Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς

Γαλλογερμανικη κατοχή
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
Greek Statistics
14ος μισθός
13ος μισθός
Μείωση αποδοχών
...


Αρκετά! Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Τη βραδιά μου απόψε
στιχοι/μουσικη: Γιαννης Σπανος/ Αλεκος Σακελλαριος
ερμηνεια: Μαρινελλα

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς

μάθε και λιγάκι να χαμογελάς

Κάνε λίγο κέφι, πιες ένα κρασί

Χόρεψε κι εσύ

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς

γιατί πεισματώνεις και δε μου μιλάς

Άσε με λιγάκι κι εγώ να χαρώ

κι έμπα στο χορό

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς

μάθε και λιγάκι να χαμογελάς

Τις παρατηρήσεις και τις συμβουλές

αύριο μου τις λες

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς

Ούτε μ’ αγκαλιάζεις ούτε με φιλάς

Άσε πια το ύφος σου το σοβαρό

κι έμπα στο χορό

Τουριστικές εξορμήσεις (συνέχεια)

Το να χρειαστεί να μετακινηθεί κάποιος με το ΙΧ αυτοκίνητό του (ναι, αυτό για το οποίο καλείται να πληρώσει κάθε χρόνο το όποιο ποσό του επιβληθεί για τέλη κυκλοφορίας) δεν είναι πάντα για λόγους αναψυχής. Ωστόσο, φαίνεται πως επειδή ο τουρισμός στην ελληνική περιφέρεια παρουσιάζει κάμψη, αποφασίστηκε από όλους τους αρμόδιους να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο "μένουμε ελλάδα", και συμπληρωματικά το "γυρίζουμε την ελλάδα".
Την προηγούμενη Τρίτη είχα προγραμματίσει μια επίσκεψη μέχρι την Πάτρα, για επανεξέταση στο νοσοκομείο μετά από επέμβαση. Με το μαγικό χαρτάκι του νοσοκομείου στα χέρια, οι αγρότες στην Αμφίπολη άνοιξαν τις αλυσίδες στα τρακτέρ τους και μου ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ να χρησιμοποιήσω την παλιά εθνική προς την Ασπροβάλτα. Στην επιστροφή την επόμενη μέρα, η Ασπροβάλτα με υποδέχθηκε πάλι, καθώς η Εγνατία φαίνεται ότι δεν ανήκει στο οδικό δίκτυο για το οποίο έχουμε ελεύθερη πρόσβαση ως πολίτες αυτής της χώρας.
Μια επίσης προγραμματισμένη (προ διμήνου, ας είναι καλά το ΕΣΥ και τα ραντεβού του) επίσκεψη σε νοσοκομείο της θεσσαλονίκης αυτή τη Δευτέρα, μου απέδειξε ότι η Εγνατία εξακολουθεί να τελεί υπό κατοχή. Βαρέθηκα να βλέπω την Ασπροβάλτα. Στην επιστροφή όμως, η Εγνατία ήταν κλειστή από τη διασταύρωση Ρεντίνας. Πόσα χρόνια είχα να δω τη Ρεντίνα και το Σταυρό! Στα Βρασνά, η τροχαία μας κατεύθυνε στο εσωτερικό του χωριού, το οποίο ομολογώ δεν είχα την ευτυχία να γνωρίσω άλλη φορά. Ας είναι καλά οι τουρ οπερέιτορς - δασεργάτες, που συνέτειναν στην τουριστική μου επιμόρφωση και αναψυχή.
Στη γέφυρα του Στρυμώνα στην Αμφίπολη, ένας ακόμη ευγενικός τροχαίος μου εξήγησε πως στο σημερινό τουριστικό πακέτο συμπεριλαμβάνεται και Νιγρίτα-Σέρρες. "Μα είμαι με το μωρό" ψέλλισα, ελπίζοντας πως το μόλις 18 μηνών βρέφος μπορούσε να συγκινήσει. "Και για Δράμα και για Καβάλα από κει πάει", μου εξήγησε, και μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον υπέροχο κόσμο των Σερρών που διαφημίζει ο Καπουτζίδης.
Αντί για 260 χιλιόμετρα που γράφει συνήθως το καντράν, αυτή τη φορά έγραψε 380. Συνολικά πάνω από 10 ευρώ επιβάρυνση στη βενζίνη, και κοντά στις 1 1/2-2 ώρες καθυστέρηση, μόνο για τη δική μου υποχρεωτική μετακίνηση. Χαίρομαι που μπορώ να συνεισφέρω με τον οβολό μου και τον ελεύθερο χρόνο μου στην τουριστική ανάπτυξη της χώρας, με την ευγενική χορηγία κοινοπραξιών (βλ.Τέμπη), αγροτών, δασεργατών και λοιπών tour-operators.

Η Ελλάδα στα δύο...

Χρειάστηκαν λίγες ώρες, για να μεταμορφωθεί το τοπίο της πρώτης φωτογραφίας (η πιο γραφική στιγμή του εθνικού μας δικτύου) στο θλιβερό τοπίο της δεύτερης.
Το Σεπτέμβρη του 2009 έγιναν κάποια έργα από την 'Κοινοπραξία' : "Εκ περιτροπής γίνεται η κυκλοφορία των οχημάτων στην Κοιλάδα των Τεμπών μέχρι και την Τετάρτη καθώς τοποθετούνται πλέγματα για την προστασία από την πτώση βράχων. Τα έργα θα εκτελούνται από τις 7 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι." (Πηγή: Έθνος)
Η επιτροπή του ΤΕΕ ήταν πολύ απόλυτη στην εκτίμησή της. "Μεταξύ άλλων σημειώνει πως σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι ιδιαίτερα υψηλές και παρατεταμένες βροχοπτώσεις όλου του προηγηθέντος διαστήματος που μάλιστα ακολούθησαν περίοδο ξηρασίας. Αναφέρει ακόμη πως σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, δεν πρέπει να έπαιξαν ρόλο στην κατάπτωση οι εκρήξεις για της διάνοιξη της σήραγγας στην περιοχή." (Πηγή : Πρώτο Θέμα)
Η επιτροπή του ΓΕΩΤΕΕ ήταν πιο προσεκτική στις διατυπώσεις της. "Για την εκδήλωση του φαινομένου των καταπτώσεων στην Κοιλάδα των Τεμπών πιστεύουμε ότι δεν είναι ικανή η παρουσία ενός και μόνο παράγοντα. Απαιτείται η συνύπαρξη πολλών παραγόντων, που έχουν σχέση τόσο με τις γεωλογικές, γεωτεχνικές και μορφολογικές συνθήκες όσο και με τις περιβαλλοντικές συνθήκες και ανθρώπινες παρεμβάσεις και δραστηριότητες...Μάλιστα, τέτοιος παράγοντας είναι και η συνεχή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση από τις εκρήξεις στα μέτωπα διάνοιξης της σήραγγας, είναι ένα θέμα που πρέπει να διερευνηθεί.... Καλό θα ήταν να γίνεται έλεγχος της ζώνης επιρροής και της έντασης των δονήσεων από τις εκρήξεις για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα επηρεάσουν την υπάρχουσα επισφαλή ισορροπία σε θέσεις όπου η σήραγγα θα πλησιάσει τα πρανή της οδού." (Πηγή : Έθνος)
Από τις εφημερίδες δεν περίμενα έτσι κι αλλιώς πολλά. Η τηλεόραση επίσης περνάει το θέμα στα ψιλά - δεν "πουλάει", άσε που έχουμε και μεγαλομετόχους...
Ο Τριανταφυλλόπουλος βρίσκει ευκαιρία να τα χώσει στους μεγαλομετόχους, λέγοντας δυνατά αυτό που μουρμουράνε 10 εκατομμύρια Έλληνες : "Τα φουρνέλα έριξαν τα Τέμπη" (πηγή : zougla.gr)
Ο καθηγητής Λέκκας προειδοποιεί στη "Μακεδονία" : "και στις εναλλακτικές διαδρομές υπάρχει σοβαρός κίνδυνος κατολισθήσεων. "! Η Ζούγκλα συμπληρώνει : "Χαρακτηριστικά αναφέρουν πως δύο γέφυρες κατά μήκος τη παρακαμπτηρίου μέσω Ελασσόνας έχουν ήδη υποστεί καθιζήσεις της τάξεως του 30% -με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επικινδυνότητα."
Αλλά "δεν είναι μόνο η κατολίσθηση των Τεμπών στα μέσα του Δεκέμβρη που έκοψε την Ελλάδα στα δύο και στοίχισε τη ζωή σε έναν άνθρωπο. Στα τέλη Δεκεμβρίου οι ισχυρές βροχοπτώσεις προκάλεσαν κατολισθήσεις στο 18ο χλμ. της επαρχιακής οδού Νέων Μουδανιών - Καλλιθέας αλλά και σοβαρές κατολισθήσεις πριν από μερικά 24ωρα στο νομό Ιωαννίνων καθώς και στο νομό Αχαΐας, όπου ξεριζώθηκαν δεκάδες δένδρα." (Πηγή : Μακεδονία)
Στην επιστροφή είπα να δοκιμάσω την τύχη μου από τον παραλιακό της Λάρισας. 86 χιλιόμετρα, αρκετά από αυτά ζόρικα... Τα πέτυχα με φως ημέρας και χωρίς κίνηση και πάλι χρειάστηκαν 1 ώρα και 20 λεπτά για να τα διασχίσω. Οι αγρότες συνεχίζουν κανονικά τις δουλειές τους, βγαίνοντας με τα τρακτέρ στο δρόμο με την ησυχία τους, σταματώντας όπου τους βολέψει στη μέση του δρόμου - δεν τολμώ να ελπίζω ότι έχουν όλοι φανάρια για τις νυχτερινές ώρες... Λάρισα-Μάλγαρα 2 ώρες, 30 λεπτά λιγότερο από την ορεινή διαδρομή - ήταν και η ορατότητα και η κίνηση καλύτερη βέβαια, οπότε ίσως δεν έχει μεγάλη διαφορά, αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλύτερη αυτή η παράκαμψη.
Το σκέφτηκα για τη διαδρομή μέσω Ρίου-Ιωαννίνων, αλλά μιας και η επόμενη μου διαδρομή για Ρίο είναι σε δυο βδομάδες, είπα να δοκιμάσω και την εναλλακτική της παραλιακής.
Αλήθεια θα ανοίξουν τα διόδια από Δευτέρα; Είναι ΤΡΕΛΟΙ;;; Ελπίζω και πιστεύω ο αγώνας των κατοίκων να έχει αποτέλεσμα.

Τέμπη - η σύγχρονη Ελλάδα

Πέρασα από την περιοχή την προηγούμενη Παρασκευή το απόγευμα, ταξιδεύοντας από Δράμα για ΑΘήνα.
Η κοπέλα στα διόδια στα Μάλγαρα, χαμογελαστή, περιτριγυρισμένη από πινακίδες που γράφανε "φορτηγά για ΑΘήνα από Κλειδί", "Τέμπη κλειστά". Όταν την ρώτησα από πού θα πάμε ως ΙΧ, απάντησε "κανονικά, ο δρόμος έχει μόνο μια λωρίδα για τα ΙΧ, αλλά περνάτε κανονικά από τα Τέμπη, η παράκαμψη είναι μόνο για τα φορτηγά"... Ρε λές να έχει δίκιο; Το λεωφορείο του ΚΤΕΛ που πήγε χθες βράδυ από Σωτηρίτσα; Δεν το πρόσεξαν και το άφησαν να φτάσει Αιγίνιο; Ίσως το βράδυ να είναι πιο λάσκα η κατάσταση.
Στον Κορινό ανατροπή στα σχέδια για "κανονική διέλευση". Η τροχαία είχε κλείσει την εθνική, εκτρέποντας την κυκλοφορία από Σβορώνο- Άγιο Δημήτριο-Ελασσώνα-Λάρισα. Είχε ήδη σκοτεινιάσει, στις στροφές πιάνει σχεδόν πάντα ομίχλη και κοντέψαμε αρκετές φορές να τσακιστούμε. Τροχαία με ελάχιστη παρουσία. Ήταν μόνο κάποιοι τροχονόμοι σε κάποιες από τις διασταυρώσεις (όχι σε όλες), και η μοναδική απάντηση ήταν "προχωράτε κανονικά, όπου λένε οι ταμπέλες", βιαστικά γιατί ακολουθούσαν κι άλλα αυτοκίνητα. Πουθενά στα επικίνδυνα σημεία, και είχε αρκετά ο δρόμος (σούρουπο, ομίχλη, στροφές), όπως επίσης και αυτοκίνητα σταματημένα (βλάβες; σωματική ανάγκη;)
Κάποια στιγμή φτάνουμε Ελασσώνα, μέσα από την πόλη. Ο βενζινάς δεν προσφέρει την τουαλέτα του - έπρεπε να σταματήσω κι εγώ στα υπαίθρια στις στροφές... Τόση ταλαιπωρία, δεν τη χωράει ο νους...
Κάναμε 2,5 ώρες από Μάλγαρα για να βρεθούμε στη Λάρισα, και επειδή δεν είχε τις απαραίτητες ταμπέλες για να μας κατευθύνει προς Γυρτώνη, μπήκαμε μέσα στην πόλη. Θα βγούμε ποτέ Εθνική;
Μετά τη Λάρισα, ο σταθμός διοδίων ανοικτός, με τους υπαλλήλους στο πόστο τους. Σταματώ για να εκφραστώ αλά γαλλικά, αποφασισμένη να μην πληρώσω - ωστόσο αυτή η κοπέλα, επίσης χαμογελαστή, μου λέει "είναι ελεύθερα, περάστε"... Και γιατί είσαι στο πόστο σου καλό μου κορίτσι; Χάθηκαν οι πινακίδες;
Από τη Λαμία και μετά, τα διόδια κανονικότατα - δεν έχει πρόβλημα ο δικός τους ο δρόμος...
Στη Λαμία σταματήσαμε στον Αλέξανδρο. Ο νταλικέρης είναι πτώμα. 5μισή ώρες έκανε αυτός από Μάλγαρα για Λάρισα, από το Κλειδί. Στην επιστροφή λέει θα πάει Λαμία-Τρίκαλα-Μετέωρα-Γρεβενά, δεν αντέχει να ξαναπεράσει τα ίδια. Τα πόδια του δεν υπακούνε πια, θα κοιμηθεί στη Λαμία λίγο γιατί δεν αντέχει να συνεχίσει άλλο. Και σκέφτομαι πως σαν κι αυτόν θα υπάρχουν χιλιάδες νταλίκες με κουρασμένους νταλικέρηδες, που κάποιοι από αυτούς δεν θα ξεκουραστούν γιατί βιάζονται... Ο θεός να μας βοηθήσει...
Γιατί στην τηλεόραση λένε πως τα ΙΧ πάνε από Σωτηρίτσα; Ελπίζω στην επιστροφή να μας αφήσουνε να πάμε από κει. Δεν αντέχω άλλη Ελασσώναααααα

Εμβόλια στα αζήτητα...

