Μου αρέσει να σερφάρω στο διαδίκτυο και να γελάω, να προβληματίζομαι ή να απορώ με τα ποστ των συνblogιτών μας. Ξεχώρισα το πολύ ενδιαφέρον ποστ, του gelial, που προσπαθεί να κατατάξει τους γονείς σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία των τέκνων τους.
Γέλασα με την ψυχή μου, κάπου αναγνώρισα κι εγώ τον εαυτό μου ως πρώην μη-γονέας, στην ηλικία των εικοσιφεύγα προς τριαντακάμποσο. Οι γάμοι αρχίσανε αμέσως μετά το λύκειο, και στα τριαντακάμποσο οι ηλικίες των παιδιών των συνομηλίκων ποικίλουν από νήπια μέχρι μέση εκπαίδευση. Και ενώ εσύ έχεις θέσει σκοπό της ζωής σου να μην αφήσεις ξερονήσι για ξερονήσι και μπαράκι για μπαράκι, καταλαβαίνεις πως σου είναι αδύνατον να επικοινωνήσεις με μη-μπακούρους/ισσες. Το χειρότερο είναι η έκφραση απελπισίας που βλέπεις στο βλέμμα τους για την αθεράπευτη κατάστασή σου - κάνε τουλάχιστον ένα παιδί, μην πάει χαμένη η ζωή σου και τα σχετικά. Και ενώ σε τρομοκρατούν και σε οικτίρουν, σου εξιστορούν το δράμα που πέρασαν και περνούν και μένεις να αναρωτιέσαι γιατί σου εύχονται να περάσεις αυτά τα φρικιαστικά που περιγράφουν.
Όμως η ζωή έχει πολύ (μα πολύ!) χιούμορ και ξάφνου ήρθε η ώρα να με κατατάξει και μένα στην ενλόγω ομάδα. Όχι σαν αποτέλεσμα ελλιπούς μέτρου προφύλαξης, αλλά σαν συνειδητού και μάλιστα ιατρικώς επιδιωκόμενου καρπού θυελλώδους έρωτα. Και ξαφνικά διαπίστωσα πως όλα τα κλισέ λες και είχανε βγει για μένα. Ναι, η ζωή μου άλλαξε και ξαφνικά κατάλαβα πως έγινε πιο "γεμάτη". Ναι, είναι ένα συναίσθημα καταπληκτικό, που δεν περιγράφεται με λόγια - οπότε πώς να το εξηγήσεις στους αμύητους; Και όχι, η ζωή δεν τελειώνει με ένα παιδί - απλά οριοθετούνται εκ νέου κάποιες προτεραιότητες.
Ευτυχώς δεν υπήρξα μαμά-ψάρακας. Ας όψεται η ωριμότητα, το γεγονός ότι είχα χορτάσει τη γκομενοζωή, συν το γεγονός ότι ήδη υπήρξα για χρόνια γατομάνα. Οπότε το πρώτο στάδιο πέρασε σχετικά ανώδυνα. Το να κοιμηθείς σε δόσεις ένα βράδυ που η μικρή είναι λίγο ανήσυχη, είναι πταίσμα μετά από ένα σωρό ξεγυρισμένα ξενύχτια στα ορθάδικα.
Βρίσκομαι ήδη στο δεύτερο στάδιο, και παρατηρώ ότι ήταν σωτήρια η σκέψη να εξαφανιστώ χιλιόμετρα μακρυά από babysitterάδες. Η παρέα βέβαια αποτελείται από άτομα με παιδιά στο λύκειο, τα οποία ήδη έχουν τις δικές τους παρέες, και έτσι το γεγονός ότι το δικό μας τέκνο είναι ακόμη σε ηλικία να μας ακολουθήσει τους χαροποιεί. Εξάλλου δίνουμε την ευκαιρία, σε όποιον από την παρέα το επιθυμεί, να φρεσκάρει τις γνώσεις του στα μωρά και να προπονηθεί στο εγγόνι που όπου να'ναι θα αποκτήσει.
