Δευτέρα 1 Ιανουαρίου 2007

ΕΥΧΕΣ


2006 αντίο σε ό,τι μας απασχολεί και μας πονάει

2007 ελπίδες για ό,τι δεν έχουμε ζήσει ακόμα

2007 ευχές για υγεία και δημιουργία

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ

Πέμπτη 21 Δεκεμβρίου 2006

Καλά Χριστούγεννα



Πάμε ένα ταξιδάκι μέχρι την Αθήνα να φορτώσουμε τις μπαταρίες, να δει και η γιαγιά την εγγόνα της, και να γυρίσουμε εγκαίρως για να αλλάξουμε τη χρονιά στο σπιτάκι μας!

Καλές γιορτές να έχουμε!

Δευτέρα 18 Δεκεμβρίου 2006

Εσείς είστε το Πρόσωπο της Χρονιάς

Εσείς είστε το «Πρόσωπο της Χρονιάς», σύμφωνα με το περιοδικό Time, για την εκρηκτική ανάπτυξη και την επιρροή που ασκούν στο χώρο του Διαδικτύου τα άτομα που δεν είναι απλά χρήστες, αλλά και συντελεστές ιστοσελίδων, είτε εισάγοντας βίντεο και φωτογραφίες σε σελίδες όπως το YouTube, είτε διατηρώντας ένα από τα εκατομμύρια blogs.

«Επειδή αναλάβατε τα ηνία των διεθνών Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας, επειδή ιδρύσατε και οριοθετήσατε τη νέα ψηφιακή δημοκρατία, επειδή εργάζεστε χωρίς αντάλλαγμα και επειδή νικήσατε τους επαγγελματίες στο δικό τους παιχνίδι, το Πρόσωπο της Χρονιάς για το 2006 είστε εσείς» γράφει ο Λεβ Γκρόσμαν, ο συντάκτης για την τεχνολογία και το βιβλίο του Time.



Το τεύχος κυκλοφορεί μάλιστα με έναν καθρέφτη στο εξώφυλο του τεύχους, «διότι αντανακλά την ιδέα ότι εσείς, και όχι εμείς, μεταμορφώνετε την εποχή της πληροφόρησης» όπως εξηγεί ο εκδότης, Ρίτσαρντ Στένγκελ.

«Στόχος είναι να επιλεγεί το άτομο ή τα άτομα που επηρέασαν τις ειδήσεις, αλλά και τις ζωές μας, είτε για το καλό είτε άσχημα και ενσωματώνουν αυτό που ήταν σημαντικό για τη χρονιά που φεύγει, είτε για το καλύτερο, είτε για το χειρότερο» όπως εξηγεί ο Λεβ Γκρόσμαν. Πρόσθεσε μάλιστα ότι οι δημιουργοί και οι επισκέπτες δικτυακών τόπων στο Διαδίκτυο που ενεργοποιούνται από τον χρήστη, ανέδειξαν μία κοινότητα που συνεργάζεται σε τέτοια κλίμακα που ουδέποτε στο παρελθόν είχε παρατηρηθεί.

«Βλέπουμε πως οι πολλοί αντλούν δύναμη από λίγους και βοηθάει ο ένας τον άλλον χωρίς ιδιοτέλεια και πως αυτό δεν θα αλλάξει απλά τον κόσμο, αλλά και τον τρόπο με τον οποίον αλλάζει ο κόσμος» επισήμανε ο Γκρόσμαν.

«Κάποτε οι δημοσιογράφοι είχαν το αποκλειστικό προνόμιο να πηγαίνουν τους πολίτες σε μέρη, όπου δεν είχαν ξαναπάει. Όμως τώρα, μία μητέρα στη Βαγδάτη με ένα βιντεόφωνο μπορεί να σας επιτρέψει να παρακολουθήσετε μία έκρηξη αυτοσχέδιας βόμβας σε δρόμο» πρόσθεσε.

