Δ.Ε.Η. = Δεν Εχουμε Ηλεκτρικο

Πολύ απλά μας εξήγησαν ότι για να έχουμε ρεύμα, αρκεί να κλείσουν οι δημόσιες υπηρεσίες από τις 12, να μην μαγειρέψουμε, κατά προτίμηση να κλείσουμε τα κλιματιστικά και να χρησιμοποιήσουμε βεντάλιες. Τόσο απλό ήτανε τελικά!

Έτοιμοι για διακοπές;

Φαίνεται ακατόρθωτο. Ο καλός μου με το τρίτο "δεν υπάρχουν ελεύθερα δωμάτια" απογοητεύτηκε. Όμως, μια έμπειρη ταξιδεύτρια δεν το βάζει ποτέ κάτω, συνεχίζει την αναζήτηση και ξέρει πως αν δεν έχει δωμάτιο αυτό το ξενοδοχείο, είναι γιατί δεν βρέθηκε ακόμη το κατάλληλο.
Και να που έκλεισα, μια βδομάδα αρχές Ιουλίου και άλλη μια αρχές Αυγούστου, και στα δύο πρώτη μούρη θάλασσα! Στο μεταξύ, θέλω να πιστεύω πως ίσως προκύψουν και κάποια τριήμερα ενδιάμεσα - θα δούμε, αναλόγως τις αντοχές.
Ξεκινάμε λοιπόν με το σέρβις στο όχημα, και αρχίζουμε να μετράμε τις μέρες...

Κάποτε υπήρχε η μητέρα στο σπίτι...

Αφορμή για αυτό το σημείωμα, στάθηκε μια παρατήρηση της Avra στο προηγούμενό της ποστ, σχετικά με τη διαπαιδαγώγηση των παιδιών και τις ευθύνες των γονιών. Γράφει λοιπόν μεταξύ των άλλων, ότι "Κάποτε υπήρχε έστω η μητέρα στο σπίτι....τώρα τι ? Πόσο με τρομάζει αυτό!".
Ο άνθρωπος του 21ου αιώνα τρομάζει εύκολα. Είναι γεμάτος ενοχές. Ενοχές για το περιβάλλον, την παγκόσμια οικονομία, τους πολέμους, τον τρίτο κόσμο, τον υπερπληθυσμό, την υπογεννητικότητα... Ενοχές, ενοχές, ενοχές...
Μια ακόμη ενοχή που μας έχουνε φορτώσει είναι και η ενοχή ότι είμαστε ανεπαρκείς. Η γυναίκα-σύζυγος-μητέρα-νοικοκυρά-εργαζόμενη οφείλει να νιώθει ενοχές για την μη σωστή διαπαιδαγώγηση των τέκνων της...
Ποιά εποχή αλήθεια υπήρχε αυτή η μητέρα στο σπίτι; Σε ποιές κοινωνίες; Γιατί στις αγροτικές, όπως ήταν και η Ελλάδα πριν μερικές δεκαετίες, οι γυναίκες συνεισφέρανε πολύ στα χωράφια - ακόμη και στις μέρες μας, θα συναντήσεις πολλές από αυτές να δουλεύουνε στα χωράφια, ενώ οι άντρες παίζουν πλακωτό στα καφενεία... Στη βιομηχανική επανάσταση, δουλεύανε άντρες, γυναίκες και παιδιά στις φάμπρικες με το ατέλειωτο ωράριο (βλέπε Κίνα σήμερα).
Μας έχουνε παραμυθιάσει ότι η "σωστή γυναίκα" πρέπει να είναι πάντα διαθέσιμη στο σπίτι, να διαβάζει τα μαθήματα του παιδιού, να στρεσσάρεται στις εξετάσεις του, να το προφυλάσσει από όλους τους κινδύνους. Ο "σωστός πατέρας" από την άλλη, οφείλει να είναι "κουβαλητής", να βγάζει τόσα όσα χρειάζονται για τα ιδιαίτερα, τα πλεηστεϊσον, τις καφετέριες και λοιπά έξοδα για το τέκνο του.
Δεν θα συμφωνήσω. Ο ρόλος του γονιού είναι να δώσει τα σωστά εφόδια στο παιδί. Να δίνει το παράδειγμα. Να δίνει μαθήματα ζωής. Ανάλογα με την κοινωνία στην οποία υπάγεται και στην εποχή που ανήκει. Γιατί το παιδί διαπαιδαγωγείται για να ζήσει σε αυτή την κοινωνία - ή μάλλον στην αυριανή. Δεν μπορούμε να έχουμε τα ίδια πρότυπα με αυτά που είχε η προηγούμενη ή του προπερασμένου αιώνα. Αλλά είμαι σίγουρη, ότι και οι προηγούμενες γενιές είχανε αντίστοιχα προβλήματα να αντιμετωπίσουν...

Η ζωή συνεχίζεται...

Η προσπάθεια να φορτώσω κάποιες εικόνες-βίντεο από το ταξίδι οδήγησε σε οδυνηρά αποτελέσματα. Κατάφερα να μπλοκάρω τη σελίδα μου, και ενώ μπορούσα να τη διαβάσω, δεν μπορούσα να ανεβάσω τίποτα, ούτε απλά σχόλια!
Ελπίζω τα προβλήματα να είναι παρελθόν, και χαίρομαι που επανήλθα!

Ζωή σαν παραμύθι...

