Πέμπτη 26 Οκτωβρίου 2006

Εκλογές και άλλα παραμύθια

Εκλογές έχουμε ευτυχώς αρκετά συχνά. Ίσως να μην έχουμε συχνά την ευκαιρία να δούμε δημοψηφίσματα, αλλά έχουμε γκάλοπ, σφυγμομετρήσεις και exit polls που βασικά κάνουν την ίδια δουλειά, με λιγότερο κόστος και περισσότερη ευελιξία σε ότι αφορά τα αποτελέσματα - καθένας βγάζει τα δικά του συμπεράσματα.
Ας προσπαθήσουμε να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τις εκλογές.
Υπάρχουν οι δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Οι εκλογές στις οποίες διαλέγουμε τον τοπικό άρχοντα, που του έχουν μεταβιβάσει σημαντικό μέρος αρμοδιοτήτων, σπανίως όμως των σχετικών πόρων και πιστώσεων. Θεωρητικά η επιλογή θα έπρεπε να ήταν με κριτήριο την καταλληλότητα του κάθε υποψηφίου, τις γνώσεις του, το μεράκι του, τις ικανότητες του. Επεμβαίνουν όμως τα κόμματα με τα "χρίσματα" και τις κατευθύνσεις - από "ψηφίστε αυτόν" μέχρι "αποχή και λευκό". Τι θα πει αποχή δηλαδή, θέλω να μην έχω τοπικό άρχοντα; Και αν ψηφίσω λευκό, υπάρχει περίπτωση να μη βγει κανένας και να ξαναγίνουν εκλογές; Και γιατί πρέπει η ψήφος στον καταλληλότερο, κατά την άποψη της τοπικής κοινωνίας, να μεταφράζεται σαν ψήφος εμπιστοσύνης στο κόμμα που τον στήριξε; Υπάρχει αυτοτέλεια της αυτοδιοίκησης ή όχι; Αν όχι, ας ψηφίζουμε μια φορά για εθνικές εκλογές, και ανάλογα με τα αποτελέσματα να τοποθετούνται και οι δημάρχοι.
Μετά έχουμε τις εθνικές εκλογές. Έχουμε δύο βασικά κόμματα και τα μικρότερα. Τα μεγάλα κόμματα λένε τα εξής: Όταν είναι αντιπολίτευση, λένε ότι πρέπει να πάρουν την εξουσία. Στην ερώτηση γιατί, απαντούν για να σώσουν την Ελλάδα από την κατρακύλα. Σρην ερώτηση πού θα βρουν τα λεφτά, απαντούν ότι θα κάνουν σωστή διαχείριση. Στον αντίποδα, το κόμμα που κερδίζει τις εκλογές λέει ότι παρέλαβε καμμένη γη και δεν βρήκε λεφτά στο ταμείο. Στην ερώτηση γιατί δεν κάνει σωστή διαχείριση να δούμε άσπρη μέρα, λέει ότι θα τη δούμε αλλά σε τρία τέρμινα. Στην ερώτηση γιατί δεν κάνει αυτά που υποσχέθηκε, λέει ότι η αντιπολίτευση δεν δικαιούται να ομιλεί. Σωστό. Να βγάλουμε και ένα νόμο, βάση του οποίου όποιο κόμμα βγαίνει δεύτερο, να απαγορεύεται η λειτουργία του, να αφαιρούνται τα πολιτικά δικαιώματα και όποιος παραμένει αμετανόητος οπαδός, να του δίνεται άδεια εξόδου από τη χώρα. Τα μικρότερα κόμματα θα αγωνίζονται μια ζωή για να κρατήσουν σταθερά μικρά τα ποσοστά τους, ελπίζοντας πως κάποια μέρα κάποιο από αυτά θα μπορέσει να ονομαστεί τρίτος πόλος - μέχρι τότε, θα έχουμε απλά πολυδιάσπαση. Και το ωραίο της υπόθεσης είναι, πως όποιο κόμμα και να πάρει την εξουσία, στο τέλος πρέπει να υπακούσει στις οδηγίες και κατευθύνσεις των Βρυξελλών.
Και φτάνουμε στις ευρωεκλογές. Στις εκλογές δηλαδή που θα στείλουμε τους αντιπροσώπους μας να μας εκπροσωπήσουν κάπου μακρυνά. Και ενώ θα περίμενε κανείς, να τις πάρουμε πολύ πιο σοβαρά, αφού από κει θα έρθουν οι κατευθυντήριες γραμμές, τις αντιμετωπίζουμε ακόμη πιο ασόβαρα και από τις δημοτικές. Και κει εκλαμβάνεται η ψήφος σαν ψήφο εμπιστοσύνης στα δικά μας τα κόμματα, και δεν θα μάθουμε ποτέ σε ποιά κόμματα θα ενταχθούν οι εκπρόσωποί μας στην ευρωβουλή, τι επερωτήσεις θα κάνουν, τι θα εισηγηθούν, τι θα ψηφίσουν, πόσο θα ωφελήσουν ή πόσο θα βλάψουν την Ελλάδα.
Για αυτό και δεν θέλουν παιδεία για ενημερωμένους πολίτες. Για αυτό καί το επίπεδο μόρφωσης κάθε χρόνο κατρακυλάει. Μόνο ανενημέρωτοι πολίτες μπορούν να επικροτούν και να υποστηρίζουν τους κομματικούς μηχανισμούς με τη σημερινή τους μορφή. Οι χειροκροτητές κερδίζουν ένα ξεροκόμματο, και οι βολευτές την αθανασία της ψυχής τους...

3 σχόλια:

Heliotypon είπε...

Από το τέλος: Οι βολευτές κερδίζουν όχι την αθανασία της ψηχής του (ποιός ξέρει τι έιναι ψυχή, after all...) αλλά σίθγουρα των οικονομικών τους, μιά και όπως το πάνε με τρία χρόνια βολευτιλίκι θα παίρνουν €1000 σύνταξη!

Τώρα, εκείνο που είναι εντυπωσιακό είναι η λύσσα με την οποία προσπαθούν να πάρουν την εξουσία τα κόμματα αλλά και η λύσσα με την οποία καθυβρίζουν τους αντιπάλους! Ο,τι κι αν είναι θεωρούν (κομματική;) υποχρέωσή τους να κατηγορούν τους άλλους με τα χειρότερα (και συνήθως αόριστα) λόγια, ιδίως για πράγματα που κάνουν κι αυτοί οι ίδιοι μόλις γίνουν κυβέρνηση ή που έκαναν ή δεν έκαναν όταν ήταν! Γιατί ρε μάγκες σκίζεστε για να βάλετεσ το κεφάλι σας τους μπελάδες της εξουσίας; Τόσο πιά μας αγαπάτε και θέλετε να μας σώσετε;

Ανώνυμος είπε...

Δεν νκατάλαβα γιατί, αφού σου άφησα ήδη ένα σχόλιο, o Blogger δείχνει σχόλια "0". Το είδα και σε άλλα Βλόγς! Τρελλά τούτα τα εργαλεία...

anna είπε...

Είναι γλυκό το πιοτό της εξουσίας.
Η λύσσα για την αρπαγή της εξουσίας δεν συγκρίνεται με τίποτα.
"Αρχή άνδρα δείκνυσι", που λέγανε οι αρχαίοι.
Όσο για το ότι "οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους ταιριάζουν", μάλλον ανήκουμε σε λάθος λαό φαίνεται.