(πληροφορίες από ΑΠΕ/Reuters)

Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2006

Καινούρια αρχή;

Όλα κι όλα. Ο άνθρωπος δεν αλλάζει. Κι ας έχει δώσει τόσες και τόσες υποσχέσεις στον εαυτό του πως "την επόμενη φορά θα είναι αλλιώς τα πράγματα"...
Ήρθε λοιπόν η ώρα για την καινούρια αρχή, το νέο ξεκίνημα, την επιστροφή στον εργασιακό μόχθο. Και ταυτόχρονα η ώρα για την αλλαγή που υποσχέθηκα στον εαυτό μου. Τόσες αλλαγές γίνανε στη ζωή μου. Η οικογένεια, η μικρή μου ζουζούνα, η μετακόμιση στην ήρεμη επαρχιακή πόλη με τους χαλαρούς ρυθμούς. Όλα τα απαραίτητα συστατικά για να κάνω το ωράριό μου και κλείνοντας την πόρτα του γραφείου να "σχολάω" και να αφήνω τα προβλήματα εκεί που ανήκουν, στο γραφείο και όχι να τα κουβαλάω στο σπίτι μου, το κρεβάτι μου, την υπόλοιπη ζωή μου.

Όμως δεν μου πάει ρε παιδιά. Απλά δεν μου πάει. Η μικρή, 16 μηνών παρακαλώ, αυτή η μικρή που πλάνταζε στο κλάμα μόλις έβλεπε το μπαμπά να ετοιμάζεται για τη δουλειά, για μένα επεφύλασσε εντελώς άλλη τακτική. Ξυπνάω που λέτε τα χαράματα, σηκώνει λίγο το κεφαλάκι της να κόψει κίνηση και με το που με βλέπει να ετοιμάζομαι, πέφτει στην αγκαλιά του μπαμπά να συνεχίσει μακάρια τον ύπνο της μέχρι το μεσημεράκι. Την πρώτη μέρα που πήγα να την πάρω από το σταθμό, ούτε σημασία δεν μου έδινε, μάλλον προτιμούσε να μείνει λίγο ακόμη να παίξει. Τις επόμενες μέρες είχα την ευτυχία να τη δω να χλιμιντρίζει χαρούμενη με το που με βλέπει, για να κοιμηθεί στη συνέχεια στο αμάξι μέχρι να γυρίσουμε σπίτι και μετά λες και περιμένει το μπαμπά να επιστρέψει. Από τώρα έγινε το παιδί μου ανεξάρτητο από μένα; Ελπίζα τουλάχιστον να την πάω γυμνάσιο, άντε δημοτικό και ύστερα!
Στο γραφείο, άλλη απογοήτευση. Το μητρώο είναι σε ένα γραφείο, το αρχείο σε ντουλάπες άλλων δύο, και εγώ χωριστά και από τα τρία. Θα ψάχνεις μου κάνουν πρώτα στο μητρώο, μετά στα αρχεία, και μετά θα κρατάς και τα πρακτικά, αλλά είναι υποχρεωτικό να είναι χειρόγραφα. Ρε παιδιά, έχω να πιάσω μολύβι στα χέρια μου καμιά δεκαετία. Και είμαι σίγουρη, ότι δεν μπορεί να υπάρχει διάταξη που να υποχρεώνει τα πρακτικά να είναι σε χειρόγραφη μορφή - ενδεχομένως να πρέπει να είναι σε έντυπη, αλλά αυτό θέλει απλά μια εκτύπωση. Συνάδελφοι, κάνα κομπιούτερ να μεταφέρουμε το μητρώο, καμιά ντουλάπα να συμμαζέψουμε το αρχείο; Τι είναι τούτο, μου απαντάνε. Είμαστε λέει φτωχική υπηρεσία, ίσως το Σεπτέμβριο και βλέπουμε. Ακόμη δεν ήρθες και άρχισες να ζητάς; Αχ, δεν έχω καθήσει πολλά χρόνια ούτε στα προηγούμενα μου πόστα, αλλά αν δω ότι συνεχίζεται η ίδια κατάσταση, με βλέπω να κάνω ρεκόρ και να ψάχνω αλλού πορτοκαλιές.
Κάθε αρχή και δύσκολη που λένε. Για να δούμε κι αυτές τις δυσκολίες. Θα τις περάσουμε κι αυτές. Μόνο που δεν θα ήθελα να έρθει η μέρα που θα πω "μακάρι να έμενα στη ζούγκλα"...

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2006

Επιστροφή στο γραφείο

Από σήμερα είμαι ξανά εργαζόμενο κορίτσι!



Είχα να βρεθώ σε γραφείο πάνω από 18 μήνες, και ήταν μια παράξενη αίσθηση. Καινούρια γραφεία, καινούριοι συνάδελφοι, καινούριο αντικείμενο. Εντέλει, καλώς επέλεξα να κάνω όλες τις αλλαγές μαζί. Λίγο βάρβαρο να αποκτάς παιδί, να αλλάζεις σπίτι, να αλλάζεις πόλη και να αλλάζεις και δουλειά ταυτόχρονα, αλλά άμα είναι να αλλάξεις τρόπο ζωής, καλύτερα όλα μαζί και όχι με δόσεις.

