New kid in the blog...

Η διάθεσή μου έχει πέσει δραματικά. Η κούραση είναι αφάνταστη. Ξυπνάω το πρωί πιο κουρασμένη από τη στιγμή που ξαπλώνω. Το κέφι μου έχει πάει ταξίδι. Είμαι πρησμένη, διαρκώς με μια λιγούρα, και όταν το πρωί βάζω κάτι στο στόμα μου, αναγουλιάζω...

Διαρκώς λέω να πάω σε κάνα γιατρό να κοιταχτώ, αλλά τι να πρωτοκοιτάξεις για την κούραση; Τι να πω στο γιατρό; Γιατρέ μου, δεν έχω κέφι πια; Ούτε και για αυτό έχω κέφι...

Και ξαφνικά, ο καλός μου θέλει να πάει στο φαρμακείο. Πάρε μου και ένα τεστ εγκυμοσύνης, του λέω πεταχτά, και με κοιτάει με απορία. Να πω, κι εγώ ξαφνιάστηκα. Το έχω στο νου μου μέρες τώρα, αλλά είπαμε, δεν έχω κέφι ούτε δυο βήματα να κάνω. Στο κάτω κάτω, δεν είναι εξέταση αίματος, γίνεται γρήγορα και ξεμπερδεύεις αμέσως... Δηλαδή τι αμέσως, αμεσότατα...

Αμέσως μου ήρθε η δύναμη να πάρω το γιατρό. Τι πάει να πει "θετικό"; Πόσο θετικό; Ο γιατρός, καταπέλτης. 13 βδομάδων... Για αυτό και οι αναγούλες! Το καλό είναι, πως το πρώτο τρίμηνο πέρασε κιόλας - θυμάμαι στην πρώτη εγκυμοσύνη μου είχε φανεί ατέλειωτο! Δεν το έχω συνειδητοποίησει ακόμη - πού θα πάει, θα το χωνέψω!!!

Ο Αλέξης

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
Μουσική: Βαγγέλης Πιτσιλαδής
Πρώτη εκτέλεση: Πασχάλης & Olympians ( Ντουέτο )

Στα μαθητικά σου τα βιβλία
πίσω από τις λέξεις έρχεται ο Αλέξης
και σε πιάνει μια μελαγχολία
κλείσε κοριτσάκι τα βιβλία

Κάθισε στο πιάνο σου λιγάκι
μα για ποιον να παίξεις, έφυγε ο Αλέξης
όπως το ξανθό καλοκαιράκι
κλείσε και το πιάνο κοριτσάκι

Αύριο η γιορτή σου ξημερώνει
ό,τι κι αν διαλέξεις λείπει ο Αλέξης
κι ήρθε στην καρδούλα σου το χιόνι
κλείσε κοριτσάκι το μπαλκόνι

Με αυτό το τραγούδι πρωτοερωτευτήκαμε στην εφηβεία, αυτόν τον Αλέξη ονειρευτήκαμε σαν τον ιππότη με το άσπρο άλογο, αυτός ο ρυθμός μας συνόδευσε στις μελαγχολικές στιγμές μας στα μαθητικά μας χρόνια, αιώνες πριν...

Και το σήμερα το αδυσώπητο, μας δείχνει πως ο Αλέξης που ήταν κρυμμένος ήταν... ο Κούγιας!

«Ο Πασχάλης δεν μπορεί να δεχτεί ότι με μια φορά η κυρία Τουτουντζή έπιασε παιδί» ανέφερε ο Κούγιας και είπε ότι η οικογένεια έχει απευθυνθεί στην έδρα της Γενετικής, στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και το μόνο που περιμένει είναι ο γενετιστής Κωνσταντίνος Πάγκαλος να στείλει αντίγραφα της διαδικασίας που ακολουθήθηκε...

Με το καλό!

Χριστούγεννα στα Ρόδο

Είπαμε φέτος να κάνουμε κάτι διαφορετικό. Να μην ψάξουμε χειμερινά θέρετρα και λευκά τοπία. Να πάμε σε πιο ήρεμα μέρη. Και το τολμήσαμε.
Φυσικά η Ρόδος ΔΕΝ συνιστάται για χριστουγεννιάτικες διακοπές. Το 95% των ξενοδοχείων/δωματίων είναι κλειστά. Στην παλιά πόλη είναι ανοικτά μόνο κάποια βραδυνά μπαράκια. Και αυτά που υπάρχουν ανοικτά, έχουν "ρεζερβέ" πάνω στα τραπέζια τους - λες και φοβούνται μην περάσει ξαφνικά κάποιος περαστικός και τα μολύνει...
Ενώ οι χώροι είναι πλέον κλειστοί, ΔΕΝ υπάρχει χώρος για μη καπνίζοντες - "εμείς τους το λέμε, αλλά αυτοί καπνίζουν παντού", μου εξομολογήθηκε ένα γκαρσόνι, προσθέτοντας ότι ο εξαερισμός χάλασε και έβγαζε καμμένο αέρα...
Η πόλη φόρεσε τα γιορτινά της, και εκδηλώσεις υπάρχουν σε διάφορα σημεία του νησιού - άσχετα αν μετά την Ονειρούπολη όλα μου φαίνονται μάλλον αφελείς προσπάθειες. Φάτνη "ζωντανή" στη φάρμα στρουθοκαμήλων, φάτνες σε κάθε χωριουδάκι, φιλότιμες προσπάθειες να ρίξουν λίγο χριστουγεννιάτικο χρώμα στο μάλλον ζεστό νησί, με τους 14-16 βαθμούς καθημερινά. Το βραδάκι έχει λίγο ψύχρα, υγρασία είναι μάλλον η σωστή έκφραση.
Παιδότοποι παραδόξως άκαπνοι - μου λείπουνε πολύ στη Δράμα. Ωστόσο στην τιμή του "παιδιού" δεν προβλέπεται κάποιος χυμός, ενώ η ευγενική κοπέλα που τα προσέχει ήρθε για να μου ζητήσει ένα κέρμα γιατί λέει η μικρή "ζήτησε κουκλάκι"...
Η μικρή μας τα χάλασε λίγο, καθώς με το που πατήσαμε το πόδι στο νησί αποφάσισε να το ρίξει στους εμετούς. Μέχρι και το αντιεμετικό έβγαλε, και όσο για τις συνταγές του γιατρού για ρυζόσουπες και ρυζάλευρα ούτε να τα ακούσει. Ευτυχώς σε λίγες μέρες, κάνοντας τα αντίθετα από τις ιατρικές συμβουλές έγινε καλά - αν και δεν ξανάβαλε γάλα στο στόμα της όσο ήμασταν στο νησί...
Είχαμε και απρόοπτους επισκέπτες. Κάτι κουνούπια να, που είδαν κυρίως τη μικρή σαν μπουφέ. Δεν μπορούσα να φανταστώ ότι θα το ζούσα κι αυτό - επιδρομή κουνουπιών χριστουγεννιάτικα. Να που το ζήσαμε κι αυτό.
Ήρθε η ώρα της επιστροφής, και η Δράμα μου φάνηκε πολύ κρύα. Το θερμόμετρο μέσα στο σπίτι είχε κολλήσει στους 5 βαθμούς, και χρειάστηκαν ώρες με τζάκι, καλοροφέρ και κλιματιστικά για να επανέλθει μια φυσιολογική θερμοκρασία.
Με το καλό να μας βρει ο καινούργιος χρόνος - στο τζάκι μας μπροστά...

Πώς να συγχίσετε τον Santa

1. Αντί για γάλα και μπισκότα, αφήστε του μια σαλάτα, και μια σημείωση που εξηγεί ότι πρέπει να χάσει κάποια κιλάκια.

2. Αφήστε μια σημείωση, που εξηγεί ότι πήγατε μακριά για τις διακοπές. Ρωτήστε εάν μπορεί να προσέχει το σπίτι όσο θα λείπετε.

3. Ενώ είναι στο σπίτι, αλλάξτε όλους τους τάρανδούς του με ακριβή αντίγραφα. Κατόπιν περιμένετε να τον δείτε να προσπαθεί να τους πάρει για να πετάξει.

6. Ενώ είναι στο σπίτι, βρείτε το έλκηθρο και καθήστε. Μόλις επιστρέψει, να του πείτε πως έχασε την τελευταία ανακοίνωση για την πτήση.

4. Βάλτε έναν ταύρο στο καθιστικό σας. Εάν σκεφτείτε πως κάνει ένας ταύρος βλέποντας ένα κόκκινο πανάκι, φανταστείτε τι θα κάνει με το μεγάλο, κόκκινο κοστούμι!

5. Αφήστε μια σημείωση, λέγοντας ότι η κα Claus πήρε τηλέφωνο για να του θυμίσει να πάει λίγο γάλα και μπισκότα στο σπίτι του.

6. Αφήστε ένα πιάτο γεμισμένο με φρέσκα μπισκότα και ένα ποτήρι φρέσκο γάλα, με τη σημείωση "για τη νεράιδα δοντιών" . Αφήστε σε άλλο πιάτο ένα δαγκωμένο και μπαγιάτικο μπισκότο και μερικές γουλιές γάλα ξυνισμένο σε βρώμικο ποτήρι με τη σημείωση "για Santa".

7. Ανακατέψτε το σπίτι, σαν να έγινε διάρρηξη, και ντυθείτε σαν αστυνομικός. Μόλις φτάσει ο Santa, να πείτε "καλά, καλά, πάντα επιστρέφουν στον τόπο του εγκλήματος."

8. Κρεμάστε πάνω από το τζάκι κυνηγετικά τρόπαια. Μόλις μεπι στο σπίτι, βγείτε έξω, φωνάξτε "ω! ένα ελάφι με μια κόκκινη μύτη!" και πυροβολήστε.