Η Γερμανία εξετάζει το ενδεχόμενο να δωρίσει 2,2 εκατομμύρια δόσεις πανδημικού εμβολίου σε φτωχές χώρες, καθώς οι Γερμανοί πολίτες που μπήκαν στη σειρά για να προστατευθούν από τον Η1Ν1 ήταν λιγότεροι από ό,τι αναμενόταν, όπως ανακοίνωσαν οι αρχές υγείας στο Βερολίνο.

Η Γερμανία, μια χώρα με 80 εκατομμύρια κατοίκους, παρήγγειλε 50 εκατομμύρια δόσεις, όταν πίστευε ότι θα χρειάζονταν δύο δόσεις για κάθε άτομο. Ωστόσο, στη συνέχεια ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας ανακοίνωσε ότι η μία δόση αρκεί.

Μετά τον εμβολιασμό 5-8 εκατομμυρίων Γερμανών έως τώρα, η ζήτηση εμφανίζει κάμψη, την ίδια ώρα που ξεκινούν οι καθυστερημένες αποστολές εμβολίων από εργοστάσια από όλο τον κόσμο. Οι υπουργοί Υγείας των 16 γερμανικών κρατιδίων αποφάσισαν ότι δεν είναι απαραίτητη η παράδοση εμβολίων που είχε προγραμματιστεί για την τελευταία εβδομάδα του Δεκεμβρίου.

Δεδομένου ότι η Γερμανία δεν μπορεί να ακυρώσει το συμβόλαιο, ενώ θα πρέπει έτσι κι αλλιώς να πληρώσει τα μεταφορικά, τα οποία είναι ήδη κανονισμένα, η επόμενη επιλογή είναι να πουλήσει τα πλεονάζοντα εμβόλια σε άλλη χώρα. Αν ούτε αυτό επιτύχει, τότε η Γερμανία θα δωρίσει τα εμβόλια.

Ο Hartmut Schubert, υπουργός Υγείας του κρατιδίου της Thuringia, δήλωσε στην εφημερίδα Westfalen Blatt ότι τα εμβόλια μπορεί να δωριστούν στην Ουκρανία ή τη Μολδαβία ή το Αφγανιστάν.

Στις αρχές Νοεμβρίου, όταν κατέφθασαν τα πρώτα εμβόλια στη Γερμανία, εκατομμύρια ανήσυχοι Γερμανοί στριμώχτηκαν στην ουρά κάτω από βροχή για τον δωρεάν εμβολιασμό και οι γιατροί παραπονούνταν για υπερβολικό φόρτο εργασίας. Τώρα, όμως, οι γιατροί καλούνται να πείσουν εκατομμύρια δύσπιστων Γερμανών να σηκώνουν τα μανίκια τους για την ένεση.

Οι ειδικοί θεωρούν ότι ο εμβολιασμός του 30% ενός πληθυσμού είναι αρκετός για να αναχαιτιστεί η εξάπλωση του Α(Η1Ν1).

Στην Ελλάδα οι αρμόδιοι του υπουργείου Υγείας παρακολουθούν με ενδιαφέρον τις κινήσεις των Γερμανών ομολόγων τους δεδομένου ότι η χώρα μας φαίνεται να ακολουθεί την ίδια διαδρομή, καθώς αφενός μεν έχει παραγγείλει και πληρώσει μεγάλη ποσότητα εμβολίων, περίπου 8 εκατομμύρια, αφετέρου έχουν χορηγηθεί μόλις 230.000 δόσεις εμβολίου. Ειδικότερα, η Ελλάδα αυτή τη στιγμή έχει αποθηκεύσει στα ψυγεία του Κεντρικού Εργαστηρίου Δημόσιας Υγείας στη Βάρη 3 εκατομμύρια δόσεις, αξίας 24 εκατ. ευρώ, αλλά περιμένει έως τον Ιανουάριο άλλα 5 εκατομμύρια δόσεις, αξίας 40 εκατ. ευρώ.

Μετά την απόφαση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) ότι ο εμβολιασμός θα είναι μονοδοσικός, προκύπτει ότι αρκούν 4 εκατομμύρια εμβόλια για να «θωρακιστούν» 4 εκατομμύρια Ελληνες, δηλαδή περί το 30% του πληθυσμού της χώρας. Τίθεται έτσι και για τη χώρα μας ζήτημα πλεονάσματος των εμβολίων. Στελέχη του υπουργείου Υγείας, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι η παραγγελία έγινε με γνώμονα τη δημόσια υγεία των Ελλήνων και ότι δεν έχει επανεξεταστεί το θέμα του πλεονάσματος των εμβολίων. Επικαλούνται μάλιστα το γεγονός ότι τα εμβόλια τα οποία τώρα παραλαμβάνουμε έχουν δύο χρόνια «ζωής» αφού λήγουν το 2012, οπότε δεν αποκλείεται να διατηρηθούν στα «εθνικά» μας ψυγεία για παν ενδεχόμενο και μετά το πέρας αυτού του πανδημικού κύματος.

Earthtimes.org

Πρώτο Θέμα

Εορταστικές εκδηλώσεις

Μόλις έπεσε στα χέρια μου ιλουστρασιόν φυλλάδιο και δεν πιστεύω αυτά που διαβάζω:

Νομαρχιακό Διαμέρισμα Δράμας
Γραφείο Τύπου Δημ.& Διεθνών Σχέσεων
Γενικό Πρόγραμμα Εορταστικών Εκδηλώσεων στην πόλη της Δράμας
για τον εορτασμό της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων

Για τον εορτασμό της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων θα πραγματοποιηθούν οι παρακάτω εκδηλώσεις:
Γενικός σημαιοστολισμός και φωταγώγηση των Δημοσίων, Νομαρχιακών και Δημοτικών καταστημάτων, των καταστημάτων ΝΠΔΔ και ΝΠΙΔ, ιδιωτικών κατοικιών και καταστημάτων καθώς επίσης και των στρατιωτικών μονάδων και κτιρίων, από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου.
(Σ.Σ. οι επισημάνσεις δικές μου)

Δηλαδή, το γραφείο τύπου με προτρέπει να φωταγωγήσω ολημερίς σπίτι και μαγαζί, κι ας παν στα κομμάτια οι οικονομικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Ρε κάτι πράματα...

Γη της Επαγγελίας, Γη των εκλογών

Μου αρέσει πολύ η εποχή των εκλογών. Είναι η πιο χαρούμενη, η πιο αισιόδοξη από όλες.
"Ένα θέμα το οποίο εδώ και καιρό είχε μπει στην άκρη από την Κυβέρνηση ήρθε ξανά στην επικαιρότητα μερικές ημέρες πριν από τις εκλογές. Πρόκειται για την πορεία του γνωστού άξονα Ε 61 που σύμφωνα με τον αρχικό σχεδιασμό θα συνέδεε το εμπορικό λιμάνι της Καβάλας με τη Δράμα και τις Σέρρες. Το σχέδιο αυτό λοιπόν όπως φαίνεται ανασύρθηκε από τα συρτάρια και παρουσιάστηκε στο Νομάρχη Καβάλας Θόδωρο Καλλιοντζή από στελέχη της ΕΓΝΑΤΙΑΣ Α.Ε και του ΥΠΕΧΩΔΕ τα οποία μάλιστα παρουσίασαν τον νέο Οδικό Άξονα που θα έχει δύο λωρίδες κατεύθυνσης για την άνοδο και την κάθοδο."
"Μετά τη σκληρή κριτική που δέχθηκε, ο υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών, και βουλευτής Ροδόπης, Ευριπίδης Στυλιανίδης, ανακοίνωσε τελικά ότι η Καβάλα και η Δράμα θα ενταχθούν σε πρόγραμμα προαστιακού σιδηρόδρομου, όμοιου με αυτού που άρχισε να λειτουργεί από την Πέμπτη στους τρεις νομούς της Θράκης."
Αλλά δεν είναι τα μελλούμενα που είναι ευχάριστα.
"Η κυβέρνηση, ειδικά για τον τομέα της Δράμας πήρε επαναστατικά μέτρα, όπως ο νέος αναπτυξιακός νόμος, τα δύο νέα Τ.Ε.Ι. η σύνταξη της μελέτης για τον κάθετο οδικό άξονα Δράμας – Εγνατίας, η νέα γέφυρα του Αγγίτη, ο αγωγός του φυσικού αερίου, η δημιουργία νέων στρατοπέδων δυνάμεως 1.000 στρατιωτών, έργα για τα οποία διατέθηκαν για πρώτη φορά 8,5 εκατομμύρια ευρώ μόνο στο Δήμο Προσοτσάνης. Είχε χρόνια να δει ο νομός της Δράμας τέτοια μεγάλη εισροή χρημάτων."
Κρίμα που θα τελειώσουν όλα αυτά σε λίγες μέρες. Μα καλά, γίνονται εκλογές σε τρεις βδομάδες;

Φθινόπωρο

Ξεκίνησαν τα πρωτοβρόχια.
Τα σχολεία ετοιμάζονται να ανοίξουν. Θα πάει φέτος η κόρη στο νηπιαγωγείο; Η προ-εγγραφή έγινε, αλλά η πάνα δεν λέει να βγει με τίποτα - έχουμε τη φάση της άρνησης.
Την έπιασα το πρωί να έχει ανέβει στο τραπεζάκι και να εκφωνεί λόγο στον αδελφό της, που στεκόταν πάνω στο χαλί και την κοίταζε με ενδιαφέρον. Δεν κατάφερα να ακούσω τι υποσχέσεις έδινε, αλλά μόλις είδε πως ο αδελφούλης έπιασε ένα ακόμη παιχνίδι, κατέβηκε από το βάθρο, του το άρπαξε και το έριξε μέσα στην τεράστια τσάντα που κουβαλάει στον ώμο της αυτές τις μέρες. Άγρια φορολόγηση προβλέπω έτσι και επικρατήσει...

Έγινε και η βάφτιση!

Η ώρα ήρθε. Κόσμος μαζεύτηκε πολύς, το πάρκινκ έξω από το βαπτιστήριο ήταν γεμάτο αυτοκίνητα. Μου το 'λεγε ο άντρας μου πως μοιράσαμε πιο πολλά προσκλητήρια από το γάμο, αλλά και πάλι δεν πίστευα ότι θα μαζεύαμε τόσο κόσμο. Στη συνέχεια κοίταξα καλύτερα και είδα, πως αρκετοί επέστρεφαν με μπουμπουνιέρες - τελικά δεν ήταν τόσο πρωινή η δική μας βάφτιση, είχε και πιο πρωινούς... Αλλά και τα τουριστικά λεωφορεία δεν αποβίβαζαν κόσμο για μας - τουρίστες είχανε μέσα, που τους έλαχε να θαυμάσουν το βαπτιστήριο επί το έργον.
Τελικά η διαδρομή από το πάρκινκ μέχρι την εκκλησία ήταν πιο μεγάλη από αυτή που είχα στη μνήμη μου. Ίσως η (τεράστια...) λαμπάδα που κουβαλούσα στα χέρια να μην ήταν σύμμαχος για να μικρύνει η απόσταση. Και όταν τελικά φτάσαμε, οι παπάδες ήταν μάλλον λίγο αγχωμένοι, καθώς ακολουθούσε κι άλλη βάφτιση μετά, κι ενώ μας είχαν πει να είμαστε 15' πριν, εμείς τα καταφέραμε και φτάσαμε μόλις 5' πριν. Τι να πει και ο φωτογράφος, που μας περίμενε μισή ώρα πριν...
Πάντως, τελικά κάποια στιγμή ξεκινήσαμε, και ο μικρός έκλεψε την παράσταση - δηλαδή τι θα πει την έκλεψε, δική του ήταν εξαρχής. "Τόσο όμορφο, το πέρασα για κορίτσι", μου ψιθύρισε η καντηλανάφτρα μόλις έβγαλα την πάνα για να τον δώσω στον παπά. Ο γαλανομάτης δεν έκλαψε ούτε για μια στιγμή, ενώ όταν ο παπάς τον ακούμπησε στην κολυμπήθρα, άρχισε να πλατσουρίζει και να γελάει. Κουκλάκι αληθινό, έκαψε καρδιές... Γεννημένος σταρ, τι να πω. Περιμένω το cd και το dvd να δω την καλλιτεχνική του καριέρα - στην live παράσταση πάντως κέρδισε το κοινό του!

Όλα καλά!

Τελικά, μετά από 1 παιδοχειρούργο, 2 νευροχειρούργους, και 3 επισκέψεις στη Θεσ/νίκη (με πληρωμή στο ιδιωτικό τους ιατρείο, 80 με 100 ευρώ έκαστος...), βρήκαμε το κουράγιο να κάνουμε τα επιπλέον χιλιόμετρα και να πάμε στην Αθήνα, στον ειδικό παιδο-κρανιο-νευροχειρούργο (στο Αγία Σοφία). Και εκεί ακούσαμε το καταπληκτικό : Οι ραφές είναι ανοικτές, μα και να κλείσουν, τα οστά μπήκανε στη σωστή θέση - ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΠΕΜΒΑΣΗ!
Μια ταλαιπωρία 2 μηνών έλαβε τέλος - ευτυχώς, χωρίς να αγγίξει νυστέρι το υπέροχο κεφαλάκι του μωρού μας. Και έτσι, ετοιμαζόμαστε ήσυχοι πια για τη βάφτιση.
Ένα μέρος όλο συμβολισμούς, μια ημερομηνία σημαντική για την ιστορία της ανθρωπότητας, και ένα προσκλητήριο που όμοιο του δεν υπήρξε. Ένα δισέλιδο, με φωτογραφίες σε κάθε λήμμα (γιατί η πρώτη σελίδα είναι εγκυκλοπαιδική...)


Όταν βρίσκεσαι σε τόπο που γεννήθηκε ιστορία...
ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΦΙΛΙΠΠΟΙ;
Υπάρχουν πολύ λίγοι αρχαιολογικοί χώροι όπου ικανός αριθμός αρχαιολογικών ευρημάτων συνοδεύονται και από σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
Φίλιππος ο Β'
Βασιλιάς της Μακεδονίας και πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου (386-336 π.Χ.). Ο Φίλιππος έγινε ο αποκλειστικός κύριος των πολιτικών πραγμάτων στην Ελλάδα και ένωσε όλους τους Έλληνες σ' ένα είδος ομοσπονδίας με κοινό διοικητικό όργανο το "Συνέδριο των Ελλήνων".
Φίλιπποι
Η περιοχή άκμασε τον καιρό της βασιλείας του Φιλίππου του Β’, ο οποίος και έδωσε το όνομά του στην πόλη, το 356 π.Χ. Από τη συστηματική εκμετάλλευση των πρόσφατα τότε ανακαλυφθέντων γύρω από τους Φιλίππους χρυσωρυχείων, αλλά και εκείνων του Παγγαίου, ο Φίλιππος βγάζει τόσο χρυσό, ώστε μπορεί πια να πραγματοποιήσει όλους τους στόχους του, να ετοιμάσει μισθοφορικό στρατό, να εξαγοράσει πλήθη συνειδήσεων μεταξύ των Ελλήνων και να προετοιμάσει το έδαφος για τη μεγαλειώδη πορεία του γιου του Αλεξάνδρου στην Ιστορία, του οποίου η εκστρατεία επίσης από τα ίδια μεταλλεία χρηματοδοτείται.
Η μάχη των Φιλίππων
Το 42 π.Χ. έξω από τα παλιά τείχη των Φιλίππων αλλάζει η ροή της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στη μάχη των Φιλίππων, οι Δημοκρατικοί (Βρούτος, Κάσσιος) αντιμετωπίζουν την Τριανδρία (Αντώνιος, Οκταβιανός, Λέπιδος). Στη μάχη αυτή αναφέρεται και η γνωστή φράση "όψει δέ με περί Φιλίππους" που είχε την παραίσθηση ότι άκουσε ο Βρούτος να του λέει ο δολοφονημένος Καίσαρας. Η μάχη έληξε με αυτοκτονία των επικεφαλής των Δημοκρατικών, νίκη της Τριανδρίας, και ένα νέο ξεκίνημα για τη Ρώμη,
Το ιερό βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας
Στις όχθες του Ζυγάκτη ποταμού, έξω από τα τείχη της πόλης, βρίσκεται το θρυλικό βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας. Ακολουθώντας ένα όραμα, ο Απόστολος Παύλος το 49 μΧ αποβιβάσθηκε στην Νεάπολη (Καβάλα) και πορεύθηκε προς τους Φιλίππους, όπου η πρώτη που άκουσε το κήρυγμά του ήταν η Λυδία (πορφυρόπωλις από τα Θυάτειρα). Η Λυδία είχε την τιμή να είναι όχι μόνο η πρώτη γυναίκα αλλά και ο πρώτος άνθρωπος που βαφτίστηκε χριστιανός σε ολόκληρη την Ευρώπη. Από δω ξεκίνησε ο εκχριστιανισμός της Ευρώπης.
4 Ιουλίου, η Ημέρα της Ανεξαρτησίας
Στις 4 Ιουλίου 1776 συγκαλείται συνέλευση αντιπροσώπων από τις 13 αρχικές αμερικανικές αποικίες στη Φιλαδέλφεια, όπου ψηφίζεται η Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας, η οποία στηρίζεται στις πολιτικές ιδέες του Διαφωτισμού. Πρωταγωνιστές στη σύνταξη της Διακήρυξης υπήρξαν ο Βενιαμίν Φραγκλίνος και ο Τόμας Τζέφερσον.




Ήρθε απρόσκλητος, ήρθε απρόοπτα
και γέμισε με χαρά τη ζωή μας
Και να που ήρθε η ώρα για τη βάφτισή του
Φίλιππος
Σας περιμένουμε
στο Ιερό Βαπτιστήριο της Αγίας Λυδίας
Οψόμεθα εις Φιλίππους
Οι γονείς
Οι νονές
Μετά τη βάφτιση,
σας περιμένουμε για τσιπουράκι, κρασάκι και φαγητό
στην ταβέρνα

Εδώ νοσοκομείο...

Η αρχή πρέπει να έγινε πέρισυ. Που μπήκα στο νοσοκομείο προληπτικά, για να αποφύγω τυχόν επιπλοκές στη γέννα. Παρέμεινα 28 μέρες στην εντατική, και στη συνέχεια ο υιός έμεινε άλλες 20 στα πρόωρα. Σε 3 μήνες ξαναπεράσαμε στο ίδιο νοσοκομείο, παιδοχειρουργική μια "απλή" βουβωνοκήλη - συνήθης στα πρόωρα, μας είπανε. Μετά ο θείος-νονός της κόρης μπήκε για "απλή" αφαίρεση χολής, και έμεινε γύρω στις 20 μέρες... Μετά σειρά είχε ο μπαμπάς μας, που πήγε για μια "απλή" αρθροσκόπηση... Πλάκα έχουμε με τα απλά, αφού είναι απλά γιατί είμαστε όλο μέσα;
Και έπεται συνέχεια. Ο μικρός πρέπει να ξαναμπεί. Συνήθες μας είπαν στα πρόωρα, αν και δεν έχω ακούσει από γνωστό παρόμοια φάση. Κλειστές λέει οι πηγές και οι ραφές, και επειδή είναι μικρός ακόμη, πρέπει να μπει για 8-10 μέρες στην παιδοχειρουργική για να τις ανοίξουνε... Για να παίρνω κι εγώ σειρά, που έχω κλείσει την επέμβαση από τέλος του χρόνου για μέσα Ιουλίου... Θα είναι η τελευταία επαφή μας με τα νοσοκομεία, ή έπεται κι άλλη συνέχεια;

Τα λόγια είναι περιττά...

Βιέννη, η πόλη με την υψηλότερη ποιότητα ζωής στον κόσμο


Τα ξενοδοχεία της Αθήνας ακριβότερα της... Βιέννης

Βιέννη, η πόλη με την υψηλότερη ποιότητα ζωής στον κόσμο

μια αρχαία αυτοκρατορία...

«Η Τουρκία στο τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα μπορούσε να είχε παραδοθεί στις ξένες δυνάμεις που προσπαθούσαν να διεκδικήσουν εδάφη της ή επεδίωκαν να ανασυστήσουν μια αρχαία αυτοκρατορία. Αλλά η Τουρκία επέλεξε ένα διαφορετικό μέλλον. Απελευθερωθήκατε μόνοι σας από τον ξένο έλεγχο. Και εγκαθιδρύσατε τη Δημοκρατία η οποία αποσπά τον σεβασμό των ΗΠΑ και του υπόλοιπου κόσμου. Υπάρχει μια απλή αλήθεια σε αυτή την ιστορία: η Τουρκική Δημοκρατία είναι δικό σας επίτευγμα. Δεν επιβλήθηκε από κάποια εξωτερική δύναμη ούτε ήρθε χωρίς αγώνα και θυσίες».
Μπάρακ Χουσεϊν Ομπάμα Πρόεδρος των ΗΠΑ-ομιλία του ενώπιον της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης στην Αγκυρα.

Είμαι κορόιδο

Είμαι κορόιδο γιατί......‏
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω το μικρό μπουκάλι νερό 50 λεπτά (τόσο κάνει και το μισό λίτρο βενζίνη) ενώ αγοράζεται 5-7 λεπτά (περίπου 1000% αισχροκέρδεια). Από 50 δραχμές (17 λεπτά) αυξήθηκε στις 170 δραχμές (50 λεπτά) με την αλλαγή του νομίσματος από δραχμή σε ευρώ και δεν πήρα χαμπάρι.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω τον καφέ 3 και 4 ευρώ ενώ το κόστος του δεν υπερβαίνει τα 20 λεπτά (αισχροκέρδεια μέχρι και 2000 %). Κόβεται περίπου μία απόδειξη ανά τρεις καφέδες και σχεδόν πάντα οι υπάλληλοι κακοπληρώνονται και είναι ανασφάλιστοι. Μάλιστα οι ιδιοκτήτες και οι υπάλληλοι θεωρούν αυτονόητη τη συναίνεσή μας στη μη παροχή αποδείξεων σαν να κερδίζουμε κι εμείς από αυτή την ιστορία.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω το ποτό 6, 7, 8 ευρώ και βάλε, όσο περίπου κάνει το μπουκάλι στη χονδρική (1 μπουκάλι = 10-12 ποτά, αισχροκέρδεια από 500 % και πάνω). Και φυσικά πολύ συχνά τα ποτά είναι μπόμπες, σχεδόν ποτέ δεν κόβονται αποδείξεις και σχεδόν πάντα οι υπάλληλοι κακοπληρώνονται και είναι ανασφάλιστοι. Σε όλη την Ευρώπη η μπύρα κοστίζει 1 με 1,5 ευρώ και το ποτό 3 με 4. Εδώ το σαπουνόνερο που μας πουλάνε για μπύρα κοστίζει 5 με 6 ευρώ και η μπόμπα 7 με 8 (στα 8 ευρώ πωλείται συνήθως η σπέσιαλ μπόμπα). Και τα ενοίκια; Και η προστασία; Τα πρόστιμα; Αν δεν έβγαζε τέτοιο υπερκέρδος δε θα ήταν τόσο ψηλά τα ενοίκια, δε θα έρχονταν οι μπράβοι για προστασία, δε θα τους έριχναν απανωτά πρόστιμα από τους δήμους για να πάρουν κι αυτοί τη μίζα τους. Αλλά εγώ το κορόιδο φταίω που τα πληρώνω...
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω πανάκριβα το Ίντερνετ τη στιγμή που εδώ και χρόνια σε όλη την Ευρώπη (ακόμη και σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ) το Ίντερνετ είναι δωρεάν για όλους και χρεώνονται μόνο οι συνδέσεις πολύ υψηλών ταχυτήτων.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι αδιαμαρτύρητα να αισχροκερδούν οι βενζινοπώλες και το κράτος εις βάρος μου. Όλο το 2008 που ανέβαινε η τιμή του πετρελαίου παγκοσμίως η Ευρωπαϊκή Ένωση ρύθμιζε το ευρώ ώστε να μην επηρεάζεται από την κρίση και η τιμή του πετρελαίου στα ευρωπαϊκά κράτη-μέλη παρέμενε σταθερή. Μόνο στην Ελλάδα αυξανόταν η τιμή του ενώ συνεχίζουμε να πληρώνουμε χρυσάφι το πετρέλαιο ακόμα και τώρα που η τιμή του βαρελιού έχει πέσει σε πολύ χαμηλά επίπεδα (κι εμείς εξακολουθούμε να πληρώνουμε τη βενζίνη 1 ευρώ το λίτρο).
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω διόδια για δρόμους που ευθύνονται για χιλιάδες ατυχήματα και εκατοντάδες νεκρούς.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να πληρώνω τους φόρους μου κανονικά ενώ ΟΙ ΠΛΟΥΣΙΟΙ ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟΥΣ!!!. Μάλιστα μας έχουν πείσει ότι αυτός που φοροδιαφεύγει (δεν κόβει αποδείξεις, δεν πληρώνει φόρους με διάφορα λογιστικά κόλπα, κ.ο.κ.) είναι μάγκας, καθιστώντας μας συνένοχους σε μια πρακτική που ωφελεί μόνο τους πολύ (αλλά πολύ) πλούσιους.
Είμαι κορόιδο γιατί ενώ οι χώροι άθλησης θα έπρεπε να μου παρέχονται δωρεάν από το δήμο, δέχομαι να πληρώνω από 6 έως 12 ευρώ για να παίξω μία ώρα ποδόσφαιρο (από 80 έως 120 ευρώ ανά ώρα) στα περίφημα 5Χ5 όπου δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για προθέρμανση και η κατάσταση του τάπητα είναι κατά κανόνα άθλια. Τουλάχιστον τα 5Χ5 έχουν κάνει πλούσιους και τους φυσιοθεραπευτές καθώς οι μισοί και πλέον πελάτες τους προέρχονται από εκεί (διαστρέμματα, ρήξη χιαστού, κάκωση μηνίσκου κλπ, εξαιτίας της ακαταλληλότητας του χλοοτάπητα).
Είμαι κορόιδο γιατί ενώ τόσα χρόνια το πρόβλημα με τα βιβλία του δημοτικού είναι ότι έχουν αντικατασταθεί με κακογραμμένα χαμηλότερου επιπέδου βιβλία, με παραπλανούσαν τόσο καιρό προκαλώντας σάλο με το βιβλίο ιστορίας της έκτης δημοτικού για να συγκαλύψουν την οργανωμένη υποβάθμιση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Είμαι κορόιδο γιατί δικαιούμαι δωρεάν παιδεία αλλά μετά το σχολείο αν δεν πάω στο φροντιστήριο δεν έχω ελπίδα να περάσω στο πανεπιστήμιο. Κοινώς, είμαι όλη την ημέρα στις αίθουσες για να μου διδάξουν αυτά που θα 'πρεπε να μου διδάσκουν σε μισή μέρα. Φυσικά με το αζημίωτο.
Είμαι κορόιδο γιατί με έπεισαν ότι για να γίνω καλύτερος μαθητής πρέπει να δίνω περισσότερες εξετάσεις στο γυμνάσιο και στο λύκειο. Φορτώνοντας με άγχος, πίεση και άσκοπη αποστήθιση τους μαθητές εναρμονίζουμε το σχολικό μας σύστημα με αυτό των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας όπου τα παιδιά όταν τελειώνουν το σχολείο δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα. (Στις ΗΠΑ μάλιστα αυξάνεται η τάση να μη στέλνουν οι γονείς τα παιδιά στο σχολείο και να τους κάνουν οι ίδιοι μάθημα στο σπίτι γιατί θεωρούν ότι το επίπεδο στα σχολεία είναι πολύ χαμηλό).
Είμαι κορόιδο γιατί δίνω εξετάσεις στο Γυμνάσιο για να πάω στο Λύκειο (φροντιστήρια), στο Λύκειο για να περάσω στο Πανεπιστήμιο (εκεί να δεις φροντιστήρια), στο Πανεπιστήμιο για να πάρω πτυχίο (μέχρι πρότινος δωρεάν, με τον νόμο πλαίσιο θα τα σκάμε χοντρά), μετά δίνω εξετάσεις στον ΑΣΕΠ για να διοριστώ (άντε πάλι φροντιστήριο). Κοινώς προσπαθώ συνέχεια να αποδείξω στους δασκάλους μου κατά πόσον αυτοί είναι καλοί δάσκαλοι.
Είμαι κορόιδο γιατί οι εθνοπροδότες που με κυβερνούν τόσα χρόνια όχι μόνο υποβαθμίζουν συστηματικά το επίπεδο της παιδείας μου (ξεκινώντας με το νόμο Αρσένη, συνεχίζοντας με τα απαράδεκτα βιβλία του δημοτικού και ολοκληρώνοντας το σχέδιο με την αναθεώρηση του Άρθρου 16) αλλά με έχουν πείσει κιόλας ότι όλα αυτά γίνονται για την αναβάθμιση της παιδείας. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά γίνονται για την υποβάθμιση της παιδείας και τη δημιουργία μιας άβουλης μάζας που ξέρει μόνο να αποστηθίζει και δεν προλαβαίνει να σκεφτεί και κατά συνέπεια να αντιδράσει όταν πλήττονται τα δικαιώματά της. Όλα αυτά γίνονται για την είσοδο των ιδιωτικών συμφερόντων στην παιδεία (αν πέσει το επίπεδο των δημόσιων πανεπιστημίων τότε θα γίνουν ανταγωνιστικά τα ιδιωτικά κολέγια). Και τέλος, όλα αυτά γίνονται για την κατάλυση του φοιτητικού κινήματος (πλήττοντας αιώνιους φοιτητές και άσυλο), του μόνου ικανού να ανατρέψει δικτατορίες όπως αυτή των συνταγματαρχών που καθώς φαίνεται μάλλον δεν έφυγε ποτέ...
Είμαι κορόιδο γιατί με έχουν πείσει ότι οι αιώνιοι φοιτητές επιβαρύνουν τα πανεπιστήμια ενώ στην πραγματικότητα αυτοί χάνουν όλα τους τα προνόμια μετά από περίπου 6 χρόνια φοίτησης (δηλαδή δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα και πάσο) και δεν είναι παρά ένας αριθμός σε έναν κατάλογο. Στην ουσία θέλουν μελλοντικά να έχουν τη δυνατότητα να αποβάλλουν από τις σχολές φοιτητές που δεν είναι αρκετά υπάκουοι, που αντιδρούν απέναντι σε συμφέροντα, που ανήκουν σε παρατάξεις που δρουν αντίθετα προς τις βλέψεις καθηγητών κλπ, δηλαδή να καταργήσουν το πολιτικό και ιδεολογικό άσυλο των σπουδαστών και το δικαίωμά τους να εκφράζονται και να πολιτεύονται ελεύθερα. Κοινώς θέλουν να καταλύσουν το φοιτητικό κίνημα που στην Ελλάδα και παγκοσμίως φαίνεται να είναι το μοναδικό κίνημα ικανό να ανατρέψει δικτατορικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι την πλύση εγκεφάλου από διάφορους βαλτούς (πανελίστες) οι οποίοι δήθεν παίρνουν το μέρος του κόσμου αλλά τελικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπονομεύουν πάντα κάθε συλλογική κίνηση αντίδρασης (οι διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους και ταλαιπωρούν τον κόσμο, οι σκουπιδιάρηδες που παίζουν με την υγεία μας, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας, κ.ο.κ.) και οι οποίοι σε όλα τα σκάνδαλα που γίνονται τόσα χρόνια είναι οι πρώτοι που βγαίνουν και λένε ότι "δε θα βγάλουμε άκρη". Αυτή είναι η δουλειά τους και την κάνουν πολύ καλά και όταν στήνουν φαγοπότια όλοι μαζί και γλεντάνε, μας χλευάζουν και μας αποκαλούν κορόιδα. Και έχουν δίκιο...
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι να με βομβαρδίζουν με παραπλανητικά γκάλοπ του τύπου: Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό τον τάδε ή τον τάδε... Δηλαδή αν μας ρωτούσαν "Ποιον θεωρείτε καταλληλότερο πρωθυπουργό τον Χίτλερ ή τον Μάο;", τα αποτελέσματα θα έδειχναν ότι οι μισοί Έλληνες είναι ναζιστές και οι άλλοι μισοί μαοϊστές.
Είμαι κορόιδο γιατί στο σκάνδαλο Ζαχόπουλου (όπου το σκάνδαλο ήταν ότι ο εκλεκτός του πρωθυπουργού και της γυναίκας του ήταν διεφθαρμένος) με έπεισαν ότι το σκάνδαλο ήταν τι ανωμαλία έκρυβε το περιβόητο DVD.
Είμαι κορόιδο γιατί στο σκάνδαλο με τις παράνομες απαλλαγές με έπεισαν ότι η προστασία προσωπικών δεδομένων είναι αυτή που έβαλε την υπόθεση στο αρχείο (για να μην αποκαλυφθούν τα ονόματα των γιων βουλευτών, υπουργών, εφοπλιστών, βιομηχάνων και λοιπών φραγκάτων που με ταρίφα περίπου 20.000 ευρώ εξαγόρασαν τη στρατιωτική τους θητεία). Κι εμείς τα κορόιδα στέλνουμε τα παιδιά μας στα σύνορα να ταλαιπωρούνται και να τινάζουν τα μυαλά τους στον αέρα για να προστατέψουμε τελικά τα συμφέροντα όλων αυτών που πατρίδα τους είναι μόνο το χρήμα.
Είμαι κορόιδο γιατί δέχομαι την πλύση εγκεφάλου από διάφορους βαλτούς (πανελίστες) οι οποίοι δήθεν παίρνουν το μέρος του κόσμου αλλά τελικά με τον έναν ή τον άλλο τρόπο υπονομεύουν πάντα κάθε συλλογική κίνηση αντίδρασης (οι διαδηλωτές που κλείνουν τους δρόμους και ταλαιπωρούν τον κόσμο, οι σκουπιδιάρηδες που παίζουν με την υγεία μας, οι υπάλληλοι της ΔΕΗ που θέτουν σε κίνδυνο τις ζωές μας, κ.ο.κ.) και οι οποίοι σε όλα τα σκάνδαλα που γίνονται τόσα χρόνια είναι οι πρώτοι που βγαίνουν και λένε ότι "δε θα βγάλουμε άκρη". Αυτή είναι η δουλειά τους και την κάνουν πολύ καλά και όταν στήνουν φαγοπότια όλοι μαζί και γλεντάνε, μας χλευάζουν και μας αποκαλούν κορόιδα. Και έχουν δίκιο...
Είμαι κορόιδο γιατί με έχουν πείσει ότι υπάρχει συναίνεση του κόσμου για την παρούσα κατάσταση. Κανείς δε μου λέει ότι γίνονται τουλάχιστον τρεις με τέσσερις διαδηλώσεις την εβδομάδα στο κέντρο της Αθήνας και όταν γίνονται απεργίες κανείς σχεδόν δεν αναφέρει τις διεκδικήσεις των απεργών παρά μόνο την ταλαιπωρία που θα προκαλέσει η απεργία. Η αποσιώπηση των διαδηλώσεων και η συγκάλυψη των αιτημάτων των απεργών αποκαλύπτει τον ρόλο ΟΛΩΝ των ΜΜΕ στο πολιτικό παιχνίδι και το μερίδιο της ευθύνης τους για τα προβλήματα του κόσμου σε αυτό τον τόπο.
Είμαι κορόιδο γιατί με έχουν πείσει, μέσα από χρόνια προπαγάνδα, ότι ο συνδικαλισμός (δηλαδή το μοναδικό μέσο των εργαζομένων να προστατεύουν και να διεκδικούν τα δικαιώματά τους) είναι κακό πράγμα και ότι οι συνδικαλιστές (δηλαδή αυτοί που έχουν εκλεγεί από τους συναδέλφους τους για να υπερασπίζονται τα δικαιώματά τους) είναι όλοι διεφθαρμένοι και αναξιόπιστοι. Λογικό πάντως να μας παρουσιάζουν έτσι τα πράγματα αφού κανένα αφεντικό δε θέλει να βλέπει ενωμένους τους υπαλλήλους του γιατί αν του ζητήσουν τα αυτονόητα (δηλαδή ασφάλιση, επιδόματα, οκτάωρο, υπερωρίες) δε θα μπορέσει να κτίσει την αυθαίρετη βίλα του ούτε να πάρει το κότερο που έχει βάλει στο μάτι.
Είμαι κορόιδο γιατί με έχουν πείσει ότι έτσι είναι τα πράγματα και τι να κάνουμε. (Ποιον βολεύει άραγε αυτή η νοοτροπία? ).
Είμαι κορόιδο...

Yesterday when I was young

Yesterday when I was young,
The taste of life was sweet as rain upon my tongue,
I teased at life as if it were a foolish game,
The way the evening breeze may tease a candle flame;
The thousand dreams I dreamed,
The splendid things I planned
I always built, alas, on weak and shifting sand;
I lived by night and shunned the naked light of day
And only now I see how the years ran away.
Yesterday
When I was young,
So many drinking songs were waiting to be sung,
So many wayward pleasures lay in store for me
And so much pain my dazzled eyes refused to see,
I ran so fast that time and youth at last ran out,
I never stopped to think what life was all about
And every conversation I can now recall concerned itself with me, me,
and nothing else at all.
Yesterday the moon was blue,
and every crazy day brought something new to do,
I used my magic age as if it were a wand,
and never saw the waste and emptiness beyond;
The game of love I played with arrogance and pride
and every flame I lit too quickly, quickly died;
The friends I made all seemed somehow to drift away
And only I am left on stage to end the play.
There are so many songs in me that won't be sung,
I feel the bitter taste of tears upon my tongue,
The time has come for me to pay
for Yesterday
When I was Young.The game of love I played with arrogance and pride
and every flame I lit too quickly, quickly died;

Η μεγάλη απόδραση

Μανιφέστο

Η καλύτερη απάντηση στο προηγούμενο μου ποστ, είναι η πραγματικότητα, που μας ξύπνησε λίγο απότομα, αλλά επιτέλους ήρθε.

Πριν την εξέγερση κατηγορούσαμε τα παιδιά ως “απολιτίκ”, “του δωματίου”, “του ίντερνέτ”, “χαμένη γενιά”, “χωρίς όνειρα”, “μαμόθρεφτα”.

Μετά την εξέγερση έγιναν τα “κωλόπαιδα”, “χωρίς ανατροφή”, “δεν έχουν τρόπους”, “δε σέβονται τίποτα”. Και βέβαια οι “κουκουλοφόροι”.

Ας αποφασίσουμε τι θέλουμε? Παιδιά που θα σκύβουν το κεφάλι στη ζωή που τους προετοιμάσαμε, νενέκους που θα δουλεύουν για 700 €, προκειμένου κάποιοι να χέζονται στο τάληρο, ή ανθρώπους που θα παλέψουν, για να ζήσουν με αξιοπρέπεια μία ζωή με σημασία και όνειρα. Ξαφνικά η ψευτοηθική μας περίσσεψε από τα μπατζάκια. Και όταν πήγαμε να μαζέψουμε τα ασυμμάζευτα της δήθεν ηθικής μας τους το γυρίσαμε στα “μη” της βιοπάλης, προκειμένου να τα τρομάξουμε και να σκύψουν πάλι το κεφάλι.

Μην προσπαθούμε να φτιάξουμε τα παιδιά κατά τη δική μας εικόνα και ομοίωση. Αρκετά τα επιβαρύναμε με την κοινωνία που τους προετοιμάσαμε. Ας αφήσουμε σε αυτά την τελική επιλογή.

