Κυριακή 26 Αυγούστου 2007

Άγιοι Τόποι...


-Από πού είσαι;
-Από τους Άγιους Τόπους.
-Νόμιζα ότι είσαι κάπου από την Ηλεία.
-Φυσικά. Όποιος περνάει από κει, κάνει το σταυρό του...


Επίκαιρο όσο ποτέ. Μόνο που ενώ δεν είναι πια εύκολο να περάσει κανείς από κει, όλοι κάνουν το σταυρό τους για να σταματήσει επιτέλους η βιβλική καταστροφή...

Τρίτη 21 Αυγούστου 2007

πολιτικός πολιτισμός


Οι νεολαίοι ξελαρυγγίζονταν στην ομιλία του Πρωθυπουργού στη Δράμα με το ευρηματικό (και ειλικρινέστατο) σύνθημά τους: «Έσβησε ο ήλιος και άναψε ο πυρσός». Η Ν.Δ. μάς επιστρέφει στον πολιτικό πολιτισμό των σπηλαίων....
(Τα Νέα, 21.8.2007)

Παρασκευή 3 Αυγούστου 2007

Κόλαση ή Παράδεισος;


Μια γυναίκα πολιτικός με υπουργεία και πολλές περγαμηνές, μια μέρα πεθαίνει. Όταν έφτασε στον άλλο κόσμο, την υποδέχτηκε ο Αγιος Πέτρος και της λέει:
- "Που θα ήθελες να περάσεις την αιωνιότητα σου, στην Κόλαση ή στον Παράδεισο;¨"
Εκείνη το σκέφτεται λίγο και λέει:
- "Δεν είμαι σίγουρη."
- "Τότε", λέει ο Αγιος Πέτρος, "θα κάνουμε το εξής: Θα περάσεις 24 ώρες στην Κόλαση και 24 ώρες στον Παράδεισο. Μετά αποφασίζεις."

Η πολιτικός συμφωνεί. Πάνε λοιπόν, στην Κόλαση. Εκεί η πολιτικός βλέπει όλους τους πολιτικούς φίλους της που είχαν πεθάνει να παίζουν γκολφ, να ποντάρουν στο καζίνο, να πίνουν σαμπάνια, να φλερτάρουν με ωραίους άντρες και πανέμορφες γυναίκες και γενικά να διασκεδάζουν πολύ. Ακόμα και ο Διάβολος ήταν μαζί τους και κάνανε παρέα, λέγοντάς τους τα καλύτερα πρόστυχα και πικάντικα ανέκδοτα. Όλα πολύ ωραία και η πολιτικός περνούσε υπέροχα. Πριν να το καταλάβει, πέρασαν οι 24 ώρες και ήρθε ο Αγιος Πέτρος να την πάρει να πάνε στον Παράδεισο.

Ο Παράδεισος ήταν ένα πολύ ήσυχο μέρος με ήρεμη ατμόσφαιρα, οι άγγελοι έπαιζαν γαλήνια μουσική με τις άρπες και τις λύρες τους, οι φιλόσοφοι μιλάγαν για τη ζωή και το θάνατο και όλοι μαζί συζητούσαν με τον Θεό που ήταν πολύ γλυκός κι ευχάριστος τύπος. Η πολιτικός αισθανόταν πολύ όμορφα και πριν να το καταλάβει, πέρασαν και αυτές οι 24 ώρες, ώσπου ήρθε ο Αγιος Πέτρος να ρωτήσει τι αποφάσισε τώρα που είδε και τα δύο μέρη. Η πολιτικός έδειξε να το σκέφτεται, πριν τελικά πει:

- "Ο Παράδεισος ήταν πολύ ωραίος και γαλήνιος, αλλά στην Κόλαση ήταν όλοι οι φίλοι μου και διασκέδαζαν πιο πολύ, οπότε θα προτιμήσω την Κόλαση."
Ο Aγιος Πέτρος σέβεται την επιθυμία της και την στέλνει στην Κόλαση.

Όμως, η Κόλαση ήταν λίγο διαφορετική τώρα, ένα διαλυμένο μέρος με αποπνικτική ατμόσφαιρα και όλοι οι φίλοι της πολιτικού δούλευαν στα κάτεργα και κουβαλούσαν τεράστιες πέτρες, ενώ και ο Διάβολος ήταν πάνω από τα κεφάλια τους και τους διέταζε συνεχώς.

Η πολιτικός δυσαρεστημένη πάει και τον ρωτά:
- "Τι έγινε εδώ; Προχθές όλα ήταν τόσο ωραία και όλοι διασκέδαζαν."
Και ο Διάβολος της απαντά:
- "Τότε είχαμε προεκλογική εκστρατεία, σήμερα μας ψήφισες!!!"