Η μικρή μου όμως προσαρμόστηκε πιο εύκολα και από μένα. Τι γλύκα που είναι! Έκανε εξονυχιστική εξερεύνηση όλου του χώρου, τους γέμισε όλους με τα κλασσικά χαμόγελά της και δεν είχε όρεξη να τη μαζέψω να πάμε σπίτι - τόσο καλά πέρασε. Και είχα άγχος που θα την άφηνα - τελικά μόνο οι χαζογονείς έχουμε το πρόβλημα, τα μωράκια μας περνούνε μια χαρά.

Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου 2006

Τα καλύτερα παιδιά...

«Ηταν τα καλύτερα παιδιά», λένε οι συγγενείς τους. «Το χόμπι τους ήταν το κυνήγι. Κυνηγούσαν για το χόμπι τους και ποτέ δεν θα έμπαιναν σε καβγά. Αν κάποιοι τους έλεγαν φύγετε, εδώ κυνηγάμε εμείς, θα έφευγαν αμέσως. Τέτοια παιδιά ήταν», λένε οι φίλοι και οι οικείοι.
«Μεγάλωσα τα παιδιά μου με τέτοιον τρόπο που να μην γυρίζουν κουβέντα σε άλλον άνθρωπο. Τα είχα από κοντά και μαζί μου. Δεν θα έκαναν ποτέ κακό σε άνθρωπο για να μη με πικράνουν. Είναι καλά παιδιά. Ισως αν δεν ήταν τόσο καλά να μην πάθαιναν ό,τι έπαθαν και να ζούσαν σήμερα», λέει ένας χαροκαμένος πατέρας.

Στις 4.30 το απόγευμα του Σαββάτου κάποιος κτηματίας στην περιοχή ειδοποίησε τους κτηνοτρόφους ότι στην περιοχή που έβοσκε το κοπάδι τους έπεφταν πυροβολισμοί. «Δεν ακούτε τι γίνεται; Μαζέψτε τα αρνιά γιατί θ' απορρίξουν (έκφραση για την αποβολή των έγκυων ζώων) από την τρομάρα», φέρεται να τους είπε.
«Eγώ όταν τους είδα, τους είπα: Παιδιά, μην πατάτε τις αμπουριές (πέρασμα), θα φωνάξω την Aστυνομία. Θα μας... μου απάντησαν», σύμφωνα με την κατάθεση του δράστη, επίσης "καλού παιδιού" και βαθιά θρησκευόμενου.



Τι ακριβώς συμβαίνει; Σύμφωνα με τις εγκυκλίους που εκδίδουν κάθε χρόνο οι Διευθύνσεις Δασών, το κυνήγι απαγορεύεται μεταξύ των άλλων και στις ασυγκόμιστες γεωργικές καλλιέργειες.
Κι όμως, τα καλύτερα παιδιά, που μοναδικό χόμπι τους ήταν το κυνήγι, πάτησαν χωρίς ενοχές πάνω στο σπαρμένο με τριφύλλι χωράφι, για να πυροβολήσουν χωρίς να προβληματιστούν για το κοπάδι που έβοσκε παραδίπλα. Όπως πιθανόν έκαναν κάθε φορά, όπως ίσως κάνουν και εκατοντάδες άλλοι καθημερινά.

Για άλλη μια φορά πέσαμε από τα σύννεφα, και ένοχη είναι και πάλι η ελληνική πραγματικότητα. Που χορηγεί άδειες κυνηγιού, δεν οριοθετεί όμως συγκεκριμένες τοποθεσίες που αυτό επιτρέπεται. Που αφήνει στην κρίση του καθενός και στο προσωπικό του ταμπεραμέντο να τα βρίσκει με τους υπόλοιπους κυνηγούς ή τους τοπικούς κτηματίες και κτηνοτρόφους.
Τρομάξαμε και με αυτή την υπόθεση, ευτυχώς που βρέθηκε γρήγορα ο ένοχος, και μετά τι; Θα προβληματιστεί κανείς από τις Διευθύνσεις Δασών για τις επόμενες εγκυκλίους και τον τρόπο εφαρμογής τους;