Επιστρέψαμε στο σπιτάκι μας, μετά από 2.600 χλμ οδικώς και 45 ώρες στο καράβι. Εμπειρίες πολλές, από το διπλό γλέντι στην Αθήνα, μέχρι τις βόλτες με τα βαπορέτα στη Βενετία, την κρουαζιέρα στο ποτάμι του Σάλτσμπουργκ, τις Άλπεις στα 1863 μέτρα και το γραφικό χωριουδάκι στον Ιταλικό Βορρά με τα αμπέλια και τα εργοστάσια να συμβιώνουν αρμονικά(;)
Να αδειάσω λίγο τις βαλίτσες μου, και υπόσχομαι πλούσιο φωτογραφικό υλικό και ταξιδιωτικές εμπειρίες...

Μια σύγχρονη ιστορία αγάπης...

Είναι μια πολύ τρυφερή ερωτική ιστορία, που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες στο ελληνικό διαδίκτυο. Το ότι δεν μπόρεσα να τη διασταυρώσω, δεν αφαιρεί κάτι από τη γοητεία της.

Ένας άντρας, από την Μεγάλη Βρετανία, συνάντησε και παντρεύτηκε μια 22-χρονη κοπέλα όταν ονειρεύτηκε τον αριθμό του τηλεφώνου της και της έστειλε μήνυμα! Ο David Brown ξύπνησε ένα πρωί και θυμόνταν ένα αριθμό τηλεφώνου που είχε δει στο όνειρο του.
Ο 24-χρονος αποφάσισε να επικοινωνήσει και έτσι έστειλε ένα μήνυμα που έλεγε: «Μήπως συναντηθήκαμε χτες βράδυ;» Η Michelle Kitson που έλαβε το μήνυμα στην αρχή προβληματίστηκε αλλά αποφάσισε να απαντήσει!
Οι δυο νέοι άρχισαν να ανταλλάσσουν μηνύματα λίγο αργότερα συναντήθηκαν και τελικά ερωτεύτηκαν! «Ήταν πραγματικά παράξενο αλλά ήμουν σαν εθισμένη. Οι γονείς μου έλεγαν ότι μπορεί να είναι και εγκληματίας αλλά εγώ ήξερα πως ήταν κάποιος ιδιαίτερος,» είπε η Michelle Kitson.

Το αττικό κράτος και η σούπα των τρωκτικών

Το παιδί του λαού έγινε μαχητής υπουργός τον οποίο όμως κυνηγά το αττικό κράτος, ενώ είναι στόχος άδικων επιθέσεων γιατί «χαλά τη σούπα των τρωκτικών». Για να πνίξει τους καημούς του, αναγκάστηκε να γλεντάει μέχρι πρωίας ακόμη και στα μπουζούκια με το Βασίλη Καρρά, με τη συντροφιά του νομάρχη.
Οι τοπικοί φορείς όμως δεν τον αφήνουν μόνο του στις δύσκολες ώρες που περνάει.
Με επιστολή τους τρεις δήμαρχοι και ένας κοινοτάρχης προτρέπουν τους εκπροσώπους των Αρχών και των φορέων του νομού να σταθούν στο πλευρό του υπουργού.
«Ο κ. υπουργός, όπως και κάθε διακομματικά καταξιωμένος από το έργο του υπουργός (στη συνείδηση των πολιτών όχι μόνο του νομού του αλλά και όλης της ελληνικής περιφέρειας), θεωρούμε ότι γνωρίζει να αναλαμβάνει με θάρρος και ευθύτητα τις ευθύνες, όταν και εκεί που υπάρχουν όμως. Θεωρούμε ότι επειδή η δράση δημιουργεί αντίδραση, είναι πασιφανές πού στοχεύει μια τελική επίθεση συγκεκριμένων κύκλων των ΜΜΕ. Οι κατηγορίες εναντίον του οφείλονται στον ελλειμματικό τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η περιφέρεια από το αττικό κράτος. Πίσω από όλα αυτά φταίνε τα «λόμπι» των Αθηνών και όσα γίνονται τελικά ζημιώνουν τις ίδιες τις τοπικές κοινωνίες μας».
Από κοντά και οι παράγοντες της ποδοσφαιρικής ομάδας, που με ανακοίνωση «καταδικάζουν απερίφραστα τις ανοίκειες επιθέσεις κατά του υπουργού, εκφράζοντας τη βεβαιότητα ότι θα οδηγηθούν όπως και παλαιότερα σε παταγώδη αποτυχία. Οι ιδιότητες του υπουργού φαίνεται πως ενοχλούν κάποιους κύκλους του πολιτικού (και όχι μόνο) κατεστημένου, ως μη εξυπηρετικές των συμφερόντων τους».
Στα βροχή μηνύματα στήριξης από τα φιλικά σ' αυτόν ΜΜΕ, που προτρέπουν τον κόσμο του νομού «να αντιδράσει πριν είναι αργά». Επιστρατεύτηκαν ακόμη και το σωματείο ατόμων με αναπηρία, το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο κ.ά. ώστε να εκδώσουν παρόμοιες ανακοινώσεις...


Μάλλον η επί μακρόν παραμονή μου στο Κράτος των Αθηνών με οδηγεί στο να φρικάρω όταν πληροφορούμαι τέτοιες συμπεριφορές. Όμως οι τοπικές κοινωνίες βρίσκουν πάντα τον τρόπο τους να αντιδρούν και να κατηγορούν για όλα τα στραβά το Αθηνοκεντρικό Κράτος. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένος ο επαρχιωτισμός μας;