε μοναχικές στιγμές ανάμεσα σε μένα και τον εκάστοτε γυναικολόγο (ακόμα τα παλεύω, έφτασα αισίως στον τρίτο, μακάρι να τρίτωσε και να παραμείνω...). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάτι μυστήριες συσπάσεις κάνανε την εμφάνισή τους και ο γιατρός σύστησε μαγνήσιο, φυλλικό οξύ και τοκολυτικό...
Και σήμερα, ημέρα γενεθλίων, ήρθε η ώρα για την αμνιοκέντιση. Θυμάμαι πως την προηγούμενη φορά πήγαμε χωρίς άγχος, πιασμένοι χέρι-χέρι όπως σε όλη την εγκυμοσύνη, στο Μητέρα, και ο γιατρός που με εξέτασε προσπαθούσε σε όλη τη διάρκεια της εξέτασης να με κρατάει ήρεμη και ευδιάθετη. Αυτή τη φορά ο γυναικολόγος μου έκλεισε ραντεβού σε κάποιον στο κέντρο της Θεσ/νίκης, ο οποίος από το τηλεφωνο με ενημέρωσε πως η πιθανότητα αποβολής είναι 1:100 και πως όταν φτάσω στο ιατρείο, θα μου δώσει υλικό να διαβάσω... Συνάδελφος με ενημέρωσε, πως το υλικό είναι ακόμη πιο απογοητευτικό, και όταν εκείνη είχε κλείσει ραντεβού και πήγε μόνη της, έφυγε κλαίγοντας μετά την ανάγνωση. Επέστρεψε σε λίγες μέρες με τον άντρα της που την ηρέμησε, και πήγαν όλα καλά, αλλά θυμάται ακόμη την τρομάρα που είχε πάρει. Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να περάσω τέτοια τρομάρα, ειδικά με τη μήτρα να κάνει συσπάσεις... Φυσικά, θα παρακαλάω να μη γίνει και καμιά διακοπή ρεύματος εκείνη την ώρα...
Από την άλλη σκέφτομαι συνέχεια, πως δεν μου δόθηκε αυτό το δώρο για να μην το απολαύσω!

3 σχόλια:

AVRA είπε...

xmmm, καταλαβαινω την αγωνια σου..περασα καποιες καταστασεις και εγω σε αυτη την εγκυμοσυνη...ευχομαι να πανε ολα κατ' ευχην!

Ανώνυμος είπε...

αντε και καλη λευτερια!

anna είπε...

Έφτασα αισίως τα 6 είδη χαπιών + τις ινσουλίνες, αλλά φαίνεται πως τα πράγματα βαίνουν πλέον ομαλώς.
Και ο δεύτερος γιατρός μου είπε πως "κάτι δείχνει να περισσεύει" όταν του ζήτησα να μου πει το φύλο, παρόλη την παραγγελιά του μπαμπά για κορίτσι - υπομονή, τη Δευτέρα το απόγευμα θα βγουν τα πρώτα αποτελέσματα, και θα είναι πια οριστικό.