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2007

καλή εκτίμηση...

«Φέρνουμε κάποια αποτελέσματα, για τα οποία λαμβάνουμε συγχαρητήρια και, ας μου επιτραπεί να πω τη λέξη, μια καλή εκτίμηση και από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, που κατακαίονται περισσότερο από εμάς».(Βύρων Πολύδωρας, 29.7.2007)



«Δύο πράγματα είναι αιώνια, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία, αν και δεν είμαι σίγουρος για το πρώτο.» (Αινστάιν)

Τετάρτη 11 Ιουλίου 2007

τα άρματα...


«Εκεί που κάποτε οι καπεταναίοι κρεμούσαν τα άρματα στη Ρηγίλλης, τώρα κρεμάνε οι γύφτοι τα νταούλια», είπε χαρακτηριστικά ο κος Σπηλιωτόπουλος για τον κο Ζαγορίτη.
«Η Ήπειρος είναι γνωστή για τ' άρματα, τα γρόσια και τα γράμματα», ήταν η απάντηση.

Αχός βαρύς ακούεται, πολλά τουφέκια πέφτουν.
Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε χαροκόπι;
Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι,
η Δέσπω κάνει πόλεμο με νύφες και μ' αγγόνια.

Αρβανιτιά την πλάκωσε στου Δημουλά τον πύργο.
Γιώργαινα, ρίξε τ' άρματα, δεν είν' εδώ το Σούλι.
Εδώ είσαι σκλάβα του πασά, σκλάβα των Αρβανίτων.

-Το Σούλι κι αν προσκύνησε κι αν τούρκεψεν η Κιάφα,
η Δέσπω αφέντες Λιάπηδες, δεν έκαμε, δεν κάνει.
Δαυλί στο χέριν άρπαξε, κόρες και νύφες κράζει.

- Σκλάβες Τουρκών μη ζήσομε, παιδιά μ' μαζί μου ελάτε.
Και τα φυσέκια ανάψανε κι όλοι φωτιά γενήκαν.

Δευτέρα 9 Ιουλίου 2007

Παράδεισος...

Η αλήθεια είναι πως μετά από τόσες περιοδείες ανά την ελληνική και όχι μόνο επικράτεια, έχω γίνει ιδιαίτερα απαιτητική. Αρκετές είναι οι φορές, που με έχει νευριάσει η συνήθεια των Ελλήνων, ξενοδόχων και άλλων παρόχων υπηρεσιών, να χρεώνουν με βάση καταλόγους πεντάστερων ξενοδοχείων και να προσφέρουν υπηρεσίες πανδοχείου της δεκαετίας του 50. Μου την δίνει το ότι κάποιοι πιστεύουν πως αρκετά λεφτά δώσανε στο κτίσιμο του ξενοδοχείου τους κάποιες δεκαετίες πριν, καιρός να δρέψουν τους καρπούς του χωρίς να βάλουνε ούτε καρφάκι στον τοίχο - κάποιες φορές και με τρύπια και καμένα από τσιγάρα σεντόνια... Όμως οι τιμές εκεί, στα ύψη...


Και ξάφνου, η όαση! Ένα συμπαθητικό συγκρότημα, λίγα μόλις μέτρα από την παραλία, μακρυά από τη βουή και την πολυκοσμία - σε απόσταση όμως 1-2 χιλιομέτρων, αν γουστάρεις καποιά βραδιά να χωθείς στο πλήθος...



Με το παιδί, τα πράγματα παίρνουν και άλλη τροπή. Θέλεις, πέρα από την ησυχία, την εύκολη πρόσβαση σε πολιτισμό και την καθαρή θάλασσα, χώρους να νιώσει το παιδί άνετα. Χώρο να τρέξει, να παίξει με παιχνίδια καθαρά, ακίνδυνα, να νιώσει την ελευθερία των διακοπών - και να τη νιώσεις και συ...


Επίσης, οι διακοπές δεν είναι το ίδιο, χωρίς ένα καλό μπάρμπεκιου, για να απολαμβάνεις την καθαρή ατμόσφαιρα των διακοπών με ένα γευστικό και απολαυστικό γεύμα - χωρίς να περιμένεις πότε θα σε προσέξει ο σερβιτόρος και να ανησυχείς για το πόσο μπαγιάτικο είναι αυτό που χρυσοπληρώνεις...


Στην τελική, πέρασα καλά και είναι η πρώτη φορά, που φεύγοντας είπα στον ιδιοκτήτη τα συγχαρητήρια για το χώρο που έφτιαξε, και υποσχέθηκα ότι θα μας ξαναδεί... Είναι σίγουρο!