Ξεκίνησα την έρευνα αγοράς για παιδικούς σταθμούς. 16 μηνών θα είναι το βλαστάρι μου όταν θα έρθει η ώρα του πρώτου αποχωρισμού.
Μόνιμη είναι η ερώτηση στα χείλη μου : "τι συμβαίνει στη βδομάδα προσαρμογής"; Το ξέρω πως βασικά εγώ θα χρειαστώ προσαρμογή στη νέα πραγματικότητα. Όμως κάπου μέσα μου θέλω να νιώθω ότι το μανάρι μου με χρειάζεται, με έχει συνηθίσει δίπλα του.
Η απάντηση στους 2 πρώτους με αποστομώνει, με εξοργίζει, με προβληματίζει. "Δεν χρειάζεται προσαρμογή, άστο αν θες τις πρώτες 1-2 μέρες για 2 ώρες και μετά άστο όλη μέρα, δεν θα πάθει τίποτε..."
Ο τρίτος που ρώτησα, διακρίνοντας προφανώς μια δόση αμφιβολίας στο βλέμμα μου την ώρα που του έκανα την κλασσική ερώτηση, έδωσε μια πιο αφοπλιστική απάντηση. "Είναι μικρό ακόμη, δεν ξεχωρίζει μαμά και μπαμπά, από την πρώτη μέρα θα συνηθίσει, απλά φέρτην εσύ και μετά άστην όλη μέρα σε μας, θα την γυρίσουμε με το λεωφορειάκι, δεν θα έχει κανένα πρόβλημα, το πρόβλημα το έχουν τα πιο μεγάλα παιδιά"...
Πρέπει να φοβάμαι τέτοιες απαντήσεις; Μήπως έχουν δίκιο, και άδικα ανησυχώ; Πράγματι το μωράκι μου θα περάσει τόσο όμορφα με τα άλλα παιδάκια, που θα ξεχάσει την ύπαρξή μου από την πρώτη μέρα; Τόσο ανεξάρτητα είναι λοιπόν τα παιδιά μας, από βρέφη ακόμη; Ή τόσο αναίσθητοι έγιναν οι ιδιοκτήτες των σταθμών;
2 σχόλια:
καλημέρα,
χωρις να θελω να σε στεναχωρησω ή να σε αγχωσω θα σου πω μονο την δικη μου εμπειρια.
Τα παιδια ξερουν και καταλαβαινουν.
Ο δικος ,18 μηνων, ξεκινησε πριν απο ενα μηνα τον παιδικο σταθμο.
Ειχαμε ασχημη προσαρμογη,υπεφερε και μαζι του και εγω.Σκεφτηκα να τον διακοψω και ας μου ελεγαν οτι θα προσαρμοστει.
Εσφιξα τα δοντια και εκανα υπομονη.Οντως τα πραγματα ειναι καλυτερα, ακομη ομως δυσκολευεται.
Νομιζω οτι ειναι θεμα παιδιου.Επρεπε ομως να προσπαθησουμε για διαφορους λογους και φυσικα και για τον ιδιο.
Ευχομαι το δικο σου παιδι να τα παει πολυ καλυτερα.Αλλα αν οχι μην λυγισεις.Δεν το λεω ελαφρια την καρδια απλα επειδη το περασα....
Ελπιζω να μας γραψεις για την πορεια του.Χαιρομαι να επικοινωνω με ανθρωπους που βρισκονται στην ιδια φαση με εμας.
πολλα φιλια.
Αφού ρώτησα σε όλους τις ιδιωτικούς και όλους τους δημόσιους σταθμούς στην περιοχή, μέχρι και στους διπλανούς δήμους, έμαθα τα εξής:
1. Οι δημόσιοι ανήκουν πλέον στους δήμους. Μόνο που ενώ ήταν πριν βρεφονηπιακοί, τώρα είναι μόνο για νήπια, από 2,5 και "καθαρισμένα". Ο λόγος; Δεν βρήκανε λέει βρεφονηπιοκόμους.
