Όχι, η δική μου δεν δείχνει ποτέ αδιαφορία. Όταν δεν τον βλέπει στα χέρια μας, ψάχνει το "νινί" (ή "μπέμπη") για να το χαϊδέψει, να το κάνει "μάκια", να του τραβήξει χέρια-πόδια και να τον ζουλήξει όσο μπορεί. Όταν το βρίσκει στα χέρια μας με το μπιμπερό στο στόμα, αρχίζει να ζητά κι αυτή το δικό της γάλα ή μια αγκαλιά να τη χωρέσει κι αυτή. Ωστόσο, κάποιες φορές με εκπλήσσει, όταν ζητά απλά να της τον βάλω στην αγκαλιά της να τον ταϊσει μόνη της... Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα - κι ας είμαι διαρκώς σε επιφυλακή!
2 σχόλια:
ευτυχως ! εμενα ο δικος μου δειχνει μια υποπτη αδιαφορια :-)))
καλο χειμωνα!
Όχι, η δική μου δεν δείχνει ποτέ αδιαφορία. Όταν δεν τον βλέπει στα χέρια μας, ψάχνει το "νινί" (ή "μπέμπη") για να το χαϊδέψει, να το κάνει "μάκια", να του τραβήξει χέρια-πόδια και να τον ζουλήξει όσο μπορεί. Όταν το βρίσκει στα χέρια μας με το μπιμπερό στο στόμα, αρχίζει να ζητά κι αυτή το δικό της γάλα ή μια αγκαλιά να τη χωρέσει κι αυτή. Ωστόσο, κάποιες φορές με εκπλήσσει, όταν ζητά απλά να της τον βάλω στην αγκαλιά της να τον ταϊσει μόνη της... Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα - κι ας είμαι διαρκώς σε επιφυλακή!
Δημοσίευση σχολίου