Την τελευταία εβδομάδα η μαθητιώσα νεολαία βρίσκεται στους δρόμους. Την τελευταία εβδομάδα για τα κακώς κείμενα της κοινωνίας μας ξελασπώνουν τα παιδιά μας. Τώρα έρχεται η δική μας ώρα. Από εδώ και πέρα αρχίζει αυτή η ανένδοτη αλληλουχία γεγονότων, που βάζει εμάς να γράφουμε ιστορία. Από εδώ και πέρα αρχίζουμε όλοι να παίρνουμε τα πράγματα στα χέρια μας με σκοπό να αλλάξουμε τις ζωές μας.

Δεν υπάρχουν έτοιμες συνταγές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Υπάρχει μόνο η φαντασία και η διάθεση να αλλάξουμε τα πράγματα προς το καλύτερο και το δικαιότερο. Ούτε υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές σε αυτά που από εδώ και πέρα κάνουμε. Γι’ αυτό σπάμε ηλίθιους διαχωρισμούς σε αριστερούς και δεξιούς, αφήνουμε πίσω κομματικές ταυτότητες και γραμμές, πετάμε στα σκουπίδια ό,τι μας μπλοκάρει, σκεφτόμαστε ελεύθερα, λειτουργούμε συλλογικά και αλληλέγγυα.

Κάνουμε από τα πιο απλά, όπως :

Πιάνουμε κουβέντα με όλους για όλα, όχι τα συνηθισμένα αλλά αυτά που μας βασανίζουν.

Γράφουμε μόνοι μας ή με άλλους ένα φλογερό κείμενο, το βγάζουμε φωτοτυπίες και το μοιράζουμε στον κόσμο.

Παίρνουμε με τους φίλους μας φύλλα ταπετσαρίας, γράφουμε σε αυτά συνθήματα που μας αρέσουν όπως “όλοι στους δρόμους”, “κάντε συνελεύσεις παντού” και τα κολλάμε σε όλα τα λεωφορεία. Το μήνυμά μας να φτάσει σε όλη την πόλη.

Κάνουμε αυθόρμητες εκδηλώσεις στους δρόμους της πόλης, ό,τι γουστάρει και αγαπά ο καθένας.

Πηγαίνουμε στις καταλήψεις των μαθητών, κουβεντιάζουμε με τα παιδιά, ακούμε αυτά που έχουν να μας πουν, τα στηρίζουμε ψυχολογικά.

Συμμετέχουμε σε εκδηλώσεις, πορείες, διαδηλώσεις, συνελεύσεις.

Δεν καθόμαστε μόνοι σπίτι μας. Η σύναξη κάτω του ενός ατόμου τιμωρείται με απουσία από την ιστορία. Έχει ωραίο Ήλιο και ωραίους Ανθρώπους έξω.

Μέχρι τα λίγο πιο πολύπλοκα, όπως :

Όσοι συμμετέχουμε σε κινήματα πόλης και συλλόγους καλούμε σε τοπική πορεία και μετά λαϊκή συνέλευση. Αν μπορούμε, καταλαμβάνουμε κάποιο δημόσιο χώρο και τον κάνουμε σπίτι μας, καλώντας εκεί τοπικές συνελεύσεις. Στις συνελεύσεις συζητάμε αρχικά ό,τι μας βασανίζει, από το πιο απλό ως το πιο σύνθετο και μετά προτείνουμε και συζητάμε λύσεις. Μεταξύ μας την ξύλινη γλώσσα των πολιτικών την αφήνουμε στους πολιτικούς.

Όσοι συμμετέχουμε σε σωματεία εργαζομένων σπάμε επειγόντως ό,τι έχει μπλοκάρει τη δράση τους ως τώρα. Περνάμε ψηφίσματα, καλούμε τους εργαζομένους για συμμετοχή στις πορείες και στις συνελεύσεις μας, ενισχύουμε τις δημοκρατικές διαδικασίες, συντονιζόμαστε με άλλα σωματεία, καλούμε σε απεργία. Ξεπερνάμε χωρίς πολλά πολλά τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, πρωτοβάθμιες ή δευτεροβάθμιες, αν είναι διεφθαρμένες και εμποδίζουν σε όλα αυτά.

Όσοι συμμετέχουμε σε κόμματα ή σε αρτηριοσκληρωμένες καταστάσεις δεν υπακούμε σε γραμμές. Η δική μας άποψη για τα πράγματα έχει μεγαλύτερη αξία από αυτή της γραμμής. Όπως και η άποψη του διπλανού. Η αλήθεια της γραμμής δεν καλύπτει την αλήθεια κάθε ανθρώπου. Η αλήθεια κάθε ανθρώπου όμως αλλάζει την πραγματικότητα. Και αυτό γίνεται εδώ και τώρα.

Μην κοιτάτε αποσβολωμένοι όσοι διαβάσατε το κείμενο. Αυτά όλα και άπειρα άλλα ήδη συμβαίνουν. Απλώς έτυχε και δεν το πήρατε χαμπάρι.

Προς τους δημοσιογράφους : Να χαρείτε, σταματήστε να βιντεοσκοπείτε ή να μεταδίδετε τα δάχτυλο αντί για το φεγγάρι. Εντάξει, ακούσαμε εκατομύρια φορές για τα 250 καταστήματα που έπαθαν ζημιές. Για τη νεολαία όμως, για την κοινωνία και τα προβλήματά της δεν ακούσαμε τίποτα. Τι νομίζετε ότι όλοι αυτοί που γεμίζουν τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις κτλ είναι βαλτοί? Έχετε καταντήσει πια γραφικοί. Όσο και να θέλετε, ο κόσμος πλέον για πρώτη φορά συζητάει και κατεβαίνει στους δρόμους για άλλα πράγματα από αυτά που του μεταδίδετε. Συνεχίστε αυτή τη χαζή κωμωδία. Αυτή τη φορά θα την παίζετε χωρίς θεατές.

Προς τους καλλιτέχνες : Καιρός να βγείτε στους δρόμους. Δεν γίνατε αυτό που γίνατε, για να εκτελείτε μπροστά σε κλειστά μάτια/ώτα. Γεμίστε την πόλη με δρώμενα. Πάτε στις συνελεύσεις και προτείνετε θεατρικές παραστάσεις, μουσικές εκδηλώσεις, καλλιτεχνικά δρώμενα και θα δείτε ανταπόκριση. Κατεβείτε στις διαδηλώσεις με δρώμενα. Τι ακριβώς περιμένετε, για να σταματήσετε τον εκφυλισμό στον οποίο έχει φτάσει η τέχνη σήμερα?

Προς τους ανθρώπους του πνεύματος : Εδώ δύσκολα τα πράγματα. Εσάς σας έχει βαρέσει τόσο η μαλακία τα τελευταία χρόνια, που σημερά έχετε φτάσει στο σημείο να αναμασάτε την προπαγάνδα των καναλιών, που μεταδίδει το κράτος. “Όχι άλλη Βία”, “Βάνδαλοι”, “γνωστοί - άγνωστοι”, “τα παιδιά σήμερα δεν έχουν καλή ανατροφή”. Ξυπνήστε από τον λήθαργο, στον οποίο έχετε περιπέσει και ως γερασμένα μυαλά που είστε ενωθείτε και εσείς με τον κόσμο και κάντε ένα ελάχιστο κάτι. Η πνευματική “πρωτοπορία” αυτής της κοινωνίας είστε αναντίστοιχη της εποχής και αυτό είναι η χειρότερη βρισιά για εσάς.

Προς τους πολιτικούς : Αφού δεν υπάρχετε, που δεν υπάρχετε, δεν πάτε σπίτια σας? Στις τελευταίες εκλογές υπήρχε ένα μπλουζάκι που έλεγε “ψήφο σε κανένα πούστη, μπουρδέλο τα κάνω και μόνος μου”.

Προς τους “καπιτάλες” : Μμμ, κάτι μου λέει ότι τελικά εσείς παίρνετε όλες τις αποφάσεις άρα εσείς είστε και το πρόβλημα. Φροντίστε να συνηθίσετε αυτούς τους καιρούς που ζούμε σε μία άλλη ποιότητα δημοκρατίας. Κάτι τρίζει? Μην φοβάστε, μάλλον είναι το έδαφος κάτω από τα πόδια σας.

(αναδημοσίευση από : http://inlovewithlife.wordpress.com/)

Όνειρα...

Η γενιά των γονιών μου ήταν άνθρωποι που ονειρεύονταν να δουν τα παιδιά τους να ονειρεύονται. Η γενιά μου είναι άνθρωποι που κυνήγησαν το όνειρό τους για να μην χρειαστεί ποτέ να κοιτάξουν πίσω. Η γενιά των παιδιών μου είναι άνθρωποι που δεν πιστεύουν στα όνειρα γιατί ποτέ δεν είδαν δικά τους...

Διδάσκονται να ζουν, να ονειρεύονται

Κι όμως, το σχολείο που ονειρεύτηκα υπάρχει και λειτουργεί σήμερα. Όχι στην χώρα που ζω, αλλά στη Δανία.
Εκεί που ζουν οι πιο ευτυχισμένοι νέοι, νέοι που έχουν εμπιστοσύνη στο μέλλον, ζουν ανέμελοι και χωρίς άγχος.
Και δεν μπορώ να μη σκεφτώ πως στη χώρα μας - στη χώρα που καυχιώμαστε πως γέννησε τον πολιτισμό - οι μαθητές είναι οι πιο σκληρά εργαζόμενοι. Τα φροντιστήρια θεωρούνται φυσιολογικά από την προσχολική ηλικία, οι εξωσχολικές δραστηριότητες θεωρούνται υποχρεωτικές, το άγχος και η πίεση κυριαρχεί και κουράζει νέους και οικογένεια, και η νεανική ανεμελιά θεωρείται αιτία αποτυχίας ζωής...
Μήπως προλαβαίνω να βρω καμιά δουλειά στη Δανία;

Τελικά όλα πάνε καλά!

Καλύτερα από ότι περίμενα, ομολογουμένως!

Η πρώτη επαφή...

Ο μικρός μεγαλώνει με γοργούς ρυθμούς. Ήδη γυρίζει από ανάσκελα στο πλάι, και όταν είναι μπρούμυτα μετακινείται μέχρι την άλλη άκρη του κρεβατιού πιο γρήγορα άπό όσο κάνω εγώ για να του ετοιμάσω το μπιμπερό...
Αύριο είναι η μεγάλη μέρα. Η μέρα που θα επιστρέψει από τις διακοπές της η μικρή μας, και θα γνωρίσει πρώτη φορά από κοντά το "νινί". Μέχρι τώρα μπορεί να έδινε "μάκια" στη φωτογραφία πρωί-βράδυ, αλλά αύριο βράδυ θα έχει την ευκαιρία να δει από κοντά τον νέο ένοικο του σπιτιού. Περιμένω με αγωνία να δω τις πρώτες αντιδράσεις...

Χρόνια πολλά...

Ξαφνικά, μέσα στον ύπνο μου ακούω το επίμονο κουδούνισμα. Φυσικά ήταν ήδη περασμένες 9, αλλά με το μπέμπη στο σπίτι τα ωράρια έχουν αλλάξει αισθητά. Αυτό το διάστημα αποφάσισε να τρώει κάθε 4-5 ώρες την ημέρα και κάθε 1,5-2 το βράδυ... Πού θα πάει, θα μάθει ότι σε τούτο τον πλανήτη το βράδυ το έχουμε για να κοιμόμαστε!
Πού είχα μείνει; Ναι, στο κουδούνισμα. Σηκώνω το ακουστικό, και από την άλλη γραμμή ακούω το "χρόνια πολλά". Προσπαθώ να επανέλθω στην πραγματικότητα. Δεν είναι κάποια ονομαστική που ξέχασα. Ποιός γιορτάζει σήμερα; "Ο μπέμπης έγινε ενός μηνός", μου εξηγούν! Έχοντας μόλις λίγες μέρες στο σπίτι, λησμόνησα ότι πέρασε κιόλας ένας μήνας που ήρθε στον κόσμο! Θεέ μου, τι μήνας έντονος κι αυτός! Πάντως πέρασε, και γιορτάζουμε - πρέπει να του φτιάξω ένα ωραίο μπιμπερό να φυσήξει το κεράκι...

Τον πήραμε στις εκπτώσεις...

Επιτέλους σπιτάκι μας! Μετά από αρκετές μέρες "υπομονής" - λίγες παραπάνω από όσες αντέχαμε - τελικά χθές, πρώτη μέρα των εκπτώσεων, αποφάσισε η μονάδα να κάνει εκκαθέριση του στοκ που είχε μαζευτεί. 7 εξιτήρια σε μια μέρα! Αν σκεφτεί κανείς πως την προηγούμενη βδομάδα φτάσανε τα 18 νεογνά στην "απλή νοσηλεία", καιρός ήτανε να ηρεμήσει λίγο η μονάδα...
Και ήρθε και η σειρά του δικού μας του παίδαρου να αποχωρήσει. 2520 παρακαλώ - μισό κιλό παραπάνω από τη γέννηση! Και από φαγητό; Ενώ στη μονάδα πέριμέναμε μισή ώρα για να χτυπήσει τα 35-40, ξαφνικά στο σπίτι χτύπησε 50 σε 10'... Μάλλον του αρέσει καλύτερα το περιβάλλον, ή κατάλαβε πως ήρθε σπίτι πια. Για την ώρα είναι ο άρχοντας του σπιτιού - όσο κι αν του μιλάω για την αδελφούλα του που του στέλνει μάκια στη φωτογραφία πρωί-βράδυ, δεν δείχνει να καταλαβαίνει πως τα πράγματα θα είναι λίγο διαφορετικά όταν μαζευτούμε όλοι πια - δηλαδή σε καμιά δεκαρία μέρες... Τότε θα είναι πλήρης η οικογένεια...
Καλώς σας βρήκα, μου έλειψε και το σπίτι μου και το κρεβατάκι μου, μέχρι και τα ζιζάνια στο μπαξέ που γίνανε πιο ψηλά από τα δέντρα...

