Το μεγάλο μωρό...

Η μέρα εντέλει ήταν η Δευτέρα 23.6. Και ήμουνα μόλις 32+5, 10 μέρες πριν θεωρηθεί πλήρης η κύηση. Αυτές τις μέρες πρέπει να τις περάσει στη θερμοκοιτίδα. Η προεκλαμψία ευτυχώς δεν επιβεβαιώθηκε μέχρι τελευταία στιγμή, όμως το doppler έδειξε αμνιακό υγρό στα κατώτατα φυσιολογικά, και οι γιατροί αποφάσισαν ότι δεν έπρεπε να περιμένουν μέχρι να πέσει κι άλλο. Και έτσι ο μικρός εμφανίστηκε αρκετές μέρες πριν το αναμενόμενο, με μόνο πρόβλημα για τις λειψές του μέρες το πρόβλημα της διατροφής. Είναι μικρός ακόμη για μπιμπερό, και έτσι τρεφεται με σωληνάκι. Δυστυχώς όμως πρέπει να μάθει να μην το βγάζει - κάνει "αναγωγές" αρκετά συχνά, που αναρωτιέμαι αν θα φτάσουν δέκα μέρες για να μάθει να τρώει...
Ωστόσο, ο παίδαρος βγήκε 2.020, και αυτό έφτασε για να ονομαστεί από το νεογνολογικό "το μεγάλο μωρό". Εμένα πάντως μου μοιάζει γίγαντας το δίκιλο μου, και ανυπομονώ να τον σφίξω στην αγκαλιά μου - μόλις δυο-τρεις φορές κατάφερα μέχρι στιγμής να τον πάρω αγκαλιά για λίγα λεπτά. Για την ώρα περιμένω ση Θεσ/νίκη μέχρι νεωτέρας...