Δεν έφτασα ακόμη στο στάδιο 3, και δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει παρέα με ζευγάρια με παιδιά στην ηλικία της κόρης μου - τα καλά της ωριμότητας είπαμε. Πιστεύω ότι είναι εντέλει θέμα επιλογής αν θα γίνεις ένας από τους γονείς της λίστας (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία) ή αν θα παραμείνεις αυτός που ήσουνα πριν. Μάλλον έχει να κάνει με το αν υπήρχε αυτογνωσία πριν την πατρότητα/μητρότητα. Αν είχες ζωή και στόχους, το παιδί δεν σε εμποδίζει αλλά σου δίνει νέα ώθηση. Και σίγουρα όλο και κάποιον άτεκνο θα γνωρίζεις για να προσπαθήσεις να του εξηγήσεις τα θετικά που έφερε στη ζωή σου ο ερχομός του τέκνου - και να του ευχηθείς, αν έρθει και για αυτόν η ώρα, να εστιάσει σε αυτά τα θετικά.
Παρασκευή 12 Ιανουαρίου 2007
Δευτέρα 8 Ιανουαρίου 2007
Πάμε για ψώνια!
Ο έλληνας καταναλωτής μέχρι πριν λίγα χρόνια ψώνιζε στο μπακαλικάκι της γειτονιάς. Η ποιότητα των εμπορευμάτων συχνά ήταν αμφίβολη, αλλά έλα που ήταν «δικός μας άνθρωπος» και τον εμπιστευόταν όλη η γειτονιά. Εξάλλου τα χρήματα ήταν σχεδόν πάντα λιγοστά, και μόνο ο ο γνωστός έδινε βερεσέ. Έτσι ψώνιζε τα απολύτως απαραίτητα, αν και υπήρχαν υπερβολές πχ στα φρούτα με το τσουβάλι.
Μας ήρθε λίγο απότομα και απροειδοποίητα η παγκοσμιοποίηση και η ΟΝΕ. Γεμίσαμε με μεγάλα σούπερ μάρκετ, με μεγάλα καρότσια, χωρίς να έχουμε να κάνουμε πια με τον μπακαλόγατο της γειτονιάς που μας είχε ταράξει στη σαβούρα και στην ακρίβεια. Γιατί στα σούπερ μάρκετ βρίσκαμε και φτηνότερα πράγματα, και πράγματα που ο δικός μας δεν έλεγε να φέρει αν και τα ζητούσαμε, και πράγματα που δεν είχαμε καν φανταστεί ότι υπήρχαν.
Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έκλεισαν τα μπακάλικα, κι αυτά που μείνανε, γίνανε «μπουτίκ» με απλησίαστες τιμές. Από κείνη τη στιγμή τα σούπερ μάρκετ που εδραίωσαν τη θέση τους στην αγορά, ρίξανε την ποιότητα και ανέβασαν τις τιμές. Υπάρχουν ειδικά τμήματα σε κάθε μεγάλη εμπορική επιχείρηση που ενισχύουν την έμφυτη τάση για υπερκαταναλωτισμό. Οι «εκπτώσεις» στην συντριπτική πλειοψηφία είναι παραπλανητικές. Ένα σαμπουάν + μία οδοντόκρεμα + δύο απορρυπαντικά = 5 ευρώ έκπτωση σου λένε, και συνήθως η αλήθεια είναι πως δεν θα αγόραζες τα μισά από αυτά που σου δώσανε «δώρο», στα χρεώσανε και πλήρωσες και τα έξοδα της προώθησης. Αλλά για αυτό δεν ευθύνεται μόνο το μαγαζί, ευθύνεται και ο καθένας μας που δεν έκλεισε τα μάτια και τα αυτιά στις σειρήνες. Και όσο για τα παιδιά που μας τραβολογούν στα ψώνια, και μεις υπήρξαμε κάποτε παιδιά και ζητούσαμε της Παναγιάς τα μάτια, αλλά οι γονείς μας μας εξήγησαν πως τα λεφτά δεν φυτρώνουν στα δέντρα και πως τα χρήματα είναι περιορισμένα. Αν θεωρούμε πως επειδή το χρήμα έγινε «πλαστικό», έγινε και απεριόριστο, και πάλι ευθυνόμαστε οι ίδιοι.
Δεν ξέρω ποιός μπορεί να οργανώσει σεμινάρια εκπαίδευσης. Είναι πολύ μεγάλο το κόστος, και οι ενώσεις καταναλωτών ακόμη και για μια καταγγελία σε χρεώνουν με έξοδα εγγραφής και ετήσια συνδρομή. Πιστεύω πως αρκεί να παρακολουθήσουμε οποιοδήποτε σεμινάριο κοστολόγησης ή marketing για να μάθουμε τις πρακτικές των πολυκαταστημάτων. Δεν μπορούμε να τα περιμένουμε όλα από το απρόσωπο Κράτος - οι ελεγκτικοί μηχανισμοί αποδεικνύονται πολύ λίγοι για τόσες κομπίνες και παρατυπίες. Έχουν βγει ήδη αρκετά φυλλάδια από τα Υπουργεία και κάποιες Νομαρχίες σχετικά με την παροχή υπηρεσιών που μας παρακινούν να μάθουμε τα δικαιώματά μας. Ας τα ψάξουμε λοιπόν, και μην περιμένουμε την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος μαζί με τη λυπητερή από τις τράπεζες.