Άντε να πάμε στο σπιτάκι μας...

Πρέπει λένε οι γιατροί να φάει όλο του το γάλα (8χ40) με το μπιμπερό. Και αυτός όλο κοιμάται! Με το ζόρι τρώει 10-20 ml τη φορά, και το υπόλοιπο πάει με τον καθετήρα που όλο τραβάει και βγάζει, και όλο του τον ξαναφοράνε... Άντε αγορίνα μου να πάμε σπιτάκι μας, δεν ξέρω πόσο υπομονή μπορώ να κανω πια...

Το μεγάλο μωρό...

Η μέρα εντέλει ήταν η Δευτέρα 23.6. Και ήμουνα μόλις 32+5, 10 μέρες πριν θεωρηθεί πλήρης η κύηση. Αυτές τις μέρες πρέπει να τις περάσει στη θερμοκοιτίδα. Η προεκλαμψία ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκε μέχρι τελευταία στιγμή, όμως το doppler έδειξε αμνιακό υγρό στα κατώτατα φυσιολογικά, και οι γιατροί αποφάσισαν ότι δεν έπρεπε να περιμένουν μέχρι να πέσει κι άλλο. Και έτσι ο μικρός εμφανίστηκε αρκετές μέρες πριν το αναμενόμενο, με μόνο πρόβλημα για τις λειψές του μέρες το πρόβλημα της διατροφής. Είναι μικρός ακόμη για μπιμπερό, και έτσι τρεφεται με σωληνάκι. Δυστυχώς όμως πρέπει να μάθει να μην το βγάζει - κάνει "αναγωγές" αρκετά συχνά, που αναρωτιέμαι αν θα φτάσουν δέκα μέρες για να μάθει να τρώει...
Ωστόσο, ο παίδαρος βγήκε 2.020, και αυτό έφτασε για να ονομαστεί από το νεογνολογικό "το μεγάλο μωρό". Εμένα πάντως μου μοιάζει γίγαντας το δίκιλο μου, και ανυπομονώ να τον σφίξω στην αγκαλιά μου - μόλις δυο-τρεις φορές κατάφερα μέχρι στιγμής να τον πάρω αγκαλιά για λίγα λεπτά. Για την ώρα περιμένω ση Θεσ/νίκη μέχρι νεωτέρας...

Αύριο η μεγάλη μέρα;

Αύριο μην πάρεις πρωινό, μου είπε ο γιατρός στη σημερινή ενημέρωση. Θα κάνουμε μια τελευταία εξέταση, και αν δείξουν αυτό που υποψιάζονται, τότε μπαίνω για καισαρική.

Εδώ Νοσοκομείο. Εδώ Νοσοκομείο

Σας μιλάει ο πομπός των αποκλεισμένων…
Η κατάσταση μέρα με τη μέρα δυσκολεύει. Τώρα μου απέκλεισαν την επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Και το κινητό και η σύνδεση ίντερνετ αρνούνται να κάνουν σύνδεση. «Σφάλμα σύνδεσης» γράφει σε κάθε απόπειρα να επικοινωνήσω… Το παράξενο είναι, πως το δίκτυο δεν παρουσιάζει το ίδιο πρόβλημα με τους άλλους χρήστες – απλά αρνείται σε μένα τη χρήση του… Τελικά το έλυσα το πρόβλημα. Μετά από επικοινωνία με την cosmote, μου εξήγησε ότι είχα ... 3G, ενώ η κεραία στην περιοχή υποστηρίζει μόνο το παλιό σύστημα... Κι εγώ που νόμιζα ότι με τη νέα τεχνολογία είχες καλύτερη πρόσβαση παντού! Έτσι, το ασύρματο ιντερνετ σέρνεται, αλλά τουλάχιστον ξαναδουλεύει πάλι, το ίδιο και το κινητό - σε 2G.
Η κλινική πάλι γέμισε νεοεισερχόμενες. Θα αρχίσω να μην έχω χώρο στη μνήμη για τις συγκατοίκους μου στο θάλαμο.
Η πρώτη ήταν από το νησί. Ο άντρας της έμεινε πίσω με τα δυο παιδιά, και ήρθε μονάχη της για τον ερχομό του τρίτου. Έδειχνε τόσο δυνατή, τόσο αποφασισμένη.
Η άλλη ήταν πιο αποφασισμένη. Και αυτή για τον ερχομό του τρίτου περίμενε, αλλά δεν άφησε τον άντρα της με τα παιδιά. Πήρε το θάρρος, και μετά από χρόνια κακοποίησης, προτίμησε να φωνάξει «φτου ξελευθερία» και να απευθυνθεί στο σύλλογο προστασίας κακοποιημένων γυναικών. Τώρα έπρεπε να κάνει τα χαρτιά της μόνη της, από την αρχή, με όλο το γολγοθά της ελληνικής γραφειοκρατίας μπροστά της, με τρία παιδιά που στηρίζονται μόνο σε αυτήν πια. Είχε τη μάνα της, την αδελφή της και «όλη τη γειτονιά» να τους στηρίζει – και ένα χαμόγελο στα χείλη για τη νέα ζωή που τους περιμένει όλους πια.
Μετά ήρθε η κοπελιά στο μήνα της, αλλά με τσιμπημένη πίεση. Οι εξετάσεις πήγανε καλά, αλλά οι γιατροί προτίμησαν να μην περιμένουν άλλο – και αυτή είχε τη χαρά να δει το γιο της 2-3 βδομάδες νωρίτερα. Τον έβλεπε να μισανοίγει τα μάτια και να κοιτάει πονηρούλικα και δεν τον χόρταινε.
Ύστερα ήρθε η άλλη από επαρχία. Τέταρτη προσπάθεια αύξησης ωαρίων. Οι τρεις πρώτες κατέληξαν σε αποβολές, η τελευταία με τρίδυμα. Η πρόσφατη είχε θεαματική εξέλιξη – οκτάδυμα… Ο γιατρός πρότεινε μείωση σε δύο, και έκανε περίδεση μήτρας. Αλλά κάτι δεν πήγε από την αρχή καλά – και αν και δεμένη, η μήτρα δεν μπόρεσε να τα κρατήσει… Την επόμενη μέρα τα δάκρυα δεν ξαναφάνηκαν. Δεν ήταν τυχερό κι αυτή τη φορά. Του χρόνου θα είναι διαφορετική η προσπάθεια, και η ελπίδα δεν πεθαίνει ούτε πτοείται.
Από επαρχία όμως ήρθε και η άλλη, που δεν μιλάει παρά ελάχιστα ελληνικά. «Πονάει λίγκο» και οι γιατροί κάνουν προσπάθειες να εξηγήσουν αυτό το λίγο. Κάνει συσπάσεις, ενώ έχει ακόμη λίγο δρόμο μπροστά της. Προσπαθούν να τα καθυστερήσουν λίγο ακόμη, και μέχρι στιγμής το καταφέρνουν, ωστόσο το χειρότερο είναι η έλλειψη δυνατότητας επικοινωνίας…
Και η επαρχία έστειλε μέχρι και σκωλικοειδίτιδα. Ενώ δεν είναι ασύνηθες, φαίνεται πως ούτε αυτό μπορούν να αντιμετωπίσουν. «Τα νοσοκομεία της περιφέρειας είναι απλοί σταθμοί πρώτων βοηθείων» μου εξήγησε ο άντρας της, και δεν έβρισκα τρόπο να διαφωνήσω, παρόλες τις βαρύγδουπες διαφημίσεις για τα «υπερσύγχρονα νοσοκομεία»… Τελικά η λοίμωξη υποχώρησε, και δεν χρειάστηκε επέμβαση – ωστόσο φεύγοντας είχε αρχίσει να αναθεωρεί την απόφασή της να γεννήσει σε ιδιωτικό…
Και μετά ήρθαν οι σαλονικιές. Και ξαφνικά κατάλαβα ότι οι ντόπιες βιώνουν την παραμονή στο νοσοκομείο ως εγκλεισμό σε φυλακή υψίστης ασφαλείας.
Η μια ήρθε με λίγο αίμα. Και αντί να ηρεμήσει, άρχισαν να την ενοχλούν όλα. Το κρεβάτι είναι σκληρό, το φαγητό είναι χάλια, και γιατί να παραμείνει αφού το αίμα υποχώρησε και όλα τα σχετικά.. Οι προσπάθειές μου να της εξηγήσω, ότι αν αυτή είχε την πολυτέλεια να πετάει τα δύο τρίτα του δίσκου και μετά να σαβουρώνει όλο το κυλικείο, εγώ ήμουν αποφασισμένη να αντιμετωπίσω το δίσκο για κάνα μήνα ακόμη και δεν μπορούσα να ακούω άλλο τη γκρίνια της, οδήγησαν σε μάλλον απορημένο βλέμμα – δεν θέλησε ούτε να σκεφτεί πως οι γιατροί κάποιο λόγο θα είχαν για να την κρατήσουν. Τελικά, υπέγραψε και έφυγε σε λίγες μέρες – περισσότερες από όσο άντεξε και άντεξα…
Επηρέασε όμως και την άλλη. Που μπήκε με τσιμπημένη πίεση, και αισθάνεται μια χαρά. Πώς μπορεί να καταλάβει την κρισιμότητα της αυξημένης πίεσης, όταν δεν έρχεται ο γιατρός να ενημερώσει σωστά και υπεύθυνα; Κάθε βράδυ κλαίει για το έγκλεισμό της, και παρακαλάει είτε να την αφήσουν με αναστολή, είτε να δώσουν τέλος στο αβάσταχτο μαρτύριο με τη γέννα, κι ας κινδυνεύουν να μπουν τα μωρά θερμοκοιτίδα Τελικά έφυγε κι αυτή με υπογραφή, αφού έπεισε το γυναικολόγο της στην ιδιωτική κλινική να προχωρήσει άμεσα στη γέννα, με τη θερμοκοιτίδα έτοιμη για παν ενδεχόμενο…
Και η νοσοκόμα έκλαψε. Κι ας δουλεύει στη διπλανή κλινική. Μπορεί να βάζει κάθε μέρα ορούς, δεν είχε χρησιμοποιήσει όμως η ίδια. Όμως αν και το πρώτο τρίμηνο τελειώνει σε λίγο, οι εμετοί δεν λένε να πάψουν. Και οι ορμόνες της εγκυμοσύνης την έκαναν να βαλαντώσει στη σκέψη ότι χρειάστηκε να κοιμηθεί λίγες νύχτες στα τόσο γνώριμα κρεβάτια.
Δεν αντέχω άλλο σαλονικιές. Να παραγγείλω να φέρνουν μόνο από επαρχία, που έρχονται οικειοθελώς και συνειδητά;

Θα μου λείψετε...

Πήγα χαρούμενη αυτή τη φορά στο γιατρό. Τα αποτελέσματα μου φάνηκαν καλύτερα από την προηγούμενη φορά - ο αιματοκρίτης ανέβηκε, η γλυκοζιωμένη κατέβηκε, όλα πάνε κατ'ευχήν. Αλλά...δεν είχαμε σύγκλιση απόψεων!
Εστιάζοντας σε άλλα σημεία των αποτελεσμάτων, μου ανακοίνωσε με κάθε σοβαρότητα πως χρήζω εισαγωγής σε οργανωμένο ιατρικό κέντρο - κι αυτό δεν υπάρχει στα μέρη μας, ούτε δημόσιο ούτε ιδιωτικό. Κρίνει επιβεβλημένη την εισαγωγή και παραμονή μου σε μεγάλο μαιευτήριο Αθήνας ή Θεσ/νίκης.
Βλέποντας το πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα κάθε λύσης - με τα δεύτερα να υπερτερούν των πρώτων...- εντέλει καταλήξαμε να αποχωριστούμε τη μικρή για λίγες βδομάδες στέλνοντάς την στην Αθήνα, και να κάνω εισαγωγή στη Θεσ/νίκη.
Δεν ξέρω πόσο θα παραμείνω - ελπίζω να παραμείνω όσο γίνεται περισσότερο, γιατί αυτό θα σημαίνει λιγότερες μέρες θερμοκοιτίδας για το καμάρι μου... Στείλτε μου τις ευχές σας, τις χρειάζομαι!

Λίγες βδομάδες ακόμη...

Λίγες βδομάδες ακόμη μείνανε. 9 ακόμη, λέει ο γιατρός με βάση την εμπειρία του, 7 λέω εγώ με βάση τη δική μου, πολύ μικρότερη ομολογουμένως. Όπως και να'χει, φτάσαμε στο τελευταίο δίμηνο, και είναι καιρός να ανασκουμπωθούμε και να κάνουμε τον προγραμματισμό μας.
Αφού ψάξαμε σε όσες εταιρίες συλλογής βλαστικών κυττάρων μπόρεσα να βρω, τελικά καταλήξαμε σε μια ελληνική και πήγαμε το Σάββατο στην Θεσ/νίκη να υπογράψουμε συμβόλαιο και να πάρουμε το κιτ. Μπορούσανε να το στείλουνε με κούριερ, αλλά ήθελα να δω τους χώρους από κοντά.
Στην πρώτη γέννα ατύχησα, καθώς ενώ είχα υπογράψει συμβόλαιο και είχα ενημερώσει το γιατρό, το κιτ υπήρχε στο μαιευτήριο και έπρεπε απλά να τους το ζητήσω - αλλά μέσα στη ζάλη μου το θυμήθηκα στην αίθουσα ανάνηψης...
Με το όνομα ακόμη δεν καταλήξαμε κάπου. Θέλω να πιστεύω πως μέχρι να τον πιάσω πρώτη φορά στα χέρια μου, θα ξέρω το όνομά του. Στο μεταξύ, με έχει ταράξει στις κλωτσιές. Λες να ρωτάει τι καιρό κάνει εδώ έξω, να ξέρει πώς να ντυθεί στην έξοδο;
Πάντως, η μικρή με εξέπληξε χθες. Ενώ έδειχνε να μην καταλαβαίνει όταν της μίλαγα για τον αδελφούλι που μας έρχεται, χθες στα πολυκαταστήματα της Θεσ/νίκης που βρεθήκαμε δεν άφησε μωράκι που να μην το πλησιάσει, να μην τα χαϊδέψει, να μην το καμαρώσει. Και μόλις ήρθαμε στο σπίτι, ήρθε και χάιδεψε την κοιλιά μου και άφησε ένα φιλί...