2. Για τον ίδιο λόγο προφανώς, οι ιδιωτικοί που έχουν και βρεφικό τμήμα, μου δήλωσαν με στόμφο ότι οι κοπέλες που κρατάνε τα βρέφη είναι "απόφοιτες ΤΕΕ" - μπλόκαρα τόσο, που ξέχασα να ρωτήσω αν είχανε κάποια σχετική ειδίκευση, αλλά φαντάζομαι πως αν το ΤΕΕ ήταν βρεφονηπιοκομίας θα το τόνιζαν...
3. Οι ιδιωτικοί, ακόμη και αυτοί που έχουνε τμήμα βρεφικό, είναι προσανατολισμένοι στο να μάθουν στο παιδί να διαβάζει ολόκληρη σελίδα (στο δημοτικό δεν θα μάθει τίποτα, όπως μου είπε ένας χαρακτηριστικά), να διδάξουν αγγλικά (προφανώς για να τελειώσει μέχρι το τέλος δημοτικού και στο γυμνάσιο να είναι ελεύθερο να πάει στο φροντιστήριο), κομπιούτερ και άλλα χρειαζούμενα. Επίσης κάθε χρόνο κάνουν τρεις παραστάσεις, στις οποίες λαμβάνουν μέρος και τα ΒΡΕΦΗ, αν και δεν κατάλαβα ακριβώς πως θα τους μάθουν τα χορευτικά...
4. Ο δήμος, εκτός από τους πρώην δημόσιους που έχει και ψευτοσυντηρεί, διαθέτει και έναν ωραιότατο, εφάμιλλο των ιδιωτικών, αν και χωρίς αγγλικά και κομπιούτερ. Αυτός λειτουργεί μέσω της Αναπτυξιακής, με αρκετά συμβολικό μηνιαίο τίμημα.
5. Υπάρχει και της Εργατικής Εστίας, που δέχεται παιδάκια από 2 ετών. Σε ωραίο περιβάλλον, χωρισμένα ανά ηλικία, με ελάχιστα παιδάκια ανά τμήμα.
6. Και τελικά, βρήκα τον κατάλληλο για φέτος: Χώρος δημιουργικής απασχόλησης νηπίων. Ένα δωματιάκι όλο κι όλο, με τζαμαρία ώστε να μπορείς να βλέπεις από έξω μέσα και το ανάποδο, 5-6 πιτσιρίκια, με παιχνίδια σκορπισμένα στο πάτωμα, και μια χαρά ανείπωτη.
Παιδότοπος κοινώς, όπου μπορείς να αφήσεις το παιδί για λίγες ώρες, αλλά και να συμφωνήσεις να το αφήνεις κάθε μέρα λίγες ώρες για ολόκληρο το μήνα. Δεν γράφει πάνω από 12 παιδάκια, και αυτά δεν έχουν όλα το ίδιο ωράριο.
Να το μέρος που μπορώ να εμπιστευτώ το βλαστάρι μου χωρίς ανησυχίες για τους επόμενους μήνες, καθώς ξέρω ότι τρελαίνεται να παίζει με άλλα παιδάκια. Δεν θα προσπαθήσει κανείς να το εντάξει σε "μαθησιακό πρόγραμμα" από τώρα, δεν θα του διδάξει κανείς αγγλικά πριν πει τις πρώτες του λεξούλες στα ελληνικά, δεν θα κλειστεί σε ένα κλειστό δωμάτιο χωρίς παιχνίδια με 10 παιδάκια και μια απόφοιτο ΤΕΕ για 6-7 ώρες κάθε μέρα. Απλά θα παίζει ωραία και ήσυχα με τα άλλα παιδάκια και την παιδαγωγό (πτυχιούχο Παιδαγωγικής), για 3-4 ώρες τη μέρα. Από του χρόνου θα σκεφτώ αν έφτασε η ώρα να δοκιμάσω το σταθμό της Εργατικής Εστίας, που μου φαίνεται αρκετά αξιόπιστος, ή να περιμένω λίγους μήνες ακόμη για το σταθμό της Αναπτυξιακής.
Πάντως χαίρομαι που τελικά θα αποφύγω τη λύση να το κρατήσει καμιά γυναίκα. Εξακολουθώ να πιστεύω πως "ο χειρότερος σταθμός είναι προτιμότερος από την καλύτερη γυναίκα".
Δημοσίευση σχολίου