Άνδρες, αυτοί οι άγνωστοι...

Σίγουρα δεν θα μπορούσαμε χωρίς τους άντρες. Όμως συχνά επικρατεί ασυννενοησία.
Μια από τις πιο συνηθισμένες αιτίες της ασυννενοήσιας είναι πως δεν ακούνε. Έχουνε μια ιδέα στο μυαλό τους, και ενώ απαντάνε καταφατικά στην ερώτηση "κατάλαβες;", στην πραγματικότητα έχουνε μείνει με την πεποίθηση πως η συζήτηση περιστράφηκε γύρω από αυτό που οι ίδιοι θεωρούν σωστό-λογικό-επόμενο. Αυτό ισχύει και όταν μιλάνε με γυναίκες, αλλά και όταν μιλάνε με άντρες.
Λέει ας πούμε ο ένας, ας βρεθούμε στο τάδε σημείο. Αν ο άλλος έχει άποψη για το σημείο της συνάντησης, δεν παρατηρεί τη συνέχεια της συνάντησης, αλλά συμφωνεί μένοντας με την εντύπωση ότι το σημείο συνάντησης είναι αυτό που έχει στο μυαλό του. Και φυσικά δεν θα συναντηθούνε...
Του λες του καλού σου για παράδειγμα, "είναι επείγον, για να τελειώσεις άμεσα πήγαινε στο Α' γραφείο, και μετά στο Β'", και αυτός πάει πρώτα στο Β', και σου λέει "δεν τελείωσα τη δουλειά σήμερα, με έστειλαν στο Α' και θα ξαναπάω σε δέκα μέρες"... Μα όταν έλεγε ότι κατάλαβε, τι σκεφτότανε;
Ας προσπαθήσω να μη νευριάσω σήμερα. Εξάλλου είπαμε, φταίει ο διαφορετικός εγκέφαλος με τον οποίο μας προίκισε η φύση. Απλά, θα πάω εγώ αύριο να τελειώσω τη δουλειά, γιατί όντως είναι επείγουσα (να δω πώς θα φύγω από το γραφείο μου). Και την επόμενη φορά, να φροντίσω να δώσω τις οδηγίες ΓΡΑΠΤΩΣ...