Το ζήσαμε κι αυτό!

Η κάθοδος στην ΑΘήνα ήταν ήπια αυτή τη φορά. Δεν είχαμε την ευκαιρία να κυκλοφορήσουμε πολύ, και έτσι δεν συνέβησαν πολλά αξιοπρόσεχτα γεγονότα. Εκτός από τη βραδυά, που αποφασίσαμε να πάμε με μια παρέα σε ένα in στέκι της περιοχής - από αυτά που είναι ανοικτά όλη μέρα - όλη νύχτα, με το που κάθεσαι σου φέρνουν γεμάτα νεροπότηρα που τα ξαναγεμίζουν κατά καιρούς, και τις περισσότερες ώρες ψάχνεις για ελεύθερο τραπέζι...
Μελετώντας τον κατάλογο, καταλήξαμε σε καφέδες, σοκολάτες, μια μπύρα και πίτσα. Αφού ο σερβιτόρος μας ενημέρωσε για τους διάφορους τύπους μπύρας, η παραγγελία που τελικά πήρε αφορούσε ένα ποτήρι βαρελίσια - το έγραψε και στην απόδειξη εξάλλου που συνόδευε τους καφέδες και τις σοκολάτες. Δεν ήρθε όμως η μπύρα - χαρήκαμε μάλιστα για την ωραία σκέψη ότι θα τη φέρουν μαζί με την πίτσα, ώστε να είναι δροσερή...
Ήρθε όμως η πίτσα, χωρίς τη συνοδευτική μπύρα. Ο σερβιτόρος ατάραχος συνέχισε να εξυπηρετεί διπλανά τραπέζια, ώσπου τον αναζητήσαμε για να του θυμίσουμε την ελλειπή παράδοση της παραγγελίας. Και τότε ακούσαμε το ανεπανάληπτο "δεν υπάρχουν ποτήρια μπύρας για τη βαρελίσια"...
Αφού προσπαθήσαμε να συνέλθουμε - αφού δεν είχε ποτήρια για τη βαρελίσια, γιατί δεν το έλεγε να αλλάξουμε την παραγγελία; - προχωρήσαμε στην παραγγελία μιας μπύρας σε μπουκάλι. Και σε λίγα δευτερόλεπτα το μπουκάλι ήταν στο τραπέζι μας - όχι όμως και κάποιο είδος ποτηριού...
Ξανά να ενοχλούμε το σερβιτόρο, που είχε χάσει πια την υπομονή του μαζί μας - "μα σας είπα, δεν υπάρχουν ποτήρια για μπύρα..."
Δύσκολα πείστηκε πως μπορεί να πιείς τη μπύρα και σε κάποιο άλλου είδους ποτήρι από αυτό που είχε στο νου του!
Τελικά τι είδους φιλοσοφία έχει το μαγαζί ως προς την παροχή εξυπηρέτησης; Ο κατάλογος ήταν φροντισμένος, ο χώρος καλά διακοσμημένος, το περιβάλλον προς το κυριλέ - κι όμως αν δεν έχουν τα "σωστά" ποτήρια, προκειμένου να διατηρήσουν την "ποιότητα" κινδυνεύεις να μην πάρεις την παραγγελία σου, χωρίς να σε ενημερώσουν και χωρίς να το αφαιρέσουν από την απόδειξη...

Ξέρω έχω χαθεί για λίγο, για να μην πω πολύ. Ίσως γιατί με έπιασε η άνοιξη. Ίσως γιατί ενώ έπρεπε να ρίξω τους ρυθμούς, το έχω ρίξει στη δουλειά.
Μια ντουζίνα μέρες στην Αθήνα πασχαλιάτικα, αντί να με ηρεμήσουν, με απογοήτευσαν κι άλλο. Δεν είχα κουράγιο ούτε τους φίλους να πάρω τηλέφωνο - κι αυτούς που πήρα, οι περισσότεροι λέγανε "κοπιάστε από τα μέρη μας". Ρε παιδιά, με την κοιλιά τεντωμένη είμαι, να έχω τη ζουζούνα να χτυπιέται όλη τη μέρα, να κάνω τόσα χιλιόμετρα για να έρθω στα μέρη σας και πρέπει να έρθω εγώ στη γειτονιά σας;
Τελικά, ήπιαμε 2 καφέδες στη γειτονιά μας (τον ένα με συγγενείς...), πήγαμε σε ένα φιλικό σπίτι με άλλα 5 παιδιά κάτω των 10 ετών (όπου η δικιά μας έδωσε ρέστα...), και σε μια οικογενειακή μάζωξη. Α, πήγαμε βόλτα και στο πάρκο της Νέας Σμύρνης, που απέκτησε καταπληκτικό παιδότοπο. Θα το ξανασκεφτώ πάρα πολύ να ξανακατέβω - δεν είχα το κουράγιο να βγω από το σπίτι, αλλά πιστεύω πως εγώ είχα δικαιολογία, οι Αθηναίοι ποια είχανε;
Στην επιστροφή, με περίμενε η δουλειά που λέγαμε. Ενώ στην πρώτη εγκυμοσύνη ήμουν ήρεμη, αυτή τη φορά με έπιασε ένα τρομερό άγχος για τα πάντα - και μια κούραση άνευ προηγουμένου. Ο γιατρός διέταξε να πέσουν οι τόνοι και μου έδωσε άδεια - το αφεντικό σήμερα θα στείλει ταξί για να με πάρει να μετέχω σε σύσκεψη... Ο ύπνος έχει γίνει σπάνιο είδος, με πολλές διακοπές ενδιάμεσα, η υπομονή μου φαίνεται να στερεύει, οι αντοχές είναι εξαφανισμένες από καιρό - πήρα ήδη τσατσάρα να σπάω μέχρι να δω από κοντά το μπόμπιρα που με κλωτσάει ασταμάτητα...

Ανάποδος κόσμος...

Κάποτε η νυχτερίδα αποφάσισε να σταματήσει να ζει μόνη και προσέγγισε το βασίλειο των πτηνών. Στο συμβούλιό τους τα πουλιά εξόρισαν τη νυχτερίδα, γιατί δε γεννάει αυγά, αλλά μωρά.
Η νυχτερίδα απογοητευμένη, δεν είχε άλλη επιλογή. Πήγε και ζήτησε από τα θηλαστικά να τη δεχτούν κοντά τους. Κάνουν συμβούλιο και αυτό αποφαίνεται ότι δε μπορούν να τη φιλοξενήσουν, γιατί απλά πετάει…
Από τότε ζει μόνη και περήφανη, μόνο που αποφάσισε να κοιτάει τον κόσμο ανάποδα. Γιατί δε μπορεί να έβλεπε τον κόσμο ως τότε ανάποδα. Θα έπρεπε να ήταν όντως ανάποδος ο κόσμος…

Το χέρι της ελπίδας...

Την ιστορία την έχω ξαναδιαβάσει και στο παρελθόν, που πρωτοκυκλοφόρησε η φωτογραφία. Όμως ξαναδιαβάζοντάς την στην ιστοσελίδα της αγαπητής Trelofantasmenis ξανασυγκινήθηκα. Ειδικά όταν συνειδητοποίησα ότι το μωράκι μου είναι στην ίδια βδομάδα με το μωράκι της φωτογραφίας...

Η φωτογραφία δείχνει τον εικοσιενός εβδομάδων Samuel Alexander Armas να σφίγγει το χέρι του χειρούργου Joseph Bruner ο οποίος προβαίνοντας σε μια καταπληκτική εγχείριση έσωσε την ζωή του αγέννητου μωρου.
Το έμβρυο είχε διαγνωστεί ότι έπασχε από την νόσο spina bifida (διχοτομημένη σπονδυλική στήλη) και θα είχε τρομακτικά προβλήματα στην μετέπειτα ζωή του.Οι γονείς μπορούσαν να προχωρήσουν σε αποβολή του εμβρύου κάτι το οποίο όμως δεν έπραξαν λογω της πιστης τους.
Η Julie Armas μητέρα του μικρού Samuel εργαζόταν ως νοσοκόμα στην Ατλάντα των Ηνωμένων Πολιτειών και γνώριζε τις προχωρημένου τύπου χειρουργικές επεμβάσεις του Δόκτορα Bruner στο Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο του Vanderbilt, στη Nashville.
Για να γίνει όμως η επέμβαση στο έμβρυο,αυτό δεν έπρεπε να απομακρυνθεί από την μήτρα διότι δεν θα επιβιωνε.
Κατά τη διάρκεια της εγχείρησης, ο χειρούργος αφαίρεσε την υστέρα με καισαρική και έκανε μια μικρή τομή στον αμνιακό σάκο, μέσω της οποίας μπόρεσε να εγχειρίσει τον μικρό Samuel.
O Dr. Bruner τελείωνε επιτυχώς την εγχείρηση, όταν το έμβρυο έβγαλε το μικροσκοπικό αλλά ανεπτυγμένο χεράκι του μέσα από τη τομή και γαντζώθηκε από το δάχτυλο του έκπληκτου γιατρού. Ο διάσημος αυτός χειρούργος είπε ότι έζησε την πιο συγκινητική στιγμή ολόκληρης της ζωής του, όταν ένοιωσε το χέρι του Samuel να του γραπώνει ένα δάκτυλο, δείχνοντας ευγνωμοσύνη που του χάρισε το δώρο της ζωής.

Το μωράκι τελικά είδε το φως του ήλιου στις 2 Δεκεμβρίου του 1999, και ζει μια αρκετά φυσιολογική ζωή. Έγινε ένα υπέροχο αγοράκι που λατρεύει τις αγκαλιές...



Αφιερωμένο σε όσους αγαπούν τη ζωή...

ΥΓ. Το επεισόδιο της σειράς House που προβλήθηκε πριν από λίγες βδομάδες και περιείχε την ίδια ακριβώς σκηνή, είναι βασισμένο σε αυτή την ιστορία.

Προβλεπόμενο φύλο : άρρεν

Τα αποτελέσματα είναι σαφέστατα. Δεν μιλάμε για τη διαίσθηση των γυναικολόγων, αλλά για την ανάλυση του DNA - υγιέστατο αγοράκι λοιπόν!
Πάει και η τελευταία μου ελπίδα να ξαναδώ ροζ κουκλάκια στο μαιευτήριο. Θα έχω την ευκαιρία να θαυμάσω αυτή τη φορά τα σιέλ... Ήδη κατέβασα από το eortologio τα αντρικά ονόματα και ψάχνουμε να βρούμε το όνομα για το νέο μέλος της οικογένειας...

Συνταξιοδοτητικό

Η πρόωρη συνταξιοδότηση ενδεχομένως να συντελεί και σε πρόωρο θάνατο

Είδατε λοιπόν που οι σοφοί κυβερνήτες μας φροντίζουν για την μακροημέρευσή μας;

Συννεφιασμένα γενέθλια...

Για το καλό της μέρας, νιώθω ότι πρέπει να σας κεράσω ένα γλυκάκι για τα γενέθλιά μου - όσο κι αν είναι απαγορευμένο για μένα αυτές τις μέρες!
Τι παράξενο συναίσθημα. Άλλες χρονιές περίμενα με χαρά αυτές τις μέρες, να γιορτάσω για άλλη μια φορά τα 22α γενέθλια, να κεράσω φίλους και συναδέλφους, να πάρω και τα γλυκάκια για το σπίτι (διπλά γενέθλια, μιας και τα γενέθλια του Τ. είναι στις 17.3).
Φέτος περάσανε σχεδόν απαρατήρητα. Με ραντεβού σε γιατρούς, με μαστορέματα στο σπίτι που δεν λένε να τελειώσουνε, με ένα σωρό άλλες σκοτούρες... Θα μπορέσουμε να ξαναχαρούμε τα γενέθλιά μας;
Η δεύτερη εγκυμοσύνη δεν θυμίζει την πρώτη σε αρκετά σημεία. Η υπέρταση, που την πρώτη φορά ήταν απολύτως ελεγχόμενη, χρειάστηκε να διπλασιάσουμε τις δόσεις για να ηρεμήσει λίγες μέρες, αλλά βλέπω ότι ξανακάνει νερά. Ο διαβήτης κύησης, που την πρώτη φορά με ταλαιπώρησε σχετικά επί δίμηνο αλλά σχετικά ελεγχόμενος κι αυτός, ξεκίνησε αυτή τη φορά στον τέταρτο μήνα - ή μάλλον από τότε που συνειδητόποιησα την εγκυμοσύνη - και αν και ανεβάζω τις δόσεις της ισνουλίνης καθημερινά, το σάχαρο ανεβάζει τις τιμές με ολοένα και αυξανόμενους ρυθμούς. Οι υπέρηχοι, που την πρώτη φορά ήταν στιγμή ευτυχίας που μοιραζόμασταν με τον Τ., τώρα γίνανε μοναχικές στιγμές ανάμεσα σε μένα και τον εκάστοτε γυναικολόγο (ακόμα τα παλεύω, έφτασα αισίως στον τρίτο, μακάρι να τρίτωσε και να παραμείνω...). Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, κάτι μυστήριες συσπάσεις κάνανε την εμφάνισή τους και ο γιατρός σύστησε μαγνήσιο, φυλλικό οξύ και τοκολυτικό...
Και σήμερα, ημέρα γενεθλίων, ήρθε η ώρα για την αμνιοκέντιση. Θυμάμαι πως την προηγούμενη φορά πήγαμε χωρίς άγχος, πιασμένοι χέρι-χέρι όπως σε όλη την εγκυμοσύνη, στο Μητέρα, και ο γιατρός που με εξέτασε προσπαθούσε σε όλη τη διάρκεια της εξέτασης να με κρατάει ήρεμη και ευδιάθετη. Αυτή τη φορά ο γυναικολόγος μου έκλεισε ραντεβού σε κάποιον στο κέντρο της Θεσ/νίκης, ο οποίος από το τηλεφωνο με ενημέρωσε πως η πιθανότητα αποβολής είναι 1:100 και πως όταν φτάσω στο ιατρείο, θα μου δώσει υλικό να διαβάσω... Συνάδελφος με ενημέρωσε, πως το υλικό είναι ακόμη πιο απογοητευτικό, και όταν εκείνη είχε κλείσει ραντεβού και πήγε μόνη της, έφυγε κλαίγοντας μετά την ανάγνωση. Επέστρεψε σε λίγες μέρες με τον άντρα της που την ηρέμησε, και πήγαν όλα καλά, αλλά θυμάται ακόμη την τρομάρα που είχε πάρει. Δεν είμαι σίγουρη ότι θέλω να περάσω τέτοια τρομάρα, ειδικά με τη μήτρα να κάνει συσπάσεις... Φυσικά, θα παρακαλάω να μη γίνει και καμιά διακοπή ρεύματος εκείνη την ώρα...
Από την άλλη σκέφτομαι συνέχεια, πως δεν μου δόθηκε αυτό το δώρο για να μην το απολαύσω!