Κυριακή 7 Ιανουαρίου 2007
Γιορτές τέλος
Το δωδεκαήμερο τέλειωσε πια. Ξεστολίζουμε το δέντρο και μαζεύουμε όλα τα στολίδια στην κούτα για την επόμενη χρονιά. Συνηθίσαμε τόσες μέρες με το σπίτι στολισμένο και τα λαμπάκια να αναβοσβύνουν, που τώρα το σπίτι μοιάζει γυμνό χωρίς αυτά. Ευτυχώς που οι απόκριες είναι νωρίς εφέτος...
Πέμπτη 4 Ιανουαρίου 2007
Φαρυγγολαρυγγίτιδα...
Την ώρα που έβαζα τη σαμπάνια στο ψυγείο για να είναι δροσερή την ώρα που θα αλλάξει ο χρόνος, συνειδητοποίησα ότι ο λαιμός μου είχε ήδη αποφασίσει να μην πω τις ευχές φωναχτά. Ο συμφοιτητής που με πήρε τηλέφωνο λίγες ώρες πριν μας αποχαιρετήσει το 2006, αφού με άκουσε λίγα λεπτά να ψιθυρίζω, άρχισε να ψιθυρίζει κι αυτός - "γιατί ψιθυρίζουμε αλήθεια?" με ρώτησε συνωμοτικά.
Την πρώτη μέρα του χρόνου οι χορδές μου δούλεψαν λίγο καλύτερα, αν και ο ήχος που βγάλανε δεν θύμιζε και πολύ τη φωνή μου. Ώσπου πήρα χθες τη μάνα μου να τη ρωτήσω για κάποια ξαδέλφη που μόλις πρωτοσυνάντησα. Και ενώ ξεκινώ τη συζήτηση, λέγοντας "του Λαμπούκα η κόρη" και περιμένοντας να μου αραδιάσει το γενεολογικό δέντρο, μπας και μαντέψω καλύτερα τη συγγένεια, αυτή ξάφνου αναγνωρίζει στη φωνή μου "του Λαμπούκα την κόρη"... Με το ζόρι καταφέρνω να σκούξω πως είμαι η δικιά της η κόρη!
Και ενώ ο καλός μου έχει ήδη ενημερώσει όποιον παίρνει τηλέφωνο για ευχές ότι έχω "οξεία φαρυγγίτιδα", ο γιατρός ήταν πιο τρομοκρατικός. "Φαρυγγολαρυγγίτιδα", αποφαίνεται. Μακάρι να περάσει, να σου πω για πότε θα το προφέρω σωστά!
Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2007
Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2006
Καλά Χριστούγεννα
Πάμε ένα ταξιδάκι μέχρι την Αθήνα να φορτώσουμε τις μπαταρίες, να δει και η γιαγιά την εγγόνα της, και να γυρίσουμε εγκαίρως για να αλλάξουμε τη χρονιά στο σπιτάκι μας!
Καλές γιορτές να έχουμε!
Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006
Εσείς είστε το Πρόσωπο της Χρονιάς
Εσείς είστε το «Πρόσωπο της Χρονιάς», σύμφωνα με το περιοδικό Time, για την εκρηκτική ανάπτυξη και την επιρροή που ασκούν στο χώρο του Διαδικτύου τα άτομα που δεν είναι απλά χρήστες, αλλά και συντελεστές ιστοσελίδων, είτε εισάγοντας βίντεο και φωτογραφίες σε σελίδες όπως το YouTube, είτε διατηρώντας ένα από τα εκατομμύρια blogs.
«Επειδή αναλάβατε τα ηνία των διεθνών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, επειδή ιδρύσατε και οριοθετήσατε τη νέα ψηφιακή δημοκρατία, επειδή εργάζεστε χωρίς αντάλλαγμα και επειδή νικήσατε τους επαγγελματίες στο δικό τους παιχνίδι, το Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2006 είστε εσείς» γράφει ο Λεβ Γκρόσμαν, ο συντάκτης για την τεχνολογία και το βιβλίο του Time.
Το τεύχος κυκλοφορεί μάλιστα με έναν καθρέφτη στο εξώφυλο του τεύχους, «διότι αντανακλά την ιδέα ότι εσείς, και όχι εμείς, μεταμορφώνετε την εποχή της πληροφόρησης» όπως εξηγεί ο εκδότης, Ρίτσαρντ Στένγκελ.
«Στόχος είναι να επιλεγεί το άτομο ή τα άτομα που επηρέασαν τις ειδήσεις, αλλά και τις ζωές μας, είτε για το καλό είτε άσχημα και ενσωματώνουν αυτό που ήταν σημαντικό για τη χρονιά που φεύγει, είτε για το καλύτερο, είτε για το χειρότερο» όπως εξηγεί ο Λεβ Γκρόσμαν. Πρόσθεσε μάλιστα ότι οι δημιουργοί και οι επισκέπτες δικτυακών τόπων στο Διαδίκτυο που ενεργοποιούνται από τον χρήστη, ανέδειξαν μία κοινότητα που συνεργάζεται σε τέτοια κλίμακα που ουδέποτε στο παρελθόν είχε παρατηρηθεί.
«Βλέπουμε πως οι πολλοί αντλούν δύναμη από λίγους και βοηθάει ο ένας τον άλλον χωρίς ιδιοτέλεια και πως αυτό δεν θα αλλάξει απλά τον κόσμο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίον αλλάζει ο κόσμος» επισήμανε ο Γκρόσμαν.
«Κάποτε οι δημοσιογράφοι είχαν το αποκλειστικό προνόμιο να πηγαίνουν τους πολίτες σε μέρη, όπου δεν είχαν ξαναπάει. Όμως τώρα, μία μητέρα στη Βαγδάτη με ένα βιντεόφωνο μπορεί να σας επιτρέψει να παρακολουθήσετε μία έκρηξη αυτοσχέδιας βόμβας σε δρόμο» πρόσθεσε.
(πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters)
«Επειδή αναλάβατε τα ηνία των διεθνών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, επειδή ιδρύσατε και οριοθετήσατε τη νέα ψηφιακή δημοκρατία, επειδή εργάζεστε χωρίς αντάλλαγμα και επειδή νικήσατε τους επαγγελματίες στο δικό τους παιχνίδι, το Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2006 είστε εσείς» γράφει ο Λεβ Γκρόσμαν, ο συντάκτης για την τεχνολογία και το βιβλίο του Time.
Το τεύχος κυκλοφορεί μάλιστα με έναν καθρέφτη στο εξώφυλο του τεύχους, «διότι αντανακλά την ιδέα ότι εσείς, και όχι εμείς, μεταμορφώνετε την εποχή της πληροφόρησης» όπως εξηγεί ο εκδότης, Ρίτσαρντ Στένγκελ.
«Στόχος είναι να επιλεγεί το άτομο ή τα άτομα που επηρέασαν τις ειδήσεις, αλλά και τις ζωές μας, είτε για το καλό είτε άσχημα και ενσωματώνουν αυτό που ήταν σημαντικό για τη χρονιά που φεύγει, είτε για το καλύτερο, είτε για το χειρότερο» όπως εξηγεί ο Λεβ Γκρόσμαν. Πρόσθεσε μάλιστα ότι οι δημιουργοί και οι επισκέπτες δικτυακών τόπων στο Διαδίκτυο που ενεργοποιούνται από τον χρήστη, ανέδειξαν μία κοινότητα που συνεργάζεται σε τέτοια κλίμακα που ουδέποτε στο παρελθόν είχε παρατηρηθεί.
«Βλέπουμε πως οι πολλοί αντλούν δύναμη από λίγους και βοηθάει ο ένας τον άλλον χωρίς ιδιοτέλεια και πως αυτό δεν θα αλλάξει απλά τον κόσμο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίον αλλάζει ο κόσμος» επισήμανε ο Γκρόσμαν.
«Κάποτε οι δημοσιογράφοι είχαν το αποκλειστικό προνόμιο να πηγαίνουν τους πολίτες σε μέρη, όπου δεν είχαν ξαναπάει. Όμως τώρα, μία μητέρα στη Βαγδάτη με ένα βιντεόφωνο μπορεί να σας επιτρέψει να παρακολουθήσετε μία έκρηξη αυτοσχέδιας βόμβας σε δρόμο» πρόσθεσε.
(πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)