9. Στήστε μια παγίδα αρκούδων στο κάτω μέρος της καμινάδας. Περιμένετε να πιαστεί, και μετά εξηγήστε του πως λυπάστε, αλλά από μακρυά έμοιαζε με αρκούδα.

10. Αφήστε έξω ένα κοστούμι Santa, με έναν συνημμένο λογαριασμό στεγνού καθαρίσματος.

11. Βάψτε το πρόσωπο και τα ρούχα σας με πατημασιές. Ενώ είναι στο σπίτι, βγείτε στη στέγη. Μόλις επιστρέψει, αρχίσετε να φωνάζετε πως θα του κάνετε μήνυση για ποδοπάτημα και τραυματισμό.

12. Διακοσμήστε το δέντρο σας με αυγά Πάσχα.

13. Ντυθείτε πασχαλιάτικος λαγός, περιμένετε τον Santa να έρθει και πείτε του "αυτή η γειτονιά δεν χωράει και τους δύο μας.

Καλές γιορτές...

Φιλιά σοκολατένια

Σας τα κερνάω για τη γιορτή μου!


250 γρ. μαύρη σοκολάτα
6 κ.σ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
125 ml κρέμα γάλακτος
250 γρ. κακάο

Τρίβουμε τη σοκολάτα σε λεπτά τρίμματα.
Προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύμε.
Σε μικρό κατσαρολάκι βράζουμε την κρέμα.
Ρίχνουμε την καυτή κρέμα στο δοχείο με τη σοκολάτα και το βούτυρο και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσει τελείως η σοκολάτα.
Αφήνουμε το μείγμα 2 ώρες να κρυώσει σε θερμακρασία περιβάλλοντος.
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε ταψάκι.
Γεμίζουμε την σακκούλα του κορνέ με το μείγμα και φτιάχνουμε στο χαρτί σοκολατένια φιλιά.
Βάζουμε το ταψάκι στο ψυγείο για 3 ώρες.
Ρίχνουμε ένα-ένα τα φιλιά στο κακάο και τα τυλίγουμε μ’ αυτό προσεκτικά.
Τα φιλιά τα διατηρούμε στο ψυγείο - για να είναι δροσερά - και να κερνάμε στο στόμα σε όσους αγαπάμε.

Άντρας με Α κεφαλαίο...

Το να περπατάς πεζός στην πόλη δεν είναι πάντα το ευκολότερο πράγμα. Ωστόσο, στην κεντρική πλατεία τα πράγματα δείχνουν ευκολότερα. Τα πεζοδρόμια είναι φαρδύτερα χωρίς τραπεζοκαθίσματα , υπάρχουν ράμπες και διαβάσεις και συνήθως οι οδηγοί παραχωρούν προτεραιότητα. Βρίσκομαι στη μέση της διάβασης, όταν το ΙΧ που είχε σταματήσει λίγο μετά τη διάβαση αποφάσισε να συνεχίσει την πορεία του. Από πίσω του, με αλάρμ ήδη ανοιχτά, ένα φορτηγό περίμενε να παραδώσει τα εμπορεύματά του στο γωνιακό τυροπιτάδικο. Με το που ξεκίνησε λοιπόν το ΙΧ, το φορτηγό τσούλησε μέχρι το τυροπιτάδικο, κολλώντας στο προηγούμενο σταθμευμένο αυτοκίνητο, κλείνοντας τη διάβαση, κλείνοντας το δρόμο μου, αγνοώντας την ύπαρξη μου, αδιαφορώντας για το ότι ήδη πλησίαζα στο τέλος της διάβασης, αφήνοντάς με κυριολεκτικά καταμεσής του δρόμου…
Ο οδηγός, αδιαφορώντας για όλα αυτά, άνοιξε την πόρτα για να ξεφορτώσει. Όταν λοιπόν τον ρώτησα από πού θα περνούσα, αφού πρώτα απόρησε που του απεύθυνα το λόγο, σύντομα βρήκε τον ειρμό των σκέψεών του και μου απάντησε πως «δεν φταίω εγώ κυρά μου που δεν κοιμήθηκες καλά το βράδυ, να το λύσει ο άντρας σου το πρόβλημα»…
Συγνώμη ευγενικέ μου κύριε. Δικό μου το ατόπημα. Στο δρόμο επιτρέπεται η κυκλοφορία μόνο σε ΑΝΤΡΕΣ (που φυσικά έχουν ικανοποιήσει τις γυναίκες τους). Αν χρειαστεί για κάποιο λόγο να κυκλοφορήσει γυναίκα στο δρόμο, μόνο με μπούρκα, με τα μάτια χαμηλωμένα και ποτέ μα ποτέ δεν απευθύνει το λόγο σε αγνώστους. Φυσικά και οι δρόμοι ανήκουν στους επαγγελματίες και όχι στους πεζούς. Τριτοκοσμική χώρα είμαστε, ας το πάρουμε επιτέλους απόφαση...