Οι πρώτες λεξούλες...

Παρόλες τις γκρίνιες από γιαγιάδες και γνωστές, δεν πτοούμαι που η μικρή μου έφτασε 31μηνών και δεν μας χάρισε ακόμη τα πολύτιμα λογάκια της. Την είδα να περπατάει 17 μηνών - μέσα σε 2 μέρες να έχει ολοκληρώσει τη σταθερότητα που της έλειπε και να βαδίζει με σιγουριά και σταθερότητα. Οπότε κατανοώ ότι όταν αισθανθεί έτοιμη, θα πει ολόκληρες προτάσεις μονοκοπανιάς και τότε θα νοσταλγώ τις μέρες της ησυχίας...
Πριν τρεις βδομάδες στο σουπερμάρκετ με πήρε χεράκι-χεράκι να μου δείξει το σκύλο πάνω στις σκυλοτροφές και να μου πει ότι ήταν "γουβ". Η πρώτη λεξούλα της κόρης μου ήταν το ΓΟΥΒ! Συνέχισε να μου δείχνει όλα τα σκυλάκι ως "γουβ", ενώ έκανε διάκριση στις γάτες ως "γα". Από τότε όποτε βλέπει σκυλάκι στο δρόμο, σε βιβλίο, στην τηλεόραση, το δείχνει και λέει "γουβ"...
Η δεύτερη λεξούλα ειπώθηκε την προηγούμενη βδομάδα. "Κοίτα". Και να δείχνει με το δάκτυλο αυτό που θέλει να κοιτάξεις. "Κοίτα", "κοίτα", "κοίτα" να δείχνει ασταμάτητα και να μη σταματάει καθόλου... Μέχρι που πρόσθεσε το "κοίτα κει" και δείχνει τα μακρυνά με αυτή τη φρασούλα πια, ενώ για τα κοντινά συνεχίζει το "κοίτα"!
Σήμερα πρόσθεσε νέες λεξούλες στο λεξιλόγιο. "Μαμά", "μπαμπά", "κακά"... Προβλέπω ότι πολύ σύντομα οι μέρες της ησυχίας θα είναι πια παρελθόν...

Σκηνές καθημερινής παράνοιας...

Σκηνή πρώτη:
Κλήση με απόκρυψη (τι πρωτότυπο...), και για φόντο φασαρία από οδική κίνηση (τι στο καλό, από καρτοτηλέφωνο στη Σταδίου τηλεφωνούν;). Η κυρία στο άλλο άκρο της γραμμής προσπαθεί να είναι ευγενική, καθώς μου ανακοινώνει ότι επικοινωνεί από την ...bank για να με ενημερώσει για το νέο πρόγραμμα μεταφοράς οφειλών που έβγαλε η τράπεζα. Στο ίδιο πλαίσιο της ευγένειας της εξηγώ ότι δεν ενδιαφέρομαι. Και η απάντησή της : "Μα καλά, δεν έχετε οφειλές;"...

Σκηνή δεύτερη:
Η κοπελιά, καταφανώς κουρασμένη όπως βρίσκεται σκυμμένη πάνω στο τραπέζι του γραφείου, προσπαθεί να εξηγήσει στο τηλέφωνο στο Γιωργάκη ότι δυστυχώς η δουλειά και σήμερα απαιτεί λίγη υπερωρία, όμως δεν αντέχει άλλο την κλεισούρα. Θέλει να βγούνε και λίγο έξω, και προφανώς επειδή ο συνομιλητής της δεν ανταποκρίνεται, του κλείνει εκνευρισμένη το τηλέφωνο. Ωστόσο, σε λίγα λεπτά, το τηλέφωνο ξανακτυπά και η πρόσκληση είναι δεδομένη. Ο συνομιλητής της κανόνισε με "τα παιδιά" να βρεθούνε στο πιο ιν στέκι. Και ενώ περίμενε να ακούσει ευχαριστίες και συγχαρητήρια για το πρόγραμμα, η απάντηση της κοπελιάς έρχεται να τον προσγειώσει. "Ρε Γιώργο μου, φοράω ακριβώς τα ίδια ρούχα με προχθές, πώς θα εμφανιστώ στο μαγαζί;"...

Σκηνή τρίτη:
Το μωράκι είναι στην ηλικία που ξυπνάει κρυμμένα μητρικά ένστικτα. Η 20χρονη ξανθιά που το θαυμάζει, έχει ενθουσιαστεί. "Και πόσο είπαμε ότι είναι;" αναρωτιέται. 50 ημερών, της απαντάει η μάνα. "Α, καλέ, δεν έχει κλείσει ούτε μήνα..."

Ήρθε η άνοιξη!

Τα χελωνάκια ξύπνησαν! Πάει η χειμερία νάρκη, ήρθε επισήμως η άνοιξη. Δεν με τρομοκρατούν οι μετεωρολόγοι που μιλούν για βροχές και χιόνια - κι αυτά χρειαζούμενα είναι, αλλά τα πολλά τα κρύα είναι πίσω μας.
Το καινούριο μωράκι μεγαλώνει μέρα με την ημέρα - και πάλι μεταφράζω κάθε σφίξιμο στην περιοχή της κοιλιάς στην προσπάθεια επικοινωνίας του. Οι κακεντρεχείς μπορεί να είναι σίγουροι ότι είναι το έντερο που "ανταποκρίνεται", αλλά η μαμά ξέρει καλύτερα, έτσι δεν είναι;

Πού βρίσκεται η θερμοκοιτίδα;

Είπαμε, πέρασα πια το στάδιο της "ολίγον εγκύου", και με έχει πιάσει ένας μικρός πανικός μέχρι να εντοπίσω το κατάλληλο ιατρικό team - μια από τις ελλείψεις της μικρής πόλης. Έκανα τη σχετική έρευνα αγοράς, που βασικά έδειξε ότι στη Δράμα γεννάς ή στο κρατικό Νοσοκομείο ή στην πρόσφατα ριζικά ανακαινισμένη μαιευτική κλινική.
Το κρατικό Νοσοκομείο είναι καλά εξοπλισμένο, αλλά σε ξεγεννά όποιος βρεθεί σε βάρδια την ώρα που θα χρειαστεί - άρα, άντε να εξηγείς στον ειδικευόμενο όλο το ιστορικό και να ελπίζεις ότι θα σε προσέξει.
Η μαιευτική κλινική, όντως πρόσφατα ανακαινισμένη. Δεν ξέρω πώς ήταν πριν, τώρα έχει πλάσμα τηλεόραση σε κάθε σουίτα. Και επειδή το κόστος του δίκλινου και του μονόκλινου είναι 900 ευρώ και 1.100-1.200 αντίστοιχα, δεν το συζητούν καν, σου δείχνουν κατευθείαν τα μονόκλινα και τις σουίτες....
Το θέμα βέβαια είναι η τρομερή στενότης του χώρου. Στο δίκλινο, ας πούμε, χωράνε δυο κρεβάτια και μια καρέκλα καφενείου. Στα μονόκλινα, δίπλα στο κρεβάτι παίζει και ένας καναπές-κρεβάτι, έχει και ατομική τουαλέτα. Η στενότητα όμως γίνεται μεγαλύτερη, όταν αντικρύζεις τα κουνάκια σε κάθε δωμάτιο. "Ο θάλαμος των μωρών;" τολμώ να ρωτήσω. Και η απάντηση που φοβόμουν να ακούσω, δυστυχώς αντηχεί. Τα μωρά είναι στο θάλαμο με τη μαμά τους. Και αν χρειαστεί θερμοκοιτίδα, ψελίζω, σκεπτόμενη ότι την προηγούμενη φορά δεν την απέφυγα. Αμέσως, μου λένε, και με οδηγούν σε δωμάτιο με το κλασικό κρεβάτι της μαμάς, έναν μικρό καναπέ για το συνοδό και... τη θερμοκοιτίδα! "Οι μαμάδες θέλουν να βλέπουν τα μωρά τους, και έτσι δεν χρειάζεται να τρέχουν σε άλλο θάλαμο", μου εξηγούν, καθώς μάλλον έχω μείνει στήλη άλατος...
Ο καλός μου πιστεύει ότι υπερβάλλω, ότι για να το επιλέγουν τόσες στην πόλη, δεν είναι δύσκολο. Όσο κι αν προσπαθώ να του εξηγήσω ότι οι άλλες θα έχουν συνοδό επί 24ωρου βάσεως, μάλλον δεν τον πείθω. Όλο και κάποιος θα βρεθεί, υποστηρίζει - αλλά μάλλον έχω δίκιο... Στην Καβάλα έχει 2 κλινικές, και οι δύο με ξεχωριστούς θαλάμους μωρών. Θα πάω να συζητήσω με γιατρό από κει, να δω μήπως γλυτώσω τη Θεσσαλονίκη...

New kid in the blog...

Η διάθεσή μου έχει πέσει δραματικά. Η κούραση είναι αφάνταστη. Ξυπνάω το πρωί πιο κουρασμένη από τη στιγμή που ξαπλώνω. Το κέφι μου έχει πάει ταξίδι. Είμαι πρησμένη, διαρκώς με μια λιγούρα, και όταν το πρωί βάζω κάτι στο στόμα μου, αναγουλιάζω...

Διαρκώς λέω να πάω σε κάνα γιατρό να κοιταχτώ, αλλά τι να πρωτοκοιτάξεις για την κούραση; Τι να πω στο γιατρό; Γιατρέ μου, δεν έχω κέφι πια; Ούτε και για αυτό έχω κέφι...

Και ξαφνικά, ο καλός μου θέλει να πάει στο φαρμακείο. Πάρε μου και ένα τεστ εγκυμοσύνης, του λέω πεταχτά, και με κοιτάει με απορία. Να πω, κι εγώ ξαφνιάστηκα. Το έχω στο νου μου μέρες τώρα, αλλά είπαμε, δεν έχω κέφι ούτε δυο βήματα να κάνω. Στο κάτω κάτω, δεν είναι εξέταση αίματος, γίνεται γρήγορα και ξεμπερδεύεις αμέσως... Δηλαδή τι αμέσως, αμεσότατα...

Αμέσως μου ήρθε η δύναμη να πάρω το γιατρό. Τι πάει να πει "θετικό"; Πόσο θετικό; Ο γιατρός, καταπέλτης. 13 βδομάδων... Για αυτό και οι αναγούλες! Το καλό είναι, πως το πρώτο τρίμηνο πέρασε κιόλας - θυμάμαι στην πρώτη εγκυμοσύνη μου είχε φανεί ατέλειωτο! Δεν το έχω συνειδητοποίησει ακόμη - πού θα πάει, θα το χωνέψω!!!

Ο Αλέξης

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Βαγγέλης Πιτσιλαδής
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης & Olympians ( Ντουέτο )

Στα μαθητικά σου τα βιβλία
πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης
και σε πιάνει μια μελαγχολία
κλείσε κοριτσάκι τα βιβλία

Κάθισε στο πιάνο σου λιγάκι
μα για ποιον να παίξεις, έφυγε ο Αλέξης
όπως το ξανθό καλοκαιράκι
κλείσε και το πιάνο κοριτσάκι

Αύριο η γιορτή σου ξημερώνει
ό,τι κι αν διαλέξεις λείπει ο Αλέξης
κι ήρθε στην καρδούλα σου το χιόνι
κλείσε κοριτσάκι το μπαλκόνι

Με αυτό το τραγούδι πρωτοερωτευτήκαμε στην εφηβεία, αυτόν τον Αλέξη ονειρευτήκαμε σαν τον ιππότη με το άσπρο άλογο, αυτός ο ρυθμός μας συνόδευσε στις μελαγχολικές στιγμές μας στα μαθητικά μας χρόνια, αιώνες πριν...

Και το σήμερα το αδυσώπητο, μας δείχνει πως ο Αλέξης που ήταν κρυμμένος ήταν... ο Κούγιας!

«Ο Πασχάλης δεν μπορεί να δεχτεί ότι με μια φορά η κυρία Τουτουντζή έπιασε παιδί» ανέφερε ο Κούγιας και είπε ότι η οικογένεια έχει απευθυνθεί στην έδρα της Γενετικής, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το μόνο που περιμένει είναι ο γενετιστής Κωνσταντίνος Πάγκαλος να στείλει αντίγραφα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε...