Είναι πολύ όμορφες οι προεκλογικές περίοδοι.
Η πόλη αποκτάει όνειρα, στόχους, ελπίδα.
Οι υποψήφιοι περιγράφουν με ρόδινα χρώματα το μέλλον.
Οραματίζονται ένα Αύριο ονειρεμένο, μια χώρα που όλα λειτουργούν τέλεια.
Αφθονεί και η λάσπη που πετά ο ένας στον άλλο.
Αλλά πώς θα κτίσεις χωρίς λάσπη;
Και μιλάμε για την οικοδόμιση του αύριο, χρειάζεται πολύ λάσπη.
Όλοι σου χτυπούν φιλικά την πλάτη, ακούνε την περίπτωσή σου, είναι βέβαιοι ότι μπορούν και σίγουροι ότι θέλουν να σου λύσουν κάθε πιθανό και απίθανο πρόβλημά σου.
Δυστυχώς κάποια στιγμή ανοίγει η κάλπη, και τότε εξαφανίζονται και οι μεν και οι δε.
Μόνο η λάσπη μένει, αλλά δεν κτίζει κανείς, μόνο γκρεμίζει.
Αλλά υπομονή, θα ξαναέρθουν οι επόμενες εκλογές.
Θα ξαναέρθουν οι ρόδινες υποσχέσεις.
Θα ξαναέρθουν τα όμορφα λόγια.Ίσως μάλιστα κάποια στιγμή να θέλουμε να πιστέψουμε και στο όνειρο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου