Δευτέρα 3 Μαΐου 2010

Και τώρα τι κάνουμε;

Έχω χαθεί από τη μπλογκόσφαιρα τελευταία, γιατί ο ελεύθερος χρόνος μου συνεχώς και μειώνεται. Ήξερα ότι τα παιδιά χρειάζονται πολύ χρόνο και κόπο, όμως κάπου έβλεπε ότι παραήταν μεγάλες οι απαιτήσεις. Νόμιζα ότι φταίω εγώ, ότι δεν κάνω καλή διαχείριση χρόνου, ενέργειας, κουράγιου.
Ώσπου πριν λίγες μέρες, η παιδοψυχολόγος άφησε πρώτη φορά τη νύξη. "Σύνδρομο" είπε. Και χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μου.
 Η πρώτη μου σκέψη ήταν η άρνηση. "Όχι το δικό μου παιδί", δεν γίνεται...
 Η δεύτερη "θέλει πολύ ψάξιμο, να δούμε αν υπάρχει ίχνος αλήθειας". Και όσο έκανα αναζήτηση στο διαδίκτυο, έβγαλα πολλά. Ναι, υπάρχουν και πιο βαριά στάδια, αλλά τα συμπτώματα ξεκινάνε από αυτά που ήδη αντιμετωπίζουμε. Όχι, δεν είμαστε τελικά ανίκανοι - το παιδί έχει το πρόβλημα, και μεις πρέπει να εκπαιδευτούμε κατάλληλα. Και ναι, χρειάζονται μεγάλα αποθέματα κουράγιου για το δύσκολο έργο που έχουμε μπροστά μας.
Τουλάχιστον τώρα ξέρω με τι έχω να παλέψω...

Δευτέρα 8 Μαρτίου 2010

Έρωτας και πολιτική...

Πόσα μπορεί να χωρέσει μια ζωή; Από το "Κώστα μου"-"Αντρέα μου"-"Χαρίλαέ μου" φτάσαμε στο "Νικολά μου"-"Γιώργο μου"...

Τρίτη 23 Φεβρουαρίου 2010

Η ευτυχία ανήκει στο αύριο;


Η ευτυχία «έρχεται» στα 74!


Όπως το κρασί, που όσο παλιώνει γίνεται πιο μεστό και εύγεστο, έτσι και οι άνθρωποι, κατακτούν την ευτυχία στο λυκόφως της ζωής τους: στα 74!

Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζεται μακροχρόνια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Social Indicators Research» (Έρευνα Κοινωνικών Δεικτών) και στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 21.000 άνδρες και γυναίκες.


Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ευτυχία έρχεται στα 74, όταν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει λιγότερες ευθύνες και οικονομικές ανησυχίες και διαθέτει περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό του. Το αίσθημα ικανοποίησης και ευτυχίας μειώνεται συνεχώς μετά την εφηβική ηλικία και συνεχίζει την καθοδική πορεία του μέχρι περίπου την ηλικία των 40 ετών. Στη συνέχεια, η ευτυχία μένει στάσιμη μέχρι τα 46 χρόνια, οπότε αρχίζει να παίρνει την …ανηφόρα, για να αποκορυφωθεί μετά από περίπου 30 χρόνια, στην ηλικία των 74 ετών.


Σε μια κλίμακα βαθμολόγησης από το μηδέν (καμία ευτυχία) έως το επτά (πλήρης ευτυχία), οι έφηβοι αξιολογούσαν με 5,5 κατά μέσο όρο την ικανοποίησή τους από τη ζωή τους, αλλά αυτή η βαθμολογία βαθμιαία έφθινε, φθάνοντας περίπου στο 5 στην ηλικία των 40 ετών. Στην ηλικία των 74 ετών, η ικανοποίηση από τη ζωή παρουσίαζε την υψηλότερη βαθμολογία (5,9) και στη συνέχεια έπεφτε πάλι, λόγω κυρίως των προβλημάτων υγείας.


Επειδή εκ των πραγμάτων η ευτυχία και η ικανοποίηση είναι υποκειμενικά αισθήματα, οι ερευνητές επεσήμαναν ότι πιθανώς οι άνθρωποι μαθαίνουν να εκτιμούν περισσότερο τη ζωή τους όσο μεγαλώνουν, συνεπώς ευχαριστιούνται με αυτό που έχουν και ...γκρινιάζουν λιγότερο, επιθυμώντας να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα τα χρόνια ζωής που τους έχουν απομείνει. Αυτή η αυξημένη συνειδητοποίηση του επερχόμενου θανάτου κάνει τους πιο μεγάλους να δίνουν προτεραιότητα στο να ζήσουν όσο γίνεται καλύτερα τις εμπειρίες τους.


Πάντως, οι ερευνητές επεσήμαναν ότι φαίνεται πως υπάρχουν διαφορές από χώρα σε χώρα. Για παράδειγμα, στη Γερμανία το επίπεδο ικανοποίησης και ευτυχίας των ανθρώπων εμφανίζεται πιο σταθερό και με λιγότερα «σκαμπανεβάσματα» στη διάρκεια της ζωής σε σχέση με τη Βρετανία.



 Αναδημοσίευση από :  zougla.gr 


Οπότε, σύμφωνα με το παραπάνω άρθρο, έχουμε όλο το χρόνο μπροστά μας να βρούμε όση ευτυχία μας αναλογεί και δεν έχουμε βρει ακόμη. Δεν αναφέρει βέβαια για τις γεροπαραξενιές, τις γερομουρμούρες, ίσα ίσα που επισημαίνει ότι οι άνθρωποι στα -ηντα γκρινιάζουν όλο και λιγότερο (αν και ειλικρινά δεν έχω συναντήσει ακόμη αυτά τα άτομα, μήπως είναι από τις διαφορές από χώρα σε χώρα;). Πάντως, καθώς βρίσκομαι στο φάσμα που το άρθρο αναφέρει σαν ορόσημο στην ευτυχία, μένει να περιμένω να επαληθευτεί η ανηφόρα σε μερικά χρονάκια...

Πέμπτη 18 Φεβρουαρίου 2010

Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς

Γαλλογερμανικη κατοχή
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο
Greek Statistics
14ος μισθός
13ος μισθός
Μείωση αποδοχών
...


Αρκετά! Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!

Τη βραδιά μου απόψε
στιχοι/μουσικη: Γιαννης Σπανος/ Αλεκος Σακελλαριος
ερμηνεια: Μαρινελλα



Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς
μάθε και λιγάκι να χαμογελάς
Κάνε λίγο κέφι, πιες ένα κρασί
Χόρεψε κι εσύ
Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς
γιατί πεισματώνεις και δε μου μιλάς
Άσε με λιγάκι κι εγώ να χαρώ
κι έμπα στο χορό
Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς
μάθε και λιγάκι να χαμογελάς
Τις παρατηρήσεις και τις συμβουλές
αύριο μου τις λες
Τη βραδιά μου απόψε μη μου τη χαλάς
Ούτε μ’ αγκαλιάζεις ούτε με φιλάς
Άσε πια το ύφος σου το σοβαρό
κι έμπα στο χορό

Τρίτη 26 Ιανουαρίου 2010

Τουριστικές εξορμήσεις (συνέχεια)


Το να χρειαστεί να μετακινηθεί κάποιος με το ΙΧ αυτοκίνητό του (ναι, αυτό για το οποίο καλείται να πληρώσει κάθε χρόνο το όποιο ποσό του επιβληθεί για τέλη κυκλοφορίας) δεν είναι πάντα για λόγους αναψυχής. Ωστόσο, φαίνεται πως επειδή ο τουρισμός στην ελληνική περιφέρεια παρουσιάζει κάμψη, αποφασίστηκε από όλους τους αρμόδιους να τεθεί σε εφαρμογή το σχέδιο "μένουμε ελλάδα", και συμπληρωματικά το "γυρίζουμε την ελλάδα".
Την προηγούμενη Τρίτη είχα προγραμματίσει μια επίσκεψη μέχρι την Πάτρα, για επανεξέταση στο νοσοκομείο μετά από επέμβαση. Με το μαγικό χαρτάκι του νοσοκομείου στα χέρια, οι αγρότες στην Αμφίπολη άνοιξαν τις αλυσίδες στα τρακτέρ τους και μου ΕΠΕΤΡΕΨΑΝ να χρησιμοποιήσω την παλιά εθνική προς την Ασπροβάλτα. Στην επιστροφή την επόμενη μέρα, η Ασπροβάλτα με υποδέχθηκε πάλι, καθώς η Εγνατία φαίνεται ότι δεν ανήκει στο οδικό δίκτυο για το οποίο έχουμε ελεύθερη πρόσβαση ως πολίτες αυτής της χώρας.
Μια επίσης προγραμματισμένη (προ διμήνου, ας είναι καλά το ΕΣΥ και τα ραντεβού του) επίσκεψη σε νοσοκομείο της θεσσαλονίκης αυτή τη Δευτέρα, μου απέδειξε ότι η Εγνατία εξακολουθεί να τελεί υπό κατοχή. Βαρέθηκα να βλέπω την Ασπροβάλτα. Στην επιστροφή όμως, η Εγνατία ήταν κλειστή από τη διασταύρωση Ρεντίνας. Πόσα χρόνια είχα να δω τη Ρεντίνα και το Σταυρό! Στα Βρασνά, η τροχαία μας κατεύθυνε στο εσωτερικό του χωριού, το οποίο ομολογώ δεν είχα την ευτυχία να γνωρίσω άλλη φορά. Ας είναι καλά οι τουρ οπερέιτορς - δασεργάτες, που συνέτειναν στην τουριστική μου επιμόρφωση και αναψυχή.
Στη γέφυρα του Στρυμώνα στην Αμφίπολη, ένας ακόμη ευγενικός τροχαίος μου εξήγησε πως στο σημερινό τουριστικό πακέτο συμπεριλαμβάνεται και Νιγρίτα-Σέρρες. "Μα είμαι με το μωρό" ψέλλισα, ελπίζοντας πως το μόλις 18 μηνών βρέφος μπορούσε να συγκινήσει. "Και για Δράμα και για Καβάλα από κει πάει", μου εξήγησε, και μου έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω από κοντά τον υπέροχο κόσμο των Σερρών που διαφημίζει ο Καπουτζίδης.
Αντί για 260 χιλιόμετρα που γράφει συνήθως το καντράν, αυτή τη φορά έγραψε 380. Συνολικά πάνω από 10 ευρώ επιβάρυνση στη βενζίνη, και κοντά στις 1 1/2-2 ώρες καθυστέρηση, μόνο για τη δική μου υποχρεωτική μετακίνηση. Χαίρομαι που μπορώ να συνεισφέρω με τον οβολό μου και τον ελεύθερο χρόνο μου στην τουριστική ανάπτυξη της χώρας, με την ευγενική χορηγία κοινοπραξιών (βλ.Τέμπη), αγροτών, δασεργατών και λοιπών tour-operators.

Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010

Η Ελλάδα στα δύο...



Χρειάστηκαν λίγες ώρες, για να μεταμορφωθεί το τοπίο της πρώτης φωτογραφίας (η πιο γραφική στιγμή του εθνικού μας δικτύου) στο θλιβερό τοπίο της δεύτερης.
Το Σεπτέμβρη του 2009 έγιναν κάποια έργα από την 'Κοινοπραξία' : "Εκ περιτροπής γίνεται η κυκλοφορία των οχημάτων στην Κοιλάδα των Τεμπών μέχρι και την Τετάρτη καθώς τοποθετούνται πλέγματα για την προστασία από την πτώση βράχων. Τα έργα θα εκτελούνται από τις 7 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι." (Πηγή: Έθνος)
Η επιτροπή του ΤΕΕ ήταν πολύ απόλυτη στην εκτίμησή της. "Μεταξύ άλλων σημειώνει πως σημαντικό ρόλο έπαιξαν οι ιδιαίτερα υψηλές και παρατεταμένες βροχοπτώσεις όλου του προηγηθέντος διαστήματος που μάλιστα ακολούθησαν περίοδο ξηρασίας. Αναφέρει ακόμη πως σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, δεν πρέπει να έπαιξαν ρόλο στην κατάπτωση οι εκρήξεις για της διάνοιξη της σήραγγας στην περιοχή." (Πηγή : Πρώτο Θέμα)
Η επιτροπή του ΓΕΩΤΕΕ ήταν πιο προσεκτική στις διατυπώσεις της. "Για την εκδήλωση του φαινομένου των καταπτώσεων στην Κοιλάδα των Τεμπών πιστεύουμε ότι δεν είναι ικανή η παρουσία ενός και μόνο παράγοντα. Απαιτείται η συνύπαρξη πολλών παραγόντων, που έχουν σχέση τόσο με τις γεωλογικές, γεωτεχνικές και μορφολογικές συνθήκες όσο και με τις περιβαλλοντικές συνθήκες και ανθρώπινες παρεμβάσεις και δραστηριότητες...Μάλιστα, τέτοιος παράγοντας είναι και η συνεχή επαναλαμβανόμενη καταπόνηση από τις εκρήξεις στα μέτωπα διάνοιξης της σήραγγας, είναι ένα θέμα που πρέπει να διερευνηθεί.... Καλό θα ήταν να γίνεται έλεγχος της ζώνης επιρροής και της έντασης των δονήσεων από τις εκρήξεις για να εξασφαλιστεί ότι δεν θα επηρεάσουν την υπάρχουσα επισφαλή ισορροπία σε θέσεις όπου η σήραγγα θα πλησιάσει τα πρανή της οδού." (Πηγή : Έθνος)
Από τις εφημερίδες δεν περίμενα έτσι κι αλλιώς πολλά. Η τηλεόραση επίσης περνάει το θέμα στα ψιλά - δεν "πουλάει", άσε που έχουμε και μεγαλομετόχους...
Ο Τριανταφυλλόπουλος βρίσκει ευκαιρία να τα χώσει στους μεγαλομετόχους, λέγοντας δυνατά αυτό που μουρμουράνε 10 εκατομμύρια Έλληνες : "Τα φουρνέλα έριξαν τα Τέμπη" (πηγή : zougla.gr)
Ο καθηγητής Λέκκας προειδοποιεί στη "Μακεδονία" : "και στις εναλλακτικές διαδρομές υπάρχει σοβαρός κίνδυνος κατολισθήσεων. "! Η Ζούγκλα συμπληρώνει : "Χαρακτηριστικά αναφέρουν πως δύο γέφυρες κατά μήκος τη παρακαμπτηρίου μέσω Ελασσόνας έχουν ήδη υποστεί καθιζήσεις της τάξεως του 30% -με ό,τι αυτό συνεπάγεται σε επικινδυνότητα."
Αλλά "δεν είναι μόνο η κατολίσθηση των Τεμπών στα μέσα του Δεκέμβρη που έκοψε την Ελλάδα στα δύο και στοίχισε τη ζωή σε έναν άνθρωπο. Στα τέλη Δεκεμβρίου οι ισχυρές βροχοπτώσεις προκάλεσαν κατολισθήσεις στο 18ο χλμ. της επαρχιακής οδού Νέων Μουδανιών - Καλλιθέας αλλά και σοβαρές κατολισθήσεις πριν από μερικά 24ωρα στο νομό Ιωαννίνων καθώς και στο νομό Αχαΐας, όπου ξεριζώθηκαν δεκάδες δένδρα." (Πηγή : Μακεδονία)
Στην επιστροφή είπα να δοκιμάσω την τύχη μου από τον παραλιακό της Λάρισας. 86 χιλιόμετρα, αρκετά από αυτά ζόρικα... Τα πέτυχα με φως ημέρας και χωρίς κίνηση και πάλι χρειάστηκαν 1 ώρα και 20 λεπτά για να τα διασχίσω. Οι αγρότες συνεχίζουν κανονικά τις δουλειές τους, βγαίνοντας με τα τρακτέρ στο δρόμο με την ησυχία τους, σταματώντας όπου τους βολέψει στη μέση του δρόμου - δεν τολμώ να ελπίζω ότι έχουν όλοι φανάρια για τις νυχτερινές ώρες... Λάρισα-Μάλγαρα 2 ώρες, 30 λεπτά λιγότερο από την ορεινή διαδρομή - ήταν και η ορατότητα και η κίνηση καλύτερη βέβαια, οπότε ίσως δεν έχει μεγάλη διαφορά, αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλύτερη αυτή η παράκαμψη.
Το σκέφτηκα για τη διαδρομή μέσω Ρίου-Ιωαννίνων, αλλά μιας και η επόμενη μου διαδρομή για Ρίο είναι σε δυο βδομάδες, είπα να δοκιμάσω και την εναλλακτική της παραλιακής.
Αλήθεια θα ανοίξουν τα διόδια από Δευτέρα; Είναι ΤΡΕΛΟΙ;;; Ελπίζω και πιστεύω ο αγώνας των κατοίκων να έχει αποτέλεσμα.

Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2009

Τέμπη - η σύγχρονη Ελλάδα


Πέρασα από την περιοχή την προηγούμενη Παρασκευή το απόγευμα, ταξιδεύοντας από Δράμα για ΑΘήνα.
Η κοπέλα στα διόδια στα Μάλγαρα, χαμογελαστή, περιτριγυρισμένη από πινακίδες που γράφανε "φορτηγά για ΑΘήνα από Κλειδί", "Τέμπη κλειστά". Όταν την ρώτησα από πού θα πάμε ως ΙΧ, απάντησε "κανονικά, ο δρόμος έχει μόνο μια λωρίδα για τα ΙΧ, αλλά περνάτε κανονικά από τα Τέμπη, η παράκαμψη είναι μόνο για τα φορτηγά"... Ρε λές να έχει δίκιο; Το λεωφορείο του ΚΤΕΛ που πήγε χθες βράδυ από Σωτηρίτσα; Δεν το πρόσεξαν και το άφησαν να φτάσει Αιγίνιο; Ίσως το βράδυ να είναι πιο λάσκα η κατάσταση.
Στον Κορινό ανατροπή στα σχέδια για "κανονική διέλευση". Η τροχαία είχε κλείσει την εθνική, εκτρέποντας την κυκλοφορία από Σβορώνο- Άγιο Δημήτριο-Ελασσώνα-Λάρισα. Είχε ήδη σκοτεινιάσει, στις στροφές πιάνει σχεδόν πάντα ομίχλη και κοντέψαμε αρκετές φορές να τσακιστούμε. Τροχαία με ελάχιστη παρουσία. Ήταν μόνο κάποιοι τροχονόμοι σε κάποιες από τις διασταυρώσεις (όχι σε όλες), και η μοναδική απάντηση ήταν "προχωράτε κανονικά, όπου λένε οι ταμπέλες", βιαστικά γιατί ακολουθούσαν κι άλλα αυτοκίνητα. Πουθενά στα επικίνδυνα σημεία, και είχε αρκετά ο δρόμος (σούρουπο, ομίχλη, στροφές), όπως επίσης και αυτοκίνητα σταματημένα (βλάβες; σωματική ανάγκη;)
Κάποια στιγμή φτάνουμε Ελασσώνα, μέσα από την πόλη. Ο βενζινάς δεν προσφέρει την τουαλέτα του - έπρεπε να σταματήσω κι εγώ στα υπαίθρια στις στροφές... Τόση ταλαιπωρία, δεν τη χωράει ο νους...
Κάναμε 2,5 ώρες από Μάλγαρα για να βρεθούμε στη Λάρισα, και επειδή δεν είχε τις απαραίτητες ταμπέλες για να μας κατευθύνει προς Γυρτώνη, μπήκαμε μέσα στην πόλη. Θα βγούμε ποτέ Εθνική;
Μετά τη Λάρισα, ο σταθμός διοδίων ανοικτός, με τους υπαλλήλους στο πόστο τους. Σταματώ για να εκφραστώ αλά γαλλικά, αποφασισμένη να μην πληρώσω - ωστόσο αυτή η κοπέλα, επίσης χαμογελαστή, μου λέει "είναι ελεύθερα, περάστε"... Και γιατί είσαι στο πόστο σου καλό μου κορίτσι; Χάθηκαν οι πινακίδες;
Από τη Λαμία και μετά, τα διόδια κανονικότατα - δεν έχει πρόβλημα ο δικός τους ο δρόμος...
Στη Λαμία σταματήσαμε στον Αλέξανδρο. Ο νταλικέρης είναι πτώμα. 5μισή ώρες έκανε αυτός από Μάλγαρα για Λάρισα, από το Κλειδί. Στην επιστροφή λέει θα πάει Λαμία-Τρίκαλα-Μετέωρα-Γρεβενά, δεν αντέχει να ξαναπεράσει τα ίδια. Τα πόδια του δεν υπακούνε πια, θα κοιμηθεί στη Λαμία λίγο γιατί δεν αντέχει να συνεχίσει άλλο. Και σκέφτομαι πως σαν κι αυτόν θα υπάρχουν χιλιάδες νταλίκες με κουρασμένους νταλικέρηδες, που κάποιοι από αυτούς δεν θα ξεκουραστούν γιατί βιάζονται... Ο θεός να μας βοηθήσει...
Γιατί στην τηλεόραση λένε πως τα ΙΧ πάνε από Σωτηρίτσα; Ελπίζω στην επιστροφή να μας αφήσουνε να πάμε από κει. Δεν αντέχω άλλη Ελασσώναααααα